آموزش و پیاده سازی کامل مبحث استاتیک روتینگ
تا اینجا توی مقالات قبلی راجع به مفاهیم روتینگ صحبت کردیم و فهمیدیم که جدولهای روتینگ به چند روش ایجاد میشن. اولین حالت اینه که یک روتر اینترفیسهای Connected به خودش رو میشناسه و مابقی نتورکها رو باید یا بصورت استاتیک یا دستی براش route بنویسیم و یا با Routing Protocol ها این جدولها رو تکمیل کنیم. توی این مقاله میخوایم راجع به استاتیک روتینگ صحبت کنیم و ببینیم که چطوری میشه بصورت دستی بیایم برای جدولهای روتینگ مسیر بنویسیم و مسیر اضافه کنیم.
گه یادتون باشه توی بحثهای قبلی دیدین که روتر اون مسیرهایی که بخودش وصل هستن رو بصورت Directly Connected میشناسه و با C نشون میده و وقتی ما Static Route مینویسیم اونرو با S نشون میده
نوشتن استاتیک روت خیلی سادست. توی Global Configuration mode با دستورِ ip route میگیم برای چه نتورکی میخوایم روت بنویسیم و با چه Mask یی و بعدش هم دوتا آپشِن داریم که مثلا بگیم از کدوم اینترفیسِت خارج شو ، یا میتونیم بگیم روترِ بعدیت چی هستش. پس همونطور که میبینید نوشتنش کاری نداره. به این مثال پایین دقت کنید که میخواد به این روتر بگه اگه میخوای بری به نتورک 192.168.3.0 ، میری سراغِ اینترفیسِ s1/0 خودت و ip یِ روترِ بعدی که میخوای بری پیشش 10.10.10.2 هستش. بیشترین چیزی که توی بحثهای استاتیک روتینگ ممکنه گیجتون کنه بحثِ اینه که چی باید بنویسم. چطور نوشتنش سادست ولی برای کجا نوشتن مهمه و این دقیقا برمیگرده به اینکه شما روتینگ رو بشناسید و بدونید که از زمانیکه قراره من از چندین روتر رد بشم تا به یک نتورکی برسم ، بسته های من Destination ip شون آدرس ip یِ اون نتورکِ مقصد هستش. پس تک تکِ روتر های توی مسیر برای نتورکِ مقصد باید مسیر داشته باشن و همچنین همین روترهای مابین نتورکِ مقصد باید برای موقع برگشتِ بسته Source ip یِ نتورک مبدا روهم داشته باشن. پس به بحثِ روتینگ دقت کنید که چطوری داره انجام میشه و اینکه وقتی یه بسته به روتر میرسه چه پارامترهایی داره توش چک میشه.
در نوشتن استاتیک روت نتوشتنِ Network اجباری هستش چون باید مشخص کنید برای کجا دارید روت مینویسید. نوشتنِ subnet Mask اجباری هستش.
اما Out going interface یا Next hope رو بگم بهتون که چی هستش. به شکل زیر دقت کنید
فرض کنید یه بسته ای از روتر ۱ میخواد بره به نتورکی که میبینید. بسته به اینترفیسِ شماره s1 روتر ۲ میرسه و روی این اینترفیس یه ip یی داریم. حالا هر چی. روی روتر ۱ هم اینترفیس s1 داریم. وقتیکه داریم برای روتر۱ روت مینویسیم باید توی جدول روتینگش اینرو ایجاد کنیم که بگیم برای نتورکِ مقصد و Mask ش یا میتونیم به R1 بگیم که اینترفیس خروجیت چی میتونه باشه یعنی اینترفیس خروجیِ خودت که s1 هستش و یا میتونیم بهش بگیم که Next hope address ت چی میتونه باشه که میشه آدرس ip یِ روتر بعدی که میشه اینترفیس s1 از R2. حالا میخوایم ببینیم که هردوتاش لازمه یا توی بعضی از شرایط باهم فرق میکنه؟منظورم Out going interface و Next hope address هستش.
به شکل دقت کنید. الان R1 برای اینکه بره به NET1 در این شکی نیست که بسته هارو باید بده به R2. توی شبکه Point to Point چه بهش بگم که از s0 خارج شو و چه بهش بگم برو به 10.10.10.2 در R2 در نهایت میرسه به R2. پس میگم اگه دارم توی نتورکهای Point to Point روت مینویسم بین Out going interface یا Next hope address یکیش لازم و کافی هستش جفتش لازم نیست.
حالا اگه شبکه من Multi point باشه فرض کنید مثلا لینکِ R3 به NET1 رو قطع کردیم و فرض کنید تنها راه رسیدن بسته های R1 به NET1 از طریقِ R2 هستش. پس این یعنی چی؟ یعنی اینکه اینوسط اگه قرار باشه R1 بسته هاش به NET1 برسه باید بسته هاش برسه به R2. حالا شما اینجا رو ببینید آیا اینی که من به R1 بگم تو از E0 خودت خارج شو اونوقت تیا تضمین میکنه که بسته های R1 به R2 برسه و به R3 نرسه؟ خب مسلما نه. البته دقت کنید دوباره فرض کنید لینک R3 به NET1 رو وصل کردیم. پس توی مثالهایی که شبکه ما Multi point هستش ، آدرس ip یِ Next hope رو یعنی 10.10.10.2 رو بعنوانِ یه آدرسِ لازم و کافی اینجا لحاظ میکنیم. بریم باهم یه مثال ببینیم.
توی این سناریو من اتصالات رو انجام دادم و ip آدرسهارو هم سِت کردم ولی هیچ روتینگی انجام ندادم.
بنظرتون روتر R1 توی جدول روتینگش چه وضعیتی داره؟ بنظر من باید دوخط روت داشته باشه. برای اینکه دوتا نتورک 10.10.10.0 و 192.168.3.0 رو بصورت Connected بخودش متصل داره. حالا بریم باهم یه نگاهی بندازیم. میریم توی روتر R1 و یه show ip route میگیریم و نشون میده که دوتا Connected بهش وصلن.
حالا توی روتر R2 میریم و یه show ip route میگیریم و میبینیم که اینجا هم دو خط Connected داره
حالا سوال اینجاست که آیا من میتونم الان مثلا از این کامپیوترِ 192.168.3.10 بیام بقیه کامپیوترها رو ping کنم؟ ضمنا توی هر کامپیوتر با توجه به نتورکی که داخلش قرار داره برای اون کامپیوترها Gateway شون روهم سِت کردیم. حالا میام از کامپیوتر 192.168.3.10 کامپیوتر 192.168.1.10 رو ping میکنیم.
در اینجا میبینید که از 192.169.3.1 Reply میگیره و میگه Destination host unreachable. حالا 192.168.3.1 کیه؟ میبینسم که روتر R1 هستش. خب چرا همچین پیغامی داره میده؟ برای اینکه اگه توی جدول روتینگِ روتر R1 نگاه کنید میبینید که مسیری برای 192.168.1.0 وجود نداره. پس لازمه که من توی این روتر R1 برای نتورکِ 192.168.1.0 مسیر یا روت بنویسم. پس میرم توی Global Configuration mode با دستورِ ip route بهش میگم اگه میخوای بری به 192.168.1.0 میتونم بهش بگم برو به s0/1/0 یا میتونم بگم برو به 10.10.10.2 و فرقی نمیکنه کدومش رو بنویسید چون point to point هستش و هر کدوم رو بنویسید بسته میرسه.
حالا یه show ip route میگیرم و میبینم که یه خط روت اضافه شده برای نتورک 192.168.1.0 و با S هم نشون داده شده
حالا الان با اینکار نشون داد که بسته یِ من از کامپیوترِ 192.168.3.10 میاد و میرسه به روترِ R2 حالا آیا روترِ R2 برای بسته یِ کامپیوترِ 3.10 مسیر داره؟ در روتر R2 یه show ip route میگیریم و میبینیم که مسیری نداره.
پس در روتر R2 هم باید براش مسیر ایجاد کنم و روت بنویسم. با دستورِ ip route براش مشخص میکنم اگه میخوای بری به نتورکِ 192.168.1.0 ، حالا آیا میتونم بهش بگم برو به Fa0/0 ؟ نه. چون Fa0/0 مشخص نمیکنه که بسته به روترِ R4 میره یا به روترِ R3 میره. من الان میخوام بسته رو حتما بفرستمش به روترِ R4 چون نتورکِ 192.168.1.0 از مسیرِ روترِ R4 میگذره. پس باید بهش بگم که برو به 172.16.1.2.
حالا اگه در روتر R2 یه show ip route بگیریم بهمون روتِ جدید رو نشون میده
حالا بسته یِ کامپیوتر 3.10 میرسه به روترِ R4 . حالا فقط کافیه که روتر R4 برای نتورکِ 192.168.1.0 مسیر داشته باشه تا بسته یِ کامپیوترِ 3.10 به مقصد برسه.
حالا میریم توی روترِ R4 و یه show ip route میگیریم و میبینیم که برای نتورکِ 192.168.1.0 بصورت Connected مسیر داره.
حالا میایم از کامپیوترِ 3.10 ping میکنیم کامپیوتر 1.10 رو میبینیم که بازم ping برقرار نمیشه
دلیل اینکه ping برقرار نمیشه اینه که بسته هایی که من دارم ارسال میکنم درسته که مسیر داره و میرسه به مقصد ، ولی جوابِ برگشتش چی؟ میدونید که توی جوابِ برگشت جای Source ip و Destination ip عوض میشه یعنی حالا از کامپیوتر 1.10 بسته میخواد بره به کامپیوترِ 3.10 . حالا اینیجا این روترِ R4 برای نتورکِ 3.0 مسیر نداره. پس یه روت هم برای مسیر برگشت روی روترِ R4 ایجاد میکنیم. حالا توی Global Configuration mode مینویسم ip route و بهش میگم اگه خواستی بری به نتورکِ 192.168.3.0 برو به ip یِ 172.16.1.1
حالا بسته رسیده به روترِ R2 . این روترِ R2 باید برای نتورکِ 3.0 مسیر داشته باشه که نداره چون اگه یه show ip route بگیرید مشخص میشه که مسیر نداره توی جدول روتینگش.
پس میایم براش این مسیر رو ایجاد میکنیم با نوشتن یک روت. میام توی Global Configuration mode و مینویسم ip route و میگم اگه میخوای بری به نتورکِ 3.0 برو به آدرسِ 10.10.10.1
حالا یه show ip route میگیریم و میبینیم که روتِ جدید توی جدول روتینگ بوجود اومده
و روترِ R1 دیگه برای نتورکِ 3.0 توی جدول روتینگش مسیر داره و با یه show ip route میشه اینرو دید
حالا دوباره از کامپیوترِ 3.10 میام کامپیوترِ 1.10 رو ping میکنم و میبینیم که پینگمون برقراره
حتی میتونم از کامپیوترِ 3.10 بیام trace بگیرم برای کامپیوتر 1.10 و دقیقا نشون میده که از کدوم hope ها رد میشه و به مقصد میرسه.
حالا به چند تا نکته دقت کنید. در همین کامپیوتر 3.10 میام یکی از همین hope ها رو ping میکنم. مثلا میام 172.16.1.2 رو ping میکنم و میبینم که unreachable میزنه.
خب چرا من نمیتونم یکی از hope های توی مسیر رو ping کنم؟ خب دلیلش مشخصه که چون شما برای اون مسیر روت ندارید. بسته ای که از کامپیوترِ 3.10 میخواد بره به 172 آیا اصلا توی روترِ R1 مسیری برای 172 داره؟ خب وقتی از جدول روتینگِ روترِ R1 نگاه کنیم میبینیم که مسیری برای 172 نداره. پس دقت کنید که این نکته جالبی هستش که اگه من بخوام بین دوتا نتورک استاتیک روت بنویسم ، جدای اینکه نتورک وسطش چه وضعیتی داره ، حالا ممکنه وسطش من صد تا روتر داشته باشم و اینطوری باید بهش نگاه کنیم که روی صد تا روتر باید برای این دوتا نتورکِ ابتدا و انتها روت بنویسیم. حالا ممکنه من نتونم صدتا روترِ وسط رو ping کنم و لزومی هم نداره که بتونم ping کنم. مثلا قراره شعبه تهرانِ یه سازمانی با شعبه مشهدش ارتباط برقرار کنه ، اینوسط ممکنه برای این ارتباط از صدتا روترِ مخابرات رد بشم و مگه قراره شما همه نتورکهاشون رو ببینید؟ شما هدفتون اینه که بینِ تهران و مشهد ارتباطتون برقرار بشه و اینجا هم همینه و لزوما قرار نیست بتونم نتورک های بین شبکه ای رو ping کنم چون براشون روت ندارم ولی بین ابتدا و انتها روی همه روترهای مسیر اومدم و روت نوشتم.
حالا پیشنهاد میکنم خودتون برید و بین نتورکِ 3.0 و 2.0 هم این ارتباط رو برقرار کنید و روتهای لازم رو بنویسید تا مکانیزم اصلی روت نویسی دستتون بیاد.
حالا بدیم یه مثال دیگه رو ببینیم. فرض کنیم نتورکهای من این شکلی هستش. روترهای R1 و R2 و R3 به همدیگه وصلن و در مجموع ده تا نتورک دارم. خب با این دیدگاهی که پیدا کردید اگه بخوام کاری کنم که چهارتا نتورکِ روترِ R2 بخواد چهارتا نتورکِ روترِ R3 رو ببینه چند خط روت باید نوشته بشه؟ حالا برام نتورکهای میانی هم مطرح نیستش اصلا. دقت کنید که منظورم اینه که من چهارتا نتورک توی روترِ R2 دارم و چهارتا هم توی روترِ R3 دارم و در مجموع هشتا نتورک هستش که روترهای R1 و R2 و R3 باید ازش مطلع باشه. یعنی لازمه که من هشت خط روت روی روترِ R2 داشته باشم که چهارخطش بصورت Connected وصله و باید چهار خطِ دیگه براش بنویسم. روترِ R1 هیچ Connected یی نداره و باید هشت خط روت بنویسم و روترِ R3 هم چهارخط Connected داره و باید چهار خط روت براش بنویسم. یعنی در مجموع این سناریو با ۱۶ تا خط روت میتونه ارتباطش برقرار بشه. حالا میخوایم یه روشهایی رو باهمدیگه ببینیم که چطوری میتونیم این تعداد خط روتها رو خلاصه تر و کمتر بنویسیم. یکی از روشهایی که استفاده میکنیم Deault Route هستش.
در واقع میتونم به یک روتر بگم که هرکجا میخوای بری ، ازین مسیر برو. نوشتن دیفالت روت سادست. مثل همون استاتیک روت هستش ولی بجای نتورک میزارید چهارتا صفر و بجای سابنِت مَسک هم میزارید چهارتا صفر.
حالا دوباره برمیگردم سره اسلاید قبلی.قرار بود برای دوتا روتر چهار خط روت بنویسم و بریم بنویسیم. میریم توی روترِ R3 و میگیم اگه میخوای بری به نتورکِ 192.168.1.0 در روترِ R2 برو به S0/1 خودت و اگه به نتورکِ 2.0 میخوای بری برو به S0/1 و اگه به نتورکِ 3.0 میخوای بری برو به S0/1 و اگه به نتورکِ 4.0 میخوای بری برو به S0/1. در اینجا میبینیم که ما یک مسیر بیشتر نداریم. پس من براش مینویسم که تو هرجا میخوای بری برو به S0/1. یعنی بجای چهار خط روت دارم با یک خط دیفالت روت اینو حل میکنم.
در روترِ R2 هم بجای اینکه بیام بگم اگه میخوای بری نتورکِ 172 در روترِ R3 بصورت تک به تک بنویسم میام یک خط دیفالت روت مینویسم و میگم هر جایی که میخوای بری برو به S0/1 خودت. حالا اینجا باید به یچیزی توجه کنیم. فرض کنید که روی روترِ R3 یک دیفالت روت نوشتم و یک بسته ای به R3 میرسه با Destination ip یِ 172.16.1.0 که در خودِ نتورکِ روترِ R3 هستش. با این چیکار میکنه؟ بریم باهم یه نگاه بندازیم.
ببینید ممکنه که یک بسته ای توی یک روتری توی جدول روتینگش با بیش از یک مسیر مَچ بشه. یعنی اینکه در اینجا بسته با Destination ip یِ 80.80.80.1 وارد روترِ شما میشه و با پنج تا مسیر مَچ میشه. مثلا 30/ میگه برو مسیر ۱ و 24/ میگه برو مسیر ۲ و 16/ میگه برو مسیر ۳ و 8/ میگه برو مسیر ۴ و به دیفالت روتش هم میگه برو مسیر ۵ . الان این بسته که با پنج تا مسیر مَچ میشه اونوقت از کدومش استفاده میکنه؟ قاعدش به اینصورته که میگه از مسیری میره بیرون که Specific تر و دقیقتر داره مشخص میکنه. 30/ داره ۲ تا آدرس ip رو مشخص میکنه و 24/ داره ۲۵۴ تا آدرس ip رو مشحص میکنه و 16/ داره ۶۵ هزار تا آدرس ip رو مشخص میکنه. خب در اینجا 30/ که دوتا آدرس ip رو مشخص میکنه به نسبتِ بقیه دقیقتر هستش و از همین مسیر ۱ میره بیرون. یا به اصطلاح فنی میگن از مسیری میره بیرون که Mask ش بزرگتره یعنی همون 30/ . پس جواب سوال قبلیمون روهم گرفتیم. الان توی روتر R3 اگه بسته ای برای 172 بیاد ، با مَسکِ 24/ مَچ میشه و با مسکِ 0/ ِ دیفالت روت هم مچ میشه. حالا از کدومش میره؟ قطعا از 24/ میره. پس بهتره نگیم که هر جا میخوای بری برو سراغ دیفالت روتت. بهتره بگیم که هرجایِ دیگه میخوای بری اونوقت برو سراغِ دیفالت روتت. حالا با این دیدگاه توی روتر R1 میتونیم از دیفالت روت استفاده کنیم. طبعا تو نظر اول نه چون دوتا مسیر داریم و نمیتونیم بهش بگیم کلا از مسیر بالا برو یا کلا از مسیر پایین برو. ولی میشه یکارِ دیگه کرد. میتونم بهش بگم که دیفالت روتت از بالا باشه و بعد بیام برای نتورکِ 172 براش چهار خط روت بنویسم. اینجوری شدنیه. ولی بازم اینکارو نمیخوایم بکنیم. میخوایم یکارِ قشنگتر و حرفه ای تر انجام بدیم. میخوام از Summarization استفاده کنم.مثلا میام روی روترِ R1 میگم اگه خواستی بری به نتورکِ 192.168.0.0/16 برو بالا. یعنی از اینترفیسِ بالایی روتر R1 برو بالا و اگه خواستی بری به نتورکِ 172.16.0.0/24 بیا از پایین برو. یعنی بجای اینکه من بیام هشت خط روت بنویسم اینجا اومدم و با دوخط حلش کردم. پس کلِ سناریو رو که تو حالت قبل دیدیم که با ۱۶ خط روت باید حل بشه اینجا اومدیم و عملا با دوخط دیفالت روت روی روترهای R2 و R3 و دوخط Summarization حلش کردم. یعنی با چهار خط روت میتونم حلش کنم. این سناریو خیلی راحت پیاده سازی میشه و چیزِ جدیدی نداره. به اینصورته که میام سه تا روتر میزارم و روی روترهای R2 و R3 چهارتا سوئیچ میزارم و به هر سوئیچ یه کلاینت وصل میکنم و تمام. حالا میخوام این سناریو رو پیاده سازی کنم اما یکم لقمه رو دورِ سرمون بگردونیم. یکم پیچیده تر اینکارو انجام بدیم. چرا میخوام اینکارو بکنم؟ چون میخوام که دو چیز دیگه رو هم یاد بگیریم. الان به بهونه Default Route و Manual Summarization بیایم دوتا Concept دیگه به اسمِ اینترفیسهای Loop back و بحثِ Extended ping روهم در همین سناریو باهمدیگه یاد بگیریم. پس بریم همین رو باهم پیاده سازی کنیم و توی سناریو هم در مورد دوتا Concept جدید هم صحبت میکنم.
در این سناریو من کانکشن ها رو برقرار کردم و ipهاشون رو هم سِت کردم. اما اینوسط یه مشکلی داریم. قبل از اینکه من بخوام سناریومون رو کانفیگ کنم بریم یه مثالی رو بهتون نشون بدم. من میام روی روتر بالا یعنی روتر R2 مثلا اینترفیسِ Fa0/0 دارم. میام داخل اینترفیسِ Fa0/0 و no shut میزنم و ip آدرس روهم سِت میکنم. مثلا میزارم 192.168.100.1 با سابنِت مَسکِ 255.255.255.0 .
انتظار دارم با show ip route اینرو توی جدولِ روتینگش ببینم ولی وجود نداره.
چرا وجود نداره؟ چون show ip int brief بهمون نشون میده که این اینترفیس عملا down هستش. میخوام اینو بگم که وقتی اینترفیستون down هستش حتی توی جدول روتینگتونم نشون داده نمیشه. یعنی اینجوری من مجبورم یه سوئیچی داشته باشم که بخوام اون اینترفیسِ Fa0/0 رو وصل کنم تا up بشه. مثل شکل زیر
و حالا که این اینترفیس up شده اگه یه show ip route بگیرم میتونم توی جدول روتینگش ببینم.
همچنین این قضیه در مورد استاتیک روت هم صدق میکنه. یعنی مثلا اگه من بیام یه روتِ اَلَکی بنویسم توی همین روترِ R2 مثلا بنویسم ip route 8.8.8.0 255.255.255.0 میخوام بگم برو به Fa0/0 .
حالا اگه show ip route بگیریم در روترِ R2 میبینید که یک خط استاتیک روتِ من اینجا اضافه کردم.
حالا میام این اتصال سوئیچ به روترِ R2 رو down میکنم.
حالا یکبارِ دیگه میام در روترِ R2 یه show ip route میگیرم و میبینیم که اون یک خط استاتیک روتِ من رفت و دیگه نیست.
حالا اگه یه show running-config بگیرم اون یک خط روتِ استاتیکم رو میبینم ولی از جدول روتینگ برداشته شده.
پس باید بگم که اگه اینترفیسی که براش روت مینویسید down بشه اونوقت اون روت از جدول روتینگ میاد بیرون.
خب توی محیط واقعی شما مجبورید به تعداد نتورکهاتون اینترفیس داشته باشید. حالا میخوام ببینم آیا راهی داره که توی محیطهای تستی مثل همین پکت تریسر میخوام چهارتا نتورک بالا بزارم و چهارتا نتورک پایین بزارم. من اینجوری مجبورم روی روترهام ماژول اضافه کنم تا روی روترهام چهارتا اینترفیسم رو به ازای چهارتا نتورکم داشته باشم و کلی دردسر داره برام تا اینترفیسهام حتما باید up باشن تا توی جدول روتینگ نشون داده بشن. خب سیسکو یه Concept یی داره به اسمِ اینترفیسهای Loop back. این اینترفیسها اینترفیسهای مجازی هستن که مفهوم کُلیشون up & up بودن هستش. وقتی این اینترفیسهارو میسازین این اینترفیس بدون اینکه بجایی وصل باشه up & up هست. یادتون باشه قبلا چی گفتم. گفته بودم این سناریو خیلی راحتتر از اینچیزیکه میبینید میشد حل بشه اما دارم یکم پیچیدش میکنم که یسری مسائل دیگه رو هم بهتون یاد بدم. مثل همین اینترفیسهای Loop back . حالا بعدها یاد میگیرید که اینترفیس Loop back کاربردهای دیگه ای هم داره اما فعلا ما میخوایم ازین اینترفیسها استفاده کنیم تا از اینترفیسهای فیزیکی برای تست گرفتنمون استفاده نکنیم. اینم یادتون باشه که توی محیط واقعی کاربردی برامون نداره و باید اینترفیس واقعی بزارم و کار کنم باهاش.
حالا میام روی روتر R2 در Global Configuration mode مینویسم interface loopback و یه علامت سوال جلوش میزارم و میبینید که این تعداد اینترفیسِ Loopback میتونم داشته باشم.
حالا میزنم interface loopback 1 و وقتی اینتر بزنید خودش up میشه و no shut هم نمیخواد بزنید چون Concept ش بر همین روال هستش.
حالا همینجا یه show ip int brief میگیرم و میبینید که اینترفیسِ Loopback1 اینجا اضافه شده.
حالا برای اینترفیسِ Loooback1 میام ip یِ 192.168.1.1 رو ست میکنم و برای اینترفیس Loopback2 هم ip یِ 192.168.2.1 رو ست میکنم.
برای اینترفیس Loopback3 میام ip یِ 192.168.3.1 رو ست میکنم و برای اینترفیس Loopback4 هم ip یِ 192.168.4.1 رو ست میکنم.
حالا اگه توی روترِ R2 بیام show ip route بگیرم میبینید که بهمون چهارتا روتِ متصل بخودش رو از Loopback1 تا Loopback4 میشناسه.
حالا همینکارا رو روی روترِ R3 هم انجام میدم.
اول برای اینترفیس Loopback1 میام ip یِ 172.16.1.1 رو ست میکنم
بعد برای اینترفیس Loopback2 میام ip یِ 172.16.2.1 رو ست میکنم
بعد برای اینترفیس Loopback3 میام ip یِ 172.16.3.1 رو ست میکنم
و برای اینترفیس Loopback4 میام ip یِ 172.16.4.1 رو ست میکنم
حالا اگه توی همین روتر R3 بیام یه show ip int brief بگیرم میتونیم اینترفیسهای Loopback رو ببینیم
اگه یه show ip route هم بگیریم میبینیم که توی جدول روتینگ بصورت Connected مسیرهای متصل بخودش رو از طریق اینترفیسهای Loopback میشناسه.
خب حالا قرار شد که ما بیایم چیکار کنیم؟ قرار شد روتینگی که ما میخواستیم برقرار کنیم دیگه نیایم براساسِ هشتا نتورک ، ۱۶ تا روت بنویسیم. قرار شد بیام روی روترهای R2 و R3 یک خط دیفالت روت بنویسم. پس میرم توی روتر R2 و یک خط دیفالت روتش رو مینویسم. دستورِ ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 رو میزنم بعدش در ادامه میتونم اینترفیس S0/1/0 رو بدم یا نتورکِ 10.10.10.1 رو بدم.
حالا یه show ip route میگیرم توی همین روتر R2 و یک خط دیفالت روت رو میبینیم که حرف S رو با علامت اِستار نشون میده و استار هم یعنی دیفالت روت.
حالا میرم توی روتر R3 و براش یک خط دیفالت روت مینویسم.
حالا قرار شد روترِ وسط رو با Manual Summarization انجام بدیم.
میرم توی محیط Global Configuration mode روترِ وسط و دستور ip route رو میزنم و بهش میگم اگه میخوای بری به نتورکِ 192.168.0.0 برو به اینترفیسِ S0/1/0 و دوباره دستور ip route رو میزنم و میگم اگه میخوای بری به نتورکِ 172.16.0.0 برو به اینترفیس S0/1/1 .
حالا توی همین روترِ وسط یه show ip route میگیرم و میبینید که برای دوخط استاتیک روت مسیر وجود داره
پس من تونستم با چهار خط روت روتینگِ کلِ نتورکم رو برقرار کنم. حالا میخوام تست کنم که آیا میتونم بین نتورکها ping داشته باشم؟ اما یه مطلبی اینجا جای سوال داره. زمانیکه من کامپیوتر میذاشتم پشتِ روترهام و ping میکردم اونوقت Source ip یِ بسته های ICMP یی که ارسال میشد در واقع میشد آدرس ip یِ کامپیوترهایِ من. اما الان چی؟ الان من مثلا میخوام ارتباط بین 172.16.2.1 رو تا مثلا 192.168.4.1 تست کنم. خب Destination نِش که ۴ هست چون من مینویسم ping کن 192.168.4.1 رو. اما Source ش چیه؟ مشکل اینجاست که من هر ping یی که مثلا از روی این روترِ پایینی R3 میفرستم سورسِش 10.10.11.2 هستش. این نکته مهمی هستش. الان توی این سناریو نمیشه نشون داد چون دوتا Connected داره ولی اگه یک روترِ دیگه سره راه اضافه میکردم اونموقع از روترِ پایینی R3 هرموقع از نتورکهای روتر R2 رو ping میکردم ping نمیشد. خب اینحرفارو زدم که چی رو بگم؟ نتیجش اینه که من باید بتونم که سورس ip یِ بسته های ICMP رو خودم تغییر بدم به اونچیزیکه باید باشه برای اینکه تستم رو درست بگیرم. خب باید چیکار کرد؟ باید از Extended ping استفاده کرد. میام روی روترِ R3 و طبقِ روالِ قبل بهش میگفتم که ping کن 192.168.4.1 رو. اما دیگه اینجوری نمیخوام بهش بگم که ping کنه. میگم ping و بعد یه اینتر میزنم و میپرسه که پروتکل چی باشه؟ توی کروشِه نوشته بصورت دیفالت ip هستش و منم میخوام همونو کار کنم و اینتر میزنم. بعد میپرسه تارگتت کیه؟ منم میزنم 192.168.4.1 و بعد اینتر میزنم. حالا اینجا میگه بصورت دیفالت من ۵ بار بسته ICMP میفرستم. من میتونم تغییرش بدم که مثلا ۱۰ بار بفرست و اینتر رو میزنم. اینجا میگه من طولِ بسته های ICMP یی که گرفتم 100بایت میتونه باشه. میخوای همینقدر باشه؟ میگم همینقدر باشه و اینتر رو میزنم.اینجا میگه اگه توی 2 میلی ثانیه جواب نگیرم Time out میگیرم و قبولش میکنم و اینتر میزنم. حالا اینجاش خیلی مهمه و میگه Extended Command میخوای؟ کامندهای دیگه ای میخوای؟ میزنم y یعنی yes و اینتر رو میزنم. حالا اینجا میگه Source address ِ ICMP ت چی باشه؟ الان میتونم بهش بگم مثلا 172.16.3.1. یعنی هر اینترفیسی که میخوام میتونم بنویسم. میخوام بگم با این سورس بفرست و بعدش اینتر میزنم. مابقی بحثها درباره TOS یا Type of services هستش و همون دیفالتهاش رو قبول میکنم و اینتر میزنم و میبینید که الان ارتباط ما برقراره و روتینگمون داره درست کار میکنه تونستیم تعداد ping رو ده تا کنیم و سورسِشم تغییر بدیم به 172.16.3.1 .
پس دقت کنید ما اینجا علاوه بر اینکه میخواستیم بحثِ دیفالت روت و Manual Summarization رو تست بگیریم ، اومدیم باهمدیگه بحثِ اینترفیسهای Loopback و Extended ping روهم یادگرفتیم.
نویسنده : مهندس جواد هدایتی
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.