برﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ دو ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺘﻔﺎوت که در بین آنها چندین روتر وجود دارد

برﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ دو ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺘﻔﺎوت که در بین آنها چندین روتر وجود دارد:

ﺳﻨﺎرﯾﻮ چهارم:

ﻫﺪف اﯾﻦ ﺳﻨﺎرﯾﻮ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ دو ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺘﻔﺎوت که در بین آنها چندین روتر وجود دارد.

ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از Dynamic Route و ﭘﺮوﺗﮑﻞ OSPF ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

اﯾﻦ ﺳﻨﺎرﯾﻮ ﻣﺜﻞ ﺳﻨﺎرﯾﻮ قبلی ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻨﺎرﯾﻮ ﺑﺼﻮرت Dynamic و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺮوﺗﮑﻞ OSPF ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﺎرﯾﻮ ﻗﺒﻞ ﺑﺮاي اینترفیس روﺗﺮﻫﺎ IP ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ روﺗﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ.

Routing:

پروسه ارسال Packet های اطلاعاتی از یک مبدا (Source) به یک مقصد (Destination) در ﻣﺤﯿﻂ Internetwork یا محیط Multi Network ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ زﯾﺮﺑﻨﺎي Routing به درﺳﺘﯽ در ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﯿﺎده ﺳﺎزي ﻧﺸﻮد Network ﻫﺎي مختلف ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ یکدﯾﮕﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.

ﯾﮏ Routing protocol، روتر را قادر می سازد ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺷﺒﮑﻪ را ﺗﺸﺨﯿﺺ داده

و ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آنها ﻫﺪاﯾﺖ می کند.

Router ها برای اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺻﺤﯿﺢ در ﺷﺒﮑﻪ وﻇﺎﯾﻒ ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ و ﺑﺮﻗﺮاري ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎ را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ

ﻗﺒﻞ از اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪي ﺷﻮﻧﺪ و ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ آنها ﺑﺎﯾﺪ اﯾﺠﺎد ﺷﻮد

در ﺣﻘﯿﻘﺖ Router ها بر اﺳﺎس ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﺧﻮد ارﺳﺎل ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ و ﭘﺮوﺳﻪ ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد.

ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﯾﺎ Routing Table در Router به دو ﺻﻮرت ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪي ﺷﻮد:

• ﺑﻪ ﺻﻮرت Static Routing
• ﺑﻪ ﺻﻮرت Dynamic Routing

Static Routing: در این روش ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑـﻪ ﺻﻮرت دﺳﺘﯽ ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﯾﮏ Router را اﯾﺠﺎد و ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

اﯾﻦ روش داري ﻣﻌﺎﯾﺐ و ﻣﺰاﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ:

ﻣﺰاﯾﺎي اﺳﺘﻔﺎده از Static Routing:

اﯾﻦ روش ﺑﺎر اﺿﺎﻓﯽ ﯾﺎ overhead برای CPU روﺗﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ

در اﯾﻦ روش ﭘﻬﻨﺎی ﺑﺎﻧﺪ ﻟﯿﻨﮏ ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﯿﻦ Router ها توسط پیام ﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ Routing Protocol ها اﺷﻐﺎل ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

اﻣﻨﯿﺖ اﯾﻦ روش ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺒﮑﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺎﻣﻠﯽ روي ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﮐﻪ درون ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ

و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﮐﻪ ﺑﻪ آنها ﻧﯿﺎز دارد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ.

ﻣﻌﺎﯾﺐ  اﺳﺘﻔﺎده از Static Routing:

مدیر شبکه باید به کلیه مسیرها و ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن ﯾـﺎ ﺷﺮﮐﺖ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﺎﻣﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

اﮔﺮ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﯾﺎ ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت دﺳﺘﯽ روي ﮐﻠﯿﻪ Routerها تعریف شود

در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑـﻪ ﺻﻮرت Dynamic وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ

به علت اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﻬﺪاري و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪي Static Routing برای ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺰرگ ﭘﺮوﺳﻪ زﻣﺎﻧﯽ زﯾﺎدي را ﻧﯿﺎز دارد

و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﮑﺎن ﺑﺮوز ﺧﻄﺎ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ از Static Routing بیشتر در ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد.

Dynamic Routing:

در این روش ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪي ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﯾﮏ روﺗﺮ از ﻃﺮﯾﻖ Dynamic Routing یا ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﻫﺎي ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ BGP ،OSFP ،RIP و… اﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ

در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺮﮐﺪام از Router ها به صورت Dynamic جدول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ یا Routing Table خود را ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد

و ﺑﺎ ﺑﺮوز ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن ﯾﺎ از ﮐﻢ ﺷﺪن ﯾـﮏ ﻣﺴﯿﺮ، روﺗﺮﻫﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﺧﻮد را Update خواهند ﮐﺮد.

در واﻗﻊ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت Dynamic Routing شما باید اﯾـﻦ ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﻫﺎ را روي Router پیکربندی ﮐﻨﯿﺪ

ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺤﻮه ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪي آنها را ﺑـﺮ روي ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﯿﮑﺮوﺗﯿﮏ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد.

ﺑﻌﺪ از ﭘﯿﮑﺮﺑﻨﺪي اﯾﻦ ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﻫﺎ، Router ها با هم ارﺗﺒﺎط ﺑﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ

و ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﺎم ﻫﺎي Update را ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و از وﺟﻮد ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﻃﻼع ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ

و ﺟﺪول ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﺧﻮدشون را ﺑﺮوز رﺳﺎﻧﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد.

راه اﻧﺪازي ﭘﺮوﺗﮑﻞ OSPF بر روی روﺗﺮ R1:

ﺑﺮاي این کار از ﻣﻨﻮي اﺻﻠﯽ ﮔﺰﯾﻨﻪ Routing و از زﯾﺮ ﻣﻨﻮي ﺑﺎز ﺷﺪه OSPF را اﻧﺘﺨﺎب می کنیم

و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻪ برگ نشان Network می رویم

و Network ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ روي روﺗﺮ وﺟﻮد دارد را ADD ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ.

راه اﻧﺪازي ﭘﺮوﺗﮑﻞ OSPF بر روی روﺗﺮ R2:

راه اﻧﺪازي ﭘﺮوﺗﮑﻞ OSPF بر روی روﺗﺮ R3:

تنظیم IP برای کلاینت ها:

با این تنظیمات باید ارتباط بین کلاینت ها از طریق پروتکل OSPF برقرار شده باشد

برای تست اینکه ارتباط برقرار است از کلاینت ها به یکدیگر Ping می زنیم.

جهت مشاهده فیلم های آموزشی میکروتیک بر روی این لینک کلیک نمایید.

جدیدترین اخبار ثبتنام کلاس های انلاین مجموعه فراز نتورک را در صفحات اجتماعی دنبال کنید

نویسنده: مهندس عیسی رشوند