بررسی پردازنده های سرور

بررسی پردازنده های سرور:

CPU یا Central Processing Unit به معنای واحد پردازش مرکزی است.

کامپیوترهای Desktop یا رومیزی، لپ‌تاپ‌ها، سرورها، سوپرکامپیوترها، هر کدام نیاز پردازشی متفاوتی دارند

و شرکت‌های تولید کننده پردازنده برای پاسخگویی به این تنوع نیازها در رقابت هستند.

شرکت اینتل به عنوان بزرگترین تولید کننده پردازنده در دنیا، محصولات متفاوتی برای کامپیوترهای مختلف پیشنهاد می‌کند.

پردازنده‌های سری Core i: برای کامپیوتر‌های شخصی و پردازنده‌های Xeon: برای سرور ارائه داده است

که هر کدام از این پردازنده‌ها برای کاربردهای متفاوت دارای تعدادی زیرگروه هستند.

نیازهای سخت افزاری کاربران در هر حوزه‌ای متفاوت است

به عنوان مثال:

فردی که به وب گردی می‌پردازد با کسی که به انجام فرآیند پردازشی سنگین می‌پردازد، قطعاً نیازهای متفاوتی خواهند داشت.

برای برآورده نیاز کاربرها، شرکت‌های تولید کننده پردازنده، مثل Intel بین محصولات خود تنوع ایجاد کرده

و محصولات متمایزی به بازار بر اساس نیاز کاربران ارائه می دهند.

پردازنده‌های سری پنتیوم:

بصورت Single Processor استفاده می‌شوند

در حالیکه پردازنده‌های سری زئون:

می توانند بصورت Multi Processor در یک سرور باشند،

که به صورت همزمان با هم کار می کنند.

دلیل این نوع طراحی هم مشخص است، سرورها برای انجام فرآیند های پردازشی سنگین و همزمان طراحی شده اند.

قابلیت Multi Threating، هم یکی دیگر از مواردی است که برای بالا بردن Performance و قدرت پردازنده ها در زئون ها استفاده شده است.

پردازنده های سری زئون از مقدار Cache بیشتری نسبت به پردازنده های پنتیوم برخوردارند.

حافظه کش پردازنده:

حافظه کش پردازنده یکی از دلایل مهم بالا رفتن کارایی پردازنده ها محسوب می شود که طبیعتاً قیمت پردازنده را نیز بالا می برد.

اگر حافظه کش پردازنده شما کم باشد تعداد مراجعه CPU به حافظه RAM افزایش پیدا می کند

و به همین دلیل Bus سیستم و حافظه اصلی بیشتر درگیر می شوند

و از طرفی به خاطر فاصله موجود بین پردازنده و RAM سرعت کاهش پیدا می کند،

حافظه Cache باعث کاهش این مراجعات می شود.

پهنای باند:

پهنای باند در CPU ‌ها را با FSB نشان می‌دهند

که این تکنولوژی در نسل‌های بعدی پردازنده، به Quick Path Interconnect) QPI) تبدیل شده

و به سرعتی معادل 6 گیگا ترنسپورت در ثانیه و بالاتر رسیده است.

پردازنده‌های سری Xeon:

اینتل اختصاصا برای پردازش‌های سروری تولید شده‌، که پنج نسل از این پردازنده تا به امروز عرضه شده‌اند:

• نسل اول:

دارای فرکانس 1600 MHz و هشت هسته‌ای بودند. از حافظه‌های DDR3 و پورت USB2.0 پشتیبانی می‌کردند.

• نسل دوم:

با فرکانس کاری 1866 MHz و 12 هسته‌ای بودند و مانند نسل اول از حافظه‌های DDR3 و پورت USB2.0 پشتیبانی می‌کردند.

• نسل سوم:

دارای فرکانس کاری 2133 MHz و 18 هسته‌ای است. مزیت نسل دوم به بعد پشتیبانی از حافظه‌های DDR4 و پورت USB3.0 است.

• نسل چهار:

با حداکثر فرکانس کاری 2400 MHz و 24 هسته عرضه شده که نرخ انتقال اطلاعات در این نسل به 9.6 GT/s می‌رسد

و مناسب شرکت های مخابراتی، تامین‌کننده‌های فضای ابری و کسب ‌و کارهای رو به رشد است.

• نسل پنج:

پردازنده‌های نسل پنج سری Xeon با نام‌گذاری جدید عرضه شده‌اند

و به چهار خانواده‌ کلی Platinum ،Gold ،Silver و Bronze تقسیم شده‌اند.

پردازنده‌های جدید Intel Xeon Scalable در چهار پیکربندی زیر ارائه شده‌اند:

1- پردازنده‌های سری Platinum:

 زیر ساختی جدید برای امنیت، سرعت و سرویس Hybrid Cloud را برای Data Center ها فراهم می‌کنند.

برای مثال:

پردازنده سری 8000 خانواده Platinum با توجه به فراهم نمودن 224 هسته و پشتیبانی از 12 ترابایت حافظه،

بهترین انتخاب برای Mission Critical و آنالیز بلادرنگ است.

2- پردازنده‌های سری Gold:

پردازنده‌های سری Gold برای مراکز داده‌ Enterprise، محاسبات Multi Cloud و شبکه، طراحی شده‌اند.

برای مثال:

پردازنده سری 6000 از خانواده ‌Gold حداکثر با 88 هسته، شامل 4 سوکت 22 هسته‌ای و پشتیبانی از 6 ترابایت حافظه عرضه می‌شود.

3- پردازنده‌های سری Silver:

پردازنده‌های سری Silver برای عملکرد خوب سخت‌افزاری و نیازهای امنیتی در زمینه‌ محاسبات مراکز داده،

شبکه و بهینه کردن ذخیره‌سازها، به سازمان‌های متوسط و سازمان‌هایی که IT  در آنها در حال رشد است، پیشنهاد می‌شوند.

برای مثال:

پردازنده‌ سری 4000 از خانواده Intel Xeon Scalable، حداکثر 24 هسته (دو سوکت 12 هسته‌ای) را به همراه 1.5 ترابایت حافظه پشتیبانی می‌کنند.

4- پردازنده‌های سری Bronze:

پردازنده‌های سری Bronze برای کسب ‌و کارهای کوچک و سرورهای ذخیره‌سازی کوچک، ارائه شده‌اند.

برای مثال:

پردازنده‌ سری 3000 از خانواده Bronze حداکثر با 16 هسته (دو سوکت 8 هسته‌ای) و پشتیبانی از 1.5 ترابایت حافظه ارائه می‌شود.

این سری پردازنده‌ها با 85 وات مصرف، جزء پردازنده‌های کم‌ مصرف محسوب می‌شوند.

• پردازنده های Xeon با هدف پردازش در سرورها و ایستگاه های کاری طراحی و ساخته شدند

و از خیلی جهات با پردازنده های دسکتاپ، مثلا Core i7 تفاوت دارند.

• پردازنده های Xeon نسبت به بازدهی که ارائه می کنند،

دمای کمتر دارند و به دلیل کاربرد در سرورها و دیتا سنترها، از پایداری بیشتری برخوردارند

و در شرایط مساوی، درصد بسیار کمتری از هنگ و Crash در سیستم هایی هستش که از پردازنده های Xeon بهره بردند

که خود این مورد هم دلایل فنی و تکنولوژی هایی هستش که در این سری پردازنده ها تعبیه شده است.

• از لحاظ معماری، پردازنده های سرور 99% مشابه معماری پردازنده های دسکتاپ هستش.

مثلا زمانی که معماری سندی بریج ارائه شد، پردازنده های زئون و سری Core i از همون معماری سندی بریج استفاده کردند.

اما نقطه تفاوت در یک سری تکنولوژی های اضافی هستش که سری زئون وجود دارد،

در ادامه به چند مورد اصلی آنها اشاره می کنم.

1- پردازنده های Xeon در مادربرد های Dual Socket از QPI دوم بهره می برند

2- پردازنده های Xeon از تکنولوژی Intel Direct IO و Integrated IO پشتیبانی می کنند. (این تکنولوژی باعث افزایش بازدهی پردازنده می شود)

3- پردازنده های زئون تا چند برابر بیشتر از حافظه Cache نسبت به پردازنده های معمولی و پیشرفته Desktop پشتیبانی می کنند.

4- پردازنده های زئون از ECC Memory یا سیستم تصحیح خطا در پردازش حافظه پشتیبانی می کنند

اما پردازنده های دسکتاپ این توانایی را ندارند

5- پردازنده های زئون کنونی تا حدود 800 گیگابایت از حافظه رم پشتیبانی می کنند

اما پردازنده های دسکتاپ نهایتا تا 64 گیگابایت را پشتیبانی می کنند

6- پردازنده های زئون از تعداد بیشتر کانال های حافظه نسبت به پردازنده های دسکتاپ پشتیبانی می کنند.

تمامی سرورهای Data Center ها و ابر کامپیوترها، از پردازنده های زئون استفاده می کنند.

پردازنده های اپترون AMD هم برای پردازش در سرور ها طراحی شدند و رقیب زئون اینتل هستند.

اما فعلا سریعترین ابر کامپیوتر دنیا با پردازنده های زئون اینتل طراحی شده اند.

مشخصه های CPU:

فرکانس کاری پردازنده (Clock Speed):

یکی از مهمترین عوامل در انتخاب یک پردازنده سرعت کلاک (Clock Speed) آن است.

سرعت پردازنده نشانگر تعداد عملی است که یک هسته می‌تواند در هر ثانیه انجام دهد و واحد آن هرتز (Hertz) است

که معمولاً به صورت مگاهرتز (MHz) یا گیگاهرتز (GHz) بیان می‌شود.

Core یا هسته فیزیکی:

هسته‌های پردازنده، در واقع پردازنده‌های مستقلی هستند که هر یک به صورت جداگانه دستورات را پردازش می‌کند.

امروزه پردازنده‌ها معمولاً دارای بیش از یک هسته هستند که به کاربران این امکان را فراهم می‌کنند

که مجموعه دستورات یا برنامه‌های خود را با استفاده از پردازش موازی (Parallel Computing) سریع تر از قبل اجرا کنند.

البته داشتن هسته‌های بیشتر به معنای افزایش کارایی کلی پردازنده نیست.

چون بسیاری از برنامه‌ها هنوز از پردازش موازی استفاده نمی‌کنند.

یعنی عملاً سایر هسته‌ها کار به مراتب کمتری نسبت به یک هسته انجام می‌دهند.

هسته مجازی (Threads):

همینطور که گفته شد هر هسته می تواند فقط یک دستور العمل را اجرا کند

یعنی اگه ما ۴ هسته داشته باشیم در کل می توانیم ۴ دستور یا همان برنامه را با هم اجرا کنیم.

اما با تکنولوژی Hyper threading می توانیم این هسته های واقعی به هسته های مجازی تقسیم کنیم.

یعنی اگر ما یک CPU چهار هسته ای داشته باشیم این چهار هسته هر کدام از دو هسته مجازی تشکیل شده اند.

در کل می شود ۸ هسته که بهش Tread می گویند، هر Tread مثل یک خط فرمان هستش.

در تعداد دستورات بالا، سرعت پردازش سرور بیشتر می شود.

از Tread ها برای انجام کارهای موازی همزمان استفاده می شود.

Cache:

پردازنده های سری زئون از مقدار Cache بیشتری نسبت به پردازنده های پنتیوم برخوردارند.

حافظه کش پردازنده یکی از دلایل مهم بالا رفتن کارایی پردازنده ها محسوب می شود که طبیعتاً قیمت پردازنده را نیز بالا می برد.

اگر حافظه کش پردازنده شما کم باشد تعداد مراجعه CPU به حافظه RAM افزایش پیدا می کند

و به همین دلیل BUS سیستم و حافظه اصلی بیشتر درگیر می شوند و از طرفی به خاطر فاصله موجود بین پردازنده و RAM سرعت کاهش پیدا می کند،

حافظه Cache باعث کاهش این مراجعات می شود.

در واقع Cache میاد اطلاعاتی را که CPU اخیرا از آنها استفاده کرده را داخل خودش نگهداری می کند،

چرا که اگر دوباره خواست از آنها استفاده کند این دسترسی به آنها خیلی سریعتر می شود،

نمی خواهیم برای یک کارایی که همین الان داشت انجام می داد، برود سراغ Ram اطلاعاتش را از آنجا بخواند.

پهنای باند در CPU‌ ها را با FSB نشان می‌دهند که این تکنولوژی در نسل‌های بعدی پردازنده،

به Quick Path Interconnect) QPI) تبدیل شده و به سرعتی معادل 6GT/s و بالاتر رسیده

محل قرار گیری این Cache ها از لحاظ فیزیکی به چه شکل هست؟

L1: سریعترین کش در CPU هستش و از لحاظ فیزیکی داخل خود CPU واقع شده.

L2: یک چیپ جدا در همان فضای CPU هستش، اطلاعاتی را نگهداری می کند که قرار به RAM برگردد.

L3: هم یک چیپ جدا داخل CPU هستش که بین RAM و CPU قرار گرفته و بیشترین ظرفیت و کمترین سرعت را در بین Cache ها دارد.

این نوع کش Share بین تمام هسته های CPU هستش

یکی از ملاک های انتخاب CPU میزان کش هستش که در موردش صحبت کردیم،

Core یا تعداد هسته و همچنین فرکانس پردازش اطلاعات:

که برحسب گیگاهرتز و سرعت انتقال اطلاعات بر حسب GT/s، از فاکتورهای کلیدی انتخاب CPU هستند

بررسی نسل های پردازنده های اینتل

شرکت اینتل یکی از بزرگترین تولید کننده های پردازنده (CPU) در دنیا است.

هر سال سعی می شود تا نسل جدیدی از پردازنده ها معرفی شوند

از سال ۲۰۰۸ سری مشهور پردازنده های Core i  معرفی شدند که جایگزینی برای سری Core 2  محسوب می شوند.

بر خلاف باور عموم این نسل با عدد های بعد از Core i  می آید، تعداد هسته ها را مشخص نمی کند.

بلکه به طور کلی مدل های Core i3 به نشانه رده پایین، Core i5 رده متوسط و Core i7 رده بالا هستش.

نسل های مختلف پردازنده های اینتل علاوه بر بهبود فناوری ساخت و افزایش خصوصیاتی مانند فرکانس پردازنده و حافظه کش، تغییرات قابل توجه دیگری نیز داشتند که در نهایت منجر به ارائه کارایی بالاتر می گردید.

نسل اول:

معماری نِهِیلِم (Nehalem)، فرآیند ساخت ۴۵ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۰۸

نسل دوم:

معماری سندی بریج (Sandy Bridge)، فرآیند ساخت ۳۲ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۱

نسل سوم:

معماری آیوی بریج (Ivy Bridge)، فرآیند ساخت ۲۲ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۲

نسل چهارم:

معماری هسول (Haswell)، فرآیند ساخت ۲۲ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۳

نسل پنجم:

معماری برادول (Broadwell)، فرآیند ساخت ۱۴ نانومتری، معرفی در سال ۱۰۱۴

نسل ششم:

معماری اسکای‌لیک (Skylake)، فرآیند ساخت ۱۴ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۵

نسل هفتم:

معماری کبی لیک (Kaby Lake)، فرآیند ساخت ۱۴ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۶

نسل هشتم:

معماری کنون‌لیک (Cannonlake)، فرآیند ساخت ۱۰ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۷

نسل نهم:

معماری آیس لیک (Ice Lake)، فرآیند ساخت ۱۰ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۸

نسل دهم احتمالی:

معماری تایگر لیک (Tiger Lake)، فرآیند ساخت ۱۰ نانومتری، معرفی در سال ۲۰۱۹

مشاهده می شود که اینتل دائماً سعی در کاهش اندازه فرایند ساخت تا ۷ و حتی ۵ نانومتری می باشد.

برای تشخیص نسل پردازنده خود، از روی عددی که بعد از نام CPU ذکر می شود تشخیص داده می شود.

به عنوان مثال اگر پردازنده شما مدلش Core i3 2200 است،

عدد اول از سمت چپ یعنی ۲، نشان می دهد که پردازنده شما متعلق به نسل ۲ است.

به همین شکل پردازنده شما با هر عددی شروع شود، نشان دهنده نسل ساخته شده است.

البته قابل ذکر است که نسل اول دارای پسوند سه عددی است.

بنابراین اگر پردازنده شما با اعداد سه رقمی کد گذاری شده احتمالاً از نسل اول باشد مثل Core i7 960

تفاوت نسل های CPU Intel

در هر نسل، سعی بر این شده است که ضمن افزایش قدرت پردازش، مصرف انرژی نیز کمتر شود.

در واقع شما هر چه پردازنده نسل جدید تری داشته باشید، شاهد قدرت بیشتر و مصرف کمتر هستید و همینطور این روند ادامه دارد.

نسل دوم Sandy Bridge  

تفاوت این نسل با نسل قبلی یک چیپ گرافیکی روی همان تراشه ای CPU قرار گرفته است.

همچنین تکنولوژی ساخت ۴۵ نانومتر هم به ۳۲ نانومتر تغییر کرده است.

در این معماری نسبت به معماری قبلی که نهالم بود به دلیل اینکه پردازنده گرافیکی و کنترل کننده حافظه روی یک قالب هست،

سرعت دسترسی به اطلاعات بیشتر و تاخیر در حافظه RAM کمتر شده.

در حالیکه در معماری نهالم، چیپ گرافیک روی یه قالب جدا بود

وقتی یک پردازنده به طور جداگونه پردازنده گرافیکی یا GPU داشته باشه در پردازش فرامین گرافیکی و ۳ بعدی بسیار قوی تر و سریعتر از دیگر پردازنده ها عمل می کند.

در معماری سندی بریج، گرافیک خیلی بالایی را مشاهده نمی کنیم.

نسل سوم Avy Bridge

در این پردازنده چیپ گرافیکی از Intel HD 2000  وIntel HD 3000 به چیپ گرافیکی Intel HD 4000 تغییر پیدا کرده

و همچنین این نسل از Direct X 11.0 پشتیبانی می کند.

PCI Express 3.0 را ساپورت می کند.

یکی دیگر از این بهبودها این است که ۲۰ درصد انرژی کمتری مصرف می کند

اما این را هم در نظر داشته باشید که ۲۰ درصد هم عملکرد بهتری نسبت به نسل قبل یعنی سندی بریج دارد.

و در آخر اینکه تکنولوژی ساخت این نسل از ۳۲ به ۲۲ نانومتر تغییر کرده.

در مورد بقیه نسل های اینتل هم در دوره A+ صحبت کرده ایم

تفاوت پردازنده های لپ تاپ با PC

تفاوت CPU فقط در نسل آنها نیست و بلکه در مدل هم متفاوت هستند.

به طور کلی پردازنده های کامپیوتر های شخصی به دو قسمت Desktop و Mobile تقسیم می شوند.

سپس از نظر قدرت، مصرف و… به انواع مختلف دیگری تقسیم می شوند که هر کدام کاربرد خود را دارد.

• توان مصرفی پردازنده های لپ تاپ کمتره و به فن ضعیف تری نیاز دارد.

چون در لپ تاپ محدودیت توان داریم (باتری)

اما در PC اینطور نیست و با برق شهر بدون محدودیت مدارات به صورت پیوسته در حال کارند.

• فرکانس کاری پردازنده های لپ تاپ کمتر از پردازنده های کامپیوتر رو میزی هستش.

هر چه فرکانس بالاتر باشد، یعنی سرعت قطع و وصل ترانزیستور های داخل پردازنده بیشتر می شود

و این یعنی استهلاک و در نتیجه گرما و از آنجا که نمی شود در لپ تاپ فن بزرگ قرار داد.

فرکانس کاری را کم در نظر می گیرند که به اینجور مشکلات نخورند.

• در بعضی از پردازنده های لپ تاپ به دلیل اینکه جا برای چیپ های دیگر نیست،

چیپ های گرافیکی، کنترل کننده حافظه، انکدر و دیکدر های صوتی و تصویری روی همون قالب پردازنده هستند.

در کل پردازنده های لپ تاپ به نسبت ضعیف تر طراحی می شوند

پردازنده های core i7 برای کامپیوتر های رومیزی همگی ۴ هسته ای به بالا هستند

نسل اول پردازنده های core i7 لپ تاپ و PC با ۳ رقم مشخص می شوند

سندی بریج و آی وی بریج برای لپ تاپ و PC با ۴ رقم مشخص می شوند.

• • پردازنده های core i7  که با اعداد ۶۰۰، ۷۰۰، ۸۰۰ و ۹۰۰ شروع می شوند (مثل core i7 960) همگی از معماری نسل اول هستند
  • پردازنده های Core i7 در لپ تاپ و PC اگر با رقم ۲ شروع بشود قطعا از خانواده سندی بریج هست. مثل Core i7 2620M
  • در کامپیوتر رومیزی پردازنده Core i7 که با عدد ۳۸ و ۳۹ شروع بشود قطعا از خانواده سندی بریج مدل E است.
  • در لپ تاپ هر پردازنده Core i7 که با رقم ۳ شروع بشود قطعا از خانواده آی وی بریج هست. مثل Core i7 3520M
  • در پردازنده های کامپیوتر رومیزی حرف k نشان دهنده این هستش که CPU به اصطلاح Unlocked است
  • یعنی قفل نشده و کاربر می تواند عمل اورکلاک را انجام بدهد.
  • ولی در پردازنده هایی که حرف K ندارند این امکان وجود ندارد.
  • حرف S در پردازنده های PC به معنی پردازنده کم مصرف است.
  • حرف T در پردازنده های PC به معنی پردازنده خیلی کم مصرف است.
  • حرف X نشان دهنده نسخه Extreme  است، پردازنده ای که با پسوند X مشخص شده دارای سرعت کلاک بیشتری است.

ضمن اینکه این پردازنده ها قابلیت اورکلاک را هم مثل پردازنده های با پسوند K دارند.

• • پردازنده های Core i7 که پسوند X دارند قطعا ۴ هسته ای به بالا هستند.
  • حرف M در پردازنده های لپ تاپ استفاده می شود و حرف اول کلمه Mobile است.
  • حرف Q که در پردازنده های لپ تاپ استفاده می شود حرف اول کلمه Quad به معنی ۴ هسته ای است.
  • حرف L در پردازنده های لپ تاپ ابتدای عبارت Low Power به معنی کم مصرف است.
  • حرف E در پردازنده های لپ تاپ حرف اول کلمه Embedded به معنی جاساز شده است.
  • سیستم های Embedded به سیستم هایی گفته می شود که همه چیز آن از قبل با هم تنظیم شده

و برای تعویض قطعه ای از روی بورد باید لحیم قطعه را جدا کنید.

پردازنده های Embedded معمولا کم مصرف تر از دیگر پردازنده ها هستند، حجم کمتری دارند و روی بورد لحیم می شوند

• • حرف U در پردازنده های لپ تاپ ابتدای عبارت Ultra Low Power به معنی خیلی خیلی کم مصرف است.

پردازنده هایی که دارای دو حرف مشخصه هستند.

مثل حروفی که در بالا گفتم تعریف می شوند

مثلا پردازنده Core i7 620UE:

یعنی پردازنده خیلی خیلی کم مصرف (Ultra Low Power) و به صورت Embedded

تفاوت بین CPU Intel و AMD  

سال های متمادی است که اینتل و AMD رقیب هم هستند.

AMD با معرفی پردازنده های رایزن خود بسیار قدرتمند ظاهر شده است و هنوز هم با اینتل به رقابت می پردازد.

درست است که این رقابت ریشه تاریخی داشته اما به علت اینکه AMD قیمت مناسبتری را ارائه می دهد و قابلیت های قابل توجهی هم دارد،

برای اینکه بتواند پردازنده های خود را همه گیر کند سیاستی را اتخاذ کرد و آن هم کاهش قیمت پردازنده های خود بود.

مقایسه پردازنده های AMD و اینتل از لحاظ تعداد هسته

یکی از سیاست های دیگر AMD برای پیشی گرفتن از اینتل، ارائه پردازنده هایی بود که تعداد هسته و Thread بیشتری داشت.

شما وقتی که پردازنده اینتل را بررسی می کنید با اصطلاحاتی مانند i5, i3 وi7 روبرو خواهید شد.

برخی از کاربران فکر می کنند که ۳، ۵، ۷ تعداد هسته های پردازنده های اینتل است

در حالی که این گونه نیست پردازنده های Core i3 دارای ۲ هسته هستند

و پردازنده های Core i5 و Core i7 هر دو پردازنده های دو هسته ای و چهار هسته ای هستند

در حالی که بالاترین مدل پردازنده های AMD Thread ripper دارای ۱۶ هسته و ۳۲ Thread می باشند.

هر چقدر تعداد هسته ها بیشتر باشد توان پردازشی بالاتر خواهد بود

اما تعداد هسته های کمتر می تواند حرارت کمتری را ایجاد کند.

این امر باعث شده این پردازنده ها زیاد داغ کنند و نیاز به خنک کنده قوی تری دارند

در زمینه Multi Tasking و اورکلاک پردازنده های AMD بهتر عمل می کنند.

شما حتی در پردازنده هایی مانند Ryzen 3 1300X می توانید پردازنده را اورکلاک کنید

علاوه بر تعداد هسته ها، اورکلاک در سرعت پردازنده تاثیرگذار است و به طور کلی باعث بهبود عملکر سیستم می شود.

در پردازنده های اینتلی که دارای حرف K هستند می شود اورکلاک ایجاد کرد

بررسی پردازنده‌های قدرتمندIntel Xeon E5-2600 v3/v4  که در سرورهای نسل 9 HP

پیشرفت‌های قابل توجهی در کارایی پردازنده‌های سری E2600 و E2600 V2 در سرورهای نسل 8 پرولیانت حاصل شده بود.

این پیشرفت با ارایه پردازنده Intel Xeon E5-2600 v3 در نسل 9 ادامه یافت

و در حال حاضر شرکت HPE، در سرورهای نسل 9 خود از پردازنده جدید Intel Xeon E5-2600 v4 که بر پایه معماری Broad well  است استفاده می‌کند.

این چیپ دارای 22 هسته است و سریع‌تر از پردازنده Intel Xeon E5-2600 v3 که بر مبنای معماری Has well است، کار می‌کند.

این پردازنده برای سرورهای دو سوکتی طراحی شده‌اند.

خانواده جدید پردازنده زئون، 20 درصد هسته وCache  بیشتری نسبت به نسل قبلی خود ارایه می‌دهند

که باعث هماهنگی هوشمندتر منابع، کاراتر شدن مجازی‌سازی و بهبود حفاظت از داده و سیستم‌ها می‌شود.

در Intel Xeon E5-2600 v3:

پشتیبانی از نسل جدید حافظه یعنی DDR4 با حداکثر نرخ انتقال 2133 MT/s و لینک‌های سریع‌تر 6 GT/s QPI بین پردازنده‌ها فراهم می باشد.

بسته به مدل‌ها، در پردازنده‌های سری E5-2600 V3 نسبت به پردازنده‌های سری E5-2600 V2 تا حداکثر 70 درصد در کارایی بهبود حاصل شده بود.

در Intel Xeon E5-2600 v4:

افزایش تعداد هسته‌ها به 22

و پشتیبانی از 44 عدد Thread،

معماری جدید و با بهره گیری از تکنولوژی 14nm Process Technology،

بهبود مانیتورینگ منابع حافظه برای رسیدن به حداکثر کارایی حافظه در محیط‌های عملیاتی،

در کل، این پیشرفت‌ها به سرورهای دو سوکته امکان افزایش 20 درصدی در کارایی

و کاهش 19 درصدی مصرف برق پردازنده را می‌دهد که در مقایسه با پردازنده‌های نسل قبل یعنی E5-2600 v3 پیشرفت قابل توجهی است.

پردازنده AMD EPYC، ویژگی منحصر به فردی هم در پیکربندی‌های دو سوکته و هم تک سوکته دارد.

پردازنده‌ سروری تک سوکته EPYC، به مشتریان امکان انتخاب سیستمی متناسب با نیاز کسب ‌و‌کار‌شان می‌دهد.

این در حالی است که، با وجود تک پردازنده بودن محدودیتی در کارایی، قابلیت اطمینان و قابلیت‌ها ایجاد نمی‌کند.

ویژگی‌‌های AMD EPYC

حداکثر 32 هسته با کارایی بالا (64 Threads)

حداکثر 2 ترابایت ظرفیت حافظه DDR4 در 8 اسلات

128Lane در PCIe 3.0

امنیت یکپارچه زیر سیستم‌ها

مزایای AMD EPYC

افزایش میزان کارایی و ظرفیت پردازش

افزایش کارایی اپلیکیشن‌های Memory Intensive (حافظه محور)

حفاظت و تامین امنیت در سطح چند کاربر به ازای هر پردازنده (CPU/ SoC)

انعطاف پذیری، کارایی و امنیت که حتی در فضای ابری فراهم شده،

باعث شده سیستم‌های AMD EPYC که چیپست آنها از نوع SoC یا System On Chip است،

بتواند 122 درصد پهنای باند بیشتری در حافظه، 60 درصدI/O  بیشتر و 45 درصد تعداد هسته‌های بیشتری نسبت به رقبا ارائه دهد

که قدرت لازم برای اپلیکیشن‌های دیتاسنتری را فراهم می‌کند.

اگر AMD به صورت تک کاربره استفاده شود و چه مجازی سازی شده‌ و یا در کلود پیاده‌‌سازی شده باشد،

قدرت، سرعت و امنیت پردازنده AMD EPYC قابل توجه و منحصر به ‌فرد است.

پردازنده‌های AMD EPYC، در سرور‌های نسل 10 HP همچون HPE ProLiant DL325 و HPE ProLiant DL385 پشتیبانی می‌شود

و همین باعث محبوبیت این سرور‌ها در میان مشتریان شده است.

 

جهت مشاهده دوره های آنلاین دوره آنلاین (Server+ (Server HP,Dell، بر روی این لینک کلیک نمایید.

جدیدترین اخبار ثبتنام کلاس های انلاین مجموعه فراز نتورک را در صفحات اجتماعی دنبال کنید

نویسنده: مهندس عیسی رشوند