هشداردهنده های اعلام حریق
هشداردهنده های اعلام حریق
- شستیِ اعلام حریق (Manual Call Point)
- هشداردهنده های اعلام حریق (Notification Appliance)
- کابل سیستم اعلام حریق
- نصب و راه اندازی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر دستی
- سیستم اعلام حریق اتوماتیک
شستیِ اعلام حریق (Manual Call Point):
این شستی برای راه اندازی خودکار سیستم اعلام حریق در زمان مشاهدة آتش سوزی به کار می رود.
شستی های اعلام حریق معمولاً در دو نوع فشاریِ قابلِ ریست شدن و شیشه شکستنی ساخته می شوند و کاربرد آنها در اعلام حریق دستی است.
در هر دو نوع، در حالت عادی، کنتاکت شستی، باز N.O است.
در نوع شیشه ای شستی تحت فشار قرار دارد و با شکسته شدن شیشه آزاد و کنتاکت بسته می شود.
شستی معمولا دارای سوئیچی برای ریست کردن Reset است تا بعد از استفاده از شستی بتوان دوباره آن را به حالت عادی بازگرداند.
شستیِ تمامی برندهای اعلام حریق دارای یک LED هستند، که در هنگام عملکرد فعال می شوند.
اما در سیستم هوشمند، فعال شدن LED می تواند با فرمان پذیری از پنل مرکزی انجام شود.
سیم کشی شستی های اعلام حریق در سیستم های متعارف و آدرس پذیر تقریبا مشابه اند
و در هر دو سیستم دو سیم به شستی وارد و دو سیم دیگر از آن خارج می شود.
هشداردهنده های اعلام حریق (Notification Appliance):
ایجاد هشدار شنیداری و دیداری در زمان ایجاد خطر بر عهدة این هشداردهنده ها است که در دو نوع کلی آژیرها و فلاشرها و ترکیب آنها وجود دارند.
انواع آژیر ساده، آژیر فلاشر، آژیر سخن گو و انواع زنگ های اعلام حریق و بلندگوهای اعلام خطر برای محیط های داخل ساختمان و بیرون ساختمان از دسته بندی های این قطعه است.
کابل سیستم اعلام حریق:
کابل سیستم اعلام حریق وظیفة انتقال اطلاعات دریافتی از ورودی ها، آشكارساز یا شستي به FACP و ارسال اطلاعات از تابلو به خروجی ها، هشداردهنده ها و خروجی های واسط را برعهده دارد.
كابل ها شامل دوسیم به رنگ های مشکی و قرمز یا مشکی و آبی و سیم سومی به عنوان محافظ یا شیلد برای جلوگیری از نویز می باشد.
کابل ها باید ترجیحا از نوع مفتول یا افشان و مقاوم در برابر گرما و حریق باشند.
نحوة ساخت این کابل ها را در تصویر مشاهده می کنید.
کابل ها معمولا توکار هستند، در غیر این صورت باید در لوله های فولادی یا داکت های مقاوم در برابر حریق، که به رنگ قرمزاند، به صورت روکار اجرا شوند.
نصب و راه اندازی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر دستی:
همان طورکه قبلاً آموختید، سیستم های دستی صرفاً توسط انسان فرمان می گیرند و فرمان پذیری توسط شستی انجام می شود.
البته تمام مراحل طراحی، انتخاب، نصب و راه اندازی سیستم ها توسط استانداردهایی صورت می پذیرد که مختص سیستم اعلام حریق است.
از جمله استانداردهای سیستم های اعلام حریق می توان به UL ،LPCB ،EVPU ،54- EN ،NFPA72 و BS5839 نام برد
که مهم ترین آنها (NFPA (National Fire protection Association و (BS (British Standards هستند.
تفاوت اصلی در اجرای سیستم متعارف و آدرس پذیر در متصل نمودن قطعات به یکدیگر است.
در سیستم متعارف قطعات به صورت سری (شعاعی) به دستگاه مرکزی متصل می شوند،
در صورتی که در سیستم آدرس پذیر قطعات به صورت یک حلقة بسته به دستگاه مرکزی متصل می شوند.
به این حلقه، لوپ (LOOP) گفته می شود.
سیستم اعلام حریق اتوماتیک:
برخلاف سیستم های دستی وابستگی بسیار کمتری به انسان دارد و عملکردش نیز بسیار سریع تر و گسترده تر است.
مثلاً:
- تماس خودکار با آتش نشانی محلی،
- فعال سازی خودکار سیستم اطفای حریق،
- فرمان دادن به درهای خروج اضطراری
- و موارد مشابه همگی می تواند به وسيله سیستم های اعلام حریق اتوماتیک انجام شود.
این سیستم علاوه بر شستی و عملکرد دستی، تابع آشکارسازهاست تا بتواند به صورت خودکار و بدون فرمان انسان حریق را تشخیص دهد.
جهت مشاهده فیلم های آموزشی و ثبتنام دوره های آنلاین تعمیرات کامپیوتر و شبکه، بر روی این لینک کلیک نمایید.
مقالات مرتبط:
مقالات غیر مرتبط:
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.