آموزش هاستینگ – صفر تا 100 راه اندازی خدمات هاستینگ cPanel/WHM

مفهوم کلی سرور

سرور به زبان ساده، یک سیستم قوی و پایدار است که وظیفه ارائه خدمات مشخصی را بر عهده دارد. این خدمات می‌تواند شامل ذخیره‌سازی داده‌ها، اجرای برنامه‌ها، مدیریت ایمیل‌ها، ارائه صفحات وب، یا سرویس‌دهی به دستگاه‌های دیگر باشد.

کاربردهای اصلی سرور:

1. ذخیره و مدیریت داده‌ها: مانند سرورهای فایل که داده‌های کاربران را ذخیره و مدیریت می‌کنند.
2. ارائه خدمات وب: سرورهای وب، صفحات و برنامه‌های وب را به کاربران اینترنت ارائه می‌دهند.
3. مدیریت شبکه: مانند سرورهای DNS، DHCP، یا Active Directory که خدمات مدیریتی شبکه ارائه می‌دهند.
4. اجرای برنامه‌های کاربردی: مانند سرورهای پایگاه داده یا نرم‌افزارهای تجاری.
5. میزبانی ایمیل: مدیریت ارسال و دریافت ایمیل.

مفهوم جزئی سرور

1. سخت‌افزار سرور

سخت‌افزار سرور معمولاً از اجزایی مشابه کامپیوترهای معمولی تشکیل شده است اما برای عملکرد پایدارتر و قوی‌تر طراحی شده است:

• پردازنده (CPU): قوی‌تر از کامپیوترهای عادی با توان پردازشی بالا.
• رم (RAM): با ظرفیت بالا برای پردازش همزمان درخواست‌های متعدد.
• فضای ذخیره‌سازی (Storage): سریع‌تر و با قابلیت تحمل خطا (RAID).
• منبع تغذیه: معمولاً دوگانه برای اطمینان از پایداری.
• سیستم خنک‌کننده: برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد.

2. نرم‌افزار سرور

• سیستم‌عامل سرور:
  • ویندوز سرور: برای محیط‌های تجاری و سازمانی.
  • لینوکس: محبوب برای سرورهای وب و برنامه‌های متن‌باز.
• نرم‌افزارهای سروری:
  • وب‌سرورها: Apache، Nginx، IIS.
  • پایگاه داده: MySQL، PostgreSQL، MongoDB.
  • سرورهای ایمیل: Postfix، Microsoft Exchange.

3. انواع سرورها

سرورها بر اساس کاربردشان به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند:

• وب‌سرور (Web Server): ارائه‌دهنده صفحات وب (مانند Apache یا Nginx).
• سرور فایل (File Server): ذخیره و مدیریت فایل‌ها.
• سرور پایگاه‌داده (Database Server): مدیریت داده‌ها و درخواست‌های مرتبط با پایگاه‌داده.
• سرور ایمیل (Email Server): مدیریت ایمیل‌ها.
• سرور DNS: تبدیل نام دامنه به آدرس IP.
• سرور بازی (Game Server): میزبانی بازی‌های آنلاین.

4. دسته‌بندی بر اساس ساختار فیزیکی

• سرورهای فیزیکی: سیستم‌هایی که به‌صورت سخت‌افزاری وجود دارند و برای کاربردهای خاصی راه‌اندازی شده‌اند.
• سرورهای مجازی (VPS): چندین سرور مجازی که بر روی یک سرور فیزیکی ایجاد شده‌اند.
• سرورهای ابری (Cloud Servers): سرورهایی که منابعشان از طریق اینترنت و زیرساخت‌های ابری ارائه می‌شود.

ویژگی‌های اصلی سرورها

1. پایداری: سرورها برای عملکرد مداوم و بدون وقفه طراحی شده‌اند.
2. مقیاس‌پذیری: امکان افزایش یا کاهش منابع بر اساس نیاز.
3. امنیت بالا: مجهز به ابزارها و روش‌های امنیتی پیشرفته.
4. توان پردازشی بالا: مناسب برای پردازش همزمان درخواست‌های متعدد.

مزایای استفاده از سرور

1. دسترسی دائم به اطلاعات و خدمات.
2. اشتراک‌گذاری منابع بین کاربران و دستگاه‌ها.
3. مدیریت متمرکز داده‌ها و کاربران.
4. افزایش امنیت اطلاعات.
5. مقیاس‌پذیری برای رشد کسب‌وکار.

پیش‌نیازها برای کار با سرور

1. آشنایی با سیستم‌عامل‌های سرور (لینوکس یا ویندوز).
2. دانش پایه‌ای شبکه و مفاهیم آن.
3. آشنایی با سخت‌افزارهای سرور.
4. مهارت مدیریت امنیت و پشتیبان‌گیری.

جمع‌بندی

سرورها قلب تپنده شبکه‌های اطلاعاتی هستند و نقش مهمی در ارائه خدمات به کاربران دارند. آشنایی با سرورها و نحوه مدیریت آن‌ها می‌تواند گامی مهم برای ورود به دنیای مدیریت شبکه و فناوری اطلاعات باشد.

آشنایی با SSH و مفهوم آن

SSH (Secure Shell) یک پروتکل شبکه است که برای ایجاد ارتباط ایمن بین دو سیستم استفاده می‌شود. این پروتکل به کاربران اجازه می‌دهد تا به‌صورت امن به یک سرور یا دستگاه راه دور متصل شده و دستورات را اجرا کنند. SSH معمولاً برای مدیریت سرورها، انتقال امن فایل‌ها و انجام تنظیمات از راه دور استفاده می‌شود.

مفهوم کلی SSH

• نام کامل: Secure Shell
• هدف اصلی: ارتباط امن و رمزگذاری‌شده در شبکه‌های ناامن.
• پورت پیش‌فرض: 22
• روش کار: پروتکل SSH از رمزگذاری برای محافظت از داده‌های در حال تبادل استفاده می‌کند. این روش مانع شنود یا دستکاری اطلاعات توسط مهاجمان می‌شود.

کاربردهای SSH

1. مدیریت سرورها: اتصال به سرورهای راه دور برای اجرای دستورات یا مدیریت خدمات.
2. انتقال فایل‌ها: با استفاده از ابزارهایی مانند SCP و SFTP.
3. تونل‌سازی (Tunneling): انتقال امن داده‌ها یا دسترسی به منابع شبکه‌ای از طریق تونل SSH.
4. پشتیبان‌گیری امن: انتقال داده‌های پشتیبان به سرورهای راه دور.
5. اجرای دستورات از راه دور: بدون نیاز به دسترسی فیزیکی به سیستم.

مزایای استفاده از SSH

• امنیت بالا: رمزگذاری داده‌ها در حین انتقال.
• اتصال سریع و سبک: بدون نیاز به محیط گرافیکی.
• قابلیت احراز هویت: با استفاده از رمز عبور یا کلیدهای SSH.
• انعطاف‌پذیری بالا: پشتیبانی از تونل‌سازی و انتقال فایل‌ها.

مفاهیم کلیدی در SSH

1. احراز هویت (Authentication):

• رمز عبور: ساده‌ترین روش ورود به سیستم.
• کلیدهای SSH: روش ایمن‌تر که از دو کلید (کلید عمومی و خصوصی) استفاده می‌کند.

2. رمزگذاری (Encryption):

تمام ارتباطات SSH به‌صورت رمزگذاری‌شده هستند و امکان شنود اطلاعات توسط افراد غیرمجاز وجود ندارد.

3. تونل‌سازی (Tunneling):

SSH می‌تواند برای انتقال امن داده‌ها در شبکه‌های ناامن استفاده شود.

4. کلیدهای SSH (SSH Keys):

• کلید عمومی (Public Key): در سرور ذخیره می‌شود.
• کلید خصوصی (Private Key): نزد کاربر باقی می‌ماند و نباید در دسترس دیگران باشد.

نرم‌افزارهای مرتبط با SSH

برای سیستم‌عامل‌های مختلف

1. ویندوز:

• PuTTY: یکی از محبوب‌ترین نرم‌افزارهای رایگان برای اتصال SSH.
• MobaXterm: نرم‌افزاری پیشرفته با قابلیت SSH، SFTP، و ابزارهای مدیریتی.
• WinSCP: برای انتقال فایل‌ها از طریق SSH.
• PowerShell SSH Client: از نسخه‌های جدید ویندوز پشتیبانی می‌شود و به‌صورت خط فرمانی است.

2. لینوکس:

• OpenSSH: ابزار پیش‌فرض و استاندارد برای مدیریت SSH در سیستم‌عامل‌های لینوکسی.
• دستورات کلیدی:
  • اتصال: ssh username@hostname
  • انتقال فایل: scp file.txt username@hostname:/path/to/destination

3. مک (macOS):

• Terminal: دارای OpenSSH به‌صورت پیش‌فرض.
• ابزارهای اضافی مانند Cyberduck برای مدیریت فایل.

4. موبایل:

• Termius: نرم‌افزار SSH برای اندروید و iOS با رابط کاربری پیشرفته.
• JuiceSSH: ابزار محبوب برای مدیریت SSH در اندروید.

نحوه اتصال به سرور با SSH

روش استاندارد (با رمز عبور):

1. باز کردن ابزار SSH (مثلاً PuTTY یا Terminal).

2. وارد کردن دستور:

ssh username@hostname

username: نام کاربری سرور.
hostname: آدرس IP یا نام دامنه سرور.

3. وارد کردن رمز عبور.

روش ایمن‌تر (با کلید SSH):

1. ایجاد کلید SSH:

ssh-keygen

2. آپلود کلید عمومی به سرور:

ssh-copy-id username@hostname

3. اتصال به سرور بدون نیاز به رمز عبور:

ssh username@hostname

تنظیمات امنیتی SSH

1. تغییر پورت پیش‌فرض: از پورت 22 به پورت دیگر برای کاهش حملات.
2. محدود کردن دسترسی: تنظیم فایل sshd_config برای اجازه اتصال فقط به کاربران خاص.
3. غیرفعال کردن ورود با رمز عبور: تنها از کلیدهای SSH استفاده شود.
4. فعال کردن فایروال: محافظت در برابر حملات.
5. استفاده از Fail2Ban: جلوگیری از حملات Brute Force.

جمع‌بندی

SSH یک ابزار قدرتمند و استاندارد برای مدیریت سرورها و دستگاه‌های راه دور است که با فراهم کردن امنیت و انعطاف‌پذیری بالا، به کاربران اجازه می‌دهد از هر نقطه‌ای سیستم‌های خود را مدیریت کنند. آشنایی با نرم‌افزارهای مربوطه و اصول امنیتی SSH برای مدیران شبکه و سرور ضروری است.

وظایف اصلی سیستم‌عامل‌ها

1. مدیریت پردازنده (Processor Management):
   • زمان‌بندی اجرای برنامه‌ها و پردازش‌ها.
   • مدیریت چندوظیفگی (Multitasking) و توزیع منابع پردازنده.
2. مدیریت حافظه (Memory Management):
   • تخصیص حافظه به برنامه‌ها.
   • مدیریت حافظه مجازی (Virtual Memory) و جلوگیری از تداخل داده‌ها.
3. مدیریت دستگاه‌های ورودی/خروجی (I/O Management):
   • کنترل ارتباط دستگاه‌ها مانند کیبورد، ماوس، پرینتر، و دیسک سخت.
   • فراهم کردن درایورها برای تعامل با سخت‌افزار.
4. مدیریت فایل‌ها (File Management):
   • سازمان‌دهی و دسترسی به فایل‌ها و پوشه‌ها.
   • فراهم کردن سیستم فایل (File System) برای ذخیره‌سازی داده‌ها.
5. امنیت و حفاظت (Security & Protection):
   • کنترل دسترسی به منابع و اطلاعات.
   • فراهم کردن مکانیزم‌های حفاظت از داده‌ها و برنامه‌ها.
6. رابط کاربری (User Interface):
   • ارائه محیطی گرافیکی یا خط فرمانی برای تعامل کاربر با سیستم.

اجزای اصلی سیستم‌عامل‌ها

1. کرنل (Kernel):
   • هسته سیستم‌عامل که مستقیماً با سخت‌افزار در ارتباط است.
   • مسئول مدیریت منابع سیستم و اجرای دستورات پایه‌ای.
2. رابط کاربری (User Interface):
   • GUI (Graphical User Interface): محیط گرافیکی که با استفاده از آیکون‌ها و منوها کار می‌کند (مانند ویندوز و macOS).
   • CLI (Command Line Interface): محیط متنی که با دستورات متنی کار می‌کند (مانند ترمینال لینوکس).
3. سیستم فایل (File System):
   • ساختاری برای ذخیره و بازیابی داده‌ها بر روی دیسک.
4. درایورها (Drivers):
   • نرم‌افزارهایی که ارتباط بین سیستم‌عامل و سخت‌افزار را ممکن می‌کنند.
5. برنامه‌های کاربردی:
   • نرم‌افزارهایی که کاربران از طریق آن‌ها با سیستم‌عامل کار می‌کنند (مانند مرورگرها و ویرایشگرهای متن).

انواع سیستم‌عامل‌ها

1. سیستم‌عامل‌های دسکتاپ:

• ویندوز (Windows):
  • توسعه‌یافته توسط مایکروسافت.
  • رابط گرافیکی قوی و سازگاری با انواع نرم‌افزارها.
  • مناسب برای کاربران خانگی و تجاری.
• macOS:
  • توسعه‌یافته توسط اپل.
  • سازگار با سخت‌افزارهای اپل (MacBooks, iMacs).
  • محیط کاربری زیبا و کاربرپسند.
• لینوکس (Linux):
  • سیستم‌عاملی متن‌باز.
  • مناسب برای توسعه‌دهندگان، مدیران شبکه، و کاربردهای سروری.
  • توزیع‌های مختلف مانند Ubuntu، Fedora، CentOS.

2. سیستم‌عامل‌های موبایل:

• اندروید (Android):
  • توسعه‌یافته توسط گوگل.
  • مبتنی بر لینوکس.
  • پرکاربردترین سیستم‌عامل موبایل.
• iOS:
  • توسعه‌یافته توسط اپل.
  • اختصاصی برای دستگاه‌های اپل مانند iPhone و iPad.

3. سیستم‌عامل‌های سرور:

• Windows Server: نسخه‌ای از ویندوز برای مدیریت سرورها.
• Linux Server: شامل توزیع‌هایی مانند Ubuntu Server، CentOS، و Red Hat.
• Unix: سیستم‌عامل قدیمی و پایدار برای سرورها.

4. سیستم‌عامل‌های تعبیه‌شده (Embedded OS):

• مورد استفاده در دستگاه‌های خاص مانند ماشین‌های صنعتی، خودروها، و دستگاه‌های هوشمند.
• نمونه‌ها: FreeRTOS، VxWorks.

5. سیستم‌عامل‌های بلادرنگ (Real-Time OS):

• برای برنامه‌هایی که نیاز به پاسخ سریع دارند.
• نمونه‌ها: RTLinux، QNX.

سیستم‌عامل‌های محبوب و مقایسه آن‌ها

نکات مهم در انتخاب سیستم‌عامل

1. کاربرد و نیازها: مثلاً برای کاربران عادی ویندوز مناسب است، درحالی‌که توسعه‌دهندگان ممکن است لینوکس را ترجیح دهند.
2. سخت‌افزار: سیستم‌عامل باید با سخت‌افزار سازگار باشد.
3. هزینه: سیستم‌عامل‌هایی مانند ویندوز و macOS پولی هستند، در حالی که لینوکس رایگان است.
4. امنیت: برای کاربردهایی که امنیت اهمیت بالایی دارد، لینوکس یا macOS گزینه‌های بهتری هستند.

پیشرفت‌های اخیر در سیستم‌عامل‌ها

1. پشتیبانی از پردازنده‌های ARM: در سیستم‌عامل‌هایی مانند macOS (Apple Silicon) و ویندوز.
2. ادغام با فضای ابری (Cloud): مانند Windows 365 و Chromebook OS.
3. هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: برای بهبود تجربه کاربری.
4. امنیت پیشرفته: پشتیبانی از رمزگذاری بهتر و مکانیزم‌های ضدبدافزار.

جمع‌بندی

سیستم‌عامل‌ها نقش کلیدی در مدیریت سخت‌افزار و نرم‌افزار دارند و اساس عملکرد هر دستگاه دیجیتال هستند. انتخاب یک سیستم‌عامل مناسب بر اساس نیازها و کاربردها بسیار مهم است. آشنایی با ویژگی‌ها، مزایا و معایب سیستم‌عامل‌ها می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

عوامل کلیدی در انتخاب سرور مناسب

1. نوع میزبانی مورد نیاز

قبل از خرید سرور، باید بدانید که چه نوع میزبانی با نیازهای شما مطابقت دارد:

• میزبانی اشتراکی (Shared Hosting):
  • مناسب برای وب‌سایت‌های کوچک یا تازه‌کار.
  • منابع سرور با دیگر وب‌سایت‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود.
  • ارزان اما محدود از نظر عملکرد.
• سرور مجازی خصوصی (VPS – Virtual Private Server):
  • منابع سرور اختصاصی در یک محیط مجازی.
  • مناسب برای وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های متوسط.
  • کنترل و سفارشی‌سازی بیشتری نسبت به میزبانی اشتراکی دارد.
• سرور اختصاصی (Dedicated Server):
  • کل سرور در اختیار شما است.
  • مناسب برای اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌های بزرگ با ترافیک بالا.
  • عملکرد بالا اما هزینه‌بر.
• میزبانی ابری (Cloud Hosting):
  • منابع سرور از طریق چندین سرور مجازی تأمین می‌شود.
  • مقیاس‌پذیری بالا و انعطاف‌پذیر برای نیازهای متغیر.
  • مناسب برای اپلیکیشن‌های پویا و نیازمند دسترس‌پذیری بالا.

2. مشخصات سخت‌افزاری سرور

• پردازنده (CPU):
  • برای اپلیکیشن‌های سنگین یا وب‌سایت‌های پرترافیک، پردازنده قوی‌تر مانند Xeon یا AMD EPYC مورد نیاز است.
  • تعداد هسته‌ها و سرعت پردازش (GHz) اهمیت دارد.
• حافظه رم (RAM):
  • حداقل 4GB برای وب‌سایت‌های کوچک.
  • 8GB یا بیشتر برای اپلیکیشن‌ها یا وب‌سایت‌های متوسط.
  • 16GB یا بالاتر برای پروژه‌های بزرگ.
• فضای ذخیره‌سازی:
  • HDD: فضای ارزان‌تر ولی کندتر.
  • SSD: سرعت بالا و عملکرد بهتر برای زمان بارگذاری کمتر.
  • NVMe SSD: بهترین گزینه برای سرعت بالا.
• پهنای باند و ترافیک:
  • سرور باید توانایی مدیریت حجم ترافیک مورد انتظار را داشته باشد.
  • برخی ارائه‌دهندگان پهنای باند نامحدود ارائه می‌دهند.

3. سیستم‌عامل سرور

• ویندوز سرور:
  • مناسب برای اپلیکیشن‌ها یا سایت‌هایی که به تکنولوژی مایکروسافت مانند ASP.NET و MSSQL نیاز دارند.
• لینوکس:
  • محبوب‌ترین انتخاب برای سرورهای وب.
  • رایگان و متن‌باز با توزیع‌های مختلف مانند Ubuntu، CentOS و Debian.

4. نیازهای نرم‌افزاری

بررسی کنید که سرور باید از چه نرم‌افزارها و پلتفرم‌هایی پشتیبانی کند:

• وب‌سرور: Apache، Nginx، یا IIS.
• پایگاه داده: MySQL، PostgreSQL، MongoDB.
• زبان‌های برنامه‌نویسی: PHP، Python، Node.js، یا Ruby.

5. مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری

• آیا سرور می‌تواند با افزایش نیازها رشد کند؟
• آیا امکان ارتقا پردازنده، رم یا فضای ذخیره‌سازی وجود دارد؟

6. امنیت

• پشتیبانی از گواهینامه‌های SSL/TLS.
• فایروال و محافظت در برابر حملات DDoS.
• پشتیبان‌گیری منظم و ابزارهای ریکاوری.

7. مکان دیتاسنتر

• دیتاسنتر نزدیک به کاربران هدف باشد تا تأخیر (Latency) کاهش یابد.
• بررسی قوانین محلی و انطباق با الزامات قانونی (مانند GDPR در اروپا).

مراحل انتخاب سرور

مرحله 1: تعریف نیازها

• نوع اپلیکیشن یا وب‌سایت: آیا به قدرت پردازشی بالا نیاز دارید؟
• حجم ترافیک پیش‌بینی‌شده: چقدر بازدید یا درخواست انتظار دارید؟
• نیاز به ذخیره‌سازی: میزان فضای موردنیاز برای فایل‌ها و دیتابیس.
• سطح دسترس‌پذیری: آیا 24/7 آنلاین بودن الزامی است؟

مرحله 2: مقایسه ارائه‌دهندگان سرور

• بررسی ارائه‌دهندگان معتبر مانند:
  • AWS (Amazon Web Services): میزبانی ابری مقیاس‌پذیر.
  • Google Cloud: زیرساخت پیشرفته برای اپلیکیشن‌ها.
  • DigitalOcean: ساده و مناسب برای توسعه‌دهندگان.
  • Hetzner: مقرون‌به‌صرفه با عملکرد بالا.
  • OVHCloud: گزینه مناسب برای سرورهای اختصاصی.

مرحله 3: انتخاب نوع سرور

• اگر تازه‌کار هستید: میزبانی اشتراکی یا VPS.
• اگر نیاز به عملکرد بالا دارید: سرور اختصاصی یا ابری.

مرحله 4: انتخاب سخت‌افزار و مشخصات

• تعداد هسته‌های پردازنده و سرعت آن.
• میزان RAM.
• نوع و ظرفیت فضای ذخیره‌سازی.

مرحله 5: بررسی خدمات اضافی

• پشتیبانی فنی 24/7.
• ضمانت آپ‌تایم (Uptime) حداقل 99.9%.
• پنل مدیریت ساده (مانند cPanel یا Plesk).

مرحله 6: آزمایش سرور

• بسیاری از ارائه‌دهندگان خدمات آزمایشی رایگان ارائه می‌دهند.
• کارایی، امنیت و سازگاری سرور را قبل از تصمیم نهایی بررسی کنید.

پیشنهاداتی برای خرید سرور

1. برای وب‌سایت‌های کوچک یا تازه‌کار:
   • VPS با مشخصات متوسط (2 هسته پردازنده، 4GB RAM، 50GB SSD).
   • ارائه‌دهنده‌هایی مانند DigitalOcean یا Linode.
2. برای وب‌سایت‌های متوسط یا فروشگاه‌های آنلاین:
   • سرور ابری با منابع قابل‌افزایش.
   • 4 هسته پردازنده، 8GB RAM، 100GB SSD.
3. برای اپلیکیشن‌های سنگین یا وب‌سایت‌های پرترافیک:
   • سرور اختصاصی با 8 هسته پردازنده، 16GB RAM، و فضای NVMe SSD.
   • AWS، Google Cloud یا OVHCloud.
4. برای نیاز به دسترس‌پذیری بالا:
   • استفاده از سرورهای ابری با معماری توزیع‌شده.
   • CDN برای کاهش بار سرور.

جمع‌بندی

برای انتخاب سرور مناسب:

1. نیازهای پروژه خود را دقیق مشخص کنید.
2. نوع میزبانی را متناسب با بودجه و نیازها انتخاب کنید.
3. از ارائه‌دهندگان معتبر با پشتیبانی قوی استفاده کنید.
4. سخت‌افزار و نرم‌افزار سرور را مطابق با نیازهای فعلی و آینده خود انتخاب کنید.
5. همیشه از منابع و داده‌های خود نسخه پشتیبان تهیه کنید.

کانفیگ سرور چیست؟

کانفیگ سرور (Server Configuration) به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که برای تنظیم، آماده‌سازی و بهینه‌سازی سرور انجام می‌شود تا سرور بتواند خدمات موردنظر را ارائه دهد. این فرآیند شامل نصب نرم‌افزارها، تنظیم سخت‌افزارها، مدیریت منابع، و اعمال سیاست‌های امنیتی است. هدف از کانفیگ سرور این است که عملکرد سرور بهینه شود و نیازهای کاربران یا اپلیکیشن‌ها برآورده شود.

چرا باید سرور را کانفیگ کنیم؟

1. بهره‌وری و عملکرد بالا

• یک سرور به‌طور پیش‌فرض تنظیمات پایه‌ای دارد که ممکن است برای همه کاربری‌ها مناسب نباشد.
• با کانفیگ صحیح، می‌توانید منابع سرور مانند CPU، RAM، و دیسک را بهینه‌سازی کنید و از حداکثر توانایی سخت‌افزار استفاده کنید.

2. افزایش امنیت

• کانفیگ سرور شامل تنظیمات امنیتی مانند نصب فایروال، اعمال محدودیت‌های دسترسی و رمزگذاری داده‌ها است.
• جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و حملات سایبری با تنظیمات امنیتی مناسب.

3. سازگاری با نیازهای نرم‌افزاری

• هر سرور باید با اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های میزبانی شده سازگار شود.
• کانفیگ شامل نصب و تنظیم نرم‌افزارهای موردنیاز مانند وب‌سرورها (Apache یا Nginx) و پایگاه‌های داده (MySQL یا PostgreSQL) است.

4. اطمینان از پایداری و دسترس‌پذیری

• با کانفیگ صحیح، سرور می‌تواند ترافیک بالا را مدیریت کند و بدون اختلال به کاربران خدمات ارائه دهد.
• تضمین آپ‌تایم (Uptime) و کاهش احتمال قطعی سرور.

5. انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری

• تنظیمات سرور به‌گونه‌ای انجام می‌شود که بتواند به‌راحتی ارتقا پیدا کند و با نیازهای رو به رشد پروژه سازگار شود.

6. مدیریت آسان

• کانفیگ درست، مدیریت و نگهداری سرور را آسان‌تر می‌کند.
• ابزارهای مانیتورینگ و کنترل به سرور اضافه می‌شود تا مدیر سرور بتواند وضعیت را بررسی کند.

مراحل اصلی کانفیگ سرور

1. انتخاب سیستم‌عامل و نصب آن

• نصب سیستم‌عامل مناسب (لینوکس: Ubuntu، CentOS؛ ویندوز: Windows Server).
• به‌روزرسانی سیستم‌عامل برای داشتن آخرین پچ‌های امنیتی.

2. تنظیمات اولیه سرور

• تنظیم hostname (نام سرور) و منطقه زمانی (Time Zone).
• ایجاد کاربران جدید با دسترسی محدود به‌جای استفاده از کاربر root.
• تنظیم کلید SSH برای ورود ایمن.

3. نصب و تنظیم نرم‌افزارها

• وب‌سرور: نصب و کانفیگ Apache یا Nginx برای میزبانی وب.
• پایگاه داده: نصب و تنظیم MySQL، PostgreSQL یا MongoDB.
• زبان برنامه‌نویسی: نصب و تنظیم PHP، Python، Node.js یا هر زبان دیگر موردنیاز.

4. بهینه‌سازی عملکرد

• تنظیم محدودیت‌های منابع برای هر سرویس.
• استفاده از ابزارهایی مانند Caching (Memcached یا Redis) برای افزایش سرعت.
• کانفیگ Load Balancer برای توزیع ترافیک.

5. تنظیمات امنیتی

• نصب و کانفیگ فایروال (UFW در لینوکس یا Windows Firewall).
• نصب گواهی‌نامه SSL/TLS برای ارتباط امن.
• محدود کردن پورت‌های باز و اعمال سیاست‌های دسترسی.

6. پشتیبان‌گیری

• تنظیم سیستم پشتیبان‌گیری خودکار برای داده‌ها و تنظیمات.
• استفاده از ابزارهایی مانند rsync یا backup solutions.

7. مانیتورینگ و نگهداری

• نصب ابزارهای مانیتورینگ مانند Nagios یا Zabbix برای نظارت بر منابع و سرویس‌ها.
• به‌روزرسانی منظم نرم‌افزارها و اعمال پچ‌های امنیتی.

ابزارهای موردنیاز برای کانفیگ سرور

در لینوکس:

• SSH (Secure Shell): برای اتصال امن به سرور.
• cpanel یا DirectAdmin: برای مدیریت ساده سرور.
• Ansible یا Puppet: برای کانفیگ خودکار.

در ویندوز:

• Remote Desktop Protocol (RDP): برای دسترسی گرافیکی به سرور.
• PowerShell: برای اسکریپت‌نویسی و مدیریت.
• IIS Manager: برای مدیریت وب‌سرور.

کانفیگ سرور برای اپلیکیشن‌ها یا وب‌سایت‌های خاص

1. وب‌سایت وردپرس

• نصب LAMP یا LEMP Stack (Linux, Apache/Nginx, MySQL, PHP).
• کانفیگ کش مانند WP Super Cache یا W3 Total Cache.
• تنظیم گواهی SSL برای HTTPS.

2. اپلیکیشن‌های Node.js

• نصب Node.js و npm.
• کانفیگ reverse proxy با Nginx برای مدیریت درخواست‌ها.
• استفاده از PM2 برای مدیریت فرآیندها.

3. اپلیکیشن‌های PHP

• نصب PHP و تنظیم آن با Apache یا Nginx.
• افزایش مقادیر در تنظیمات PHP (php.ini) برای پروژه‌های سنگین.

نتیجه‌گیری

کانفیگ سرور فرآیندی حیاتی برای راه‌اندازی هر وب‌سایت یا اپلیکیشن است. این کار تضمین می‌کند که سرور شما:

• عملکرد بهینه‌ای دارد،
• امنیت کافی را فراهم می‌کند،
• با نیازهای نرم‌افزاری شما کاملاً سازگار است.

با توجه به نوع پروژه و مهارت فنی، می‌توانید کانفیگ را خودتان انجام دهید یا از خدمات متخصصان استفاده کنید.

نحوه اتصال به سرورهای لینوکسی از طریق ویندوز و لینوکس

برای اتصال به سرورهای لینوکسی، معمولاً از پروتکل SSH (Secure Shell) استفاده می‌شود. SSH یک روش امن برای مدیریت و دسترسی به سرورها از راه دور است.

اتصال به سرور لینوکسی از طریق ویندوز

1. استفاده از نرم‌افزار PuTTY

PuTTY یک ابزار رایگان و محبوب برای اتصال به سرورهای لینوکسی از طریق SSH در ویندوز است.

مراحل اتصال با PuTTY:

1. دانلود و نصب PuTTY:
   • PuTTY را از وب‌سایت رسمی Putty.org دانلود کنید.
2. باز کردن PuTTY:
   • پس از نصب، PuTTY را اجرا کنید.
3. وارد کردن اطلاعات سرور:
   • در قسمت Host Name (or IP address): آدرس IP یا دامنه سرور خود را وارد کنید.
   • در قسمت Port: معمولاً عدد 22 (پورت پیش‌فرض SSH) را وارد کنید.
4. اتصال به سرور:
   • روی Open کلیک کنید.
   • اگر برای اولین بار است که به سرور متصل می‌شوید، یک پیام هشدار امنیتی دریافت خواهید کرد. روی Yes کلیک کنید.
5. ورود به سرور:
   • نام کاربری (معمولاً root یا نام کاربری دیگر) را وارد کنید و Enter بزنید.
   • رمز عبور را وارد کنید (رمز نمایش داده نمی‌شود). سپس Enter بزنید.

2. استفاده از Windows Terminal یا PowerShell

در ویندوز 10 و 11 می‌توانید از Windows Terminal یا PowerShell که به‌صورت پیش‌فرض از SSH پشتیبانی می‌کنند، استفاده کنید.

مراحل:

1. باز کردن Terminal یا PowerShell:

• • کلیدهای Win + X را فشار دهید و Windows Terminal یا PowerShell را انتخاب کنید.

2. اجرای دستور SSH:

ssh username@server_ip

به‌جای username نام کاربری و به‌جای server_ip آدرس IP سرور را وارد کنید.

3. وارد کردن رمز عبور:

• • رمز عبور را وارد کنید و Enter بزنید.

2. استفاده از کلید SSH برای اتصال بدون رمز عبور

به‌جای وارد کردن رمز عبور هر بار، می‌توانید از کلید SSH استفاده کنید.

مراحل ایجاد کلید SSH:

1. ایجاد کلید SSH در کلاینت:

ssh-keygen -t rsa

• • کلید تولید شده در مسیر ~/.ssh/id_rsa ذخیره می‌شود.

2.کپی کلید به سرور:

ssh-copy-id username@server_ip

3. اتصال به سرور:

حالا می‌توانید بدون وارد کردن رمز عبور به سرور متصل شوید:

ssh username@server_ip

3. استفاده از نرم‌افزار GUI

اگر ترجیح می‌دهید از یک رابط گرافیکی برای اتصال استفاده کنید، ابزارهایی مانند Remmina مناسب هستند.

مراحل اتصال با Remmina:

1.نصب Remmina:

sudo apt update
sudo apt install remmina

2. ایجاد اتصال:

• برنامه را باز کنید و یک اتصال جدید ایجاد کنید.
• نوع اتصال را SSH انتخاب کرده و اطلاعات سرور را وارد کنید.

3. ذخیره و اتصال:

• تنظیمات را ذخیره کنید و روی Connect کلیک کنید.

نکات امنیتی هنگام اتصال به سرور

1. همیشه از رمزهای عبور قوی و منحصر به فرد استفاده کنید.
2. از کلید SSH برای امنیت بیشتر بهره ببرید.
3. دسترسی root را محدود کرده و از کاربران با دسترسی محدود استفاده کنید.
4. برای اتصالات عمومی از VPN استفاده کنید.
5. پورت پیش‌فرض SSH (22) را برای امنیت بیشتر تغییر دهید.

این روش‌ها به شما امکان می‌دهند به راحتی از ویندوز یا لینوکس به سرور لینوکسی متصل شوید و آن را مدیریت کنید.

پیش‌نیازهای عمومی برای نصب cPanel:

قبل از اینکه برای نصب cPanel اقدام کنید، باید اطمینان حاصل کنید که سرور شما حداقل شرایط زیر را دارد:

1. حداقل منابع سخت‌افزاری:
   • پردازنده: حداقل 1.1 GHz (سفارشی 2 هسته‌ای توصیه می‌شود).
   • RAM: حداقل 1 گیگابایت، اما 2 گیگابایت یا بیشتر برای عملکرد بهتر توصیه می‌شود.
   • فضای دیسک: حداقل 20 گیگابایت فضای آزاد (50 گیگابایت یا بیشتر توصیه می‌شود).
2. دسترسی به ریشه (Root Access): برای نصب cPanel باید دسترسی ریشه (root) به سرور خود داشته باشید.
3. سیستم عامل پشتیبانی شده: همانطور که گفته شد، cPanel برای توزیع‌های خاصی از لینوکس پشتیبانی می‌شود:
   • CentOS
   • AlmaLinux
   • CloudLinux
   • Ubuntu (به صورت آزمایشی از نسخه‌های 20.04 LTS و 22.04 LTS پشتیبانی می‌کند)
4. پورت‌ها و فایروال: اطمینان حاصل کنید که پورت‌های زیر برای نصب و اجرای cPanel باز هستند:
   • TCP 2087 (WebHost Manager – WHM)
   • TCP 2083 (cPanel)
   • TCP 22 (SSH)
   • TCP 443 (SSL)
5. سرور تازه نصب‌شده و بدون نرم‌افزارهای دیگر:
   • توصیه می‌شود که سرور شما هیچ نرم‌افزار کنترل پنل دیگری (مانند Plesk یا DirectAdmin) نصب نداشته باشد.
   • در صورتی که سیستم‌عامل قبلاً نصب شده باشد، باید از قبل هر نرم‌افزاری که ممکن است با cPanel تداخل داشته باشد، حذف شود.

پیش‌نیازهای نصب cPanel برای هر توزیع لینوکسی:

1. پیش‌نیازهای cPanel برای CentOS:

• نسخه‌های پشتیبانی شده: CentOS 7 و CentOS 8 (ولی به دلیل توقف پشتیبانی از CentOS 8، استفاده از AlmaLinux یا CloudLinux توصیه می‌شود).
• پکیج‌ها و وابستگی‌ها:
  • ابزارهای پایه لینوکس مانند wget, curl, perl, sed, و grep باید در دسترس باشند.
  • net-tools و bind-utils نیز باید نصب شوند.
• تنظیمات فایروال: اطمینان حاصل کنید که پورت‌های موردنیاز (مذکور در بخش قبلی) باز هستند.

2. پیش‌نیازهای cPanel برای AlmaLinux:

• نسخه‌های پشتیبانی شده: AlmaLinux 8.x.
• پکیج‌ها و وابستگی‌ها: مشابه CentOS، AlmaLinux باید ابزارهای پایه را داشته باشد.
• تنظیمات فایروال: همانند CentOS، پورت‌های 2087، 2083، 22 و 443 باید باز باشند.

نکته: AlmaLinux به عنوان یک توزیع متن‌باز و مبتنی بر RHEL (Red Hat Enterprise Linux) به‌طور خاص برای جایگزینی CentOS طراحی شده است، پس می‌توان از آن به عنوان یک سیستم‌عامل مناسب برای cPanel استفاده کرد.

3. پیش‌نیازهای cPanel برای CloudLinux:

• نسخه‌های پشتیبانی شده: CloudLinux 8.x.
• پکیج‌ها و وابستگی‌ها: مشابه با AlmaLinux، CloudLinux به‌طور کلی از AlmaLinux یا CentOS جدا نیست و باید ابزارهای پایه نصب شده باشند.
• تنظیمات فایروال: همانند AlmaLinux، پورت‌های موردنیاز باید باز باشند.

نکته: CloudLinux یک نسخه تجاری از CentOS است که ویژگی‌هایی مانند جداسازی و امنیت بیشتر را برای سرورهای میزبانی وب فراهم می‌آورد. اگر قصد دارید از cPanel در محیط‌هایی با چندین اکانت کاربری استفاده کنید، CloudLinux می‌تواند انتخاب خوبی باشد.

4. پیش‌نیازهای cPanel برای Ubuntu:

• نسخه‌های پشتیبانی شده: Ubuntu 20.04 LTS و 22.04 LTS.
• پکیج‌ها و وابستگی‌ها:
  • برای نصب cPanel، باید پکیج‌های پایه مانند perl, wget, curl و sudo نصب شده باشند.
  • ابزارهای اضافی مانند net-tools و bind-utils باید نصب شوند.
• تنظیمات فایروال: مشابه سایر توزیع‌ها، پورت‌های ضروری باید باز باشند.

نکته: نصب cPanel روی Ubuntu ممکن است به دلیل آنکه به‌طور رسمی برای Ubuntu پشتیبانی نمی‌شود، پیچیده‌تر باشد و ممکن است نیاز به پیکربندی‌های اضافی داشته باشید. اگر به دنبال نصب cPanel بر روی یک سیستم عامل پایدار و پشتیبانی‌شده هستید، توصیه می‌شود از AlmaLinux یا CentOS استفاده کنید.

مراحل نصب cPanel:

1.به‌روزرسانی سیستم عامل: همیشه ابتدا سیستم‌عامل را به‌روز کنید.

sudo yum update -y # برای CentOS، AlmaLinux و CloudLinux
sudo apt update && sudo apt upgrade -y # برای Ubuntu

2. نصب cPanel: برای نصب cPanel روی سرور خود، دستورات زیر را اجرا کنید:

curl -o latest -L https://securedownloads.cpanel.net/latest
sh latest

3. پیکربندی اولیه cPanel: پس از نصب، به صورت خودکار سی پنل شروع به نصب و پیکربندی می‌کند. بعد از اتمام نصب، می‌توانید به رابط کاربری WHM (WebHost Manager) دسترسی پیدا کنید.

4. دسترسی به WHM: پس از نصب، می‌توانید با مرورگر به WHM متصل شوید:

https://server_ip:2087

5. ورود به سیستم: با استفاده از نام کاربری root و رمز عبور خود وارد WHM شوید و تنظیمات مورد نظر را انجام دهید.

نتیجه‌گیری:

برای نصب cPanel روی هر یک از توزیع‌های لینوکسی که ذکر شد (CentOS، AlmaLinux، CloudLinux و Ubuntu)، باید به پیش‌نیازهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری توجه کنید. همچنین، توجه داشته باشید که CentOS 8 دیگر پشتیبانی نمی‌شود و توصیه می‌شود از AlmaLinux یا CloudLinux به جای آن استفاده کنید.

در این راهنما، مراحل نصب پیش‌نیازها روی سرور برای توزیع‌های مختلف لینوکس (CentOS، AlmaLinux، CloudLinux، و Ubuntu) آورده شده است.

مرحله 1: به‌روزرسانی سیستم عامل

قبل از نصب cPanel، باید اطمینان حاصل کنید که سیستم عامل شما به‌روز است. در اینجا دستوراتی برای به‌روزرسانی سیستم‌عامل در توزیع‌های مختلف آمده است.

برای CentOS، AlmaLinux و CloudLinux:

sudo yum update -y

برای Ubuntu:

sudo apt update && sudo apt upgrade -y

مرحله 2: نصب پیش‌نیازهای عمومی سی پنل

سی پنل به برخی ابزارهای پایه نیاز دارد که باید نصب شوند. این ابزارها شامل wget، curl، perl و سایر وابستگی‌های ضروری هستند.

برای CentOS، AlmaLinux و CloudLinux:

ابتدا ابزارهای پایه را نصب کنید:

sudo yum install -y wget curl perl

برای Ubuntu:

sudo apt install -y wget curl perl

مرحله 3: نصب پکیج‌های اضافی

پکیج‌های اضافی مانند bind-utils و net-tools برای عملکرد بهتر سی پنل ضروری هستند.

برای CentOS، AlmaLinux و CloudLinux:

sudo yum install -y bind-utils net-tools

برای Ubuntu:

sudo apt install -y bind9utils net-tools

مرحله 4: پیکربندی فایروال

برای اطمینان از اینکه پورت‌های لازم برای cPanel و WHM باز هستند، باید فایروال سیستم خود را پیکربندی کنید. در اینجا پورت‌های مهمی که باید باز باشند آورده شده است:

• 2087: WebHost Manager (WHM)
• 2083: cPanel
• 22: SSH (برای دسترسی به سرور)
• 443: SSL

برای CentOS، AlmaLinux و CloudLinux:

اگر از firewalld استفاده می‌کنید، دستورات زیر را برای باز کردن پورت‌ها اجرا کنید:

sudo firewall-cmd --zone=public --add-port=2087/tcp --permanent
sudo firewall-cmd --zone=public --add-port=2083/tcp --permanent
sudo firewall-cmd --zone=public --add-port=22/tcp --permanent
sudo firewall-cmd --zone=public --add-port=443/tcp --permanent
sudo firewall-cmd --reload

اگر از iptables استفاده می‌کنید، می‌توانید پورت‌ها را با دستورات زیر باز کنید:

sudo iptables -A INPUT -p tcp --dport 2087 -j ACCEPT
sudo iptables -A INPUT -p tcp --dport 2083 -j ACCEPT
sudo iptables -A INPUT -p tcp --dport 22 -j ACCEPT
sudo iptables -A INPUT -p tcp --dport 443 -j ACCEPT

برای Ubuntu:

اگر از UFW (Uncomplicated Firewall) استفاده می‌کنید، دستورهای زیر را اجرا کنید:

sudo ufw allow 2087/tcp
sudo ufw allow 2083/tcp
sudo ufw allow 22/tcp
sudo ufw allow 443/tcp
sudo ufw reload

مرحله 5: نصب وابستگی‌های ضروری

قبل از نصب cPanel، لازم است که وابستگی‌های خاص دیگری نیز نصب شوند. این وابستگی‌ها شامل پکیج‌هایی مانند perl، gzip، tar و غیره هستند.

برای CentOS، AlmaLinux و CloudLinux:

sudo yum install -y perl gzip tar

برای Ubuntu:

sudo apt install -y perl gzip tar

مرحله 6: نصب و راه‌اندازی cPanel

پس از اطمینان از نصب تمامی پیش‌نیازها، می‌توانید فرآیند نصب cPanel را آغاز کنید. برای این کار، دستور زیر را در ترمینال وارد کنید:

curl -o latest -L https://securedownloads.cpanel.net/latest
sh latest

این اسکریپت به‌طور خودکار نسخه جدید cPanel را دانلود و نصب خواهد کرد.

مرحله 7: پیکربندی اولیه cPanel

پس از نصب موفقیت‌آمیز، cPanel به طور خودکار به‌طور اولیه پیکربندی می‌شود. این ممکن است چند دقیقه طول بکشد. پس از اتمام نصب، می‌توانید به WebHost Manager (WHM) دسترسی پیدا کنید.

برای دسترسی به WHM از مرورگر خود به آدرس زیر بروید:

https://your_server_ip:2087

در اینجا، به جای your_server_ip، آدرس IP سرور خود را وارد کنید.

مرحله 8: ورود به WHM

پس از بارگذاری صفحه ورود به WHM، وارد نام کاربری root و رمز عبور سرور خود شوید.

نتیجه‌گیری

در این راهنما، پیش‌نیازهای لازم برای نصب cPanel بر روی سرور با استفاده از توزیع‌های مختلف لینوکس (CentOS، AlmaLinux، CloudLinux و Ubuntu) شرح داده شد. این پیش‌نیازها شامل به‌روزرسانی سیستم، نصب ابزارهای پایه، پیکربندی فایروال و نصب وابستگی‌های ضروری بود. پس از نصب cPanel، می‌توانید از طریق WHM به راحتی سرور و حساب‌های cPanel خود را مدیریت کنید.

پارتیشن‌ها چیستند؟

در سیستم‌عامل‌های لینوکس، پارتیشن به یک بخش از دیسک سخت یا دیسک ذخیره‌سازی اطلاق می‌شود که به طور مستقل از سایر بخش‌ها، فضای ذخیره‌سازی را مدیریت می‌کند. یک دیسک می‌تواند به چندین پارتیشن تقسیم شود که هر کدام می‌تواند سیستم فایل متفاوتی داشته باشد یا برای هدف خاصی (مثلاً داده‌ها، برنامه‌ها، یا فایل‌های سیستم) استفاده شود.

انواع پارتیشن‌ها:

1. پارتیشن‌های اصلی (Primary Partitions):
   • یک دیسک می‌تواند حداکثر چهار پارتیشن اصلی داشته باشد.
   • این پارتیشن‌ها می‌توانند سیستم‌عامل، داده‌ها یا دیگر فایل‌ها را نگهداری کنند.
2. پارتیشن‌های فرعی (Extended Partitions):
   • این پارتیشن‌ها یک پارتیشن اصلی را به چندین پارتیشن منطقی تقسیم می‌کنند.
   • به این ترتیب، می‌توانید تعداد پارتیشن‌های بیشتری نسبت به چهار پارتیشن اصلی داشته باشید.
3. پارتیشن‌های منطقی (Logical Partitions):
   • در داخل یک پارتیشن فرعی قرار دارند و می‌توانند برای اهداف خاصی مانند داده‌ها، بکاپ‌ها یا دیگر فایل‌ها استفاده شوند.

نحوه مشاهده پارتیشن‌ها در لینوکس

برای مشاهده پارتیشن‌ها و اطلاعات مربوط به آنها در سیستم‌های لینوکس، می‌توانید از ابزارهای مختلفی استفاده کنید که در اینجا توضیح داده شده‌اند.

1. دستور lsblk (لیست پارتیشن‌ها و دستگاه‌ها)

دستور lsblk ابزاری مفید برای مشاهده لیستی از دستگاه‌های ذخیره‌سازی و پارتیشن‌های آن‌ها است. این دستور به شما نمایش می‌دهد که کدام دیسک‌ها و پارتیشن‌ها به سیستم متصل هستند و چگونه سازماندهی شده‌اند.

lsblk

خروجی نمونه:

NAME MAJ:MIN RM SIZE RO TYPE MOUNTPOINT
sda 8:0 0 100G 0 disk
├─sda1 8:1 0 50G 0 part /
└─sda2 8:2 0 50G 0 part /home
sdb 8:16 0 200G 0 disk
└─sdb1 8:17 0 200G 0 part /data

در این مثال:

• دیسک sda دارای دو پارتیشن است: sda1 (حجم 50 گیگابایت) و sda2 (حجم 50 گیگابایت).
• دیسک sdb تنها یک پارتیشن دارد: sdb1 با حجم 200 گیگابایت.

2. دستور fdisk (برای مشاهده پارتیشن‌ها و مدیریت آنها)

دستور fdisk یکی از ابزارهای پرکاربرد برای مشاهده و مدیریت پارتیشن‌ها است. شما می‌توانید با دستور زیر پارتیشن‌ها را مشاهده کنید:

sudo fdisk -l

خروجی نمونه:

Disk /dev/sda: 100 GB
...
Device Boot Start End Sectors Size Type
/dev/sda1 * 2048 1023999 1021952 500M Linux filesystem
/dev/sda2 1024000 2099199 1075200 500M Linux swap

در اینجا اطلاعاتی از جمله اندازه، نوع فایل سیستم و پارتیشن‌های موجود بر روی دیسک /dev/sda نمایش داده می‌شود.

3. دستور parted (برای مشاهده و مدیریت پارتیشن‌ها)

دستور parted ابزار دیگری برای مدیریت پارتیشن‌ها است که می‌توانید از آن برای مشاهده اطلاعات پارتیشن‌ها استفاده کنید. این دستور برای دیسک‌هایی با سیستم فایل‌های GPT و MBR مفید است.

برای مشاهده پارتیشن‌ها با parted از دستور زیر استفاده کنید:

sudo parted -l

خروجی نمونه:

Model: ATA VBOX HARDDISK (scsi)
Disk /dev/sda: 100GB
Sector size (logical/physical): 512B/512B
Partition Table: msdos
Disk Flags:

Number Start End Size Type File system Flags
1 1049kB 107MB 106MB primary ext4
2 107MB 100GB 100GB primary ext4

این دستور اطلاعات مشابه دستور fdisk را به شما نشان می‌دهد.

4. دستور df (مشاهده فضای استفاده‌شده و باقی‌مانده)

دستور df برای مشاهده فضای دیسک استفاده‌شده و آزاد بر روی پارتیشن‌های فعلی مفید است. این دستور به شما کمک می‌کند تا میزان فضای ذخیره‌سازی هر پارتیشن را ببینید.

df -h

خروجی نمونه:

Filesystem Size Used Avail Use% Mounted on
/dev/sda1 50G 15G 35G 30% /
/dev/sda2 50G 10G 40G 20% /home

5. دستور mount (مشاهده نقاط اتصال پارتیشن‌ها)

دستور mount به شما نشان می‌دهد که هر پارتیشن در کجا متصل شده است.

mount

خروجی نمونه:

/dev/sda1 on / type ext4 (rw,relatime)
/dev/sda2 on /home type ext4 (rw,relatime)
/dev/sdb1 on /data type ext4 (rw,relatime)

6. دستور blkid (مشاهده اطلاعات شناسایی پارتیشن‌ها)

دستور blkid برای مشاهده اطلاعات شناسایی (UUID) و نوع فایل‌سیستم پارتیشن‌ها استفاده می‌شود.

sudo blkid

خروجی نمونه:

/dev/sda1: UUID="xxxxxxxx-xxxx-xxxx-xxxx-xxxxxxxxxxxx" TYPE="ext4" PARTUUID="xxxxxxxx-xx"
/dev/sda2: UUID="xxxxxxxx-xxxx-xxxx-xxxx-xxxxxxxxxxxx" TYPE="swap" PARTUUID="xxxxxxxx-xx"

ست کردن هاست نیم (Hostname) روی سرور

Hostname به نام شناسه یا نام خاص دستگاه شما در شبکه اطلاق می‌شود. در واقع، این نام به سیستم‌عامل کمک می‌کند که از طریق آن، دستگاه‌ها و سرورها را شناسایی کرده و به آن‌ها ارتباط برقرار کند. تنظیم صحیح هاست نیم برای سرور اهمیت زیادی دارد، به‌ویژه زمانی که می‌خواهید سرور خود را در شبکه‌ای بزرگ‌تر یا برای میزبانی وب سایت‌ها پیکربندی کنید.

مراحل ست کردن هاست نیم روی سرور

برای تنظیم هاست نیم در سرورهای لینوکسی (که معمولاً برای سرورهای وب، پایگاه داده و … استفاده می‌شود)، از دستورات زیر استفاده می‌شود:

1. مشاهده هاست نیم فعلی

برای مشاهده هاست نیم فعلی، از دستور زیر استفاده کنید:

hostname

2. تغییر هاست نیم

برای تغییر هاست نیم، شما باید به کاربر روت (root) وارد شوید و فایل‌های مختلف را ویرایش کنید.

• ویرایش فایل /etc/hostname: این فایل شامل نام هاست سیستم است. شما باید این فایل را ویرایش کرده و نام جدید را وارد کنید.

sudo nano /etc/hostname

در این فایل، نام هاست جدید خود را وارد کنید (برای مثال: myserver).

• ویرایش فایل /etc/hosts: برای تنظیم نام هاست در این فایل، باید خطی را اضافه کنید که به نام هاست جدید اشاره داشته باشد.

sudo nano /etc/hosts

در این فایل، باید خطی مانند زیر را اضافه کنید یا ویرایش کنید:

127.0.0.1 localhost myserver

توجه: جایگزین myserver با نام هاست جدید خود شوید.

3. اعمال تغییرات و راه‌اندازی مجدد

پس از ویرایش این فایل‌ها، تغییرات را ذخیره کرده و برای اعمال آن‌ها، سرور را ری‌استارت کنید:

sudo reboot

یا دستور زیر را برای اعمال تغییرات بدون ری‌استارت وارد کنید:

sudo systemctl restart systemd-hostnamed

4. تغییر در DNS (اختیاری)

اگر هاست نیم شما به‌طور خاص برای دسترسی به یک دامنه تنظیم شده است، باید تنظیمات DNS را نیز به‌روز کنید. برای این منظور، باید رکوردهای DNS مربوط به دامنه‌تان را در پنل مدیریت DNS سرویس‌دهنده وب‌سایت یا میزبان (host) تغییر دهید.

مزایا و معایب ست کردن هاست نیم

مزایا:

1. شناسایی راحت‌تر سرور در شبکه:
   • هاست نیم یک نام یکتا برای شناسایی سرور است. این کمک می‌کند تا در شبکه‌های پیچیده‌تر، بتوانید سرور را به راحتی شناسایی و مدیریت کنید.
2. مدیریت راحت‌تر با ابزارهای مختلف:
   • ابزارهایی مانند SSH، SFTP، cPanel و دیگر نرم‌افزارهای مدیریت سرور، از هاست نیم برای شناسایی و دسترسی به سرور استفاده می‌کنند. این امر باعث می‌شود که پیکربندی و مدیریت سرور ساده‌تر شود.
3. نصب و تنظیم دامنه وب‌سایت:
   • اگر هاست نیم سرور به‌درستی تنظیم شده باشد، برای راه‌اندازی سرویس‌های مختلف مانند وب‌سایت‌ها، ایمیل‌ها و سایر سرویس‌ها راحت‌تر می‌توانید از دامنه‌های مختلف استفاده کنید.
4. ایجاد دسترسی‌های دقیق‌تر به شبکه:
   • در صورت استفاده از هاست نیم، می‌توانید دسترسی‌های دقیق‌تری به منابع شبکه ایجاد کنید (مثلاً فقط اجازه دسترسی به یک سرویس خاص بر اساس نام‌هاست).
5. رفع مشکلات DNS:
   • برخی از مشکلات ناشی از عدم هم‌خوانی بین آدرس IP و نام هاست می‌توانند با تنظیم صحیح هاست نیم حل شوند.

معایب:

1. امکان بروز مشکلات در تنظیم DNS:
   • اگر هاست نیم به‌درستی در تنظیمات DNS تنظیم نشود، مشکلاتی مانند عدم دسترسی به سرور از طریق دامنه‌ها یا نام‌های هاست ممکن است رخ دهد. باید اطمینان حاصل کنید که رکوردهای DNS برای دامنه‌ها به‌درستی تنظیم شده‌اند.
2. مشکلات در هماهنگی با سایر سرویس‌ها:
   • در صورتی که هاست نیم سرور با برنامه‌ها و سرویس‌های نصب‌شده هماهنگ نباشد، ممکن است در عملکرد برخی از برنامه‌ها (مثل وب‌سرورها، پایگاه‌های داده) مشکلاتی پیش بیاید.
3. نیاز به تنظیمات اضافی:
   • در صورت تغییر هاست نیم، باید تغییرات اضافی در فایل‌های مختلف سیستم انجام دهید، که این می‌تواند در برخی از مواقع منجر به خطاهای ناخواسته در سرور شود.
4. اثرات بر روی سرویس‌های خارجی:
   • اگر از نام هاست برای سرویس‌های مختلف مانند SSL/TLS، VPN یا DNS استفاده می‌کنید، تغییر هاست نیم می‌تواند بر روی این سرویس‌ها تاثیر بگذارد و نیاز به پیکربندی مجدد داشته باشید.
5. هزینه‌های اضافی در صورت نیاز به تغییر نام:
   • اگر سیستم‌های مختلف شما یا سازمان‌ها به نام‌هاست شما وابسته باشند، تغییر آن ممکن است باعث اختلال در خدمات و نیاز به به‌روزرسانی تنظیمات در نقاط مختلف شود.

نتیجه‌گیری

ست کردن هاست نیم برای هر سرور لینوکسی ضروری است، به‌ویژه اگر سرویس‌های مختلف مانند وب‌سایت‌ها، ایمیل‌ها، و سرویس‌های دیگر در آن میزبانی شوند. این کار به شناسایی بهتر سرور، مدیریت شبکه و کارکرد درست سرویس‌ها کمک می‌کند.

اگرچه این کار مزایای زیادی دارد، اما باید به مشکلات احتمالی مربوط به تنظیمات DNS، هماهنگی با دیگر سرویس‌ها و هزینه‌های ناشی از تغییر نام توجه کنید. بنابراین، قبل از تغییر هاست نیم، مطمئن شوید که تمامی تنظیمات لازم را بررسی کرده و تغییرات را به درستی اعمال کنید تا از بروز مشکلات جلوگیری شود.

در اینجا روش‌هایی برای کاستومایز کردن نصب cPanel را بررسی می‌کنیم.

1. پیش‌نیازهای نصب cPanel

قبل از شروع به نصب cPanel، مطمئن شوید که پیش‌نیازهای زیر را برآورده کرده‌اید:

• سیستم‌عامل پشتیبانی‌شده: cPanel فقط روی سیستم‌عامل‌های خاصی از جمله CentOS، CloudLinux، و AlmaLinux قابل نصب است.
• حداقل منابع سیستم: حداقل 1 گیگابایت رم، 20 گیگابایت فضای دیسک، و یک آدرس IP اختصاصی برای نصب.
• دسترسی روت (root) به سرور.
• فایروال مناسب: اطمینان حاصل کنید که پورت‌های لازم برای نصب و اجرای cPanel باز هستند (مثل پورت‌های 80، 443، 2083، 2087 و 22).

2. نصب cPanel و کاستومایز کردن فرآیند

الف. نصب cPanel به‌صورت خودکار

برای نصب cPanel و WHM به‌صورت خودکار، ابتدا باید اسکریپت نصب cPanel را دانلود کنید و سپس آن را اجرا کنید:

cd /home
curl -o latest -L https://securedownloads.cpanel.net/latest
sh latest

این اسکریپت تمام مراحل نصب را به‌طور خودکار انجام می‌دهد. اما شما می‌توانید برخی تنظیمات را در طول نصب یا پس از آن انجام دهید.

ب. کاستومایز کردن نصب از طریق فایل پیکربندی

اگر می‌خواهید نصب cPanel را سفارشی کنید، می‌توانید از فایل‌های پیکربندی برای تغییر تنظیمات نصب استفاده کنید. برای این کار مراحل زیر را دنبال کنید:

1. پیکربندی تنظیمات سرور قبل از نصب: قبل از نصب cPanel، می‌توانید برخی تنظیمات سرور خود را ویرایش کنید که شامل پیکربندی DNS، تنظیمات زمان، و سرورهای نیک می‌شود.
2. تنظیمات DNS (اختیاری): شما می‌توانید پیکربندی DNS را در فایل /etc/hosts یا از طریق تنظیمات WHM پس از نصب تغییر دهید.به‌طور مثال، می‌توانید DNS سرورهایی مانند Google DNS (8.8.8.8 و 8.8.4.4) را برای سرور خود پیکربندی کنید.
3. پیکربندی پایگاه داده (اختیاری): اگر می‌خواهید از MySQL یا MariaDB استفاده کنید، باید تصمیم بگیرید که کدام نسخه از این پایگاه داده‌ها را نصب کنید. به‌طور پیش‌فرض، cPanel از MariaDB استفاده می‌کند، اما می‌توانید این گزینه را به MySQL تغییر دهید.

ج. نصب به صورت جداگانه‌ی برخی از خدمات

در طول نصب، شما می‌توانید برخی از خدمات cPanel را فعال یا غیرفعال کنید. به‌طور مثال، برای فعال یا غیرفعال کردن سرویس‌های خاص مانند Exim (برای ارسال ایمیل) یا Apache (وب سرور) می‌توانید دستوراتی را برای تنظیم آن‌ها به‌طور جداگانه اجرا کنید.

نمونه دستور برای نصب Apache:

/scripts/installapache

نمونه دستور برای نصب Exim:

/scripts/installexim

د. تنظیمات فایروال و پورت‌ها

در حین یا بعد از نصب، باید فایروال را به‌گونه‌ای تنظیم کنید که پورت‌های لازم برای دسترسی به cPanel و WHM باز باشند. پورت‌هایی مانند 2083 (برای cPanel)، 2087 (برای WHM) و 22 (برای SSH).

برای تنظیم فایروال، شما می‌توانید از CSF (ConfigServer Security & Firewall) استفاده کنید که به‌طور رایج در cPanel و WHM به‌کار می‌رود.

برای نصب CSF:

cd /usr/src
wget https://download.configserver.com/csf.tgz
tar -xzf csf.tgz
cd csf
sh install.sh

چرا باید هاست نیم سرور را تغییر دهید؟

1. بهبود امنیت سرور: برای جلوگیری از شناسایی آسان سرور در هنگام حملات سایبری و جلوگیری از مشکلات در شناسایی سرور، بهتر است هاست نیم را به چیزی سفارشی تغییر دهید.
2. تطابق با نیازهای دامنه: اگر نام دامنه سرور شما تغییر کرده یا شما دامنه خاصی را به سرور خود اختصاص داده‌اید، لازم است که هاست نیم را با آن تطابق دهید.
3. پیکربندی ایمیل: اگر نام هاست نیم صحیح تنظیم نشده باشد، ممکن است مشکلاتی در ارسال و دریافت ایمیل، به ویژه در ارتباط با SPF و DKIM به وجود آید.

مراحل تغییر هاست نیم سرور پس از نصب cPanel

1. تغییر هاست نیم از طریق WHM

1. ورود به WHM:
   • با استفاده از حساب روت به WHM وارد شوید.
   • در آدرس مرورگر، به آدرس https://<IP-Server>:2087 بروید.
   • نام کاربری و رمز عبور روت را وارد کنید.
2. انتخاب گزینه “Change Hostname”:
   • در بخش جستجو یا در منوی Server Configuration، گزینه “Change Hostname” را جستجو کنید.
3. وارد کردن نام هاست جدید:
   • در صفحه‌ای که باز می‌شود، باید نام هاست جدید خود را وارد کنید. به یاد داشته باشید که این باید یک دامنه معتبر باشد، مثلاً hostname.yourdomain.com.
4. اعمال تغییرات:
   • پس از وارد کردن نام هاست جدید، روی “Change” کلیک کنید.
   • سیستم به طور خودکار هاست نیم را تغییر داده و این تغییرات را اعمال می‌کند.

2. تغییر هاست نیم از طریق SSH

برای تغییر هاست نیم از طریق SSH، به سرور متصل شده و دستورات زیر را اجرا کنید:

1. اتصال به سرور از طریق SSH:

• از طریق ترمینال یا PuTTY به سرور خود متصل شوید.
• دستور زیر را وارد کنید تا به سرور SSH متصل شوید:

ssh root@<IP-Server>

2. تغییر هاست نیم با استفاده از دستور hostnamectl:

• از دستور زیر برای تغییر هاست نیم استفاده کنید:

hostnamectl set-hostname <new-hostname>

• • به جای <new-hostname>، نام هاست جدید را وارد کنید.
• ویرایش فایل‌های پیکربندی:
  • پس از تغییر هاست نیم، باید فایل‌های زیر را برای به‌روزرسانی هاست نیم جدید و هماهنگ‌سازی آن با تنظیمات سیستم و سرویس‌ها ویرایش کنید:

1. /etc/hostname:

• • • • این فایل نام هاست را ذخیره می‌کند. از دستور nano یا هر ویرایشگر متنی دیگر برای باز کردن این فایل استفاده کنید:

nano /etc/hostname

2. نام هاست جدید را در این فایل وارد کنید.

• /etc/hosts:
  • این فایل برای ذخیره سازی اطلاعات مربوط به هاست‌های محلی است. آن را ویرایش کنید تا نام هاست جدید را اعمال کند:

nano /etc/hosts

خطی مشابه به زیر پیدا کنید:

127.0.0.1   localhost.localdomain   localhost

و نام هاست جدید را جایگزین کنید:

127.0.0.1   new-hostname.localdomain   new-hostname

4. راه‌اندازی مجدد سرور:

• پس از تغییر هاست نیم، برای اعمال تغییرات نیاز است تا سرور را راه‌اندازی مجدد کنید:

reboot

3. تغییر هاست نیم در cPanel

در سی پنل، امکان تغییر هاست نیم به طور مستقیم برای کاربران وجود ندارد و این کار باید از طریق WHM یا SSH انجام شود. ولی در صورتی که مدیر سرور هاست نیم را تغییر کرده باشد، سی پنل به طور خودکار دامنه‌ها و سرویس‌ها را همگام‌سازی می‌کند.

نکات مهم در تغییر هاست نیم

1. هاست نیم باید به دامنه‌ای معتبر و در دسترس اشاره کند. نام هاست نباید شامل فاصله، کاراکترهای ویژه یا علامت‌های غیرمجاز باشد.
2. تأثیر تغییر هاست نیم بر سرویس‌ها:
   • تغییر هاست نیم ممکن است بر عملکرد برخی از سرویس‌ها مانند ایمیل‌ها و دستورات SSH تأثیر بگذارد، بنابراین پس از تغییر هاست نیم، ممکن است نیاز به تنظیمات اضافی در سرویس‌ها داشته باشید.
3. تأثیر بر SSL: اگر از SSL برای دامنه‌ها یا نام‌هاست خود استفاده می‌کنید، ممکن است نیاز به تنظیمات اضافی یا تجدید گواهی SSL داشته باشید.
4. تست نام هاست جدید: پس از تغییر هاست نیم، با استفاده از دستور hostname یا از طریق دستور ping می‌توانید تأسیس‌نام‌هاست جدید را تست کنید:

ping new-hostname

نتیجه‌گیری

تغییر هاست نیم سرور پس از نصب سی پنل ممکن است به دلیل تغییر در دامنه یا بهبود امنیت سرور ضروری باشد. این تغییر می‌تواند از طریق WHM یا SSH انجام شود و پس از اعمال، برخی از سرویس‌ها و تنظیمات سرور باید مجدداً هماهنگ شوند تا به درستی کار کنند.

1. نصب و فعال‌سازی Let’s Encrypt در cPanel

ابتدا باید اطمینان حاصل کنید که Let’s Encrypt در سرور شما نصب و فعال است. به‌طور پیش‌فرض، cPanel از Let’s Encrypt پشتیبانی می‌کند، اما اگر فعال نیست، باید آن را نصب و فعال کنید.

الف. نصب Let’s Encrypt در WHM

1. وارد WHM شوید (پانل مدیریت سرور):
   • آدرس WHM شما معمولاً به شکل https://your-server-ip:2087 است.
   • وارد حساب روت (root) شوید.
2. فعال‌سازی Let’s Encrypt:
   • در قسمت جستجوی WHM، عبارت “Let’s Encrypt” را جستجو کنید.
   • به مسیر “Manage AutoSSL” بروید.
   • در این صفحه، گزینه “Let’s Encrypt” را از لیست انتخاب کنید.
   • سپس بر روی “Save” کلیک کنید.

این کار باعث می‌شود که AutoSSL برای دامنه‌ها فعال شده و به‌طور خودکار گواهینامه‌های SSL رایگان از Let’s Encrypt نصب شود.

2. نصب SSL با استفاده از AutoSSL در cPanel

حالا که Let’s Encrypt در سرور شما فعال است، به راحتی می‌توانید SSL را برای دامنه‌های خود نصب کنید. AutoSSL به‌طور خودکار گواهینامه SSL رایگان را برای دامنه‌های شما نصب می‌کند، اما در صورت نیاز می‌توانید این فرایند را دستی انجام دهید.

الف. نصب SSL برای دامنه‌ها در cPanel

1. وارد cPanel دامنه مورد نظر شوید.
   • آدرس ورود به cPanel به شکل https://yourdomain.com:2083 است.
   • با حساب کاربری خود وارد شوید.
2. تنظیمات SSL/TLS:
   • در بخش Security، روی گزینه SSL/TLS کلیک کنید.
3. مدیریت AutoSSL:
   • در این صفحه، گزینه‌ای به نام “Manage AutoSSL” وجود دارد.
   • اگر AutoSSL فعال باشد، به‌طور خودکار برای دامنه شما گواهینامه SSL نصب می‌شود.
   • در صورتی که گواهینامه SSL نصب نشده باشد، می‌توانید با کلیک روی “Run AutoSSL”، فرایند نصب را شروع کنید.
4. بررسی گواهینامه SSL:
   • پس از نصب، می‌توانید به بخش SSL/TLS Status در cPanel بروید تا از نصب گواهینامه SSL برای دامنه‌های مختلف خود مطمئن شوید.

ب. نصب دستی گواهینامه SSL (اگر AutoSSL فعال نباشد)

اگر به هر دلیلی نمی‌خواهید از AutoSSL استفاده کنید، می‌توانید گواهینامه SSL را به‌صورت دستی نصب کنید.

1. دریافت گواهینامه SSL از Let’s Encrypt:
   • می‌توانید به وب‌سایت Let’s Encrypt مراجعه کرده و با استفاده از ACME client (مثل Certbot) گواهینامه SSL برای دامنه خود دریافت کنید.
   • یا می‌توانید از سرویس‌های دیگری که از Let’s Encrypt پشتیبانی می‌کنند، استفاده کنید.
2. نصب گواهینامه SSL در cPanel:
   • پس از دریافت گواهینامه SSL، به بخش SSL/TLS در cPanel بروید.
   • سپس در بخش Install and Manage SSL for your site (HTTPS)، دامنه خود را انتخاب کرده و گواهینامه‌ها را نصب کنید:
     • Private Key: کلید خصوصی.
     • Certificate (CRT): گواهینامه (CRT) دریافت شده از Let’s Encrypt.
     • CA Bundle: بسته گواهینامه‌های صدور (در صورتی که در فایل گواهینامه موجود باشد).
3. پس از نصب گواهینامه، cPanel به‌طور خودکار اتصال HTTPS را برای دامنه شما فعال می‌کند.

3. بررسی و اطمینان از نصب صحیح SSL

برای اطمینان از اینکه SSL به‌درستی نصب شده است، می‌توانید مراحل زیر را انجام دهید:

1. باز کردن وب‌سایت با HTTPS:
   • وارد وب‌سایت خود شوید و اطمینان حاصل کنید که آدرس سایت با https:// شروع می‌شود.
   • همچنین باید در کنار آدرس سایت یک قفل سبز (SSL فعال) در مرورگر مشاهده کنید.
2. استفاده از ابزار آنلاین برای بررسی SSL:
   • می‌توانید از ابزارهای آنلاین مانند SSL Labs برای بررسی وضعیت SSL دامنه خود استفاده کنید.

4. تنظیمات اضافی برای SSL

• اجرای HTTP to HTTPS Redirect: پس از نصب SSL، ممکن است بخواهید ترافیک HTTP را به HTTPS هدایت کنید.برای این کار می‌توانید از فایل .htaccess در ریشه دایرکتوری سایت خود استفاده کنید و کد زیر را اضافه کنید:

RewriteEngine On
RewriteCond %{HTTPS} off
RewriteRule ^ https://%{HTTP_HOST}%{REQUEST_URI} [L,R=301]

• تنظیمات برای اعتبارسنجی و تمدید خودکار SSL: اگر از Let’s Encrypt استفاده می‌کنید، SSL به‌طور خودکار هر 90 روز یک‌بار تمدید می‌شود. بنابراین، باید مطمئن شوید که AutoSSL یا هر ابزار دیگری برای تمدید گواهینامه به‌درستی تنظیم شده است.

نتیجه‌گیری

نصب SSL رایگان با استفاده از Let’s Encrypt در cPanel یک روش عالی برای افزایش امنیت سایت‌های شماست. شما می‌توانید از AutoSSL استفاده کنید تا به‌طور خودکار گواهینامه‌های SSL را برای دامنه‌ها نصب کنید یا به‌صورت دستی گواهینامه SSL را دریافت و نصب کنید. همچنین، پس از نصب SSL، از انجام تنظیمات اضافی مانند ریدایرکت HTTP به HTTPS اطمینان حاصل کنید.

روش 1: تغییر پسورد از طریق WHM

1. ورود به WHM:
   • به WHM وارد شوید:

https://<IP-SERVER>:2087

1. • با اطلاعات کاربری root وارد شوید.
2. دسترسی به تنظیمات تغییر رمز عبور:
   • از منوی سمت چپ یا از کادر جستجو، گزینه زیر را پیدا کنید:
     “Change Root Password”
3. وارد کردن رمز جدید:
   • رمز عبور جدید را وارد کنید.
   • دوباره برای تأیید رمز را وارد کنید.
   • رمز عبور باید قوی باشد و شامل ترکیبی از حروف بزرگ، حروف کوچک، اعداد و نمادها باشد.
4. ذخیره تغییرات:
   • روی دکمه Change Password کلیک کنید.
   • پیامی مبنی بر موفقیت‌آمیز بودن تغییر رمز نمایش داده خواهد شد.

روش 2: تغییر پسورد از طریق SSH

اگر دسترسی به WHM ندارید یا ترجیح می‌دهید از خط فرمان استفاده کنید:

1. اتصال به سرور از طریق SSH:

• • از یک ابزار SSH (مانند PuTTY در ویندوز یا Terminal در لینوکس/مک) استفاده کنید.
  • به سرور وارد شوید:

ssh root@<IP-SERVER>

2. دستور تغییر رمز عبور:

• پس از ورود، دستور زیر را اجرا کنید:

passwd

3. وارد کردن رمز عبور جدید:

• رمز جدید را وارد کرده و Enter بزنید.
• دوباره برای تأیید رمز عبور را وارد کنید.

4. تأیید موفقیت‌آمیز بودن تغییر:

• اگر رمز با موفقیت تغییر کند، پیام زیر را خواهید دید:

password updated successfully

نکات امنیتی:

• رمز عبور قوی انتخاب کنید (حداقل 12 کاراکتر با ترکیبی از اعداد، حروف و نمادها).
• رمز عبور جدید را در محلی امن ذخیره کنید.
• اگر نمی‌توانید به WHM یا SSH دسترسی پیدا کنید، با ارائه‌دهنده سرور خود تماس بگیرید.

با انجام این مراحل، رمز عبور root شما تغییر خواهد کرد.

1. ورود به WHM

1. آدرس IP سرور خود را در مرورگر وارد کنید، همراه با پورت 2087:

https://<IP-SERVER>:2087

2. با اطلاعات کاربری root و رمز عبور وارد شوید.

2. مراحل اولیه تنظیم WHM

هنگام اولین ورود به WHM، یک Wizard Setup نمایش داده می‌شود که شامل مراحل زیر است:

الف. تنظیمات اولیه

1. Email Address:
   • یک آدرس ایمیل معتبر برای مدیریت سرور وارد کنید. این آدرس برای دریافت اعلان‌ها و هشدارهای سرور استفاده می‌شود.
2. Hostname:
   • یک نام میزبان (hostname) معتبر برای سرور خود تنظیم کنید.

به‌عنوان مثال:

server.example.com

1. توجه: نام میزبان باید یک رکورد A در DNS داشته باشد و نباید به وب‌سایتی اشاره کند.

ب. تنظیمات شبکه

1. Resolver Configuration:
   • سرورهای DNS را وارد کنید. معمولاً از آدرس‌های پیش‌فرض ارائه‌دهنده استفاده کنید یا تنظیمات زیر را اعمال کنید:

Primary Resolver: 8.8.8.8 (Google)
Secondary Resolver: 8.8.4.4 (Google)

ج. تنظیمات IP

1. IP Address Pool:
   • اگر چندین آدرس IP دارید، آنها را وارد کنید.
   • اگر تنها یک IP دارید، تنظیمات پیش‌فرض را رها کنید.

د. تنظیمات Nameserver

1. انتخاب Nameserver:

• • یکی از گزینه‌های زیر را انتخاب کنید:
    • BIND: مناسب برای سرورهایی که باید رکوردهای DNS مدیریت کنند.
    • PowerDNS: گزینه سبک‌تر و کارآمدتر.
  • اگر نیازی به مدیریت DNS ندارید، گزینه Disabled را انتخاب کنید.

2. ایجاد Nameserver اختصاصی:

• • اگر سرور شما باید DNS مدیریت کند، nameserver اختصاصی مانند زیر ایجاد کنید:

ns1.example.com
ns2.example.com

3. ایجاد رکورد A برای Nameserver:

• • مطمئن شوید رکوردهای A برای ns1 و ns2 ایجاد شده باشند.

هـ. تنظیمات FTP

1. انتخاب سرور FTP:
   • بین Pure-FTPD و ProFTPD انتخاب کنید:
     • Pure-FTPD سبک‌تر و محبوب‌تر است.
   • اگر نیازی به FTP ندارید، گزینه Disabled را انتخاب کنید.

و. پیکربندی Mail Server

1. انتخاب Mail Server:
   • گزینه پیش‌فرض Exim را تنظیم کنید.
   • برای سرویس‌دهی بهتر به ایمیل‌ها، گزینه‌های SPF و DKIM را فعال کنید.

3. فعال‌سازی SSL برای WHM

1. به Home > SSL/TLS > Manage AutoSSL بروید.
2. AutoSSL را برای سرور فعال کنید.
3. SSL رایگان برای hostname سرور تنظیم می‌شود.

4. پیکربندی اولیه سرور

الف. تنظیمات امنیتی

1. فایروال (Firewall):
   • مطمئن شوید فایروال مانند CSF (ConfigServer Security & Firewall) نصب و فعال است.
   • پورت‌های ضروری مانند 80، 443، و 2087 را باز نگه دارید.
2. SSH Port:
   • پورت SSH را از پیش‌فرض 22 به یک شماره دیگر تغییر دهید برای افزایش امنیت.

ب. تنظیمات آپدیت

1. به Home > Server Configuration > Update Preferences بروید.
2. تنظیمات آپدیت را روی Automatic قرار دهید تا نرم‌افزارها و WHM به‌روز بمانند.

5. تنظیمات حساب کاربری

ایجاد پکیج‌ها:

1. به Home > Packages > Add a Package بروید.
2. پکیج‌هایی با محدودیت‌های مشخص (مانند پهنای باند و فضای دیسک) ایجاد کنید.

ایجاد حساب کاربری:

1. به Home > Account Functions > Create a New Account بروید.
2. اطلاعات دامنه، یوزرنیم، و رمز عبور را وارد کنید.
3. پکیج مناسب را انتخاب کنید.

6. تنظیم اعلان‌ها

1. به Home > Server Contacts > Contact Manager بروید.
2. تنظیمات اعلان را بر اساس اولویت خود انجام دهید (ایمیل، پیامک، و …).

7. نصب پلاگین‌ها (اختیاری)

برخی پلاگین‌های مفید برای WHM عبارتند از:

• ConfigServer Security & Firewall (CSF) برای مدیریت امنیت.
• Softaculous برای نصب خودکار اسکریپت‌ها.

8. بررسی نهایی

1. به Home > Server Status > Server Information بروید و وضعیت منابع سرور را بررسی کنید.
2. مطمئن شوید همه سرویس‌ها (DNS، FTP، Webserver) به‌درستی کار می‌کنند.

با این تنظیمات اولیه، سرور WHM شما آماده مدیریت میزبانی وب است. 😊

1. تنظیم ساعت سرور از طریق WHM

در WHM، شما می‌توانید ساعت سرور را به راحتی از طریق رابط گرافیکی تنظیم کنید. برای این کار، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. ورود به WHM:

• وارد WHM شوید. برای این کار، به URL سرور خود رفته و از طریق پورت 2087 وارد شوید:

https://your-server-ip:2087

1. سپس وارد نام کاربری و رمز عبور خود شوید.
2. دسترسی به تنظیمات Timezone:
   • در نوار جستجو در بالای صفحه، عبارت “Server Configuration” را جستجو کنید.
   • سپس “Server Time” را انتخاب کنید.
3. تنظیم Timezone:
   • در صفحه Server Time, گزینه‌ای برای تغییر timezone (منطقه زمانی) خواهید دید.
   • از منوی کشویی موجود، منطقه زمانی مناسب خود را انتخاب کنید.
   • پس از انتخاب، روی “Save” کلیک کنید تا تنظیمات ذخیره شوند.
4. بررسی و تایید تغییرات:
   • برای اطمینان از اینکه زمان به‌درستی تنظیم شده است، می‌توانید به قسمت “Server Information” بروید و تاریخ و زمان فعلی سرور را بررسی کنید.

2. تنظیم ساعت سرور از طریق SSH

اگر به سرور خود دسترسی SSH دارید، می‌توانید ساعت سرور را از طریق خط فرمان تنظیم کنید. در اینجا نحوه انجام این کار توضیح داده شده است:

1. ورود به سرور از طریق SSH:

ابتدا وارد سرور خود شوید:

ssh root@your-server-ip

2. بررسی زمان و تاریخ فعلی:

برای مشاهده زمان و تاریخ فعلی سرور، دستور زیر را وارد کنید:

date

3. تنظیم Timezone:

اگر می‌خواهید منطقه زمانی (Timezone) را تغییر دهید، از دستور زیر استفاده کنید:

• برای مشاهده منطقه‌های زمانی موجود:

timedatectl list-timezones

برای تنظیم منطقه زمانی دلخواه، از دستور زیر استفاده کنید:

timedatectl set-timezone "Asia/Tehran"

• (در این مثال، منطقه زمانی تهران تنظیم شده است، شما می‌توانید منطقه زمانی مورد نظر خود را وارد کنید.)

4. تنظیم تاریخ و زمان به‌صورت دستی:

اگر بخواهید تاریخ و ساعت را به‌طور دستی تنظیم کنید، از دستور زیر استفاده کنید:

date MMDDhhmm[[CC]YY][.ss]

به‌عنوان مثال:

date 112115302024

این دستور تاریخ و زمان را به تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۴ ساعت ۱۵:۳۰ تنظیم می‌کند.

5. همگام‌سازی ساعت با سرور NTP (Network Time Protocol):

برای همگام‌سازی خودکار ساعت سرور با یک سرور NTP، ابتدا باید سرویس ntpd یا chrony را نصب و راه‌اندازی کنید. این سرویس به‌طور خودکار ساعت سیستم را با سرورهای NTP همگام‌سازی می‌کند.

• نصب chrony (در صورت نصب نبودن):

yum install chrony # CentOS/RHEL
apt-get install chrony # Ubuntu/Debian

فعال‌سازی و شروع chrony:

systemctl enable chronyd
systemctl start chronyd

همگام‌سازی با سرور NTP:

chronyc -a 'burst 4/4'

6. بررسی تغییرات:

پس از تنظیم منطقه زمانی یا ساعت، می‌توانید با استفاده از دستور زیر تغییرات را بررسی کنید:

data

نتیجه‌گیری

شما می‌توانید ساعت سرور خود را از طریق WHM با دسترسی به بخش Server Time یا از طریق SSH با استفاده از دستور timedatectl یا تغییر دستی زمان و تاریخ تنظیم کنید. هم‌چنین استفاده از NTP برای همگام‌سازی خودکار ساعت سرور با سرورهای جهانی پیشنهاد می‌شود تا زمان سیستم همیشه دقیق و هم‌زمان باشد.

1. شناسایی کرون‌جاب‌های ضروری در سی پنل

ابتدا باید کرون‌جاب‌های حیاتی برای سرور سی پنل خود را شناسایی کنید. این کرون‌جاب‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. بکاپ‌گیری خودکار:
   • زمان‌بندی برای ایجاد نسخه‌های پشتیبان.
2. به‌روزرسانی خودکار سیستم یا سرویس‌ها:
   • شامل آپدیت‌های امنیتی یا پاکسازی لاگ‌ها.
3. بازیابی و پاک‌سازی فایل‌های موقت (Temporary Files).
4. مانیتورینگ و گزارش‌گیری:
   • ابزارهایی مانند Munin یا CloudLinux.
5. اسکریپت‌های سفارشی برای نیازهای خاص سایت‌ها.

2. تنظیم ساعت مناسب برای Cron Jobs

برای تعیین ساعت مناسب:

1.اولویت‌بندی بر اساس اهمیت:

• وظایفی که منابع زیادی مصرف می‌کنند (مانند بکاپ‌گیری) باید در زمان کم‌ترافیک تنظیم شوند.
• وظایف ساده‌تر می‌توانند در ساعات شلوغی اجرا شوند.

2. توجه به منطقه زمانی سرور:

• مطمئن شوید که منطقه زمانی سرور درست تنظیم شده است:

timedatectl

اگر نیاز به تغییر است:

timedatectl set-timezone YOUR_TIMEZONE

3. تنظیم توالی اجرا:

• از اجرای هم‌زمان کرون‌جاب‌های سنگین جلوگیری کنید.

3. نحوه تنظیم کرون‌جاب‌ها در WHM

1. ورود به WHM:

• وارد WHM شوید:

https://<IP>:2087

2. رفتن به بخش Cron Jobs:

• در WHM به بخش Manage Plugins یا Cron Jobs بروید.

3. اضافه کردن یا ویرایش کرون‌جاب‌ها:

• یک دستور کرون‌جاب شامل زمان‌بندی و فرمان است. برای مثال:

0 3 * * * /scripts/cpbackup

• این دستور، بکاپ‌گیری را هر روز رأس ساعت 3 صبح انجام می‌دهد.

4. زمان‌بندی بر اساس فرکانس موردنیاز:

• قالب زمان‌بندی کرون‌جاب:

* * * * * command_to_execute
- - - - -
| | | | |
| | | | +---- روز هفته (0 - 7, 0 یا 7 = یکشنبه)
| | | +------ ماه (1 - 12)
| | +-------- روز ماه (1 - 31)
| +---------- ساعت (0 - 23)
+------------ دقیقه (0 - 59)

4. تنظیم کرون‌جاب‌ها از طریق SSH

اگر دسترسی SSH دارید، می‌توانید کرون‌جاب‌ها را مستقیماً تنظیم کنید:

1. باز کردن ویرایشگر کرون:

crontab -e

2. اضافه کردن یک کرون‌جاب جدید:

• برای مثال، اجرای اسکریپت مانیتورینگ هر ساعت:

0 * * * * /usr/local/bin/monitoring_script.sh

3. ذخیره تغییرات:

• با ذخیره فایل، کرون‌جاب فعال می‌شود.

4. مشاهده کرون‌جاب‌های فعال:

crontab -l

5. مثال‌های پرکاربرد

بکاپ‌گیری روزانه:

0 2 * * * /scripts/cpbackup

هر روز ساعت 2 بامداد.

پاک‌سازی فایل‌های موقت هر روز:

0 4 * * * find /tmp -type f -atime +7 -delete

فایل‌های موقت قدیمی‌تر از 7 روز را ساعت 4 صبح حذف می‌کند.

بازسازی پایگاه‌داده هر هفته:

30 3 * * 0 /usr/local/bin/rebuild_database.sh

هر هفته یکشنبه ساعت 3:30 صبح.

6. نظارت بر اجرای Cron Jobs

1. لاگ‌ها را بررسی کنید:

• مسیر لاگ‌های کرون:

/var/log/cron

مشاهده لاگ‌ها در لحظه:

tail -f /var/log/cron

2. ارسال ایمیل در صورت خطا:

• مطمئن شوید ایمیل خطاهای کرون‌جاب‌ها به آدرس مدیر ارسال می‌شود:

MAILTO="admin@example.com"

7. نکات مهم

• عدم اجرای هم‌زمان:
  • برای جلوگیری از تداخل، از تنظیمات صحیح زمان‌بندی استفاده کنید.
• تست قبل از اعمال:
  • کرون‌جاب‌ها را به‌صورت دستی اجرا کنید تا از صحت عملکرد آنها مطمئن شوید.
• امنیت:
  • مطمئن شوید اسکریپت‌ها دارای دسترسی محدود هستند و فقط کاربران مجاز به آنها دسترسی دارند.

با تنظیم دقیق کرون‌جاب‌ها، می‌توانید عملکرد سرور را بهینه کنید و از اختلالات احتمالی جلوگیری کنید. 😊

دسترسی به ترمینال داخلی WHM

1. وارد WHM شوید:

https://<IP>:2087

2. در منوی سمت چپ، Terminal را جستجو کنید.

3. روی گزینه Terminal کلیک کنید.

4. صفحه ترمینال باز می‌شود و شما به خط فرمان سرور دسترسی خواهید داشت.

مزایای استفاده از ترمینال داخلی WHM

1. دسترسی آسان و سریع:
   • نیازی به نصب یا تنظیم نرم‌افزار SSH Client وجود ندارد.
   • امکان مدیریت سرور از هر دستگاهی که به WHM دسترسی دارد.
2. امنیت:
   • اتصال از طریق WHM ایمن است و از پروتکل HTTPS استفاده می‌کند.
   • دسترسی به ترمینال به کاربری که به WHM لاگین کرده است محدود می‌شود.
3. یکپارچگی با WHM:
   • امکان اجرای دستورات بدون نیاز به خروج از پنل WHM.
   • تعامل مستقیم با ابزارهای WHM.
4. مانیتورینگ و گزارش‌گیری آسان:
   • می‌توانید لاگ‌های مختلف را در لحظه مشاهده کنید.
   • مدیریت کرون‌جاب‌ها، سرویس‌ها و تنظیمات سرور از طریق ترمینال داخلی.
5. عدم نیاز به تنظیمات اضافی:
   • پیکربندی SSH یا نصب کلیدهای SSH لازم نیست.

معایب استفاده از ترمینال داخلی WHM

1. وابستگی به WHM:
   • اگر WHM به هر دلیلی در دسترس نباشد (مانند مشکلات سرویس‌دهی یا محدودیت‌های دسترسی)، ترمینال داخلی نیز در دسترس نخواهد بود.
2. محدودیت کاربری:
   • به دلیل محدودیت دسترسی‌های WHM، ممکن است برخی دستورات پیشرفته نیازمند دسترسی کامل روت در خارج از WHM باشد.
3. مشکلات امنیتی در صورت دسترسی غیرمجاز به WHM:
   • اگر فردی به حساب WHM شما دسترسی پیدا کند، می‌تواند از ترمینال داخلی برای اجرای دستورات سوءاستفاده کند.
4. تجربه کاربری محدودتر:
   • ترمینال داخلی ممکن است به‌اندازه ابزارهایی مانند PuTTY یا دیگر کلاینت‌های SSH کاربرپسند نباشد (مثلاً تنظیمات فونت یا امکانات پیشرفته).

موارد کاربرد ترمینال داخلی WHM

• اجرای دستورات مدیریتی ساده مانند:

service httpd restart

بررسی وضعیت منابع:

top

بررسی فایل‌های لاگ:

tail -f /var/log/messages

مدیریت فایل‌ها و دایرکتوری‌ها:

ls -l /home

مقایسه ترمینال داخلی WHM و SSH Client

نکات ایمنی هنگام استفاده از ترمینال داخلی WHM

1. دسترسی محدود به WHM:
   • مطمئن شوید که فقط افراد مجاز به WHM دسترسی دارند.
2. استفاده از احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA):
   • برای افزایش امنیت ورود به WHM.
3. اجتناب از ذخیره دستورات حساس:
   • دستورات حساسی که شامل اطلاعات مهم یا محرمانه هستند را با احتیاط وارد کنید.
4. به‌روزرسانی منظم WHM:
   • مطمئن شوید که WHM و سیستم‌عامل سرور به‌روز هستند.

نتیجه‌گیری

ترمینال داخلی WHM ابزار بسیار مفیدی برای مدیریت سریع و آسان سرور است. بااین‌حال، برای کارهای پیشرفته‌تر یا در مواقعی که WHM در دسترس نیست، استفاده از یک کلاینت SSH کامل ضروری است.

توضیحات دقیق در رابطه با بخش Packages در سی‌پنل:

1. Create a New Package (ایجاد بسته جدید)

در این بخش، شما می‌توانید یک بسته جدید برای حساب‌های کاربری ایجاد کنید. هر بسته می‌تواند شامل تنظیمات مختلفی مانند فضای دیسک (Disk Space)، پهنای باند (Bandwidth)، تعداد دیتابیس‌ها (Databases)، ایمیل‌ها (Email Accounts)، دامنه‌ها (Domains) و سایر منابع باشد.

تنظیمات موجود:

• نام بسته (Package Name):
  برای بسته خود یک نام منحصر به فرد انتخاب کنید.
• فضای دیسک (Disk Space):
  مقدار فضای ذخیره‌سازی که می‌خواهید به کاربران این بسته اختصاص دهید.
• پهنای باند (Bandwidth):
  حجم داده‌ای که می‌تواند از طریق حساب‌های این بسته انتقال یابد.
• تعداد ایمیل‌ها (Email Accounts):
  حداکثر تعداد اکانت‌های ایمیل که در این بسته قابل ایجاد است.
• تعداد دامنه‌ها (Domains):
  تعداد دامنه‌هایی که می‌توانند در این بسته میزبانی شوند.
• تعداد دیتابیس‌ها (Databases):
  تعداد پایگاه‌های داده‌ای که می‌توانند در این بسته ایجاد شوند.
• نصب نرم‌افزارهای ویژه (Special Software Installations):
  امکان نصب برنامه‌های مختلف (مانند وردپرس، جوملا، و غیره) برای کاربران این بسته.

2. Modify an Existing Package (تغییر یک بسته موجود)

اگر قبلاً یک بسته ایجاد کرده‌اید و می‌خواهید منابع آن را تغییر دهید، از این گزینه استفاده می‌کنید. به کمک این بخش می‌توانید تنظیمات یک بسته خاص را تغییر دهید بدون اینکه نیاز به حذف و ایجاد دوباره آن باشد.

تنظیمات موجود:

• تغییر منابع بسته (Resources):
  فضای دیسک، پهنای باند، تعداد ایمیل‌ها و دامنه‌ها و سایر تنظیمات بسته را می‌توانید تغییر دهید.
• تنظیمات پیشرفته:
  اضافه کردن یا حذف کردن ویژگی‌های خاص مانند نصب اسکریپت‌ها، تعیین منابع اضافی و غیره.

3. List Packages (لیست بسته‌ها)

این بخش به شما نمایش می‌دهد که کدام بسته‌ها در سی‌پنل وجود دارند و به حساب‌های کاربری مختلف اختصاص داده شده‌اند. این لیست به شما کمک می‌کند که مدیریت بهتری روی بسته‌های مختلف داشته باشید و منابع سرور خود را بهینه‌تر تخصیص دهید.

تنظیمات موجود:

• نمایش جزئیات بسته‌ها:
  نمایش اطلاعات مربوط به هر بسته مانند نام، منابع تخصیص داده شده، تعداد حساب‌های کاربری استفاده کننده و غیره.
• مدیریت بسته‌ها:
  از اینجا می‌توانید بسته‌های مختلف را ویرایش، حذف یا بررسی کنید.

4. Assign a Package to an Account (اختصاص یک بسته به حساب کاربری)

در این بخش شما می‌توانید بسته‌های مختلف را به حساب‌های کاربری اختصاص دهید. زمانی که یک کاربر جدید ایجاد می‌کنید، می‌توانید بسته‌ای که برای آن کاربر در نظر دارید را انتخاب کنید تا منابع مورد نظر به طور خودکار به حساب وی اختصاص یابد.

تنظیمات موجود:

• انتخاب بسته برای حساب کاربری:
  از این گزینه می‌توانید بسته‌ای که قبلاً ایجاد کرده‌اید را به یک حساب کاربری خاص اختصاص دهید.
• تخصیص منابع به کاربران:
  منابع مختلف مانند فضای دیسک، پهنای باند، ایمیل‌ها و دیتابیس‌ها را به حساب‌های کاربری تخصیص دهید.

5. Package Features (ویژگی‌های بسته‌ها)

در این بخش، شما می‌توانید ویژگی‌های خاصی را برای بسته‌های خود تنظیم کنید. این ویژگی‌ها ممکن است شامل نصب نرم‌افزارها، دسترسی‌های ویژه یا تنظیمات محدودیت‌ها برای استفاده از منابع مختلف باشد.

ویژگی‌های معمول:

• نصب نرم‌افزارهای رایج:
  امکان نصب نرم‌افزارهای رایج مانند وردپرس، جوملا، دروپال، و سایر سیستم‌های مدیریت محتوا (CMS).
• دسترسی به SSH یا FTP:
  تنظیمات دسترسی به SSH یا FTP برای کاربران در بسته‌های خاص.
• دسترسی به امکانات خاص مانند Cron Jobs:
  این امکان برای کاربرانی که نیاز به اجرای برنامه‌های زمان‌بندی‌شده دارند، فعال می‌شود.

6. Resource Limits (محدودیت‌های منابع)

در این بخش می‌توانید محدودیت‌هایی برای استفاده از منابع سرور برای بسته‌های مختلف تعیین کنید. این می‌تواند شامل محدود کردن منابع سرور برای جلوگیری از استفاده بیش از حد از منابع باشد.

تنظیمات موجود:

• محدودیت‌های منابع سی‌پنل:
  مانند محدود کردن تعداد پروسس‌ها، حافظه مصرفی، تعداد درخواست‌های همزمان و غیره.
• تنظیمات محدودیت‌هایی برای هر حساب کاربری:
  تخصیص منابع به صورت فردی به هر کاربر.

7. Delete a Package (حذف یک بسته)

در صورتی که دیگر به یک بسته نیاز نداشته باشید، می‌توانید آن را حذف کنید. وقتی یک بسته حذف می‌شود، تمامی حساب‌های کاربری که به آن بسته اختصاص داده شده‌اند از آن بسته جدا خواهند شد.

تنظیمات موجود:

• حذف بسته:
  حذف بسته مورد نظر از سیستم.
• حذف منابع بسته از حساب‌های کاربری:
  این امکان به شما می‌دهد که پس از حذف بسته، منابع اختصاص داده‌شده به آن بسته را به سایر بسته‌ها یا حساب‌های دیگر تخصیص دهید.

8. Bandwidth Usage (استفاده از پهنای باند)

این بخش به شما گزارش‌هایی از مصرف پهنای باند بسته‌های مختلف ارائه می‌دهد. می‌توانید پهنای باند استفاده‌شده توسط هر بسته را مشاهده کنید و در صورت نیاز محدودیت‌هایی برای پهنای باند تعیین کنید.

نتیجه‌گیری

بخش Packages در سی‌پنل ابزاری حیاتی برای مدیریت منابع و خدمات به مشتریان است. از طریق این بخش، مدیران سرور می‌توانند بسته‌های مختلفی ایجاد کرده و به حساب‌های کاربری مختلف اختصاص دهند. این بسته‌ها شامل منابع متفاوتی مانند فضای دیسک، پهنای باند، تعداد ایمیل‌ها و سایر امکانات هستند. بسته‌ها به مدیران این امکان را می‌دهند که کنترل دقیقی بر منابع سرور خود داشته باشند و منابع را به صورت بهینه و منظم تخصیص دهند.

توضیحات دقیق در رابطه با بخش Redirection سی‌پنل:

1. General Redirects (ریدایرکت عمومی)

در این بخش می‌توانید آدرس‌های خاص یا دامنه‌هایی که نیاز به هدایت دارند را مشخص کنید. مثلاً، اگر تصمیم دارید که دامنه‌ای را به دامنه دیگری هدایت کنید یا یک صفحه خاص را به آدرس دیگری تغییر دهید، از این گزینه استفاده می‌کنید.

تنظیمات موجود:

• Type of Redirect (نوع ریدایرکت):
  • Permanent (301 Redirect):
    این نوع ریدایرکت به معنی ریدایرکت دائمی است و برای انتقال دائمی یک صفحه یا دامنه به آدرس جدید استفاده می‌شود. موتورهای جستجو به این ریدایرکت اهمیت زیادی می‌دهند و لینک‌های موجود در صفحه قدیمی به صفحه جدید منتقل می‌شوند.
  • Temporary (302 Redirect):
    این نوع ریدایرکت به معنای ریدایرکت موقت است و زمانی که می‌خواهید کاربران را به طور موقت به صفحه‌ای دیگر هدایت کنید، استفاده می‌شود. این ریدایرکت به موتورهای جستجو نشان می‌دهد که انتقال موقتی است و تأثیری روی رتبه‌بندی صفحات ندارد.
• Domain (دامنه):
  در این بخش، شما می‌توانید دامنه یا زیر دامنه‌ای که می‌خواهید به آدرس جدید هدایت شود را وارد کنید.
• Redirects To (هدایت به):
  آدرس مقصدی که درخواست‌های ورودی باید به آن هدایت شوند را وارد کنید.
• Wild Card Redirect (ریدایرکت با استفاده از کاراکترهای جایگزین):
  این گزینه به شما این امکان را می‌دهد که تمامی صفحات زیر دامنه خاص را به مقصدی خاص هدایت کنید. به عنوان مثال، اگر همه صفحات oldsite.com به newsite.com هدایت شوند، می‌توانید از این گزینه استفاده کنید.

2. Domain Redirects (ریدایرکت دامنه‌ها)

در این بخش می‌توانید ریدایرکت‌های دامنه‌ای برای هدایت ترافیک از یک دامنه به دامنه دیگر تنظیم کنید.

تنظیمات موجود:

• Choose a domain (انتخاب دامنه):
  شما می‌توانید دامنه‌ای را انتخاب کنید که قرار است به دامنه دیگری ریدایرکت شود.
• Redirect To (هدایت به):
  آدرس مقصد که می‌خواهید ترافیک از دامنه اول به آن هدایت شود.
• Redirect Type (نوع ریدایرکت):
  انتخاب نوع ریدایرکت که معمولاً دائمی (301) یا موقت (302) است.

3. Redirects for Specific Files or Pages (ریدایرکت برای فایل‌ها یا صفحات خاص)

این بخش به شما اجازه می‌دهد که ریدایرکت‌های خاصی را برای فایل‌ها یا صفحات وب خاص تنظیم کنید. به عنوان مثال، اگر صفحه‌ای خاص در سایت شما تغییر کرده است یا آدرس آن تغییر کرده، می‌توانید ترافیک‌های مربوط به آن صفحه را به آدرس جدید هدایت کنید.

تنظیمات موجود:

• Source URL (آدرس مبدا):
  آدرس صفحه‌ای که باید به مقصد جدید هدایت شود.
• Destination URL (آدرس مقصد):
  آدرس جدید که می‌خواهید درخواست‌ها به آن هدایت شوند.

4. Auto Redirect for www and non-www Versions (ریدایرکت خودکار برای نسخه‌های www و غیر-www)

این گزینه برای کسانی است که می‌خواهند تصمیم بگیرند که آیا باید از نسخه www یا غیر-www دامنه استفاده شود و در صورت نیاز، یکی از این نسخه‌ها را به دیگری هدایت کنند.

تنظیمات موجود:

• www to non-www (ریدایرکت از www به غیر-www):
  این گزینه به شما اجازه می‌دهد که هر درخواست با www را به نسخه بدون www هدایت کنید.
• non-www to www (ریدایرکت از غیر-www به www):
  این گزینه به شما این امکان را می‌دهد که هر درخواست بدون www را به نسخه با www هدایت کنید.

5. Wildcard Redirects (ریدایرکت با استفاده از کاراکترهای عمومی)

این نوع ریدایرکت به شما این امکان را می‌دهد که همه صفحات یک دامنه خاص یا تمامی صفحات یک زیر دامنه را به آدرس جدید هدایت کنید. به عنوان مثال، اگر تمام صفحات oldsite.com/* را به newsite.com/* ریدایرکت کنید، با استفاده از Wildcard Redirect می‌توانید این کار را انجام دهید.

تنظیمات موجود:

• Wildcard Redirect (ریدایرکت جهانی):
  استفاده از * به عنوان یک wildcard (کاراکتر عمومی) برای هدایت تمامی درخواست‌ها به مقصدی خاص. به عنوان مثال، اگر همه صفحات موجود در oldsite.com/* به newsite.com/* هدایت شوند، این گزینه به شما کمک می‌کند.

6. Adding Redirects to .htaccess (اضافه کردن ریدایرکت‌ها به فایل .htaccess)

سی‌پنل به طور خودکار تنظیمات ریدایرکت‌ها را به فایل .htaccess وب‌سایت شما اضافه می‌کند. این فایل در ریشه وب‌سایت قرار دارد و به وب‌سرور Apache دستور می‌دهد که چگونه درخواست‌ها را پردازش کند. اگر نیاز به تغییرات دستی دارید، می‌توانید به فایل .htaccess دسترسی پیدا کنید و تنظیمات مورد نظر را اعمال کنید.

7. Removing Redirects (حذف ریدایرکت‌ها)

در این بخش می‌توانید ریدایرکت‌های قبلی را حذف کنید. اگر ریدایرکتی که تنظیم کرده‌اید دیگر مورد نیاز نیست، می‌توانید آن را به راحتی از این قسمت حذف کنید.

8. Monitor Redirects (نظارت بر ریدایرکت‌ها)

در سی‌پنل، می‌توانید ریدایرکت‌های تنظیم شده را مشاهده کرده و در صورت نیاز اصلاح کنید. این نظارت به شما کمک می‌کند که اطمینان حاصل کنید که ترافیک به درستی هدایت می‌شود و هیچ گونه مشکلی در مسیرها وجود ندارد.

نتیجه‌گیری

بخش Redirection در سی‌پنل ابزاری قدرتمند برای مدیریت و هدایت ترافیک وب‌سایت‌ها به آدرس‌های جدید است. از این ابزار می‌توانید برای انتقال دائم یا موقت صفحات یا دامنه‌ها، هدایت درخواست‌های مختلف به مقصدهای جدید و جلوگیری از مشکلات ناشی از تغییر آدرس صفحات یا سایت‌ها استفاده کنید. این بخش علاوه بر تسهیل مدیریت، به بهبود تجربه کاربری و جلوگیری از بروز خطاهای 404 (صفحه یافت نشد) نیز کمک می‌کند.

در ادامه، بخش‌های مختلف تنظیمات ایمیل در سی‌پنل توضیح داده شده است:

1. Email Accounts (حساب‌های ایمیل)

ایجاد یک حساب ایمیل جدید:

1. وارد Email Accounts شوید.
2. روی Create کلیک کنید.
3. تنظیمات زیر را وارد کنید:
   • Domain: دامنه‌ای که ایمیل به آن تعلق دارد.
   • Username: نام کاربری ایمیل (مثلاً info).
   • Password: رمز عبور امن برای ایمیل.
   • Storage Space: میزان فضای اختصاص داده‌شده به این حساب ایمیل.
4. روی Create کلیک کنید.

مدیریت حساب‌های ایمیل:

• مشاهده لیست ایمیل‌های موجود.
• تغییر رمز عبور، فضای ذخیره‌سازی، و تنظیمات دیگر.
• حذف حساب ایمیل.

2. Forwarders (فوروارد کردن ایمیل‌ها)

ایجاد یک Forwarder:

1. وارد Forwarders شوید.
2. روی Add Forwarder کلیک کنید.
3. اطلاعات زیر را وارد کنید:
   • Address to Forward: آدرس ایمیلی که می‌خواهید ایمیل‌هایش منتقل شوند.
   • Destination: آدرس مقصد (می‌تواند یک ایمیل دیگر یا اسکریپت خاص باشد).
4. روی Add Forwarder کلیک کنید.

مدیریت Forwarders:

• لیست Forwarders را مشاهده کنید.
• Forwarderهای غیرضروری را حذف کنید.

3. Email Routing (مسیر‌دهی ایمیل‌ها)

تنظیمات Email Routing:

1. وارد Email Routing شوید.
2. دامنه موردنظر را انتخاب کنید.
3. یکی از گزینه‌های زیر را انتخاب کنید:
   • Automatically Detect Configuration: تنظیم خودکار.
   • Local Mail Exchanger: سرور شما ایمیل‌ها را دریافت می‌کند.
   • Remote Mail Exchanger: ایمیل‌ها به سرور دیگری منتقل می‌شوند.
4. روی Change کلیک کنید.

4. Autoresponders (پاسخ‌دهنده خودکار)

ایجاد یک Autoresponder:

1. وارد Autoresponders شوید.
2. روی Add Autoresponder کلیک کنید.
3. تنظیمات زیر را وارد کنید:
   • Email: ایمیلی که پاسخ‌دهنده برای آن فعال می‌شود.
   • From: نام ارسال‌کننده.
   • Subject: موضوع پیام پاسخ‌دهنده.
   • Body: متن پیام.
   • Start and Stop Time: زمان شروع و توقف پاسخ‌دهی.
4. روی Create/Modify کلیک کنید.

5. Spam Filters (فیلتر اسپم)

تنظیم Spam Filters:

1. وارد Spam Filters شوید.
2. گزینه Process New Emails and Mark them as Spam را فعال کنید.
3. Spam Threshold Score را تنظیم کنید (عدد کمتر، فیلترینگ شدیدتر).
4. برای حذف خودکار اسپم، گزینه Automatically Delete New Spam (Auto-Delete) را فعال کنید.

مدیریت لیست سفید و سیاه:

• Whitelist (Allow): اضافه کردن آدرس‌هایی که هرگز به‌عنوان اسپم علامت‌گذاری نمی‌شوند.
• Blacklist (Block): اضافه کردن آدرس‌هایی که همیشه به‌عنوان اسپم در نظر گرفته می‌شوند.

6. Track Delivery (ردیابی تحویل ایمیل‌ها)

بررسی وضعیت ایمیل‌ها:

1. وارد Track Delivery شوید.
2. آدرس ایمیل یا دامنه موردنظر را وارد کنید.
3. وضعیت ایمیل‌های ارسالی (موفق، شکست‌خورده، یا در صف) را بررسی کنید.

7. Email Filters (فیلترهای ایمیل)

ایجاد یک Email Filter:

1. وارد Email Filters شوید.
2. روی Create a New Filter کلیک کنید.
3. تنظیمات زیر را مشخص کنید:
   • Filter Name: نام فیلتر.
   • Rules: قوانینی که فیلتر بر اساس آن عمل می‌کند (مانند فرستنده، موضوع، یا کلمات خاص).
   • Actions: عملی که باید انجام شود (مانند انتقال به پوشه خاص یا حذف).
4. روی Create کلیک کنید.

8. Email Disk Usage (مدیریت فضای ایمیل)

بررسی و پاکسازی فضای ایمیل:

1. وارد Email Disk Usage شوید.
2. دامنه و حساب ایمیل را انتخاب کنید.
3. روی Manage کلیک کنید و پیام‌های غیرضروری را حذف کنید.

9. Encryption (رمزنگاری ایمیل‌ها)

فعالسازی GnuPG Keys:

1. وارد Encryption شوید.
2. کلید عمومی یا خصوصی خود را آپلود کنید.
3. از این کلیدها برای رمزنگاری و ارسال ایمیل‌های امن استفاده کنید.

10. Calendars and Contacts (تقویم‌ها و مخاطبین)

تنظیمات Sync:

1. وارد Calendars and Contacts شوید.
2. راهنمای مربوط به دستگاه (مانند اندروید، iOS، یا ویندوز) را دنبال کنید.
3. تقویم‌ها و مخاطبین را با دستگاه خود همگام‌سازی کنید.

نکات مهم برای تنظیم ایمیل‌ها در سی‌پنل

1. رمزهای امن انتخاب کنید:
   • از رمزهای پیچیده برای حساب‌های ایمیل استفاده کنید.
2. فعال‌سازی SSL:
   • از گواهی SSL برای رمزنگاری ارتباطات ایمیل استفاده کنید.
3. نظارت بر اسپم:
   • از ابزارهای فیلتر اسپم استفاده کنید تا از ورود ایمیل‌های ناخواسته جلوگیری شود.
4. پشتیبان‌گیری منظم:
   • از داده‌های ایمیل‌ها به‌صورت منظم نسخه پشتیبان تهیه کنید.
5. تنظیم رکوردهای SPF، DKIM و DMARC:
   • این رکوردها از جعل ایمیل و ارسال اسپم جلوگیری می‌کنند.

نتیجه‌گیری

بخش ایمیل در سی‌پنل امکانات جامعی برای مدیریت ایمیل‌ها، امنیت، و فضای ذخیره‌سازی فراهم می‌کند. تنظیم صحیح این ابزارها می‌تواند ارتباطات ایمیل را بهینه کرده و از مشکلاتی مانند اسپم، تحویل ناموفق، یا کمبود فضا جلوگیری کند.

توضیحات دقیق در رابطه با بخش PHP در سی‌پنل:

1. PHP Selector (انتخاب نسخه PHP)

در سی‌پنل، ابزار PHP Selector به کاربران این امکان را می‌دهد که برای هر دامنه یا زیر دامنه، نسخه خاصی از PHP را انتخاب کنند. این ویژگی به خصوص برای وب‌سایت‌هایی که به نسخه‌های خاص PHP نیاز دارند، مفید است.

تنظیمات موجود:

• انتخاب نسخه PHP:
  شما می‌توانید نسخه PHP مورد نظر خود (مانند PHP 7.4، PHP 8.0 یا 8.1) را برای دامنه‌ها انتخاب کنید.
• نسخه‌های مختلف برای دامنه‌های مختلف:
  به هر دامنه یا زیر دامنه می‌توان نسخه PHP جداگانه‌ای اختصاص داد.
• آپدیت خودکار نسخه PHP:
  امکان به‌روزرسانی خودکار PHP در نسخه‌های جدید.

2. PHP Extensions (اکستنشن‌های PHP)

در این بخش می‌توانید اکستنشن‌های PHP را برای هر نسخه PHP فعال یا غیرفعال کنید. اکستنشن‌ها ابزارهایی هستند که امکانات بیشتری به PHP اضافه می‌کنند، مانند پشتیبانی از پایگاه داده‌ها، پردازش تصاویر، امنیت، و غیره.

تنظیمات موجود:

• فعال یا غیرفعال کردن اکستنشن‌ها:
  شما می‌توانید اکستنشن‌های مختلف مانند mysqli, gd, mbstring, opcache و غیره را برای نسخه PHP انتخاب‌شده فعال یا غیرفعال کنید.
• نصب اکستنشن‌های اضافی:
  در صورتی که اکستنشن‌های خاصی نیاز دارید، می‌توانید آن‌ها را نصب کنید.

3. PHP INI Editor (ویرایشگر فایل php.ini)

فایل php.ini فایل پیکربندی PHP است که تنظیمات اصلی PHP را شامل می‌شود. در این بخش از سی‌پنل، شما می‌توانید تنظیمات مختلف php.ini را برای دامنه یا کل سرور ویرایش کنید.

تنظیمات موجود:

• افزایش حد حافظه (memory_limit):
  می‌توانید میزان حافظه قابل استفاده برای PHP را تغییر دهید.
• افزایش زمان اجرای اسکریپت (max_execution_time):
  تنظیم مدت زمانی که PHP برای اجرای یک اسکریپت مجاز است.
• افزایش حداکثر اندازه آپلود فایل (upload_max_filesize):
  می‌توانید حداکثر اندازه فایل‌های آپلودی که می‌توانند از طریق PHP بارگذاری شوند را تغییر دهید.
• تنظیمات خطایابی (error_reporting):
  تنظیمات گزارش خطا برای نمایش خطاها در زمان اجرای اسکریپت‌های PHP.

4. PHP Variables (متغیرهای PHP)

در این بخش می‌توانید متغیرهای PHP مختلف را برای هر دامنه یا وب‌سایت تنظیم کنید. این متغیرها به صورت سراسری در اسکریپت‌های PHP مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تنظیمات موجود:

• Variables Like max_input_time, post_max_size:
  این متغیرها می‌توانند به‌طور مستقیم از طریق این بخش تنظیم شوند.
• تنظیمات برای کار با فایل‌های کوکی و جلسات (sessions):
  می‌توانید تنظیمات مرتبط با جلسات PHP (session) و کوکی‌ها را مدیریت کنید.

5. PHP Handlers (مدیرهای PHP)

مدیر PHP تعیین می‌کند که PHP چگونه بر روی وب‌سایت اجرا شود. در این بخش، شما می‌توانید مدیر PHP را برای دامنه‌های خاص انتخاب کنید. این تنظیمات تأثیر زیادی بر نحوه عملکرد و سرعت PHP دارند.

تنظیمات موجود:

• CGI:
  PHP از طریق CGI به صورت مجزا اجرا می‌شود.
• Django:
  تنظیمات خاصی برای اجرا در محیط Django.
• FastCGI:
  روشی سریع برای اجرای PHP در سرور که عملکرد بالاتری نسبت به CGI دارد.
• SuPHP:
  روشی برای اجرای PHP که هر اسکریپت PHP را با سطح دسترسی کاربر خاص خود اجرا می‌کند.

6. PHP Session Management (مدیریت جلسات PHP)

این بخش به شما اجازه می‌دهد که نحوه مدیریت و ذخیره‌سازی جلسات PHP را پیکربندی کنید.

تنظیمات موجود:

• ذخیره‌سازی جلسات در فایل:
  می‌توانید محل ذخیره‌سازی اطلاعات جلسه را مشخص کنید.
• ذخیره‌سازی جلسات در پایگاه داده:
  در صورت نیاز به ذخیره‌سازی جلسات در پایگاه داده، این گزینه قابل فعال‌سازی است.
• مدت زمان نگهداری جلسات:
  می‌توانید مدت زمانی که اطلاعات جلسه باید نگهداری شوند را تنظیم کنید.

7. PHP Error Log (گزارش خطاهای PHP)

این بخش به شما امکان می‌دهد که گزارش‌های خطای PHP را مشاهده کنید. این گزارش‌ها برای شناسایی مشکلات و خطاهای موجود در اسکریپت‌های PHP مفید هستند.

تنظیمات موجود:

• فعال یا غیرفعال کردن گزارش خطا:
  می‌توانید فعال یا غیرفعال بودن گزارش خطاها را تنظیم کنید.
• محل ذخیره گزارش‌ها:
  محل ذخیره‌سازی گزارش‌های خطا را می‌توان تعیین کرد.

8. Optimize PHP (بهینه‌سازی PHP)

در این بخش شما می‌توانید تنظیماتی را برای بهینه‌سازی عملکرد PHP اعمال کنید. این تنظیمات به ویژه برای وب‌سایت‌هایی که بازدید زیادی دارند یا اسکریپت‌های پیچیده‌ای اجرا می‌کنند، مفید است.

تنظیمات موجود:

• فعال کردن Opcache:
  این ویژگی باعث افزایش سرعت اسکریپت‌های PHP می‌شود.
• تنظیمات مربوط به سرعت لود PHP:
  تنظیمات بهینه‌سازی بارگذاری و اجرای اسکریپت‌های PHP.

9. PHP-FPM (PHP FastCGI Process Manager)

PHP-FPM یک روش سریع و بهینه برای مدیریت درخواست‌های PHP است که عملکرد بالاتری نسبت به سایر روش‌ها دارد. این بخش به شما امکان می‌دهد PHP-FPM را فعال یا غیرفعال کنید و تنظیمات مربوط به آن را پیکربندی نمایید.

تنظیمات موجود:

• فعال یا غیرفعال کردن PHP-FPM:
  می‌توانید این ویژگی را برای هر دامنه یا سایت خاص فعال کنید.
• تنظیمات pool:
  تنظیمات مربوط به ایجاد و مدیریت pool‌ها برای هر دامنه.

نتیجه‌گیری

بخش PHP در سی‌پنل یکی از ابزارهای بسیار قدرتمند است که به شما امکان می‌دهد تمامی جنبه‌های PHP سرور خود را تنظیم و پیکربندی کنید. این تنظیمات می‌توانند تأثیر زیادی بر عملکرد، امنیت و بهینه‌سازی سرور داشته باشند. از انتخاب نسخه PHP گرفته تا تنظیمات خطایابی و مدیریت جلسات، تمامی این تنظیمات به شما کمک می‌کنند تا تجربه کاربری بهتری برای وب‌سایت‌های خود فراهم آورید.

بخش‌های اصلی SQL در سی‌پنل:

1. MySQL Databases
   • این ابزار برای مدیریت پایگاه‌داده‌های MySQL است.
   • در این بخش، شما می‌توانید پایگاه‌داده‌های جدید ایجاد کرده، آن‌ها را حذف کنید، و یا تنظیمات موجود را مدیریت کنید.
   • عملیات اصلی:
     • ایجاد پایگاه‌داده جدید
     • حذف پایگاه‌داده
     • مشاهده لیست پایگاه‌داده‌ها
     • دسترسی به جزییات پایگاه‌داده‌ها
   • همچنین می‌توانید مجوزهایی برای دسترسی به پایگاه‌داده‌ها را تنظیم کرده و کاربران مختلف را برای دسترسی به پایگاه‌داده‌ها تعریف کنید.
2. MySQL Database Wizard
   • این ابزار برای کاربران مبتدی که نیاز به ساخت و پیکربندی پایگاه‌داده دارند، طراحی شده است.
   • این ابزار به شما کمک می‌کند تا با یک فرآیند گام به گام، پایگاه‌داده جدید ایجاد کنید، کاربر جدید برای پایگاه‌داده بسازید و به کاربر مجوز دسترسی به پایگاه‌داده بدهید.
   • این قسمت بسیار مفید است چون فرآیند ایجاد پایگاه‌داده را ساده می‌کند.
3. phpMyAdmin
   • phpMyAdmin یک ابزار وب‌محور است که برای مدیریت پایگاه‌داده‌های MySQL استفاده می‌شود.
   • از طریق این ابزار می‌توانید:
     • داده‌ها را وارد یا صادر کنید.
     • جداول و پایگاه‌داده‌ها را ویرایش کنید.
     • کوئری‌های SQL بنویسید و اجرا کنید.
     • جداول را جستجو، مرتب و فیلتر کنید.
   • این ابزار به راحتی به شما این امکان را می‌دهد که به صورت گرافیکی و آسان‌تر با پایگاه‌داده‌های MySQL کار کنید.
4. PostgreSQL Databases
   • سی‌پنل همچنین از PostgreSQL (یک سیستم مدیریت پایگاه‌داده منبع باز دیگر) پشتیبانی می‌کند. در این بخش می‌توانید پایگاه‌داده‌های PostgreSQL را ایجاد و مدیریت کنید.
   • این بخش مشابه MySQL Databases است اما برای پایگاه‌داده‌های PostgreSQL.
   • عملیات اصلی:
     • ایجاد پایگاه‌داده PostgreSQL
     • حذف پایگاه‌داده PostgreSQL
     • مدیریت دسترسی کاربران به پایگاه‌داده PostgreSQL
5. PostgreSQL Database Wizard
   • مشابه MySQL Database Wizard، این ابزار به شما کمک می‌کند که به راحتی پایگاه‌داده PostgreSQL را ایجاد کرده و کاربران آن را پیکربندی کنید.
   • به این صورت، کاربران مبتدی نیز می‌توانند پایگاه‌داده‌های PostgreSQL خود را به‌راحتی مدیریت کنند.
6. Remote MySQL
   • این بخش به شما اجازه می‌دهد که دسترسی به پایگاه‌داده‌های MySQL را از راه دور (از خارج از سرور سی‌پنل) تنظیم کنید.
   • شما می‌توانید IPهای خاصی را وارد کنید که مجاز به اتصال به پایگاه‌داده شما از راه دور هستند.
   • این ابزار برای توسعه‌دهندگانی که نیاز دارند از مکان‌های مختلف به پایگاه‌داده متصل شوند بسیار مفید است.
7. Database Backup
   • در این بخش شما می‌توانید از پایگاه‌داده‌های خود نسخه پشتیبان (Backup) تهیه کنید.
   • به راحتی می‌توانید داده‌ها را برای بازیابی در آینده ذخیره کنید.
   • این ویژگی برای اطمینان از امنیت داده‌ها و جلوگیری از دست رفتن آن‌ها بسیار مهم است.
8. Database Restore
   • اگر نسخه پشتیبان از پایگاه‌داده‌تان دارید، می‌توانید از این بخش برای بازیابی پایگاه‌داده استفاده کنید.
   • این گزینه زمانی مفید است که شما نیاز دارید به سرعت پایگاه‌داده را به وضعیت قبلی خود بازگردانید.

کاربردهای بخش SQL در سی‌پنل:

1. ایجاد و مدیریت پایگاه‌داده‌ها:
   • این بخش امکان ایجاد، حذف، و مدیریت پایگاه‌داده‌ها را به راحتی فراهم می‌کند. این قابلیت برای هر وب‌سایتی که نیاز به ذخیره‌سازی داده‌ها دارد ضروری است.
2. مدیریت کاربران پایگاه‌داده:
   • کاربران می‌توانند با ایجاد و مدیریت کاربران جدید به پایگاه‌داده‌ها دسترسی داشته باشند و مجوزهای مختلفی به آن‌ها اختصاص دهند.
3. پشتیبانی از PostgreSQL:
   • علاوه بر MySQL، سی‌پنل از PostgreSQL نیز پشتیبانی می‌کند که می‌تواند برای توسعه‌دهندگان یا پروژه‌های خاص که نیاز به پایگاه‌داده‌های پیچیده دارند، مفید باشد.
4. دسترسی از راه دور به پایگاه‌داده‌ها:
   • در صورتی که شما بخواهید از سرورهای دیگر به پایگاه‌داده خود دسترسی پیدا کنید، می‌توانید از ویژگی Remote MySQL استفاده کنید.
5. ایجاد نسخه پشتیبان و بازیابی پایگاه‌داده‌ها:
   • پشتیبان‌گیری منظم از پایگاه‌داده‌ها برای جلوگیری از از دست رفتن اطلاعات حیاتی بسیار ضروری است. این ابزارها به شما این امکان را می‌دهند که از داده‌های خود نسخه پشتیبان تهیه کنید و در صورت نیاز بازیابی کنید.
6. مدیریت آسان پایگاه‌داده‌ها با phpMyAdmin:
   • ابزار phpMyAdmin برای کار با پایگاه‌داده‌های MySQL بسیار کاربرپسند است و از طریق آن می‌توانید به راحتی داده‌ها را وارد، ویرایش، و مدیریت کنید.
7. آسانی در مدیریت پایگاه‌داده برای کاربران مبتدی:
   • استفاده از Database Wizard برای کسانی که در زمینه مدیریت پایگاه‌داده تجربه ندارند، بسیار مفید است. این ابزار به سادگی مراحل ایجاد پایگاه‌داده و پیکربندی آن را شرح می‌دهد.

نتیجه‌گیری:

بخش SQL در سی‌پنل به شما کمک می‌کند تا پایگاه‌داده‌های MySQL و PostgreSQL را به راحتی ایجاد، مدیریت، پشتیبان‌گیری، و بازیابی کنید. این ابزارها برای مدیریت و نگهداری داده‌ها در وب‌سایت‌ها و برنامه‌های مختلف ضروری هستند. از آنجا که بسیاری از سایت‌ها و برنامه‌ها به پایگاه‌داده‌ها وابسته هستند، این بخش به مدیران سرور و وب‌سایت‌ها ابزارهای حیاتی برای نظارت و مدیریت پایگاه‌داده‌ها می‌دهد.

توضیحات دقیق در رابطه با بخش Software سی‌پنل:

1. PHP Selector (انتخابگر PHP)

این بخش به شما امکان می‌دهد که نسخه PHP مورد استفاده برای هر سایت یا دامنه را انتخاب کنید. شما می‌توانید برای هر دامنه یا زیر دامنه نسخه PHP خاص خود را انتخاب کرده و حتی تنظیمات آن را سفارشی کنید.

تنظیمات موجود:

• Choose PHP version (انتخاب نسخه PHP):
  در این قسمت می‌توانید نسخه PHP که می‌خواهید برای سایت خود استفاده کنید را انتخاب کنید. نسخه‌های مختلف PHP برای پشتیبانی از ویژگی‌های مختلف زبان PHP ارائه می‌شود.
• PHP Extensions (افزونه‌های PHP):
  در این بخش می‌توانید افزونه‌های PHP را برای هر سایت فعال یا غیرفعال کنید. به‌عنوان مثال، می‌توانید افزونه‌هایی مانند mbstring، curl، gd و غیره را برای سایت خود فعال کنید.
• PHP Options (تنظیمات PHP):
  این قسمت به شما اجازه می‌دهد که تنظیمات مختلف PHP را به صورت سفارشی تنظیم کنید، از جمله زمان اجرای اسکریپت، اندازه آپلود فایل، حافظه تخصیص داده شده، و دیگر پارامترهای پیکربندی PHP.

2. Softaculous Apps Installer (نصب‌کننده برنامه‌های Softaculous)

این ابزار به شما این امکان را می‌دهد که نرم‌افزارها و اسکریپت‌های مختلف مانند سیستم‌های مدیریت محتوا (CMS) مانند وردپرس، جوملا، دروپال و همچنین سایر اسکریپت‌های وب را به راحتی نصب و مدیریت کنید.

تنظیمات موجود:

• Install a New Script (نصب اسکریپت جدید):
  از طریق این قسمت می‌توانید اسکریپت‌های مختلفی را مانند وردپرس، جوملا، پرستاشاپ و بسیاری دیگر را با چند کلیک نصب کنید.
• My Installations (نصب‌های من):
  این بخش فهرستی از تمام اسکریپت‌هایی که قبلاً نصب کرده‌اید را به شما نشان می‌دهد و می‌توانید آن‌ها را مدیریت کنید.
• Backup & Restore (پشتیبان‌گیری و بازیابی):
  شما می‌توانید از اسکریپت‌های نصب شده نسخه پشتیبان تهیه کنید یا در صورت نیاز، آنها را بازیابی کنید.

3. Perl Modules (ماژول‌های Perl)

در این بخش می‌توانید ماژول‌های Perl را برای استفاده در سایت‌های خود نصب کنید. زبان برنامه‌نویسی Perl برای برخی از برنامه‌ها و اسکریپت‌ها مورد نیاز است.

تنظیمات موجود:

• Install Perl Modules (نصب ماژول‌های Perl):
  به کمک این گزینه می‌توانید ماژول‌های مختلف Perl را بر اساس نیاز سایت خود نصب کنید.
• Manage Perl Modules (مدیریت ماژول‌های Perl):
  در این قسمت می‌توانید ماژول‌های نصب شده را مدیریت کنید.

4. RubyGems (گزم‌های روبی)

در این بخش می‌توانید گزم‌های Ruby را نصب کرده و آن‌ها را برای سایت‌های خود پیکربندی کنید. Ruby یک زبان برنامه‌نویسی است که بیشتر در برنامه‌های تحت وب و سرویس‌ها استفاده می‌شود.

تنظیمات موجود:

• Install Ruby Gems (نصب گزم‌های Ruby):
  از این بخش می‌توانید گزم‌های مختلف Ruby را نصب کنید.
• Manage Ruby Gems (مدیریت گزم‌های Ruby):
  این امکان را می‌دهد که گزم‌های نصب شده را مشاهده و مدیریت کنید.

5. Zend Optimizer & ionCube Loader

این دو ابزار برای بهینه‌سازی عملکرد اسکریپت‌های PHP و رمزگشایی کدهای رمزگذاری شده در PHP کاربرد دارند. این بخش به شما کمک می‌کند تا این ابزارها را نصب و پیکربندی کنید.

تنظیمات موجود:

• Zend Optimizer:
  برای بهینه‌سازی و افزایش سرعت اسکریپت‌های PHP استفاده می‌شود.
• ionCube Loader:
  این ابزار برای بارگذاری کدهای رمزگذاری شده PHP استفاده می‌شود و برای اجرای برنامه‌هایی که با ionCube رمزگذاری شده‌اند، ضروری است.

6. ImageMagick

ImageMagick یک ابزار قدرتمند برای پردازش تصاویر است. این ابزار به‌طور گسترده‌ای در اسکریپت‌های وب استفاده می‌شود که نیاز به تغییر اندازه، تبدیل فرمت یا پردازش تصاویر دارند.

تنظیمات موجود:

• Install ImageMagick (نصب ImageMagick):
  این گزینه به شما اجازه می‌دهد که ImageMagick را روی سرور خود نصب کنید.
• Manage ImageMagick (مدیریت ImageMagick):
  از این بخش می‌توانید وضعیت نصب و پیکربندی ImageMagick را بررسی کنید.

7. Apache Handlers

Apache Handlers به شما این امکان را می‌دهد که نحوه پردازش فایل‌ها در وب‌سرور Apache را تنظیم کنید. به‌طور مثال، می‌توانید فایل‌هایی با پسوند خاص را با استفاده از زبان‌های خاص مانند PHP پردازش کنید.

تنظیمات موجود:

• Add Handler (افزودن هندلر):
  این قسمت به شما امکان می‌دهد که هندلرهای مختلفی را برای پردازش فایل‌ها تنظیم کنید.
• Remove Handler (حذف هندلر):
  این گزینه به شما امکان حذف هندلرهای نصب شده را می‌دهد.

8. MultiPHP INI Editor

این بخش به شما این امکان را می‌دهد که فایل‌های php.ini را به‌صورت گرافیکی و راحت‌تر ویرایش کنید. این فایل‌ها برای پیکربندی PHP و تنظیمات مختلف آن کاربرد دارند.

تنظیمات موجود:

• Editor Mode (حالت ویرایشگر):
  شما می‌توانید تنظیمات PHP برای هر دامنه را به صورت جداگانه ویرایش کنید.
• Basic Mode (حالت پایه):
  تنظیمات ساده‌تر PHP مانند max_execution_time، memory_limit و دیگر گزینه‌ها قابل ویرایش است.
• Advanced Mode (حالت پیشرفته):
  در این حالت شما به صورت کامل‌تری می‌توانید تنظیمات PHP را به دلخواه تغییر دهید.

9. EasyApache 4

این ابزار به شما این امکان را می‌دهد که تنظیمات وب‌سرور Apache و PHP را پیکربندی کرده و ماژول‌های مختلف Apache را برای عملکرد بهتر سایت‌های خود فعال کنید.

تنظیمات موجود:

• Customize Profile (سفارشی‌سازی پروفایل):
  این بخش به شما امکان می‌دهد که پروفایل‌های Apache و PHP خود را سفارشی‌سازی کنید.
• Add/Remove Modules (اضافه/حذف ماژول‌ها):
  شما می‌توانید ماژول‌های مختلف مانند mod_rewrite، mod_ssl و دیگر ماژول‌ها را اضافه یا حذف کنید.

نتیجه‌گیری

بخش Software در سی‌پنل مجموعه‌ای از ابزارها و امکانات را برای نصب، مدیریت و پیکربندی نرم‌افزارهای مختلف وب‌سایت‌ها و سرورها در اختیار شما قرار می‌دهد. این ابزارها به شما کمک می‌کنند که عملکرد، امنیت و بهینه‌سازی سایت‌ها و برنامه‌های وب خود را به راحتی مدیریت کنید.

تنظیم اصولی این بخش برای بهبود عملکرد سایت و جلوگیری از مشکلات احتمالی بسیار مهم است. در ادامه، مراحل و نکات مهم برای تنظیم اصولی این بخش توضیح داده می‌شود:

فشرده‌سازی چیست؟

فشرده‌سازی به فرآیندی گفته می‌شود که فایل‌های وب‌سایت (مانند HTML، CSS، JavaScript) قبل از ارسال به مرورگر کاربر کوچک‌تر می‌شوند. این امر باعث کاهش زمان انتقال داده و افزایش سرعت لود صفحات وب می‌شود.

سی‌پنل از فشرده‌سازی مبتنی بر Gzip پشتیبانی می‌کند.

مزایای استفاده از فشرده‌سازی

1. افزایش سرعت وب‌سایت:
   • فایل‌های کوچک‌تر به سرعت بارگذاری می‌شوند.
2. کاهش مصرف پهنای باند:
   • داده‌های فشرده‌شده حجم کمتری دارند.
3. بهبود رتبه سئو:
   • گوگل سایت‌های سریع‌تر را ترجیح می‌دهد.
4. تجربه کاربری بهتر:
   • کاربران از بارگذاری سریع‌تر صفحات راضی خواهند بود.

تنظیم Compression در سی‌پنل

1. دسترسی به بخش Compression

1. وارد حساب سی‌پنل خود شوید.
2. از بخش Software، گزینه Optimize Website را انتخاب کنید.

2. گزینه‌های موجود در بخش Compression

در صفحه Optimize Website، سه گزینه اصلی وجود دارد:

1. Disabled:
   • فشرده‌سازی غیرفعال است.
   • برای سرورهایی که نیازی به فشرده‌سازی ندارند.
2. Compress All Content:
   • تمام محتوای وب‌سایت (HTML، CSS، JavaScript و …) فشرده می‌شود.
   • توصیه‌شده برای اکثر وب‌سایت‌ها.
3. Compress the specified MIME types:
   • فقط نوع خاصی از فایل‌ها فشرده می‌شود.
   • برای تنظیمات پیشرفته.

3. تنظیم MIME Types (اختیاری)

اگر گزینه سوم (Compress the specified MIME types) را انتخاب کنید، می‌توانید MIME types خاصی را برای فشرده‌سازی مشخص کنید. مثال:

text/html text/plain text/xml text/css text/javascript application/javascript application/json

تنظیمات اصولی برای فشرده‌سازی

1. انتخاب گزینه Compress All Content:
   • این گزینه مناسب‌ترین حالت برای اکثر وب‌سایت‌ها است.
2. افزودن دستی MIME types (در صورت نیاز):
   • اگر بخواهید فقط برخی فایل‌ها فشرده شوند، MIME types زیر را اضافه کنید:
     • HTML: text/html
     • CSS: text/css
     • JavaScript: application/javascript
     • JSON: application/json
3. پشتیبان‌گیری:
   • قبل از اعمال تغییرات، از تنظیمات فعلی خود بکاپ بگیرید.
4. تست عملکرد:
   • پس از فعال‌سازی، عملکرد وب‌سایت را با ابزارهایی مانند GTmetrix یا PageSpeed Insights بررسی کنید.

تنظیم Compression از طریق فایل .htaccess

در صورتی که دسترسی به سی‌پنل ندارید، می‌توانید فشرده‌سازی را از طریق فایل .htaccess تنظیم کنید.

کد فشرده‌سازی Gzip:

<IfModule mod_deflate.c>
    AddOutputFilterByType DEFLATE text/html text/plain text/xml text/css text/javascript application/javascript application/json
</IfModule>

مزایای استفاده از .htaccess:

• کنترل دقیق‌تر روی فایل‌ها.
• تنظیمات شخصی‌سازی‌شده برای هر وب‌سایت.

مشکلات رایج و رفع آن‌ها

1. عدم پشتیبانی سرور از Gzip:
   • مطمئن شوید ماژول mod_deflate در Apache فعال است.
2. اختلال در نمایش برخی فایل‌ها:
   • MIME types فشرده‌شده را بازبینی کنید.
3. تأثیر منفی بر CPU:
   • اگر سرور شما منابع محدودی دارد، فشرده‌سازی ممکن است باعث افزایش مصرف CPU شود. در این حالت، فقط فایل‌های حیاتی را فشرده کنید.

تست فعال بودن فشرده‌سازی

پس از اعمال تنظیمات، بررسی کنید که فشرده‌سازی فعال است یا خیر:

1. از ابزار آنلاین Check Gzip Compression استفاده کنید:
   • Gzip Test
2. URL سایت خود را وارد کنید و نتیجه را مشاهده کنید.

نتیجه‌گیری

بخش Compression در سی‌پنل ابزار مفیدی برای بهینه‌سازی وب‌سایت‌ها است. با تنظیم اصولی این بخش، می‌توانید سرعت بارگذاری صفحات را افزایش داده، پهنای باند را کاهش داده و تجربه کاربری بهتری ارائه دهید. در عین حال، اطمینان حاصل کنید که سرور شما توانایی مدیریت فشرده‌سازی را دارد و مشکلات احتمالی را به سرعت شناسایی و رفع کنید.

در ادامه، توضیحات مربوط به بخش‌های مختلف Notifications در سی‌پنل آمده است:

1. General Notifications (اعلان‌های عمومی)

این بخش شامل تنظیمات عمومی برای دریافت اعلان‌ها از سیستم است. شما می‌توانید انواع مختلف اعلان‌ها را به صورت ایمیل دریافت کنید.

تنظیمات موجود:

• Email Notifications:
  • شما می‌توانید تعیین کنید که کدام نوع اعلان‌ها به ایمیل شما ارسال شود، از جمله اعلان‌های مربوط به ایمیل‌ها، فضای دیسک، و وضعیت حساب.
• Enable Notifications:
  • این گزینه به شما این امکان را می‌دهد که تمامی اعلان‌ها را فعال یا غیرفعال کنید.
• Notification Preferences:
  • شما می‌توانید اولویت‌های خود را برای دریافت اعلان‌ها تنظیم کنید، مانند دریافت اعلان‌های فوریتی یا اعلان‌های کمتر مهم.
• Email Address for Notifications:
  • می‌توانید آدرس ایمیلی که اعلان‌ها به آن ارسال می‌شود را تعیین کنید.

2. Contact Information (اطلاعات تماس)

در این بخش می‌توانید اطلاعات تماس خود را تنظیم کنید. این اطلاعات برای ارسال اعلان‌ها به شما استفاده می‌شود.

تنظیمات موجود:

• Primary Email Address:
  • آدرس ایمیل اصلی برای دریافت اعلان‌ها.
• Secondary Email Addresses:
  • آدرس‌های ایمیل دیگری که می‌خواهید اعلان‌ها به آن‌ها ارسال شود (اگر دارید).
• SMS Notifications:
  • در صورتی که سرویس SMS فعال باشد، می‌توانید شماره موبایل خود را برای دریافت اعلان‌ها به صورت پیامک وارد کنید.
• Mobile Alerts:
  • اگر قابلیت اعلان‌های موبایل (SMS) فعال باشد، می‌توانید آن را پیکربندی کنید.

3. System Notifications (اعلان‌های سیستم)

این بخش مربوط به اعلان‌های سیستم و هشدارهای مربوط به وضعیت سرور است. از این بخش می‌توانید تعیین کنید که چه نوع اعلان‌هایی از سیستم برای شما ارسال شود.

تنظیمات موجود:

• Disk Space Usage Alerts:
  • اطلاع‌رسانی در صورت پر شدن فضای دیسک.
• Service Failures:
  • اعلان در صورت بروز خطا در سرویس‌های سرور (مانند Apache یا MySQL).
• Account Resource Alerts:
  • اطلاع‌رسانی هنگامی که یک حساب یا سرور به محدودیت منابع (پردازنده، رم، فضای دیسک و …) می‌رسد.
• Backups and Restores:
  • اعلان‌های مربوط به عملیات پشتیبان‌گیری و بازیابی.

4. Email Notifications (اعلان‌های ایمیل)

این بخش شامل تنظیمات اعلان‌های خاص ایمیل است. شما می‌توانید اعلان‌هایی برای فعالیت‌های ایمیل مختلف از جمله ارسال ایمیل‌های هشداردهنده، رسیدن به ظرفیت ذخیره‌سازی و دیگر فعالیت‌های ایمیل دریافت کنید.

تنظیمات موجود:

• New Email Account Alerts:
  • اعلان‌های مربوط به ایجاد حساب ایمیل جدید.
• Email Delivery Failures:
  • اعلان‌هایی برای ایمیل‌های ارسال نشده یا برگشتی.
• Email Quota Alerts:
  • اعلان‌هایی زمانی که فضای ذخیره‌سازی ایمیل به حد معینی می‌رسد.
• Spam Filtering Alerts:
  • اعلان‌های مربوط به فیلتر اسپم و ایمیل‌های ناخواسته.

5. Security Notifications (اعلان‌های امنیتی)

در این بخش، تنظیمات امنیتی برای دریافت اعلان‌های مرتبط با امنیت سرور و حساب‌های کاربری در سی‌پنل قرار دارد.

تنظیمات موجود:

• SSH Access Alerts:
  • اعلان‌هایی که زمانی که دسترسی SSH به سرور برقرار می‌شود، ارسال می‌گردد.
• Brute Force Protection Alerts:
  • اعلان‌ها برای جلوگیری از حملات بروت فورس.
• Firewall and Security Monitoring Alerts:
  • اعلان‌هایی که مربوط به وضعیت فایروال و نظارت امنیتی سرور است.
• Security Event Alerts:
  • دریافت اعلان‌ها در صورت رخداد رویدادهای امنیتی در سرور (مانند حملات DDoS یا تلاش‌های نفوذ).

6. cPanel/WHM Notifications (اعلان‌های cPanel/WHM)

این بخش به شما این امکان را می‌دهد که اعلان‌های مربوط به فعالیت‌ها و تغییرات در cPanel و WHM را دریافت کنید.

تنظیمات موجود:

• Account Creation and Suspension Alerts:
  • اعلان‌ها هنگام ایجاد یا تعلیق حساب‌های کاربری در cPanel.
• Login Alerts:
  • اعلان‌هایی زمانی که کاربری وارد حساب WHM یا cPanel شود.
• Package Resource Alerts:
  • اعلان‌هایی زمانی که بسته‌های کاربری به محدودیت‌های منابع نزدیک می‌شود.
• Password Change Alerts:
  • اعلان‌های مربوط به تغییرات رمز عبور در حساب‌ها.

7. Alerts & Updates (هشدارها و به‌روزرسانی‌ها)

این بخش مربوط به به‌روزرسانی‌ها و هشدارهای سیستم است. از اینجا می‌توانید تنظیم کنید که چه زمانی و چگونه از به‌روزرسانی‌های جدید یا مشکلات گزارش‌شده مطلع شوید.

تنظیمات موجود:

• Software Update Alerts:
  • اعلان‌هایی برای به‌روزرسانی‌های موجود در سرور.
• Critical System Errors Alerts:
  • اعلان‌هایی برای خطاهای بحرانی که نیاز به توجه فوری دارند.
• System Logs and Alerts:
  • مشاهده لاگ‌های سیستم و دریافت اعلان‌های مرتبط با آن.

8. Customize Notifications (سفارشی‌سازی اعلان‌ها)

در این بخش، شما می‌توانید اعلان‌ها را بر اساس نیازهای خاص خود سفارشی‌سازی کنید.

تنظیمات موجود:

• Custom Notification Templates:
  • ایجاد قالب‌های سفارشی برای اعلان‌ها.
• Filter Notification Preferences:
  • تعیین نوع و تعداد اعلان‌هایی که می‌خواهید دریافت کنید.
• Disable Notifications for Specific Events:
  • غیر فعال کردن اعلان‌ها برای رویدادهای خاص.

نتیجه‌گیری

بخش Notifications در سی‌پنل ابزارهای قدرتمندی برای نظارت بر وضعیت سرور و دریافت اعلان‌های مهم ارائه می‌دهد. با تنظیم مناسب اعلان‌ها می‌توانید به‌سرعت از مشکلات احتمالی مطلع شده و اقدامات لازم را انجام دهید. برای افزایش امنیت و بهینه‌سازی عملکرد سرور، پیشنهاد می‌شود که اعلان‌های حیاتی و امنیتی را فعال کرده و تنظیمات شخصی‌سازی شده برای شرایط خاص خود اعمال کنید.

توضیحات کامل در مورد بخش Logging سی‌پنل:

1. Raw Access Logs (گزارش‌های دسترسی خام)

گزارش‌های دسترسی خام اطلاعاتی درباره درخواست‌های ورودی به وب‌سرور شما، شامل آدرس‌های IP، زمان درخواست، صفحات درخواست‌شده و وضعیت HTTP که برای هر درخواست برگشت داده شده است، فراهم می‌کند. این گزارش‌ها به‌طور معمول برای تجزیه و تحلیل ترافیک وب‌سایت و تشخیص مشکلات استفاده می‌شوند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• دسترس‌پذیری: شما می‌توانید گزارش‌های دسترسی را به‌طور مستقیم دانلود کنید و آن‌ها را تجزیه و تحلیل کنید.
• محتوا: این گزارش‌ها شامل اطلاعاتی نظیر آدرس IP کاربر، زمان درخواست، نوع مرورگر، و کد وضعیت HTTP (مثلاً 404 برای خطای “صفحه یافت نشد”) می‌باشند.
• کاربرد: برای بررسی ترافیک سایت، شناسایی اسپم‌ها و حملات به سایت، و نظارت بر استفاده از منابع سرور مفید هستند.

2. Error Log (گزارش خطاها)

گزارش خطاها اطلاعاتی را درباره خطاهای سرور و اسکریپت‌های وب‌سایت شما فراهم می‌کند. این خطاها ممکن است به علت مشکلات در اسکریپت‌ها، تنظیمات سرور یا حتی درخواست‌های نادرست از طرف کاربران ایجاد شوند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• مشخصات خطاها: این گزارش‌ها شامل اطلاعاتی مانند نوع خطا، تاریخ و زمان وقوع خطا، و محل دقیق فایل‌هایی که خطا در آن‌ها رخ داده است می‌باشد.
• کاربرد: این گزارش‌ها به مدیران سایت کمک می‌کند که مشکلات برنامه‌نویسی، خطاهای PHP، مشکلات دیتابیس و دیگر مسائل فنی سایت را شناسایی و رفع کنند.

3. Access Logs (گزارش‌های دسترسی)

گزارش‌های دسترسی مشابه به گزارش‌های دسترسی خام هستند، اما ممکن است شامل اطلاعات اضافی مانند درخواست‌های خاص، زمان‌بندی دقیق، و جزئیات مربوط به درخواست‌های HTTP باشد.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• نمایش جزئیات بیشتر: این گزارش‌ها به شما اطلاعات دقیق‌تری درباره درخواست‌های HTTP، کدهای وضعیت HTTP و جزئیات درخواست‌های ارسالی از سمت کاربران می‌دهند.
• کاربرد: برای نظارت بر سلامت و کارایی سرور، تجزیه و تحلیل رفتار کاربران و جلوگیری از حملات امنیتی مفید هستند.

4. Apache Logs (گزارش‌های Apache)

اگر وب‌سرور شما Apache باشد، این بخش به شما گزارش‌های Apache را ارائه می‌دهد که شامل دسترسی‌ها، خطاها و سایر فعالیت‌های مربوط به Apache است. این گزارش‌ها برای مدیران سرور برای بررسی و تجزیه و تحلیل عملکرد سرور و همچنین شناسایی مشکلات کاربردی و امنیتی استفاده می‌شود.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• اطلاعات دقیق: گزارش‌های Apache شامل تمام اطلاعات مربوط به درخواست‌های دریافتی، وضعیت HTTP، URL‌های درخواست‌شده، آدرس‌های IP، و جزئیات هر درخواست می‌باشد.
• کاربرد: این گزارش‌ها برای شناسایی مشکلات مربوط به عملکرد وب‌سرور، تجزیه و تحلیل ترافیک و عیب‌یابی مشکلات وب‌سایت بسیار مفید هستند.

5. FTP Logs (گزارش‌های FTP)

این گزارش‌ها تمام فعالیت‌های مربوط به سرویس FTP (File Transfer Protocol) را ثبت می‌کنند. این شامل ورود به سیستم، آپلود و دانلود فایل‌ها و هرگونه خطای مربوط به فعالیت‌های FTP است.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• جزئیات دسترسی: گزارش‌ها اطلاعاتی در مورد آدرس IP کاربران، زمان و تاریخ، فایل‌های انتقال یافته و وضعیت عملیات FTP ارائه می‌دهند.
• کاربرد: برای نظارت بر دسترسی‌های FTP و شناسایی حملات یا دسترسی‌های غیرمجاز از طریق پروتکل FTP کاربرد دارند.

6. Email Logs (گزارش‌های ایمیل)

گزارش‌های ایمیل به شما اطلاعاتی درباره تمام فعالیت‌های ایمیل بر روی سرور می‌دهند. این گزارش‌ها شامل اطلاعاتی مانند ارسال و دریافت ایمیل‌ها، آدرس‌های ارسال‌کننده و گیرنده، و کدهای وضعیت مربوط به ایمیل‌ها هستند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• پیگیری ارسال و دریافت ایمیل‌ها: شما می‌توانید بررسی کنید که آیا ایمیل‌ها به درستی ارسال شده‌اند یا نه، و اگر مشکلی در ارسال وجود دارد، علت آن را بیابید.
• کاربرد: برای حل مشکلات ایمیل، نظارت بر ارسال اسپم، و پیگیری فعالیت‌های مشکوک در سرور ایمیل مفید است.

7. Database Logs (گزارش‌های دیتابیس)

گزارش‌های دیتابیس به شما اطلاعاتی از عملکرد و خطاهای مربوط به دیتابیس‌ها (مانند MySQL) فراهم می‌کنند. این گزارش‌ها می‌توانند شامل خطاهای SQL، مشکلات در اتصال به دیتابیس، و عملکرد کند درخواست‌های دیتابیس باشند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• اطلاعات دقیق از دیتابیس: گزارش‌ها شامل اطلاعاتی در مورد زمان‌بندی، خطاهای SQL، و فعالیت‌های مشکوک در دیتابیس هستند.
• کاربرد: برای حل مشکلات مربوط به عملکرد دیتابیس، شناسایی درخواست‌های کند و بررسی آسیب‌پذیری‌های امنیتی در دیتابیس‌ها کاربرد دارند.

8. SSL/TLS Logs (گزارش‌های SSL/TLS)

این گزارش‌ها به شما اطلاعاتی در مورد اتصالات ایمن (SSL/TLS) فراهم می‌کنند. اگر وب‌سایت شما از HTTPS برای ارتباط امن استفاده می‌کند، این گزارش‌ها به شما نشان می‌دهند که آیا اتصالات SSL به درستی برقرار شده‌اند یا نه.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• اطلاعات دقیق SSL: این گزارش‌ها شامل اطلاعاتی در مورد گواهی‌های SSL، خطاها و وضعیت اتصالات SSL هستند.
• کاربرد: برای نظارت بر امنیت ارتباطات وب‌سایت و حل مشکلات مربوط به گواهی‌های SSL مفید هستند.

9. System Logs (گزارش‌های سیستم)

گزارش‌های سیستم اطلاعاتی درباره وضعیت کلی سرور، از جمله فعالیت‌های سیستم‌عامل، دسترسی‌های کاربران و مشکلات احتمالی فراهم می‌کنند. این گزارش‌ها می‌توانند به شما در شناسایی مشکلات سخت‌افزاری، نرم‌افزاری، و سیستم‌عاملی کمک کنند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• اطلاعات دقیق از سرور: این گزارش‌ها شامل جزئیات فعالیت‌های سیستم‌عامل، پروسه‌ها، و دسترسی‌های کاربران می‌باشند.
• کاربرد: برای نظارت بر سلامت سرور، شناسایی مشکلات سخت‌افزاری، و بررسی مسائل امنیتی مفید هستند.

نتیجه‌گیری

بخش Logging در سی‌پنل ابزارهای ضروری برای نظارت و شناسایی مشکلات در سرور شما فراهم می‌کند. این گزارش‌ها برای مدیران سرور و توسعه‌دهندگان وب بسیار مهم هستند، زیرا می‌توانند به شناسایی و رفع مشکلات فنی، امنیتی و عملکردی کمک کنند.

توضیحات کامل در مورد بخش Support در سی‌پنل:

1. سیستم تیکت پشتیبانی (Support Ticket)

این ویژگی به کاربران و مدیران اجازه می‌دهد که درخواست‌های پشتیبانی یا مشکلات خود را با تیم پشتیبانی هاستینگ یا ارائه‌دهنده خدمات خود به صورت تیکت ارسال کنند. این تیکت‌ها می‌توانند شامل جزئیات مشکلات سرور یا وب‌سایت باشند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• ارسال تیکت‌های پشتیبانی: کاربران می‌توانند مشکلات خود را به‌صورت تیکت ارسال کنند و از تیم پشتیبانی درخواست کمک کنند.
• مدیریت تیکت‌ها: کاربران می‌توانند وضعیت تیکت‌های خود را مشاهده و پیگیری کنند و ارتباط خود را با پشتیبانی از طریق تیکت ادامه دهند.
• پاسخ به مشکلات: تیم پشتیبانی می‌تواند پاسخ‌ها، راه‌حل‌ها و اطلاعات مورد نیاز را به صورت تیکت ارسال کند.

2. بخش “Get Help” (دریافت کمک)

در این بخش، کاربران می‌توانند به منابع آموزشی و راهنماهای مختلف دسترسی پیدا کنند که برای حل مشکلات معمول یا یادگیری استفاده از ویژگی‌های سی‌پنل طراحی شده‌اند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• دسترسی به مقالات آموزشی: شما می‌توانید به مقالات و راهنماهای سی‌پنل برای حل مشکلات و یادگیری نحوه استفاده از ابزارهای مختلف دسترسی پیدا کنید.
• پشتیبانی از خودکار: گاهی اوقات در این بخش راه‌حل‌های خودکار برای مشکلات رایج وجود دارد که می‌تواند در صورت بروز مشکلات معمول به سرعت حل شود.
• آموزش آنلاین: این بخش شامل آموزش‌هایی است که کاربران می‌توانند برای یادگیری بیشتر در مورد کار با سی‌پنل استفاده کنند.

3. پشتیبانی از Live Chat (گفتگوی زنده)

این ویژگی به کاربران اجازه می‌دهد که به طور زنده با تیم پشتیبانی ارتباط برقرار کنند و سوالات یا مشکلات خود را به صورت فوری مطرح کنند. این بخش برای دریافت کمک سریع و برطرف کردن مشکلات فوری بسیار مفید است.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• گفتگوی زنده: کاربران می‌توانند به صورت مستقیم و سریع با تیم پشتیبانی ارتباط برقرار کرده و از راه‌حل‌های فوری برای مشکلات خود بهره‌مند شوند.
• پاسخ فوری: گفتگوی زنده امکان دریافت پاسخ‌های فوری برای مشکلات فوری یا سؤالات متداول را فراهم می‌کند.
• کمک آنلاین: این ابزار به کاربران کمک می‌کند تا مشکلات خود را در کمترین زمان ممکن حل کنند.

4. پشتیبانی از پایگاه‌داده‌های پشتیبانی (Support Database)

در این بخش، یک پایگاه‌داده از سوالات متداول (FAQ) و راهنماهای مربوط به مشکلات رایج موجود است. این پایگاه‌داده شامل اطلاعاتی درباره مشکلات معمول و نحوه حل آن‌ها به صورت گام به گام می‌باشد.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• پاسخ به سوالات متداول: کاربران می‌توانند به سوالات رایج مراجعه کنند و پاسخ‌های سریع و ساده برای مشکلات خود بیابند.
• پشتیبانی خودکار: در این بخش راه‌حل‌های خودکار برای مشکلات متداول وجود دارد که کاربران می‌توانند برای حل مسائل خود از آن‌ها استفاده کنند.
• راهنمایی مرحله به مرحله: این پایگاه‌داده به شما کمک می‌کند تا با روش‌های گام به گام مشکلات مختلف را برطرف کنید.

5. راهنمای مستندات (Documentation)

در این بخش، مستندات رسمی سی‌پنل و دستورالعمل‌هایی در خصوص تنظیمات مختلف سرور و وب‌سایت وجود دارد. این مستندات به مدیران سرور و توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا از تمام امکانات و ویژگی‌های سی‌پنل بهره‌برداری کنند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• مستندات رسمی: شامل اطلاعات دقیق در مورد نحوه استفاده از هر بخش از سی‌پنل، از جمله تنظیمات سرور، ایجاد حساب کاربری و مدیریت منابع.
• راهنمای نصب و پیکربندی: این بخش شامل دستورالعمل‌های پیکربندی و نصب ویژگی‌های مختلف سرور مانند DNS، ایمیل، و مدیریت وب‌سایت است.
• مشکلات و راه‌حل‌ها: در این مستندات می‌توان راه‌حل‌های مختلف برای مشکلات عمومی و نحوه رفع آن‌ها را پیدا کرد.

6. دسترسی به تماس پشتیبانی (Support Contact)

این بخش شامل جزئیات مربوط به نحوه تماس با پشتیبانی از طریق ایمیل، تلفن یا سایر روش‌ها است. این امکان را به کاربران می‌دهد که با پشتیبانی از راه‌های مختلف در ارتباط باشند.

ویژگی‌ها و کاربرد:

• دسترسی به اطلاعات تماس: اطلاعات تماس با پشتیبانی برای تماس از طریق ایمیل یا تلفن فراهم می‌شود.
• دریافت پشتیبانی از طریق کانال‌های مختلف: این بخش امکان دریافت کمک از طریق کانال‌های مختلف را فراهم می‌کند، مانند ایمیل، تلفن، یا فرم تماس آنلاین.

نتیجه‌گیری

بخش Support در سی‌پنل برای تسهیل ارتباط کاربران با پشتیبانی، حل مشکلات، و دسترسی به منابع آموزشی طراحی شده است. این بخش می‌تواند شامل تیکت‌های پشتیبانی، گفتگوی زنده، پایگاه‌داده سوالات متداول، مستندات، و اطلاعات تماس با پشتیبانی باشد. استفاده صحیح از این ابزارها می‌تواند در زمان رفع مشکلات سرور و وب‌سایت بسیار مفید باشد و به بهبود عملکرد سیستم کمک کند.

تنظیمات اصلی بخش Security در سی‌پنل:

1. SSH Access
   • SSH (Secure Shell) یک پروتکل امن برای دسترسی به سرور است.
   • از این بخش می‌توانید دسترسی SSH را فعال یا غیرفعال کنید.
   • همچنین، امکان مدیریت کلیدهای SSH برای دسترسی امن وجود دارد.
   • برای افزایش امنیت، می‌توانید فقط به آدرس‌های IP خاص اجازه دسترسی دهید.
2. Two-Factor Authentication (2FA)
   • احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA) یکی از بهترین روش‌ها برای محافظت از حساب کاربری است.
   • این ویژگی از شما می‌خواهد که علاوه بر رمز عبور، یک کد یکبار مصرف که به تلفن همراه شما ارسال می‌شود را وارد کنید.
   • این تنظیمات را می‌توانید از بخش Security فعال کنید تا حساب کاربری شما ایمن‌تر شود.
3. IP Blocker
   • از این بخش می‌توانید آدرس‌های IP خاصی را که می‌خواهید از دسترسی به وب‌سایت یا سرور خود منع کنید، مسدود کنید.
   • برای جلوگیری از حملات DDoS یا ترافیک غیرمجاز، این بخش می‌تواند بسیار مفید باشد.
4. SSL/TLS
   • از این قسمت می‌توانید گواهی‌نامه SSL برای دامنه‌های خود نصب کنید.
   • SSL ارتباطات بین وب‌سایت و کاربر را رمزگذاری می‌کند و اطلاعات حساس مانند رمزهای عبور و اطلاعات کارت اعتباری را از حملات هکری محافظت می‌کند.
   • در این بخش می‌توانید پیکربندی SSL را برای دامنه‌ها انجام دهید و همچنین وضعیت SSL را بررسی کنید.
5. Directory Privacy (Password Protect Directories)
   • با استفاده از این ابزار می‌توانید برخی از پوشه‌ها یا دایرکتوری‌های وب‌سایت را با رمز عبور محافظت کنید.
   • این گزینه می‌تواند برای محدود کردن دسترسی به فایل‌ها و پوشه‌های خاص مفید باشد.
6. cPHulk Brute Force Protection
   • cPHulk یک سیستم محافظت در برابر حملات Brute Force است که به طور خودکار از تلاش‌های ناموفق برای ورود به سیستم جلوگیری می‌کند.
   • این سیستم به طور خاص به جلوگیری از ورود غیرمجاز به حساب‌های کاربری کمک می‌کند.
   • شما می‌توانید تعداد تلاش‌های ناموفق را محدود کنید تا حملات Brute Force به وب‌سایت شما متوقف شود.
7. ModSecurity
   • ModSecurity یک ماژول برای وب سرور Apache است که به عنوان یک فایروال وب عمل می‌کند.
   • این ابزار به صورت پیش‌فرض در بسیاری از سرورها فعال است و به محافظت در برابر حملات مبتنی بر وب مانند XSS و SQL Injection کمک می‌کند.
   • شما می‌توانید تنظیمات آن را سفارشی کنید یا قوانین خاصی را اضافه کنید تا حفاظت بیشتری از وب‌سایت‌ها ایجاد شود.
8. PHP Security
   • در این بخش می‌توانید تنظیمات امنیتی مربوط به PHP را انجام دهید.
   • می‌توانید دسترسی به توابع خاص PHP را محدود کنید، تا از آسیب‌پذیری‌های امنیتی جلوگیری کنید.
   • همچنین از اینجا می‌توانید PHP open_basedir را تنظیم کنید تا از دسترسی به مسیرهای خارج از مسیر مشخص شده جلوگیری شود.
9. Security Policies
   • از این بخش می‌توانید سیاست‌های امنیتی سرور را مدیریت کنید. این تنظیمات می‌تواند شامل مواردی مانند آستانه‌های امنیتی برای وضعیت‌های مختلف، تعیین IPهای مجاز برای دسترسی و تنظیمات پیشرفته امنیتی باشد.
   • به علاوه، می‌توانید سیاست‌های محافظتی خاصی برای کاربران، گروه‌ها یا دامنه‌ها ایجاد کنید.
10. Leech Protection

• این ویژگی به شما امکان می‌دهد که دسترسی به صفحات خاص وب‌سایت شما را از طریق لینک‌های غیرمجاز محدود کنید.
• به عبارت دیگر، از لینک‌کردن به صفحات خصوصی وب‌سایت شما از سایت‌های دیگر جلوگیری می‌کند.

11. ModSecurity Rules

• می‌توانید قوانین خاصی برای ModSecurity ایجاد کنید.
• این قوانین به وب‌سایت شما کمک می‌کنند که در برابر حملات مختلف مانند تزریق کدهای مخرب، حملات XSS و SQL Injection محافظت شود.

12. Hotlink Protection

• این تنظیم جلوگیری از هوتلینکینگ (Hotlinking) تصاویر یا فایل‌های وب‌سایت شما از دیگر وب‌سایت‌ها را فراهم می‌کند.
• به عبارت دیگر، شما می‌توانید از استفاده غیرمجاز از منابع وب‌سایت خود در دیگر وب‌سایت‌ها جلوگیری کنید.

13. Firewall Configuration

• در سی‌پنل، فایروال سرور به طور پیش‌فرض فعال است.
• شما می‌توانید قوانین فایروال را برای محدود کردن دسترسی به پورت‌ها و پروتکل‌های خاص تنظیم کنید.

نکات و توصیه‌ها برای افزایش امنیت در بخش Security سی‌پنل:

1. فعال‌سازی 2FA: این کار از دسترسی غیرمجاز به حساب کاربری شما جلوگیری می‌کند. توصیه می‌شود برای همه کاربران حساب سی‌پنل این ویژگی را فعال کنید.
2. استفاده از SSH: برای دسترسی به سرور، بهتر است از SSH به جای FTP استفاده کنید تا ارتباط امن‌تر باشد.
3. به‌روزرسانی منظم: حتماً مطمئن شوید که سیستم‌عامل، نرم‌افزارهای سرور، و خود سی‌پنل به طور منظم به‌روزرسانی شوند.
4. فعال‌سازی ModSecurity: برای محافظت در برابر حملات شناخته‌شده وب، از ModSecurity استفاده کنید و از قوانین پیش‌فرض یا قوانین اضافی استفاده کنید.
5. مدیریت دسترسی‌ها: برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز، دسترسی به دایرکتوری‌ها و فایل‌های حساس را با رمز عبور محافظت کنید.
6. پیکربندی فایروال: فایروال را پیکربندی کنید تا تنها ترافیک مجاز به سرور شما وارد شود. تنظیم فایروال به‌طور صحیح می‌تواند از حملات بالقوه جلوگیری کند.
7. آگاه‌سازی از تهدیدات: از cPHulk برای شناسایی و مسدود کردن تلاش‌های متعدد ورود ناموفق استفاده کنید تا از حملات Brute Force جلوگیری شود.

نتیجه‌گیری:

بخش Security در سی‌پنل به مدیران سرور کمک می‌کند تا با استفاده از ابزارهای مختلف امنیتی مانند SSH، 2FA، ModSecurity و ابزارهای مربوط به فایروال، از سرور و وب‌سایت خود در برابر تهدیدات امنیتی محافظت کنند. با تنظیمات صحیح این بخش می‌توانید امنیت سرور خود را به شدت افزایش دهید و از داده‌های کاربران و وب‌سایت‌ها محافظت کنید.

ابزارهای موجود در سی‌پنل برای مشاهده اطلاعات آماری

1. WHM (Web Host Manager)

WHM امکانات پیشرفته‌ای برای مشاهده و مدیریت اطلاعات آماری سرور فراهم می‌کند:

1. Apache Status:

• • مشاهده وضعیت فعلی آپاچی، درخواست‌های فعال، و منابع در حال استفاده.
  • مسیر:

WHM > Server Status > Apache Status

2. Service Status:

• نمایش وضعیت سرویس‌های مختلف، مانند MySQL، آپاچی، Exim، و غیره.
• مسیر:

WHM > Server Status > Service Status

3. CPU/Memory/MySQL Usage:

• مشاهده استفاده از CPU، حافظه و MySQL.
• مسیر:

WHM > Server Status > CPU/Memory/MySQL Usage

4. Process Manager:

• مشاهده و مدیریت فرآیندهای فعال سرور.
• مسیر:

WHM > System Health > Process Manager

5. Munin Plugin:

• ارائه گزارش‌های گرافیکی از عملکرد سیستم.
• برای استفاده، ابتدا Munin را نصب کنید:

WHM > cPanel > Manage Plugins > Install Munin

2. cPanel (User Level)

در سطح کاربران، سی‌پنل ابزارهای زیر را برای مشاهده اطلاعات آماری ارائه می‌دهد:

1. Resource Usage (CloudLinux):

• در صورت استفاده از CloudLinux، کاربران می‌توانند میزان استفاده از منابع خود را مشاهده کنند.

مسیر:

cPanel > Metrics > Resource Usage

2. Awstats:

• ابزار تجزیه و تحلیل ترافیک وب‌سایت.

مسیر:

cPanel > Metrics > Awstats

3. Raw Access Logs:

• دسترسی به لاگ خام وب‌سرور.

مسیر:

cPanel > Metrics > Raw Access

4. Webalizer:

• تحلیل آماری بازدیدهای وب.

مسیر:

cPanel > Metrics > Webalizer

5. Error Logs:

• مشاهده لاگ‌های خطاهای وب‌سایت.

مسیر:

cPanel > Metrics > Errors

6. Bandwidth:

• نمایش پهنای باند مصرف‌شده.

مسیر:

cPanel > Metrics > Bandwidth

دریافت اطلاعات آماری از طریق SSH

1. وضعیت آپاچی:

apachectl status

2. استفاده از منابع سرور:

top

3. نمایش لاگ‌های سی‌پنل:

• لاگ‌های اصلی:

tail -f /usr/local/cpanel/logs/access_log

4. اطلاعات MySQL:

mysqladmin status

5. لاگ‌های ایمیل (Exim):

tail -f /var/log/exim_mainlog

1. <br /><br /><br />


ابزارهای شخص ثالث برای گزارش‌دهی دقیق‌تر

• New Relic:
  • برای مانیتورینگ نرم‌افزارهای نصب‌شده روی سرور.
• Zabbix یا Nagios:
  • ابزارهای مانیتورینگ پیشرفته.

نکات مهم

1. فعال‌سازی آمارگیرها:

• • برای فعال‌سازی یا غیرفعال‌سازی آمارگیرها:

WHM > Tweak Settings > Statistics Settings

2. تنظیم Cron برای به‌روزرسانی آمار:

• مطمئن شوید که کرون‌جاب‌های مربوط به آمار فعال هستند:

/usr/local/cpanel/bin/statqueue --run

3. استفاده از ابزارهای گرافیکی:

• • نصب Munin برای مانیتورینگ گرافیکی منابع توصیه می‌شود.

نتیجه‌گیری

سی‌پنل و WHM ابزارهای متعددی برای دریافت اطلاعات آماری ارائه می‌دهند که به شما کمک می‌کنند منابع و سرویس‌های سرور را بهتر مدیریت کنید. این اطلاعات برای عیب‌یابی، بهینه‌سازی و مانیتورینگ ضروری هستند.

بخش‌های اصلی Stats Programs در سی‌پنل:

1. Webalizer
   • Webalizer یک ابزار تحلیل وب است که برای ارائه گزارش‌های آماری در مورد ترافیک سایت و بازدیدکنندگان طراحی شده است.
   • این ابزار اطلاعاتی مانند تعداد بازدیدکنندگان، صفحات مشاهده‌شده، ارجاع‌دهندگان (referrers)، کلمات جستجو شده، سیستم‌عامل‌ها و مرورگرهای مورد استفاده کاربران را فراهم می‌کند.
   • مدیران سرور می‌توانند تنظیمات مربوط به Webalizer را مشاهده کرده و آن را برای هر دامنه به صورت مجزا تنظیم کنند.
2. Awstats
   • Awstats یکی دیگر از ابزارهای تحلیلی محبوب برای وب‌سایت‌ها است که آمار دقیقی در مورد ترافیک، منابع، بازدیدکنندگان و جستجوهای انجام شده ارائه می‌دهد.
   • این برنامه گزارش‌های جامعی از جمله نمودارهای گرافیکی و اطلاعات دقیق در مورد نوع بازدیدکنندگان و منابع مصرف‌شده توسط هر بازدید را فراهم می‌کند.
   • به طور مشابه با Webalizer، Awstats هم می‌تواند برای هر دامنه به صورت مجزا فعال و پیکربندی شود.
3. Analog Stats
   • Analog Stats یک ابزار قدیمی برای نمایش آمار ترافیک وب است که معمولاً اطلاعات کلی از ترافیک بازدیدکنندگان و منابع آنها را فراهم می‌آورد.
   • این ابزار گزارش‌هایی مشابه با Webalizer و Awstats ایجاد می‌کند، اما به طور معمول گزارش‌های آن ساده‌تر و بدون ویژگی‌های پیشرفته گرافیکی است.

تنظیمات مربوط به Stats Programs در سی‌پنل:

• فعال‌سازی یا غیرفعال‌سازی برنامه‌های آماری: در بخش Stats Programs، مدیر سرور می‌تواند انتخاب کند که کدام یک از ابزارهای آماری مانند Webalizer، Awstats یا Analog Stats برای دامنه‌های مختلف فعال شود یا خیر.
• پیکربندی گزارش‌ها: این بخش امکان تنظیم تعداد گزارش‌های آماری، نوع داده‌های جمع‌آوری شده، فرمت گزارش‌ها و سایر جزئیات مربوط به ابزارهای آماری را فراهم می‌آورد.
• بازیابی داده‌ها: در صورتی که داده‌های آماری برای دامنه‌ای خراب یا از دست رفته باشد، می‌توان آنها را مجدداً بازیابی کرد و از منابع ذخیره‌شده استفاده نمود.
• دسته‌بندی آمار: مدیر سرور می‌تواند انتخاب کند که داده‌های آمار به صورت روزانه، هفتگی، ماهانه یا سالانه نمایش داده شوند.
• محدود کردن دسترسی به آمار: این امکان برای مدیران وجود دارد که دسترسی به گزارش‌های آماری را به کاربران خاصی محدود کنند یا آن را برای همه قابل دسترس کنند.

کاربردهای بخش Stats Programs در سی‌پنل:

• تحلیل ترافیک وب‌سایت: به کمک این ابزارها، مدیران می‌توانند الگوهای ترافیک سایت خود را مشاهده کنند و از این داده‌ها برای بهبود عملکرد سایت و تنظیمات آن استفاده کنند.
• بهینه‌سازی منابع سرور: با تحلیل آمار مصرف منابع، می‌توان منابع سرور را بهینه کرد و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کرد.
• تشخیص مشکلات سرور: آمارهای دقیق و به‌روز کمک می‌کنند که مشکلات احتمالی سرور از جمله افزایش ناگهانی ترافیک یا استفاده بیش از حد از منابع شناسایی شوند.
• بررسی روندهای جستجو: مشاهده کلمات جستجو شده توسط کاربران در موتورهای جستجوگر و ارجاع‌دهندگان می‌تواند به بهبود استراتژی‌های سئو و محتوای سایت کمک کند.

نتیجه‌گیری:

بخش Stats Programs در سی‌پنل ابزاری قدرتمند برای مدیریت و تحلیل آمار وب‌سایت‌ها است. این ابزارها به مدیران سرور و وب‌سایت کمک می‌کنند تا بتوانند عملکرد سایت‌ها را به دقت رصد کنند، مشکلات احتمالی را شناسایی کرده و منابع سرور را بهینه کنند.

بخش‌های اصلی Status در سی‌پنل:

1. Server Information
   • این بخش اطلاعات کلی و اساسی در مورد وضعیت سرور فراهم می‌آورد. از جمله مواردی که در این بخش نمایش داده می‌شود، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
     • نام سرور
     • IP سرور
     • نسخه سی‌پنل نصب‌شده
     • سیستم عامل سرور
     • مقدار RAM و فضای دیسک استفاده‌شده
     • آمار پردازش‌ها و مصرف منابع
   • این بخش به مدیران امکان می‌دهد که وضعیت کلی سرور و منابع آن را بررسی کنند.
2. Server Status
   • در این بخش، مدیر سرور می‌تواند وضعیت کلی سرویس‌های مختلف نصب‌شده روی سرور را مشاهده کند.
   • برخی از اطلاعاتی که در این بخش ارائه می‌شود شامل:
     • وضعیت Apache: بررسی وضعیت سرویس وب سرور Apache.
     • وضعیت FTP: بررسی وضعیت سرویس FTP.
     • وضعیت MySQL: وضعیت سرویس پایگاه داده MySQL.
     • وضعیت ایمیل: وضعیت سرویس‌های مرتبط با ارسال و دریافت ایمیل (مانند Exim یا Dovecot).
     • وضعیت DNS: بررسی عملکرد سرویس DNS.
     • وضعیت دیگر سرویس‌ها: نظارت بر وضعیت سایر سرویس‌های سرور مانند SSH، cPanel/WHM، و …
   • این اطلاعات برای شناسایی مشکلات سرویس‌ها و رفع آن‌ها بسیار مهم است.
3. Resource Usage
   • در این بخش، مدیران می‌توانند میزان استفاده از منابع سرور را مشاهده کنند. این اطلاعات شامل مصرف CPU، RAM، و استفاده از دیسک است.
   • این ابزار به ویژه برای شناسایی سرویس‌هایی که منابع زیادی مصرف می‌کنند و ممکن است موجب کندی یا مشکلات دیگر شوند، مفید است.
   • آمار مربوط به CPU: نمایش میزان استفاده از پردازنده سرور و شناسایی پردازش‌های سنگین.
   • آمار RAM: میزان حافظه RAM مصرفی را نشان می‌دهد و به شناسایی سرویس‌هایی که مصرف بیش از حد دارند کمک می‌کند.
   • آمار Disk Usage: مشاهده میزان فضای استفاده‌شده در دیسک سخت سرور و شناسایی فایل‌ها یا پوشه‌هایی که بیشترین فضای دیسک را اشغال کرده‌اند.
4. Process Manager
   • این بخش به مدیران اجازه می‌دهد تا فهرستی از پردازش‌های در حال اجرا روی سرور را مشاهده کنند.
   • مدیران می‌توانند اطلاعاتی در مورد پردازش‌های مختلف، مصرف منابع آن‌ها و مدت زمان اجرای هر پردازش بدست آورند.
   • از این بخش برای شناسایی پردازش‌های سنگینی که ممکن است بر عملکرد سرور تاثیر منفی بگذارند، استفاده می‌شود.
   • همچنین می‌توان پردازش‌هایی که منابع زیادی مصرف می‌کنند را متوقف یا مدیریت کرد.
5. Service Status
   • این بخش مشابه بخش Server Status است، با این تفاوت که بیشتر به سرویس‌های خاصی مانند HTTP (وب سرور Apache یا Nginx)، FTP، IMAP/POP3 (ایمیل)، MySQL و دیگر سرویس‌ها می‌پردازد.
   • مدیران می‌توانند با استفاده از این بخش به سرعت بررسی کنند که آیا سرویس‌های مهم سرور به درستی در حال اجرا هستند یا خیر.
   • در صورتی که هر کدام از این سرویس‌ها دچار مشکل شده باشند، به راحتی می‌توان اقدام به رفع آن‌ها کرد.
6. Disk Space Usage
   • این بخش به مدیران این امکان را می‌دهد که وضعیت مصرف فضای دیسک سرور را مشاهده کنند.
   • فهرستی از فایل‌ها و دایرکتوری‌ها که بیشترین فضای دیسک را اشغال کرده‌اند نمایش داده می‌شود.
   • این ابزار به ویژه زمانی مفید است که فضای دیسک سرور در حال اتمام باشد و نیاز به مدیریت یا حذف فایل‌ها وجود داشته باشد.
7. Apache Status
   • این بخش به طور خاص وضعیت سرویس Apache را نمایش می‌دهد. مدیران می‌توانند وضعیت سرویس Apache و میزان درخواست‌های HTTP در حال پردازش را مشاهده کنند.
   • این اطلاعات می‌تواند برای شناسایی مشکلات مربوط به وب سرور و بهینه‌سازی تنظیمات Apache مفید باشد.

کاربردهای بخش Status در سی‌پنل:

• نظارت بر عملکرد سرور: بخش Status به مدیران کمک می‌کند تا از سلامت کلی سرور آگاه شوند و مشکلات را به سرعت شناسایی و برطرف کنند.
• شناسایی مشکلات منابع: با استفاده از این بخش، مدیران می‌توانند منابع سرور مانند CPU، RAM و دیسک را نظارت کنند و از بروز مشکلات ناشی از مصرف زیاد منابع جلوگیری کنند.
• نظارت بر سرویس‌ها: بررسی وضعیت سرویس‌های مختلف مانند Apache، FTP، MySQL و ایمیل‌ها می‌تواند به مدیران در رفع مشکلات و حفظ کارکرد صحیح سرویس‌ها کمک کند.
• افزایش کارایی سرور: با شناسایی سرویس‌ها و پردازش‌هایی که منابع زیادی مصرف می‌کنند، مدیران می‌توانند تنظیمات سرور را بهینه کرده و کارایی سیستم را افزایش دهند.
• پیشگیری از مشکلات: با دریافت اطلاعات به‌روز از وضعیت سرور و سرویس‌ها، مدیران می‌توانند از بروز مشکلات بزرگ‌تر جلوگیری کنند و از طریق رفع مشکلات کوچک به موقع از خرابی سرور جلوگیری نمایند.

نتیجه‌گیری:

بخش Status در سی‌پنل ابزاری مهم برای نظارت و مدیریت وضعیت سرور است. این بخش به مدیران امکان می‌دهد تا عملکرد سرور و سرویس‌های مختلف را در زمان واقعی پیگیری کنند، مشکلات را شناسایی کرده و به سرعت به آن‌ها پاسخ دهند.

بخش‌های مختلف Stats and Logs در سی‌پنل و تنظیمات مربوطه:

1. Bandwidth (پهنای باند)
   • این بخش به شما اطلاعات مربوط به مقدار پهنای باند مصرف‌شده توسط کاربران و وب‌سایت‌ها را نشان می‌دهد.
   • می‌توانید گزارش‌هایی از مصرف پهنای باند ماهانه مشاهده کنید.
   • این گزارش‌ها شامل اطلاعاتی در مورد پهنای باند ورودی و خروجی از سرور می‌باشد.

   تنظیمات و نکات:

   • بررسی این گزارش‌ها برای جلوگیری از مصرف بی‌رویه منابع توسط کاربران و جلوگیری از رسیدن به محدودیت‌های پهنای باند بسیار مفید است.
   • از اینجا می‌توانید باندویدth مصرفی را برای هر کاربر یا دامنه بررسی کنید.
2. Raw Access Logs (گزارشات دسترسی خام)
   • Raw Access Logs شامل تمام درخواست‌هایی است که به سرور شما ارسال شده‌اند.
   • این بخش به مدیران سرور این امکان را می‌دهد که گزارش‌هایی از درخواست‌های وب‌سایت‌ها مشاهده کنند، حتی در صورت غیرفعال بودن تحلیلگرهای سرور مانند Webalizer یا AWStats.
   • این گزارش‌ها به صورت فایل‌های متنی و با فرمت log هستند و می‌توانید آن‌ها را دانلود کرده و تحلیل کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • برای تحلیل دقیق‌تر ترافیک وب‌سایت، می‌توانید از ابزارهای دیگری مانند Webalizer یا AWStats استفاده کنید که این داده‌ها را پردازش و گزارش‌های گرافیکی ایجاد می‌کنند.
   • این گزارش‌ها برای شناسایی حملات یا ترافیک مشکوک مفید هستند.
3. Error Logs (گزارش‌های خطا)
   • در این بخش می‌توانید به گزارش‌های خطا (مثل خطاهای 404، 500 و دیگر کدهای خطا) دسترسی پیدا کنید.
   • این گزارش‌ها به شما کمک می‌کنند تا مشکلات فنی موجود در وب‌سایت‌ها، مانند صفحات از دست رفته (404) یا مشکلات سرور (500) را شناسایی کنید.
   • همچنین می‌توانید از این گزارش‌ها برای رفع مشکلات امنیتی مانند حملات SQL Injection یا Cross-site Scripting (XSS) استفاده کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • این گزارش‌ها به مدیران سرور کمک می‌کنند تا به طور سریع مشکلات را شناسایی و برطرف کنند.
   • با استفاده از این گزارش‌ها می‌توانید صفحات آسیب‌دیده یا تغییرات مشکوک را پیدا کنید.
4. Access Logs (گزارش‌های دسترسی)
   • این بخش شامل گزارش‌های کامل دسترسی به وب‌سایت‌ها است که شامل تمام درخواست‌های HTTP ارسال‌شده به سرور می‌شود.
   • اطلاعاتی مانند IP آدرس‌های مشتریان، آدرس‌های درخواست‌شده، زمان درخواست و کد وضعیت HTTP در این گزارش‌ها موجود است.

   تنظیمات و نکات:

   • این گزارش‌ها برای تحلیل دقیق ترافیک وب‌سایت و شناسایی مشکلات عملکرد یا تهدیدات امنیتی مفید هستند.
   • از این بخش می‌توانید درخواست‌های ورودی به سرور را بررسی کنید تا متوجه شوید که چه کسانی به وب‌سایت شما دسترسی دارند و از کدام منابع استفاده می‌کنند.
5. Awstats
   • AWStats یکی از ابزارهای محبوب تحلیل وب است که به طور خودکار گزارش‌های آماری مربوط به ترافیک وب‌سایت را ایجاد می‌کند.
   • این ابزار به شما اطلاعات دقیقی از جمله تعداد بازدیدهای سایت، منابع ترافیک، مرورگرهای استفاده‌شده، کشورها و دیگر آمارهای مهم را می‌دهد.
   • AWStats به صورت گرافیکی آمارها را نمایش می‌دهد که باعث می‌شود تجزیه و تحلیل آن‌ها راحت‌تر باشد.

   تنظیمات و نکات:

   • با فعال‌سازی AWStats می‌توانید گزارش‌هایی از تحلیل‌های پیشرفته وب‌سایت‌ها و جزئیات ترافیک دریافت کنید.
   • این گزارش‌ها می‌توانند به شناسایی تغییرات در ترافیک و رفتار کاربران کمک کنند.
6. Webalizer
   • Webalizer مشابه AWStats است، اما با تمرکز بیشتر بر روی تحلیل گزارش‌های ترافیک وب به صورت ساده و قابل فهم.
   • این ابزار به طور خودکار و سریع تحلیل‌های ترافیکی را ایجاد می‌کند و اطلاعاتی از جمله تعداد بازدیدها، کدهای HTTP، منابع ترافیک را نمایش می‌دهد.

   تنظیمات و نکات:

   • Webalizer از نظر عملکرد مشابه AWStats است و می‌تواند به طور مؤثر برای نظارت بر ترافیک وب‌سایت‌ها استفاده شود.
   • در صورتی که AWStats در دسترس نباشد، Webalizer می‌تواند گزینه مناسبی برای تحلیل آمار باشد.
7. Mail Delivery Reports
   • این بخش به شما امکان مشاهده گزارش‌های مربوط به تحویل ایمیل‌ها و وضعیت آن‌ها را می‌دهد.
   • در اینجا می‌توانید مشاهده کنید که آیا ایمیل‌ها به درستی تحویل داده شده‌اند یا خطاهای خاصی وجود داشته است.

   تنظیمات و نکات:

   • برای رفع مشکلات ارسال ایمیل و حل مشکلات مربوط به سرور ایمیل، می‌توانید از این گزارش‌ها استفاده کنید.
   • این گزارش‌ها برای بررسی مشکلات تحویل ایمیل‌های ارسالی و کشف مشکلات احتمالی مانند اسپم شدن ایمیل‌ها یا مشکلات DNS مفید هستند.
8. Suspended Account Logs
   • این بخش شامل گزارش‌های مربوط به حساب‌های معلق شده است.
   • وقتی حساب کاربری به هر دلیلی معلق می‌شود (مثلاً به دلیل عدم پرداخت یا تخلف از قوانین)، اطلاعاتی در این گزارش ثبت می‌شود.

   تنظیمات و نکات:

   • این گزارش‌ها برای شناسایی و پیگیری وضعیت حساب‌های تعلیق‌شده مفید هستند.
   • می‌توانید بررسی کنید که چرا یک حساب کاربری معلق شده و چه اقداماتی برای رفع مشکل باید انجام دهید.

نکات کلیدی در تنظیمات Stats and Logs:

• فعال‌سازی ابزارهای تحلیل: برای دریافت گزارش‌های جامع از ترافیک وب‌سایت‌ها، ابزارهایی مانند AWStats یا Webalizer را فعال کنید.
• بررسی گزارش‌های خطا: گزارش‌های خطا می‌توانند به شما در شناسایی سریع مشکلات وب‌سایت کمک کنند.
• پیگیری منابع مصرف‌شده: از بخش Bandwidth می‌توانید پیگیری کنید که کدام دامنه‌ها بیشترین پهنای باند را مصرف می‌کنند.
• آگاهی از دسترسی‌های غیرمجاز: با بررسی Raw Access Logs می‌توانید درخواست‌های غیرمجاز یا مشکوک را شناسایی کنید.
• به‌روز نگه داشتن گزارش‌ها: مطمئن شوید که گزارش‌ها به طور مرتب به‌روز می‌شوند و تحلیل‌های لازم انجام می‌شود.

نتیجه‌گیری:

بخش Stats and Logs در سی‌پنل ابزاری قدرتمند برای تحلیل و مانیتورینگ ترافیک، عملکرد و مشکلات وب‌سایت‌ها است. با استفاده از گزارش‌های موجود در این بخش می‌توانید مشکلات احتمالی را شناسایی کرده و عملکرد وب‌سایت‌های خود را بهینه‌سازی کنید. این ابزارها به ویژه برای شناسایی حملات، مشکلات امنیتی و شفاف‌سازی وضعیت کلی سرور مفید هستند.

بخش‌های مختلف System در سی‌پنل و توضیحات مربوطه:

1. System Health (سلامتی سیستم)
   • این بخش برای نظارت بر سلامت کلی سیستم است و شامل اطلاعاتی درباره وضعیت CPU، حافظه RAM، پهنای باند شبکه و دیگر منابع سرور می‌شود.
   • در اینجا می‌توانید گزارشی از مصرف منابع و بار روی سرور مشاهده کنید و اقداماتی برای بهینه‌سازی سرور انجام دهید.
   • همچنین در این بخش می‌توانید هشدارهای سلامت سیستم را مشاهده کرده و از مشکلات احتمالی جلوگیری کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • برای حفظ عملکرد بهینه سرور، از این بخش برای مانیتورینگ وضعیت سیستم و جلوگیری از بروز مشکلات استفاده کنید.
   • اگر سرور شما با بار زیادی روبرو است، ممکن است نیاز به افزایش منابع یا توزیع بار داشته باشید.
2. Server Information (اطلاعات سرور)
   • این بخش شامل جزئیات دقیق در مورد پیکربندی سرور، از جمله نام سرور، نسخه سیستم‌عامل، آدرس IP، و سایر مشخصات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است.
   • شما می‌توانید به سرعت به اطلاعات مهم و پایه‌ای مربوط به سرور دسترسی پیدا کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • این اطلاعات برای شناسایی ویژگی‌های سیستم، مانند نسخه‌های نصب‌شده، پردازنده و حافظه، مفید است.
   • از آن برای انجام عیب‌یابی و مدیریت سیستم به‌طور مؤثر استفاده کنید.
3. Service Status (وضعیت سرویس‌ها)
   • در این بخش شما می‌توانید وضعیت تمام سرویس‌های حیاتی سرور را مشاهده کنید، از جمله سرویس‌های وب، ایمیل، DNS، FTP، و دیگر سرویس‌های سی‌پنل.
   • اگر یکی از سرویس‌ها متوقف شده یا به درستی کار نمی‌کند، از اینجا می‌توانید وضعیت آن را بررسی و سرویس را مجدداً راه‌اندازی کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • به طور منظم این بخش را بررسی کنید تا از وضعیت سرویس‌ها مطمئن شوید و در صورت نیاز سرویس‌های از کار افتاده را دوباره راه‌اندازی کنید.
   • در صورتی که سرویس‌ها به صورت مداوم متوقف می‌شوند، باید مشکلات موجود در پیکربندی سرور یا نرم‌افزارهای مورد استفاده را بررسی کنید.
4. Update Preferences (ترجیح‌های به‌روزرسانی)
   • این بخش به شما این امکان را می‌دهد که تنظیمات مربوط به به‌روزرسانی‌های خودکار سی‌پنل و نرم‌افزارهای مرتبط را پیکربندی کنید.
   • شما می‌توانید انتخاب کنید که آیا می‌خواهید به‌روزرسانی‌ها به صورت خودکار انجام شوند یا این که خودتان آنها را مدیریت کنید.
   • همچنین، این بخش شامل گزینه‌هایی برای تنظیم زمان به‌روزرسانی‌ها و تنظیمات مربوط به نسخه‌های پایدار یا نسخه‌های آزمایشی است.

   تنظیمات و نکات:

   • توصیه می‌شود که به‌روزرسانی‌ها را خودکار تنظیم کنید تا همواره سیستم شما با آخرین اصلاحات امنیتی به‌روزرسانی شود.
   • اما اگر نیاز به کنترل بیشتر دارید، می‌توانید به‌روزرسانی‌ها را به صورت دستی انجام دهید.
5. Firewall Configuration (پیکربندی فایروال)
   • این بخش به شما این امکان را می‌دهد که تنظیمات فایروال سرور را مدیریت کنید.
   • می‌توانید قوانین فایروال را بررسی، تنظیم و پیکربندی کنید و از امنیت سرور خود محافظت نمایید.
   • همچنین امکان مشاهده لاگ‌های فایروال و پیگیری ترافیک ورودی و خروجی از طریق فایروال در این بخش وجود دارد.

   تنظیمات و نکات:

   • برای محافظت از سرور در برابر حملات احتمالی، پیکربندی فایروال باید به دقت انجام شود.
   • از این بخش برای آزمایش و تنظیم قوانین فایروال و اجتناب از دسترسی‌های غیرمجاز استفاده کنید.
6. Backup Configuration (پیکربندی پشتیبان‌گیری)
   • در این بخش می‌توانید تنظیمات مربوط به پشتیبان‌گیری (backup) را پیکربندی کنید.
   • می‌توانید برنامه‌ای برای انجام پشتیبان‌گیری منظم از داده‌های سرور، فایل‌ها، دیتابیس‌ها و تنظیمات سی‌پنل تنظیم کنید.
   • همچنین می‌توانید فرمت پشتیبان‌ها و محل ذخیره‌سازی آن‌ها را انتخاب کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • انجام پشتیبان‌گیری منظم و ذخیره‌سازی آن‌ها در مکان‌های امن برای بازیابی سریع سیستم در صورت بروز مشکل ضروری است.
   • تنظیمات پشتیبان‌گیری را به‌گونه‌ای انجام دهید که به‌صورت خودکار و در زمان‌های مشخص انجام شود.
7. Process Manager (مدیریت فرایندها)
   • این بخش به شما امکان مشاهده و مدیریت فرایندهای در حال اجرا در سرور را می‌دهد.
   • می‌توانید فرایندهای مختلف مانند اپلیکیشن‌ها، سرویس‌ها و پروسه‌های مختلف سیستم را مشاهده کرده و در صورت نیاز آنها را متوقف کنید یا تنظیمات‌شان را تغییر دهید.

   تنظیمات و نکات:

   • در این بخش می‌توانید به راحتی فرایندهایی که منابع زیادی مصرف می‌کنند را شناسایی و مدیریت کنید.
   • این ابزار برای بهینه‌سازی عملکرد سرور و مدیریت منابع مفید است.
8. Security Center (مرکز امنیت)
   • این بخش شامل ابزارهای مختلفی است که به شما کمک می‌کنند تا امنیت سرور را افزایش دهید.
   • ابزارهایی مانند CSF (ConfigServer Security & Firewall)، Imunify360 و CageFS در این بخش قرار دارند.
   • می‌توانید تنظیمات مربوط به امنیت سرور را پیکربندی و حملات امنیتی را شناسایی کنید.

   تنظیمات و نکات:

   • این ابزارها برای تقویت امنیت سرور و جلوگیری از حملات هکری یا دسترسی‌های غیرمجاز بسیار مفید هستند.
   • حتماً از این ابزارها برای پیکربندی فایروال، مدیریت احراز هویت و کنترل دسترسی استفاده کنید.

نتیجه‌گیری:

بخش System در سی‌پنل ابزارهایی را برای مدیریت سیستم سرور، بهینه‌سازی عملکرد، و افزایش امنیت سرور فراهم می‌کند. این ابزارها به مدیران سرور این امکان را می‌دهند تا سلامت سیستم را بررسی کنند، سرویس‌ها را مدیریت کنند، پشتیبان‌گیری‌ها را پیکربندی کنند، و امنیت سرور را تقویت کنند. مدیریت صحیح این تنظیمات برای حفظ عملکرد بهینه و ایمن سرورهای میزبانی وب ضروری است.

1. بررسی سخت‌افزار سرور

برای ارزیابی کارایی سخت‌افزاری، این معیارها را بررسی کنید:

الف) CPU (پردازنده):

• تعداد هسته‌ها و سرعت پردازنده.
• بررسی بار CPU با دستور زیر:

top

یا

htop

مشاهده load average برای فهمیدن بار فعلی سرور:

uptime

• مقادیر Load Average باید کمتر از تعداد هسته‌های CPU باشد.

ب) RAM (حافظه):

• مقدار کل حافظه و میزان استفاده.
• دستور بررسی حافظه:

free -m

• فایل swap را نیز بررسی کنید؛ اگر زیاد استفاده می‌شود، ممکن است حافظه RAM کافی نباشد.

ج) Storage (فضای ذخیره‌سازی):

• نوع دیسک (SSD سریع‌تر از HDD است).
• مقدار فضای خالی:

df -h

بررسی سرعت دیسک:

hdparm -t /dev/sda

• (در اینجا /dev/sda دیسک اصلی است).

د) پهنای باند و شبکه:

• بررسی سرعت شبکه:

wget -O /dev/null http://speedtest.wdc01.softlayer.com/downloads/test500.zip

• اطمینان از پایداری و عدم وجود packet loss.

2. بررسی وضعیت نرم‌افزار و سرویس‌ها

الف) نسخه سیستم‌عامل:

• بررسی سیستم‌عامل و سازگاری آن با cPanel.

cat /etc/os-release

ب) نسخه cPanel/WHM:

• مطمئن شوید که از آخرین نسخه پایدار استفاده می‌کنید.

whmapi1 version

ج) وب‌سرور (Apache/Nginx):

• بررسی عملکرد وب‌سرور:

systemctl status httpd

• اطمینان از بهینه‌سازی ماژول‌های Apache یا استفاده از Nginx.

د) پایگاه‌داده (MySQL/MariaDB):

• بررسی مصرف منابع:

mysqladmin processlist

اجرای تست کارایی:

mysqlslap --concurrency=50 --iterations=10 --query="SELECT BENCHMARK(1000000,ENCODE('hello','world'));"

4. ابزارهای داخلی WHM برای بررسی کارایی

الف) Process Manager:

• مشاهده فرآیندهای فعلی در حال اجرا و مصرف منابع.

ب) Server Status:

• در WHM به بخش Server Status بروید و اطلاعات سخت‌افزار و سرویس‌ها را بررسی کنید.

ج) CPU/Memory/MySQL Usage:

• بررسی استفاده منابع توسط کاربران مختلف و سرویس‌های مختلف.

د) Load Monitoring:

• از WHM بخش Current CPU Usage را مشاهده کنید.

5. ابزارهای پیشرفته مانیتورینگ

الف) Munin:

• نصب پلاگین Munin در WHM برای دریافت گزارش‌های گرافیکی از عملکرد CPU، دیسک، و شبکه.
  • نصب از WHM:

WHM > cPanel > Manage Plugins > Install Munin

ب) CloudLinux (اختیاری):

• استفاده از CloudLinux برای محدود کردن منابع و بررسی استفاده کاربران.

6. شبیه‌سازی بار (Load Testing)

برای شبیه‌سازی بار کاربران روی سرور:

• ابزارهایی مانند ApacheBench (ab) یا Siege:

ab -n 1000 -c 50 http://example.com/

7. ارزیابی و بهبود

• مشکلات شناسایی‌شده:
  • اگر RAM یا CPU به‌طور مداوم پر است، نیاز به ارتقاء سخت‌افزار دارید.
  • در صورت کندی دیسک، به SSD مهاجرت کنید.
  • بهینه‌سازی پایگاه‌داده و وب‌سرور می‌تواند کارایی را بهبود بخشد.
• بهینه‌سازی نرم‌افزار:
  • فعال کردن Caching در وب‌سرور یا نصب Nginx به عنوان Reverse Proxy.
  • تنظیم صحیح پارامترهای MySQL/MariaDB در فایل my.cnf.

نتیجه‌گیری

با بررسی معیارهای بالا، می‌توانید کارایی سرور cPanel خود را مشخص کرده و راهکارهای لازم برای بهبود آن را اتخاذ کنید. 😊

خطاهای رایج هنگام استفاده از yum:

1. خطای عدم اتصال به مخازن (Repository)
2. خطای کش (Cache)
3. مشکلات با گواهی SSL یا تنظیمات شبکه
4. فایل‌های معیوب در /var/cache/yum
5. خطا در هنگام قفل بودن پایگاه داده yum

در اینجا روش‌های رفع این مشکلات آورده شده است.

1. پاکسازی کش yum

یکی از مشکلات رایج در yum زمانی است که کش (Cache) آن خراب شده باشد یا داده‌های قدیمی در آن ذخیره شده باشند. برای رفع این مشکل، می‌توانید کش yum را پاک کنید:

دستور پاکسازی کش yum:

sudo yum clean all

این دستور تمامی فایل‌های کش را پاک کرده و باعث می‌شود که yum مجدداً اطلاعات تازه از مخازن بارگیری کند.

پس از اجرای این دستور، می‌توانید تلاش کنید که دوباره پکیج‌ها را به‌روز کنید:

sudo yum update

2. حذف قفل‌ها (Lock Files)

اگر هنگام اجرای دستور yum با خطای “Another app is currently holding the yum lock” مواجه شدید، به این معنی است که یک فرایند دیگر در حال استفاده از yum است. این مشکل معمولاً زمانی پیش می‌آید که در حال انجام فرایند دیگری مانند نصب پکیج یا به‌روزرسانی باشید.

برای رفع این مشکل، می‌توانید قفل‌های موجود در سیستم را حذف کنید.

حذف قفل‌های yum:

1.برای مشاهده فرآیندهایی که در حال استفاده از yum هستند، از دستور زیر استفاده کنید:

ps aux | grep yum

2. سپس می‌توانید با استفاده از دستور kill فرآیندهای مربوطه را خاتمه دهید:

sudo kill -9 [PID]

3. در نهایت، قفل‌های yum را حذف کنید:

sudo rm -f /var/run/yum.pid

بعد از این مراحل، می‌توانید دوباره دستور yum update را اجرا کنید.

3. بررسی مشکلات با مخازن (Repository) و تنظیمات شبکه

اگر خطاهایی مربوط به اتصال به مخازن (Repositories) دریافت می‌کنید، احتمالاً مشکل در تنظیمات مخزن‌ها یا شبکه است.

بررسی وضعیت مخازن:

1.بررسی کنید که مخازن در فایل‌های پیکربندی موجود در مسیر /etc/yum.repos.d/ به درستی تنظیم شده‌اند:

ls /etc/yum.repos.d/

2. برای بررسی وضعیت مخزن‌ها، می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

sudo yum repolist

1. اگر مخازنی در وضعیت “not found” یا “unreachable” قرار دارند، باید فایل پیکربندی مربوطه را بررسی کرده و مطمئن شوید که آدرس‌های مخازن به درستی تنظیم شده‌اند.

بررسی اتصال شبکه:

اگر مشکل شما از اتصال به اینترنت است، می‌توانید از دستورات زیر برای بررسی وضعیت شبکه استفاده کنید:

• بررسی اتصال به اینترنت:

ping -c 4 google.com

• اگر به اینترنت وصل نمی‌شود، بررسی کنید که شبکه به‌درستی تنظیم شده باشد.

4. بررسی گواهی SSL (برای مخازن امن HTTPS)

اگر با خطای مرتبط با SSL مواجه می‌شوید، ممکن است مشکل از گواهی‌های SSL مخزن‌ها باشد. برای رفع این مشکل، می‌توانید گواهی‌های SSL سیستم خود را به‌روزرسانی کنید.

برای به‌روزرسانی گواهی‌های SSL:

sudo yum install ca-certificates
sudo update-ca-trust force-enable

5. آپدیت پایگاه داده yum

در برخی موارد، ممکن است پایگاه داده yum خراب شده باشد. برای بازسازی پایگاه داده yum می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

بازسازی پایگاه داده yum:

sudo rpm --rebuilddb

این دستور پایگاه داده RPM را بازسازی می‌کند و ممکن است مشکل شما را حل کند.

6. بررسی فضای دیسک

اگر فضای دیسک سرور شما پر شده باشد، yum قادر به دانلود و نصب پکیج‌ها نخواهد بود. برای بررسی فضای دیسک از دستور df استفاده کنید:

df -h

اگر فضای دیسک کم است، باید آن را آزاد کنید یا فضای بیشتری اختصاص دهید.

7. استفاده از مخازن رسمی و جایگزین

اگر از مخازن غیررسمی یا شخص ثالث استفاده می‌کنید و با مشکل مواجه شده‌اید، می‌توانید از مخازن رسمی و پایدارتر استفاده کنید.

مخازن رسمی در CentOS/RHEL:

برای CentOS یا RHEL، می‌توانید مخازن رسمی را به‌صورت زیر فعال کنید:

sudo yum install centos-release

برای سایر توزیع‌ها هم باید از مخازن رسمی و معتبر استفاده کنید.

نتیجه‌گیری

در بیشتر مواقع، مشکلات به‌روزرسانی با yum به علت کش خراب، قفل‌های فرآیند یا مشکلات شبکه ایجاد می‌شود. با استفاده از دستورات زیر، می‌توانید مشکلات رایج را رفع کرده و سیستم خود را به‌درستی به‌روز کنید:

1. پاکسازی کش با yum clean all
2. حذف قفل‌ها با rm -f /var/run/yum.pid
3. بررسی و تنظیم صحیح مخازن و تنظیمات شبکه
4. بررسی گواهی SSL و به‌روزرسانی آن
5. بازسازی پایگاه داده yum با rpm --rebuilddb
6. بررسی فضای دیسک

پس از اجرای این مراحل، دستور yum update را دوباره امتحان کنید و بررسی کنید که آیا مشکل برطرف شده است یا خیر.

غیرفعال کردن SELinux

SELinux (Security-Enhanced Linux) یک لایه امنیتی اضافی است که برای محدود کردن دسترسی‌ها و اعمال سیاست‌های امنیتی در سیستم طراحی شده است. برای نصب cPanel، به دلیل نیاز به دسترسی‌های خاص، بهتر است SELinux را غیرفعال کنید.

مراحل غیرفعال کردن SELinux:

1. مشاهده وضعیت SELinux: برای بررسی وضعیت فعلی SELinux از دستور زیر استفاده کنید:

sestatus

2. غیرفعال کردن SELinux به صورت موقت: برای غیرفعال کردن SELinux به صورت موقت (تا راه‌اندازی مجدد سیستم)، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo setenforce 0

3. غیرفعال کردن SELinux به صورت دائمی: برای غیرفعال کردن دائمی SELinux، باید فایل پیکربندی آن را ویرایش کنید:

sudo vi /etc/selinux/config

در این فایل، گزینه SELINUX=enforcing را به SELINUX=disabled تغییر دهید:

SELINUX=disabled

4. راه‌اندازی مجدد سرور: پس از اعمال تغییرات، سیستم را مجدداً راه‌اندازی کنید تا تغییرات اعمال شوند:

sudo reboot

غیرفعال کردن NetworkManager

NetworkManager یک ابزار مدیریت شبکه است که به طور پیش‌فرض در برخی از توزیع‌ها فعال است. در صورتی که نیاز به مدیریت دستی شبکه یا تنظیمات خاص دارید، می‌توانید این سرویس را غیرفعال کنید.

مراحل غیرفعال کردن NetworkManager:

1.مشاهده وضعیت NetworkManager: ابتدا وضعیت فعلی سرویس را بررسی کنید:

sudo systemctl status NetworkManager

2.غیرفعال کردن NetworkManager: برای غیرفعال کردن NetworkManager، از دستورات زیر استفاده کنید:

sudo systemctl stop NetworkManager
sudo systemctl disable NetworkManager

این دستورات باعث می‌شوند که سرویس NetworkManager متوقف شده و در هنگام راه‌اندازی مجدد سیستم نیز غیرفعال باقی بماند.

3. راه‌اندازی مجدد سرویس شبکه (اختیاری): در صورتی که می‌خواهید از سیستم مدیریت شبکه دیگری مانند network استفاده کنید، باید سرویس شبکه را راه‌اندازی کنید:

sudo systemctl start network
sudo systemctl enable network

4. راه‌اندازی مجدد سرور (اختیاری): برای اطمینان از اینکه تغییرات به درستی اعمال شده‌اند، می‌توانید سرور را مجدداً راه‌اندازی کنید:

sudo reboot

نتیجه‌گیری

برای نصب cPanel و جلوگیری از مشکلات احتمالی، ممکن است نیاز به غیرفعال کردن SELinux و NetworkManager داشته باشید. این مراحل شامل غیرفعال کردن SELinux به صورت موقت و دائمی و همچنین متوقف کردن و غیرفعال کردن NetworkManager است. پس از انجام این تغییرات، می‌توانید نصب cPanel و پیکربندی سرور خود را ادامه دهید.

نصب Node.js روی سرور

Node.js یک پلتفرم جاوااسکریپت است که برای ساخت اپلیکیشن‌های وب و سرور استفاده می‌شود. برای نصب Node.js روی سرور، از دستورهای زیر استفاده می‌کنیم. این دستورها برای سیستم‌عامل‌های مختلف لینوکس به‌صورت متفاوت هستند.

برای Ubuntu یا Debian:

1.آپدیت کردن سیستم:

sudo apt update
sudo apt upgrade

2.نصب Node.js از مخازن رسمی Ubuntu: برای نصب آخرین نسخه‌ی Node.js، بهتر است از NodeSource استفاده کنیم که نسخه‌های بروزتری را ارائه می‌دهد.

• ابتدا گپ‌کی‌شناسی NodeSource را برای نصب Node.js انجام دهید:

curl -fsSL https://deb.nodesource.com/setup_16.x | sudo -E bash -

(توجه: setup_16.x برای نصب نسخه 16 است. اگر می‌خواهید نسخه دیگری نصب کنید، 16.x را با نسخه دلخواه خود جایگزین کنید.)

• سپس Node.js و npm (مدیر بسته‌ی Node.js) را نصب کنید:

sudo apt install -y nodejs

3. تأیید نصب Node.js و npm: برای اطمینان از اینکه نصب انجام شده است، دستورات زیر را اجرا کنید:

node -v
npm -v

1. این دستورات باید نسخه‌های Node.js و npm را نمایش دهند.

برای CentOS یا AlmaLinux:

1.آپدیت سیستم:

sudo yum update

2. نصب Node.js از مخازن رسمی NodeSource:

• ابتدا گپ‌کی‌شناسی NodeSource را برای نصب Node.js انجام دهید:

curl -fsSL https://rpm.nodesource.com/setup_16.x | sudo bash -

(در صورت نیاز به نسخه‌های دیگر، می‌توانید 16.x را تغییر دهید.)

• سپس Node.js و npm را نصب کنید:

sudo yum install -y nodejs

3. تأیید نصب Node.js و npm:

node -v
npm -v

نصب Python روی سرور

Python یک زبان برنامه‌نویسی همه‌منظوره است که برای توسعه اسکریپت‌ها و اپلیکیشن‌ها استفاده می‌شود. در اینجا نحوه نصب Python روی سرور آورده شده است.

برای Ubuntu یا Debian:

1.آپدیت سیستم:

sudo apt update
sudo apt upgrade

2. نصب Python (نسخه 3.x): برای نصب آخرین نسخه Python 3، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo apt install python3

3. نصب pip (مدیر بسته Python): برای نصب pip، مدیر بسته Python، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo apt install python3-pip

4. تأیید نصب Python و pip:

python3 --version
pip3 --version

برای CentOS یا AlmaLinux:

1.آپدیت سیستم:

sudo yum update

2. نصب Python 3.x:

• برای نصب Python 3، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo yum install python3

3. نصب pip (مدیر بسته Python):

• برای نصب pip برای Python 3، دستور زیر را اجرا کنید:

sudo yum install python3-pip

4. تأیید نصب Python و pip:

python3 --version
pip3 --version

نصب هم‌زمان Node.js و Python (در صورت نیاز)

اگر به دلایلی بخواهید هم‌زمان از هر دو تکنولوژی (Node.js و Python) در سرور استفاده کنید، می‌توانید هر کدام را در محیط‌های مجزا نصب کنید. به طور کلی، هیچ محدودیتی برای نصب همزمان این دو وجود ندارد.

برای اطمینان از نصب صحیح، می‌توانید هر یک را در فولدرهای مختلف یا محیط‌های مجازی (برای Python) نصب کنید.

نتیجه‌گیری

نصب Node.js و Python روی سرورهای لینوکس یک فرآیند ساده است که از طریق دستورات استاندارد در سیستم‌عامل‌های مختلف لینوکس انجام می‌شود. پس از نصب، می‌توانید از هر دو برای توسعه و اجرای اسکریپت‌های مختلف، اپلیکیشن‌های وب، و دیگر برنامه‌ها استفاده کنید.

1. معرفی Apache MPM

Apache HTTP Server از MPM برای کنترل نحوه پردازش درخواست‌ها استفاده می‌کند. MPM می‌تواند نحوهٔ مدیریت فرآیندها، نخ‌ها، و درخواست‌ها را برای مقیاس‌های مختلف پیکربندی کند. به عبارت دیگر، MPM تعیین می‌کند که درخواست‌های ورودی چگونه توسط سرور پردازش شوند. در واقع، انتخاب نوع MPM می‌تواند تاثیر زیادی بر روی کارایی سرور، مصرف منابع و مقیاس‌پذیری داشته باشد.

2. انواع Apache MPM و ماژول‌های مرتبط

Apache دارای چندین نوع MPM است که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در اینجا به معرفی انواع MPM و کاربردهای آن‌ها می‌پردازیم:

الف. MPM Prefork

• تعریف: در MPM Prefork، برای هر درخواست یک فرآیند مجزا ایجاد می‌شود. این روش به‌طور سنتی برای سیستم‌هایی با منابع محدودتر و یا سیستم‌هایی که نیاز به پایداری دارند مناسب است.
• ویژگی‌ها:
  • هر درخواست به‌طور مستقل پردازش می‌شود.
  • سرور از چندین فرآیند استفاده می‌کند که هرکدام می‌توانند چندین درخواست را پردازش کنند.
  • MPM Prefork برای پشتیبانی از ماژول‌های غیر thread-safe مانند PHP مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• مزایا:
  • مطمئن و پایدار است.
  • مناسب برای استفاده در سرورهایی که نیاز به سازگاری با ماژول‌های قدیمی‌تر دارند.
• معایب:
  • مصرف بالای حافظه، به دلیل ایجاد یک فرآیند برای هر درخواست.
  • مقیاس‌پذیری پایین‌تر نسبت به دیگر MPMها.

ب. MPM Worker

• تعریف: در MPM Worker، درخواست‌ها با استفاده از چندین فرآیند و نخ (threads) پردازش می‌شوند. این روش معمولاً برای سرورهایی که بار سنگین‌تری دارند و نیاز به کارایی بالاتر دارند، مناسب است.
• ویژگی‌ها:
  • استفاده از فرآیندها و نخ‌ها برای پردازش درخواست‌ها.
  • به‌طور معمول برای برنامه‌های بزرگتر و کارآمدتر استفاده می‌شود.
  • سرور با تعداد کمتری فرآیند کار می‌کند.
• مزایا:
  • استفاده کمتر از منابع، زیرا هر فرآیند می‌تواند چندین نخ را مدیریت کند.
  • مقیاس‌پذیری بالاتر.
• معایب:
  • ممکن است برخی از ماژول‌ها و برنامه‌ها که به نخ‌ها حساس هستند، با این MPM سازگار نباشند.

ج. MPM Event

• تعریف: MPM Event شبیه به MPM Worker است، اما با بهبودهایی برای کاهش مصرف منابع و بهبود عملکرد در پردازش درخواست‌های دائمی (persistent connections) مانند HTTP/2.
• ویژگی‌ها:
  • مشابه MPM Worker، ولی نخ‌های بیشتری برای مدیریت ارتباطات پایدار (keep-alive) استفاده می‌شود.
  • این مدل بیشتر به‌عنوان پیشرفته‌ترین MPM شناخته می‌شود.
• مزایا:
  • مصرف بهینه منابع، به‌ویژه در شرایطی که درخواست‌های زیادی با اتصالات پایدار وجود داشته باشد.
  • بهبود عملکرد در بارهای زیاد.
• معایب:
  • ممکن است در برخی محیط‌های قدیمی‌تر یا با برنامه‌هایی که به‌شدت به پردازش‌های اتصال‌های دائمی وابسته هستند، مشکلاتی ایجاد شود.

د. MPM itk

• تعریف: MPM itk در واقع یک نسخه سفارشی از MPM Prefork است که اجازه می‌دهد هر درخواست با یک کاربر مجزا اجرا شود. این MPM در محیط‌هایی که نیاز به کنترل دقیق بر روی دسترسی‌ها و ایمنی دارند، مفید است.
• ویژگی‌ها:
  • هر درخواست توسط کاربر خاص خود اجرا می‌شود.
  • مشابه MPM Prefork است، اما با قابلیت‌های اضافی برای امنیت.
• مزایا:
  • مناسب برای محیط‌هایی که نیاز به ایزوله کردن درخواست‌ها و مدیریت امنیت دارند.
• معایب:
  • مشابه MPM Prefork، مصرف حافظه بالا است.

3. ماژول‌های مرتبط با Apache MPM

در کنار MPM، Apache دارای تعدادی ماژول است که می‌تواند در کنار MPM‌ها فعال شوند تا کارایی و قابلیت‌های سرور را افزایش دهند. برخی از ماژول‌های مرتبط با MPM شامل موارد زیر هستند:

الف. mod_mpm_event

• تعریف: این ماژول برای فعال‌سازی MPM Event استفاده می‌شود.
• کاربرد: برای استفاده از MPM Event در Apache، باید ماژول mod_mpm_event را فعال کرد. این ماژول به بهینه‌سازی پردازش درخواست‌های اتصال‌های دائمی کمک می‌کند.

ب. mod_php

• تعریف: mod_php ماژول PHP را به Apache متصل می‌کند.
• کاربرد: برای استفاده از PHP در سرورهای Apache، لازم است که این ماژول فعال باشد. این ماژول معمولاً با MPM Prefork بهترین سازگاری را دارد.

ج. mod_proxy و mod_proxy_http

• تعریف: این ماژول‌ها به Apache این امکان را می‌دهند که به‌عنوان یک پراکسی HTTP برای درخواست‌های ورودی عمل کند.
• کاربرد: برای مدیریت درخواست‌های پراکسی در Apache استفاده می‌شود و ممکن است در ترکیب با MPM Event یا Worker استفاده شود.

د. mod_ssl

• تعریف: این ماژول برای فعال‌سازی پشتیبانی از SSL/TLS در Apache است.
• کاربرد: در سرورهای Apache که باید HTTPS را پشتیبانی کنند، این ماژول ضروری است.

4. انتخاب MPM مناسب برای سرور

انتخاب نوع MPM به نیازهای خاص سرور و نوع بار مصرفی بستگی دارد. به طور کلی:

• MPM Prefork برای محیط‌هایی که نیاز به پایداری دارند و از ماژول‌هایی مانند mod_php استفاده می‌کنند، بهترین گزینه است.
• MPM Worker و MPM Event برای سرورهای با بار سنگین‌تر و نیاز به مقیاس‌پذیری بالاتر مناسب هستند.
• اگر نیاز به مدیریت دقیق دسترسی‌ها و ایزوله‌سازی درخواست‌ها دارید، MPM itk می‌تواند مفید باشد.

نتیجه‌گیری

Apache MPM بخش مهمی از پیکربندی سرور Apache است که تأثیر زیادی بر عملکرد، مقیاس‌پذیری و مصرف منابع دارد. انتخاب صحیح MPM می‌تواند به بهبود کارایی سرور و کاهش مصرف منابع کمک کند. برای هر پروژه، انتخاب مناسب‌ترین MPM بر اساس نیازهای خاص آن پروژه ضروری است.

در اینجا به توضیح برخی از مهم‌ترین ماژول‌های Apache پرداخته می‌شود که معمولاً در سرورهای وب استفاده می‌شوند.

1. mod_rewrite

• تعریف: mod_rewrite یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین ماژول‌ها در Apache است. این ماژول به شما امکان می‌دهد که درخواست‌های ورودی را بر اساس قوانین خاصی تغییر دهید و URLها را به شکل دلخواه بازنویسی کنید.
• کاربردها:
  • بازنویسی URLها برای بهینه‌سازی موتور جستجو (SEO).
  • هدایت کاربران به صفحات مختلف یا اصلاح درخواست‌های ورودی.
  • انجام تغییرات URL برای جلوگیری از مشکلات تکراری (canonicalization).

  مثال:

RewriteEngine On
RewriteRule ^/oldpage$ /newpage [R=301,L]

2. mod_ssl

• تعریف: mod_ssl به Apache این امکان را می‌دهد که از SSL/TLS برای ارتباطات امن استفاده کند. این ماژول برای سرورهایی که باید از HTTPS پشتیبانی کنند، ضروری است.
• کاربردها:
  • پشتیبانی از پروتکل SSL/TLS برای انتقال اطلاعات به‌صورت امن.
  • ایجاد ارتباطات رمزنگاری‌شده بین کاربر و سرور.

  مثال: برای فعال‌سازی SSL، نیاز به پیکربندی فایل‌هایی مانند ssl.conf دارید:

<VirtualHost *:443>
SSLEngine on
SSLCertificateFile /path/to/certificate.crt
SSLCertificateKeyFile /path/to/private.key
SSLCertificateChainFile /path/to/chain.crt
</VirtualHost>

3. mod_proxy

• تعریف: mod_proxy به Apache این امکان را می‌دهد که به‌عنوان یک پراکسی عمل کند و درخواست‌ها را به سرورهای دیگر هدایت کند. این ماژول معمولاً در سناریوهای بارگذاری متوازن، پراکسی معکوس (Reverse Proxy) یا پراکسی برای APIها استفاده می‌شود.
• کاربردها:
  • پراکسی کردن درخواست‌ها به سرورهای دیگر.
  • بارگذاری متوازن (Load Balancing).
  • راه‌اندازی پراکسی معکوس برای سرورهای اپلیکیشن.

  مثال:

ProxyPass /app/ http://backend-server/app/
ProxyPassReverse /app/ http://backend-server/app/

4. mod_headers

• تعریف: mod_headers به شما امکان می‌دهد که هدرهای HTTP را برای درخواست‌ها و پاسخ‌ها تنظیم کنید. این ماژول برای امنیت، بهینه‌سازی عملکرد و تنظیمات کشینگ کاربرد زیادی دارد.
• کاربردها:
  • افزودن یا ویرایش هدرهای HTTP.
  • تنظیم هدرهای امنیتی مانند Strict-Transport-Security.
  • کنترل کشینگ با استفاده از هدرهای مختلف.

  مثال:

Header set Strict-Transport-Security "max-age=31536000; includeSubDomains"

5. mod_deflate

• تعریف: mod_deflate به شما امکان فشرده‌سازی پاسخ‌ها با استفاده از الگوریتم DEFLATE را می‌دهد. این ماژول به کاهش پهنای باند مصرفی و سرعت بخشیدن به بارگذاری صفحات کمک می‌کند.
• کاربردها:
  • فشرده‌سازی پاسخ‌های HTTP برای کاهش مصرف پهنای باند.
  • بهبود زمان بارگذاری صفحات.

  مثال:

AddOutputFilterByType DEFLATE text/plain text/html text/xml text/css application/javascript

6. mod_expires

• تعریف: mod_expires برای تنظیم زمان انقضا و کشینگ پاسخ‌های HTTP استفاده می‌شود. این ماژول به شما کمک می‌کند تا عمر کش مرورگر را برای انواع مختلف محتوای وب تنظیم کنید.
• کاربردها:
  • تنظیم کشینگ برای فایل‌های استاتیک مانند تصاویر، CSS و JavaScript.
  • تعیین زمان انقضا برای فایل‌ها تا مرورگرها از کش محلی استفاده کنند.

  مثال:

ExpiresActive On
ExpiresByType image/jpeg "access plus 1 year"

7. mod_cache

• تعریف: mod_cache به Apache این امکان را می‌دهد که پاسخ‌ها را در حافظه کش نگه‌دارد. این ماژول به کاهش بار روی سرور کمک کرده و زمان پاسخ‌دهی را بهبود می‌بخشد.
• کاربردها:
  • کش کردن پاسخ‌های HTTP در سرور.
  • بهبود عملکرد سرور با کاهش بار تکراری درخواست‌ها.

  مثال:

CacheEnable disk /

8. mod_security

• تعریف: mod_security یک ماژول امنیتی برای Apache است که قابلیت‌های فایروال وب‌سرور را فراهم می‌کند. این ماژول به شما کمک می‌کند تا از حملات SQL Injection، Cross-Site Scripting (XSS) و سایر حملات وب جلوگیری کنید.
• کاربردها:
  • محافظت از وب‌سایت‌ها در برابر حملات رایج وب.
  • نظارت و مسدودسازی درخواست‌های خطرناک.

  مثال: نصب و پیکربندی اولیه mod_security به‌طور معمول در دایرکتوری‌های پیکربندی انجام می‌شود.

9. mod_php

• تعریف: mod_php به Apache این امکان را می‌دهد که به‌طور مستقیم فایل‌های PHP را پردازش کند. این ماژول باعث می‌شود که Apache بتواند به‌طور داخلی به درخواست‌های PHP پاسخ دهد.
• کاربردها:
  • برای استفاده از PHP در Apache.
  • اجرای فایل‌های PHP از طریق وب‌سرور.

  مثال: فعال‌سازی mod_php در فایل پیکربندی Apache:

LoadModule php_module modules/mod_php.so

10. mod_userdir

• تعریف: mod_userdir به Apache این امکان را می‌دهد که به پوشه‌های public_html کاربران دسترسی داشته باشد. این ماژول معمولاً در زمان‌هایی که می‌خواهید به هر کاربر اجازه دهید تا وب‌سایت شخصی خود را مستقیماً از سرور Apache اجرا کند، استفاده می‌شود.
• کاربردها:
  • دسترسی به دایرکتوری‌های public_html هر کاربر.

  مثال:

UserDir public_html

11. mod_auth_basic و mod_auth_digest

• تعریف: این ماژول‌ها برای اضافه کردن احراز هویت به سایت استفاده می‌شوند. mod_auth_basic احراز هویت ساده با استفاده از نام کاربری و رمز عبور را فراهم می‌کند، در حالی که mod_auth_digest احراز هویت با استفاده از Digest Authentication را ارائه می‌دهد.
• کاربردها:
  • محدود کردن دسترسی به سایت‌ها با استفاده از نام کاربری و رمز عبور.

  مثال: فعال‌سازی mod_auth_basic و پیکربندی آن برای احراز هویت در فایل .htaccess:

AuthType Basic
AuthName "Restricted Area"
AuthUserFile /path/to/.htpasswd
Require valid-user

12. mod_log_config

• تعریف: mod_log_config به Apache این امکان را می‌دهد که اطلاعات مربوط به درخواست‌ها و پاسخ‌ها را در فایل‌های لاگ ثبت کند.
• کاربردها:
  • ثبت اطلاعات مربوط به درخواست‌ها برای مقاصد مانیتورینگ و عیب‌یابی.

  مثال: پیکربندی لاگینگ در Apache:

CustomLog /var/log/httpd/access_log combined

نتیجه‌گیری

ماژول‌های Apache قابلیت‌های گسترده‌ای را برای وب‌سرور فراهم می‌کنند که می‌توانند به شما کمک کنند تا عملکرد، امنیت، و مدیریت سرور خود را بهبود بخشید. انتخاب و پیکربندی صحیح این ماژول‌ها می‌تواند تاثیر زیادی بر کارایی سرور و تجربه کاربری داشته باشد.

در اینجا نحوه کانفیگ ماژول‌های مختلف Apache توضیح داده می‌شود.

1. فعال‌سازی ماژول‌ها

ماژول‌ها معمولاً در مسیر /etc/httpd/conf/httpd.conf (برای سیستم‌های مبتنی بر Red Hat مانند CentOS یا Fedora) یا /etc/apache2/apache2.conf (برای سیستم‌های مبتنی بر Debian مانند Ubuntu) بارگذاری می‌شوند.

برای فعال کردن یک ماژول خاص، باید دستور LoadModule را در فایل پیکربندی Apache اضافه یا ویرایش کنید.

مثال: فعال‌سازی ماژول mod_rewrite:

LoadModule rewrite_module modules/mod_rewrite.so

در بعضی از توزیع‌های لینوکس، مانند Ubuntu، می‌توانید از دستور a2enmod برای فعال‌سازی ماژول‌ها استفاده کنید:

sudo a2enmod rewrite

2. کانفیگ ماژول‌های مختلف

2.1. mod_rewrite

ماژول mod_rewrite به شما امکان می‌دهد که درخواست‌های URL را بازنویسی کنید. این کار برای ایجاد لینک‌های تمیز (SEO-friendly)، هدایت صفحات و تنظیمات متعدد مفید است.

مثال:

RewriteEngine On
RewriteRule ^/oldpage$ /newpage [R=301,L]

• RewriteEngine On: فعال‌سازی بازنویسی URL.
• RewriteRule: تعیین قواعد بازنویسی.
• [R=301]: به معنی ارسال پاسخ 301 (Moved Permanently) است.
• [L]: به معنی پایان قواعد و جلوگیری از اعمال قواعد بعدی است.

2.2. mod_ssl

برای پیکربندی SSL در Apache باید ماژول mod_ssl فعال باشد. این ماژول به شما امکان می‌دهد از HTTPS استفاده کنید.

مثال: در فایل پیکربندی SSL مانند ssl.conf تنظیمات زیر را اعمال کنید:

<VirtualHost *:443>
SSLEngine on
SSLCertificateFile /path/to/certificate.crt
SSLCertificateKeyFile /path/to/private.key
SSLCertificateChainFile /path/to/chain.crt
</VirtualHost>

• SSLEngine on: فعال‌سازی SSL.
• SSLCertificateFile: مسیر به گواهی SSL.
• SSLCertificateKeyFile: مسیر به کلید خصوصی.
• SSLCertificateChainFile: مسیر به فایل زنجیره گواهی‌ها.

2.3. mod_proxy

برای استفاده از Apache به‌عنوان پراکسی معکوس (Reverse Proxy) یا پراکسی ساده، باید mod_proxy و ماژول‌های وابسته مانند mod_proxy_http را فعال کنید.

مثال:

LoadModule proxy_module modules/mod_proxy.so
LoadModule proxy_http_module modules/mod_proxy_http.so

ProxyPass /app/ http://backend-server/app/
ProxyPassReverse /app/ http://backend-server/app/

• ProxyPass: درخواست‌های ورودی را به سرور دیگر هدایت می‌کند.
• ProxyPassReverse: هدایت پاسخ‌ها از سرور به کاربر.

2.4. mod_headers

ماژول mod_headers برای ویرایش و اضافه کردن هدرهای HTTP به کار می‌رود.

مثال:

Header set Strict-Transport-Security "max-age=31536000; includeSubDomains"

این دستور هدر Strict-Transport-Security را برای همه درخواست‌ها تنظیم می‌کند تا فقط از HTTPS استفاده شود.

2.5. mod_deflate

ماژول mod_deflate برای فشرده‌سازی محتوای پاسخ‌های HTTP استفاده می‌شود که باعث کاهش مصرف پهنای باند و تسریع بارگذاری می‌شود.

مثال:

AddOutputFilterByType DEFLATE text/plain text/html text/xml text/css application/javascript

• AddOutputFilterByType DEFLATE: فشرده‌سازی نوع‌های خاصی از محتوای HTTP را فعال می‌کند.

2.6. mod_expires

ماژول mod_expires برای تنظیم زمان انقضای کش (caching) استفاده می‌شود. این ماژول به شما این امکان را می‌دهد که منابع استاتیک مثل تصاویر و فایل‌های CSS و JavaScript را برای مدت زمان معینی کش کنید.

مثال:

ExpiresActive On
ExpiresByType image/jpeg "access plus 1 year"
ExpiresByType text/css "access plus 1 month"

• ExpiresActive On: فعال‌سازی کش.
• ExpiresByType: تنظیم تاریخ انقضا برای انواع مختلف فایل‌ها.

2.7. mod_security

برای امنیت وب‌سایت خود، می‌توانید از ماژول mod_security استفاده کنید. این ماژول از حملات رایج وب مانند SQL Injection و Cross-Site Scripting (XSS) جلوگیری می‌کند.

مثال: برای فعال‌سازی اولیه، باید فایل پیکربندی را ویرایش کنید:

<IfModule mod_security2.c>
SecRuleEngine On
SecRequestBodyAccess On
SecResponseBodyAccess Off
</IfModule>

• SecRuleEngine On: فعال‌سازی فایروال وب.
• SecRequestBodyAccess On: نظارت بر محتوای درخواست‌های ورودی.

2.8. mod_log_config

ماژول mod_log_config برای ثبت اطلاعات لاگ درخواست‌ها و پاسخ‌ها در Apache استفاده می‌شود.

مثال:

CustomLog /var/log/httpd/access_log combined

• CustomLog: فایل لاگ سفارشی را تعیین می‌کند.
• combined: فرمت معمول برای ذخیره لاگ‌ها است که شامل اطلاعاتی مانند آدرس IP، مرورگر و وضعیت پاسخ می‌شود.

3. فعال‌سازی و غیرفعال‌سازی ماژول‌ها

برای فعال‌سازی ماژول‌ها در Apache باید از دستور a2enmod استفاده کنید (برای سیستم‌های مبتنی بر Debian):

sudo a2enmod rewrite

برای غیرفعال کردن ماژول‌ها از دستور a2dismod استفاده کنید:

sudo a2dismod rewrite

4. بارگذاری مجدد Apache

پس از اعمال تغییرات در فایل پیکربندی Apache یا پس از فعال‌سازی ماژول‌ها، باید Apache را برای اعمال تغییرات مجدداً راه‌اندازی کنید:

sudo systemctl restart apache2 # در سیستم‌های مبتنی بر Debian
sudo systemctl restart httpd # در سیستم‌های مبتنی بر Red Hat

5. بررسی وضعیت ماژول‌ها

برای بررسی وضعیت ماژول‌های فعال در Apache می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

apache2ctl -M # برای سیستم‌های مبتنی بر Debian
httpd -M # برای سیستم‌های مبتنی بر Red Hat

نتیجه‌گیری

پیکربندی و کانفیگ ماژول‌های Apache می‌تواند باعث افزایش امنیت، کارایی و عملکرد سرور شما شود. با توجه به نیاز خود می‌توانید ماژول‌های مختلف را فعال کنید و تنظیمات مختلفی را برای بهینه‌سازی عملکرد سرور خود اعمال کنید.

اکستنشن‌های PHP چیستند؟

اکستنشن‌های PHP (PHP Extensions) قطعاتی از کدهای اضافی هستند که قابلیت‌های جدیدی به زبان PHP اضافه می‌کنند. این اکستنشن‌ها معمولاً به زبان‌های دیگر مانند C یا C++ نوشته می‌شوند و برای انجام عملیات پیچیده یا اتصال PHP به سرویس‌های دیگر طراحی شده‌اند. اکستنشن‌ها به PHP امکان می‌دهند که کارهایی مانند ارتباط با دیتابیس‌ها، پردازش تصاویر، ارسال ایمیل، فشرده‌سازی فایل‌ها و بسیاری دیگر از عملیات را انجام دهد.

در اینجا به بررسی برخی از مهم‌ترین و پرکاربردترین اکستنشن‌های PHP می‌پردازیم:

1. mysqli (MySQL Improved)

• کاربرد: برای ارتباط PHP با دیتابیس MySQL و انجام عملیات مختلف مانند انتخاب، درج، به‌روزرسانی و حذف داده‌ها استفاده می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • پشتیبانی از اتصال‌های ایمن (SSL).
  • پشتیبانی از دستورات غیرهمزمان.
  • استفاده از ویژگی‌های جدید MySQL مانند ذخیره‌سازی داده‌ها به صورت JSON و غیره.

نصب:

sudo apt install php-mysqli # در سیستم‌های مبتنی بر Debian
sudo yum install php-mysqli # در سیستم‌های مبتنی بر Red Hat

2. PDO (PHP Data Objects)

• کاربرد: یک لایه انتزاعی برای ارتباط با انواع مختلف دیتابیس‌ها (مانند MySQL, PostgreSQL, SQLite و دیگر DBMSها) ارائه می‌دهد.
• ویژگی‌ها:
  • دسترسی یکپارچه به انواع مختلف دیتابیس‌ها.
  • استفاده از قابلیت‌های آماده برای جلوگیری از حملات SQL Injection.
  • امکان استفاده از پرس‌وجوهای آماده و همچنین فراخوانی متدهای پروسیجر ذخیره‌شده.

نصب:

sudo apt install php-pdo # برای سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-pdo # برای سیستم‌های CentOS/Red Hat

3. gd (Graphics Draw)

• کاربرد: برای پردازش تصاویر مانند تغییر اندازه، افزودن فیلترها، برش و رسم تصاویر گرافیکی در PHP استفاده می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • پشتیبانی از انواع فرمت‌های تصویری مثل JPEG، PNG، GIF و BMP.
  • ایجاد تصاویر به صورت دینامیک برای استفاده در وب سایت‌ها.

نصب:

sudo apt install php-gd # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-gd # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

4. curl

• کاربرد: برای ارسال درخواست‌های HTTP/HTTPS از سرور PHP به دیگر سرویس‌ها (APIها یا وب‌سایت‌ها) و دریافت پاسخ‌ها به کار می‌رود.
• ویژگی‌ها:
  • پشتیبانی از انواع پروتکل‌ها از جمله HTTP، HTTPS، FTP، FTPS و بسیاری دیگر.
  • امکان ارسال داده‌ها به سرویس‌ها (POST و GET) و انجام عملیات‌هایی مانند ارسال فایل و مدیریت کوکی‌ها.

نصب:

sudo apt install php-curl # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-curl # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

5. mbstring (Multibyte String)

• کاربرد: برای کار با رشته‌های چندبایتی (مانند کاراکترهای غیرلاتین مانند فارسی، چینی و ژاپنی) در PHP استفاده می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • امکان انجام عملیات بر روی رشته‌هایی که شامل کاراکترهای چندبایتی هستند.
  • انجام پردازش‌های خاص بر روی کاراکترهای غیرلاتین.

نصب:

sudo apt install php-mbstring # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-mbstring # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

6. opcache

• کاربرد: برای کش کردن (Caching) و بهینه‌سازی اسکریپت‌های PHP استفاده می‌شود. این اکستنشن باعث می‌شود که PHP کدهای خود را در حافظه ذخیره کند تا از دوباره پردازش شدن آن‌ها جلوگیری کند و عملکرد سرور بهبود یابد.
• ویژگی‌ها:
  • کاهش زمان پردازش درخواست‌ها و افزایش سرعت.
  • کاهش بار پردازشی بر روی سرور.

نصب:

sudo apt install php-opcache # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-opcache # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

7. zip

• کاربرد: برای کار با فایل‌های فشرده ZIP در PHP استفاده می‌شود. می‌توان با این اکستنشن فایل‌های فشرده را ایجاد، استخراج و مدیریت کرد.
• ویژگی‌ها:
  • ایجاد و استخراج فایل‌های ZIP.
  • امکان افزودن فایل‌ها و پوشه‌ها به فایل‌های فشرده.

نصب:

sudo apt install php-zip # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-zip # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

8. xdebug

• کاربرد: برای اشکال‌زدایی (debugging) و پروفایلینگ کدهای PHP استفاده می‌شود. این اکستنشن کمک می‌کند تا خطاهای کد را شناسایی کرده و کارایی آن را بهینه کنید.
• ویژگی‌ها:
  • امکان مشاهده خطاها، متغیرها و پشته فراخوانی در زمان اجرا.
  • پشتیبانی از پروفایلینگ و تجزیه و تحلیل عملکرد.

نصب:

sudo apt install php-xdebug # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-xdebug # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

9. intl (Internationalization)

• کاربرد: برای کار با تاریخ و زمان، رشته‌ها و داده‌های منطقه‌ای (locale) در PHP استفاده می‌شود. این اکستنشن به ایجاد برنامه‌هایی با پشتیبانی از زبان‌ها و قالب‌های مختلف کمک می‌کند.
• ویژگی‌ها:
  • کار با تاریخ، زمان و تنظیمات محلی.
  • پشتیبانی از عملیات‌ها به صورت چندزبانه.

نصب:

sudo apt install php-intl # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-intl # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

10. fileinfo

• کاربرد: برای شناسایی نوع فایل‌ها به کار می‌رود. این اکستنشن می‌تواند نوع فایل‌های بارگذاری شده از کاربر را تشخیص دهد و از این طریق عملیات‌هایی مانند بررسی امنیت فایل‌ها را انجام دهد.
• ویژگی‌ها:
  • شناسایی انواع مختلف فایل‌ها (مثلاً تصویر، متن، صوت و غیره).
  • استفاده برای اعتبارسنجی فایل‌ها و جلوگیری از حملات.

نصب:

sudo apt install php-fileinfo # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-fileinfo # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

نتیجه‌گیری:

اکستنشن‌های PHP ابزارهایی قدرتمند برای افزودن قابلیت‌های مختلف به اسکریپت‌های PHP هستند. از آنجایی که PHP برای انجام وظایف خاص به اکستنشن‌های متعدد نیاز دارد، می‌توان گفت که هر پروژه ممکن است به اکستنشن‌های خاصی برای کار با دیتابیس، فایل‌ها، تصاویر و … نیاز داشته باشد. انتخاب و نصب اکستنشن‌ها بر اساس نیاز پروژه می‌تواند کارایی، امنیت و عملکرد سیستم را بهبود بخشد.

1. mysqli (MySQL Improved) یا PDO_MySQL

• ضرورت: برای اتصال به دیتابیس MySQL و انجام عملیات مختلف مانند انتخاب، درج، به‌روزرسانی و حذف داده‌ها.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهای پایگاه‌داده MySQL (به‌ویژه در سیستم‌های مبتنی بر لینوکس).
  • سرورهای که از CMSهای مثل WordPress، Joomla، یا Drupal استفاده می‌کنند که نیاز به ارتباط با دیتابیس MySQL دارند.

نصب:

sudo apt install php-mysqli # برای سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-mysqli # برای سیستم‌های CentOS/Red Hat

2. curl

• ضرورت: برای ارسال درخواست‌های HTTP/HTTPS از PHP به دیگر سرویس‌ها و دریافت پاسخ‌ها (مفید برای ارتباط با APIها یا وب‌سایت‌های دیگر).
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که از APIهای خارجی استفاده می‌کنند.
  • سرورهایی که نیاز به درخواست‌های HTTP/HTTPS دارند.

نصب:

sudo apt install php-curl # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-curl # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

3. opcache

• ضرورت: برای کش کردن (Caching) و بهینه‌سازی اسکریپت‌های PHP، باعث بهبود کارایی و کاهش بار پردازشی سرور می‌شود.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهای پر بازدید یا دارای ترافیک زیاد.
  • سرورهایی که از اسکریپت‌های PHP سنگین استفاده می‌کنند.

نصب:

sudo apt install php-opcache # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-opcache # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

4. mbstring (Multibyte String)

• ضرورت: برای کار با رشته‌های چندبایتی (مانند کاراکترهای غیرلاتین مانند فارسی، چینی و ژاپنی) و پردازش صحیح کاراکترها.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که به زبان‌های غیرلاتین یا چندزبانه سرویس می‌دهند.
  • سرورهایی که وب‌سایت‌هایی با محتوای غیرلاتین دارند.

نصب:

sudo apt install php-mbstring # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-mbstring # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

5. gd (Graphics Draw)

• ضرورت: برای پردازش و ایجاد تصاویر به صورت دینامیک (مفید برای سایت‌هایی که نیاز به ایجاد تصاویر و گرافیک دارند).
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که از تصاویر داینامیک استفاده می‌کنند (برای مثال، در سیستم‌های مدیریت محتوا یا فروشگاه‌های آنلاین).
  • سرورهایی که نیاز به پردازش تصاویر مانند تغییر اندازه، افزودن واترمارک، یا ایجاد گالری دارند.

نصب:

sudo apt install php-gd # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-gd # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

6. fileinfo

• ضرورت: برای شناسایی نوع فایل‌ها و انجام اعتبارسنجی امنیتی بر روی فایل‌ها.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که امکان بارگذاری فایل را دارند (برای مثال، آپلود تصاویر، اسناد و غیره).
  • سرورهایی که باید از حملات مخرب ناشی از بارگذاری فایل‌های آلوده جلوگیری کنند.

نصب:

sudo apt install php-fileinfo # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-fileinfo # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

7. zip

• ضرورت: برای کار با فایل‌های فشرده ZIP (مفید برای ایجاد، استخراج و مدیریت فایل‌های ZIP).
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که قابلیت بارگذاری، استخراج و ایجاد فایل‌های ZIP را دارند.
  • سرورهایی که از سیستم‌های پشتیبان‌گیری خودکار یا مدیریت فایل استفاده می‌کنند.

نصب:

sudo apt install php-zip # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-zip # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

8. mod_rewrite

• ضرورت: برای بازنویسی URLها، این ماژول در تنظیمات Apache بسیار مفید است و برای کار با سایت‌هایی که از URLهای تمیز استفاده می‌کنند، لازم است.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که از URLهای SEO-friendly یا rewrite شده استفاده می‌کنند.
  • سرورهایی که نیاز به هدایت (redirect) یا انتقال صفحات دارند.

نصب:

• معمولاً این ماژول به‌طور پیش‌فرض در Apache نصب است.

9. mod_ssl

• ضرورت: برای پشتیبانی از پروتکل HTTPS و اتصال امن به وب‌سایت‌ها.
• سرورهای مورد استفاده:
  • تمام سرورهایی که نیاز به پشتیبانی از SSL/TLS و HTTPS دارند.
  • سرورهایی که باید ارتباط امن با مرورگر کاربران برقرار کنند.

نصب:

• برای نصب SSL، معمولاً باید گواهی‌نامه‌ها را از یک مرجع صدور گواهی (CA) دریافت کرده و در Apache تنظیم کنید.

10. xdebug

• ضرورت: برای اشکال‌زدایی (debugging) و پروفایلینگ کدهای PHP.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهای توسعه و تست (معمولاً در سرورهای تولید نباید فعال باشد).
  • سرورهایی که نیاز به تجزیه و تحلیل عملکرد یا اشکال‌زدایی کد دارند.

نصب:

sudo apt install php-xdebug # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-xdebug # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

11. intl (Internationalization)

• ضرورت: برای کار با داده‌های منطقه‌ای و پشتیبانی از تاریخ، زمان و رشته‌های چندزبانه.
• سرورهای مورد استفاده:
  • سرورهایی که به زبان‌های مختلف پشتیبانی می‌کنند.
  • سرورهایی که نیاز به پردازش تاریخ و زمان به صورت محلی دارند.

نصب:

sudo apt install php-intl # در سیستم‌های Debian/Ubuntu
sudo yum install php-intl # در سیستم‌های CentOS/Red Hat

جمع‌بندی:

در بیشتر سرورها و برنامه‌های PHP، فعال‌سازی اکستنشن‌های زیر ضروری است:

• mysqli یا PDO_MySQL برای ارتباط با دیتابیس.
• curl برای ارسال درخواست‌های HTTP/HTTPS.
• opcache برای بهبود عملکرد.
• mbstring برای پشتیبانی از رشته‌های چندبایتی.
• gd برای پردازش تصاویر.
• fileinfo برای شناسایی نوع فایل‌ها.
• zip برای کار با فایل‌های فشرده.

این اکستنشن‌ها معمولاً در اکثر سرورهای PHP فعال هستند، اما بسته به نوع پروژه و نیازهایتان، ممکن است نیاز به اکستنشن‌های خاص دیگری هم داشته باشید.

در اینجا، توضیحاتی درباره‌ی اکستنشن‌ها و کتابخانه‌های مهم Ruby آورده شده است:

1. Rails

• کاربرد: Rails یکی از معروف‌ترین فریم‌ورک‌های Ruby است که برای توسعه وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های وب استفاده می‌شود. این فریم‌ورک، توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد تا اپلیکیشن‌های پیچیده را با سرعت بالا ایجاد کنند.
• اکستنشن‌ها:
  • ActiveRecord: برای مدیریت دیتابیس و انجام عملیات CRUD.
  • ActionView: برای رندر کردن HTML و نمایش داده‌ها.
  • ActionController: برای پردازش درخواست‌ها و ارسال پاسخ.
  • ActiveJob: برای مدیریت کارهای پس‌زمینه.
  • Devise: برای مدیریت احراز هویت (Authentication).

2. Bundler

• کاربرد: Bundler ابزاری است برای مدیریت و نصب کتابخانه‌های Ruby در پروژه‌ها. این ابزار به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که کتابخانه‌ها و اکستنشن‌ها را به راحتی در پروژه خود مدیریت کنند.

نصب و استفاده:

gem install bundler

• کاربردها:
  • مدیریت وابستگی‌ها و اکستنشن‌ها.
  • مدیریت نسخه‌ها و نصب کتابخانه‌های مختلف از Gemfile.

3. RSpec

• کاربرد: RSpec یکی از محبوب‌ترین فریم‌ورک‌ها برای تست در Ruby است. این ابزار به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد که به راحتی تست‌هایی را برای کدهای خود بنویسند.

نصب:

gem install rspec

• ویژگی‌ها:
  • تست واحد (Unit Testing).
  • تست یکپارچگی (Integration Testing).
  • نوشتن تست‌ها به زبان طبیعی و قابل‌فهم.

4. Sidekiq

• کاربرد: Sidekiq یک سیستم پردازش وظایف پس‌زمینه است که به شما این امکان را می‌دهد که عملیات‌هایی مانند ارسال ایمیل یا پردازش داده‌ها را در پس‌زمینه اجرا کنید، بدون اینکه بار زیادی بر روی سرور اصلی ایجاد شود.
• ویژگی‌ها:
  • پردازش سریع و مقیاس‌پذیر.
  • پشتیبانی از Jobهای پس‌زمینه.
  • صف‌های Jobهای متعدد.

5. Sinatra

• کاربرد: Sinatra یک میکروفریم‌ورک برای Ruby است که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد اپلیکیشن‌های وب را با حداقل کد بنویسند. برخلاف Rails، که یک فریم‌ورک کامل است، Sinatra سبک‌تر و ساده‌تر است.
• ویژگی‌ها:
  • توسعه سریع API.
  • پشتیبانی از روتینگ و Middleware.
  • مناسب برای پروژه‌های کوچک و میان‌رده.

6. Pry

• کاربرد: Pry یک Interactive Ruby Shell است که به برنامه‌نویسان Ruby این امکان را می‌دهد تا کد خود را به‌صورت تعاملی اجرا و اشکال‌زدایی کنند.
• ویژگی‌ها:
  • امکان اجرای دستورات Ruby به‌صورت زنده.
  • پشتیبانی از اشکال‌زدایی در زمان اجرا.
  • قابلیت مشاهده و تغییر وضعیت متغیرها و اشیاء.

7. Capybara

• کاربرد: Capybara برای انجام تست‌های Acceptance Testing و Integration Testing استفاده می‌شود. این کتابخانه به‌ویژه برای تست رابط کاربری وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها مناسب است.
• ویژگی‌ها:
  • تعامل خودکار با مرورگر وب.
  • شبیه‌سازی رفتار کاربر و تست پاسخ‌ها.
  • کار با فریم‌ورک‌های دیگری مانند RSpec یا Cucumber.

8. ActiveModel

• کاربرد: ActiveModel مجموعه‌ای از ویژگی‌ها است که به شما این امکان را می‌دهد که شیءهای Ruby خود را به‌عنوان مدل‌های داده مدیریت کنید. این مدل‌ها می‌توانند ویژگی‌هایی مانند اعتبارسنجی داده‌ها، تبدیل داده‌ها و غیره داشته باشند.
• ویژگی‌ها:
  • مدل‌های ساده که به راحتی با پایگاه‌داده تعامل دارند.
  • پشتیبانی از اعتبارسنجی‌ها، فراخوانی callbackها و روابط.

9. FactoryBot

• کاربرد: FactoryBot ابزاری است برای ایجاد داده‌های آزمایشی در هنگام نوشتن تست‌ها. این ابزار برای ساخت داده‌های شبیه‌سازی‌شده (Mock Data) برای تست استفاده می‌شود.

نصب:

gem install factory_bot_rails

• ویژگی‌ها:
  • تولید داده‌های تصادفی و قابل تنظیم برای تست.
  • مناسب برای استفاده در کنار RSpec یا دیگر فریم‌ورک‌های تست.

10. Paperclip (یا ActiveStorage)

• کاربرد: Paperclip یک اکستنشن برای مدیریت آپلود فایل‌ها در Rails است. اگرچه ActiveStorage در نسخه‌های جدیدتر Rails جایگزین شده است، اما Paperclip هنوز در برخی پروژه‌ها به‌طور گسترده استفاده می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • بارگذاری فایل‌های مختلف (عکس، فایل‌های PDF و غیره).
  • ذخیره‌سازی در سیستم فایل یا در سرویس‌های ابری مانند Amazon S3.
  • تغییر اندازه، برش و پردازش تصاویر.

11. RailsAdmin

• کاربرد: RailsAdmin یک داشبورد مدیریت گرافیکی است که برای سیستم‌های Rails ساخته شده است. این ابزار به شما امکان می‌دهد تا به‌راحتی از طریق رابط کاربری، داده‌ها را مدیریت و تغییر دهید.
• ویژگی‌ها:
  • ایجاد رابط کاربری برای مدیریت محتوا.
  • پشتیبانی از جداول مختلف پایگاه‌داده.
  • سفارشی‌سازی و تنظیمات مختلف برای کنترل دسترسی.

12. Redis

• کاربرد: Redis یک سیستم ذخیره‌سازی داده‌های مبتنی بر حافظه است که برای کش کردن، ذخیره‌سازی نشست‌ها و پیام‌رسانی در زمان واقعی استفاده می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • کش کردن داده‌ها برای افزایش سرعت.
  • ذخیره‌سازی نشست‌ها و اطلاعات موقت.
  • پشتیبانی از صف‌های پیام و پردازش زمان واقعی.

13. Redis و Sidekiq

• کاربرد: Redis به‌طور معمول برای ذخیره‌سازی داده‌ها و صف‌های پس‌زمینه همراه با Sidekiq برای پردازش کارهای پس‌زمینه استفاده می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • صف‌های job و پردازش همزمان.
  • بهبود عملکرد پردازش‌های پس‌زمینه در پروژه‌های بزرگ.

جمع‌بندی:

در Ruby و فریم‌ورک‌های آن، بسیاری از کتابخانه‌ها و اکستنشن‌ها برای تسهیل کارهای روزمره توسعه‌دهندگان وجود دارد. این اکستنشن‌ها به شما کمک می‌کنند تا پروژه‌های خود را سریع‌تر، امن‌تر و با قابلیت‌های بیشتری توسعه دهید. از جمله اکستنشن‌های پرکاربرد در Ruby می‌توان به Rails، RSpec، Sidekiq، FactoryBot و Pry اشاره کرد که برای انواع مختلف توسعه وب، تست، پردازش پس‌زمینه و اشکال‌زدایی مناسب هستند.

ویژگی‌ها و عملکرد Tomcat 8.5:

1. پشتیبانی از Servlet 3.1 و JSP 2.3:
   • Tomcat 8.5 از Servlet 3.1 و JSP 2.3 پشتیبانی می‌کند. این نسخه‌ها از ویژگی‌های جدیدی مانند non-blocking I/O و asynchronous processing پشتیبانی می‌کنند که می‌تواند عملکرد و مقیاس‌پذیری برنامه‌های جاوا را بهبود بخشد.
2. پشتیبانی از HTTP/2:
   • Tomcat 8.5 به‌طور پیش‌فرض از پروتکل HTTP/2 پشتیبانی می‌کند که باعث افزایش سرعت بارگذاری صفحات وب و کاهش تأخیر در درخواست‌های مرورگر می‌شود.
3. پشتیبانی از TLS (Transport Layer Security):
   • این نسخه از Tomcat از TLS (نسخه‌های مختلف) برای برقراری ارتباطات امن و رمزگذاری شده پشتیبانی می‌کند، که باعث ایمن‌تر شدن داده‌ها در حین انتقال می‌شود.
4. بهبود عملکرد با استفاده از I/O غیربسته (Non-blocking I/O):
   • در این نسخه، Tomcat از non-blocking I/O برای درخواست‌های ورودی/خروجی پشتیبانی می‌کند که به‌طور خاص برای برنامه‌های وب با بار زیاد مفید است.
5. مدیریت آسان با Manager App:
   • Tomcat 8.5 شامل یک مدیر برنامه داخلی است که امکان مدیریت و نظارت بر برنامه‌های وب جاوا را فراهم می‌آورد. این برنامه به شما امکان می‌دهد که برنامه‌ها را مستقیماً از رابط وب آن مستقر کنید.
6. پشتیبانی از Cluster و توزیع بار:
   • این نسخه از Tomcat از ویژگی‌های clustered برای توزیع بار و مدیریت جلسات پشتیبانی می‌کند، که به شما کمک می‌کند تا سرورهای مختلف را برای پردازش درخواست‌ها به‌طور مؤثرتر مدیریت کنید.
7. پشتیبانی از WebSocket:
   • Tomcat 8.5 از WebSocket نیز پشتیبانی می‌کند که برای ایجاد ارتباطات دوطرفه در زمان واقعی بین کلاینت و سرور کاربرد دارد (مثلاً برای برنامه‌های چت آنلاین یا خدمات مشابه).
8. پشتیبانی از Java 8 و نسخه‌های بالاتر:
   • Tomcat 8.5 از نسخه‌های Java 8 و بالاتر پشتیبانی می‌کند که ویژگی‌ها و APIهای جدیدتری را برای توسعه‌دهندگان جاوا فراهم می‌کند.

تفاوت Tomcat 8.5 با نسخه‌های قبلی (مثل Tomcat 8.0 یا Tomcat 7):

• Tomcat 8.5 شامل به‌روزرسانی‌هایی برای پشتیبانی از نسخه‌های جدید Java و Servlet/JSP است. این نسخه همچنین شامل رفع اشکالات، بهبود عملکرد و بهینه‌سازی‌های امنیتی است.
• در مقایسه با Tomcat 7، نسخه 8.5 ویژگی‌های جدیدتری مثل HTTP/2 و بهبودهای غیر همزمان (asynchronous processing) را ارائه می‌دهد.

نصب Tomcat 8.5:

برای نصب Tomcat 8.5 روی یک سرور لینوکس، مراحل زیر به‌طور کلی انجام می‌شود:

1. دانلود Tomcat 8.5 از وب‌سایت Apache.

2. استخراج فایل‌ها:

tar xvf apache-tomcat-8.5.x.tar.gz

3. تنظیمات محیطی: به‌عنوان مثال، می‌توانید متغیر CATALINA_HOME را برای اشاره به مسیر نصب Tomcat تنظیم کنید:

export CATALINA_HOME=/path/to/apache-tomcat-8.5.x

4. راه‌اندازی سرور Tomcat: برای شروع Tomcat، کافی است که از دستور زیر استفاده کنید:

CATALINA_HOME/bin/startup.sh$

کاربردهای Tomcat 8.5:

1. میزبانی از برنامه‌های وب جاوا: Tomcat برای میزبانی از برنامه‌های وب که از Servlet‌ها و JSP‌ها استفاده می‌کنند طراحی شده است.
2. اجرای فریم‌ورک‌های جاوا: فریم‌ورک‌هایی مانند Spring، Struts، JSF و Grails می‌توانند بر روی Tomcat اجرا شوند.
3. پشتیبانی از معماری‌های مقیاس‌پذیر: به‌عنوان یک کانتینر وب و سرور برنامه، Tomcat می‌تواند به‌طور مؤثر در زیرساخت‌های مقیاس‌پذیر و ابری استفاده شود.

جمع‌بندی:

Tomcat 8.5 یک انتخاب عالی برای توسعه‌دهندگان جاوا است که به دنبال یک سرور وب قدرتمند، مقیاس‌پذیر و با پشتیبانی از تکنولوژی‌های جدید مانند HTTP/2 و WebSocket هستند. این نسخه به‌ویژه برای برنامه‌هایی که نیاز به پردازش همزمان دارند، مناسب است و می‌تواند به طور مؤثری در محیط‌های تولید استفاده شود.

Node.js به طور خاص برای ساخت اپلیکیشن‌های شبکه‌ای و وب‌سایت‌های مقیاس‌پذیر طراحی شده است و به دلیل ویژگی‌های خاص خود، به‌ویژه برای برنامه‌های real-time و برنامه‌های شبکه‌ای با ورودی/خروجی زیاد (I/O-heavy) کاربرد دارد.

ویژگی‌های کلیدی Node.js:

1. یکپارچگی با JavaScript:
   • Node.js این امکان را فراهم می‌آورد که از زبان JavaScript برای برنامه‌نویسی در سمت سرور استفاده کنید. به این ترتیب، شما می‌توانید از یک زبان مشترک برای برنامه‌نویسی در هر دو سمت سرور و کلاینت استفاده کنید.
2. موتور V8 جاوا اسکریپت:
   • Node.js از موتور V8 که توسط گوگل برای مرورگر کروم توسعه داده شده است، برای اجرای کد جاوا اسکریپت استفاده می‌کند. این موتور سرعت بالایی دارد و بهبودهای مداومی در آن صورت می‌گیرد.
3. مدل غیر مسدود کننده (Non-blocking I/O):
   • Node.js از مدل ورودی/خروجی غیر مسدود کننده (Non-blocking I/O) استفاده می‌کند. به این معنی که عملیات‌های ورودی/خروجی مانند خواندن و نوشتن فایل‌ها یا درخواست‌های HTTP به‌طور همزمان اجرا می‌شوند، بدون اینکه جریان کد متوقف شود. این ویژگی باعث می‌شود Node.js برای برنامه‌های وب که به تعداد زیادی درخواست همزمان نیاز دارند، مناسب باشد.
4. یک‌نواختی و مقیاس‌پذیری:
   • به‌خاطر مدل single-threaded (یک نخ اجرایی)، Node.js می‌تواند با کارایی بالا به تعداد زیادی از درخواست‌ها پاسخ دهد، که این ویژگی به‌ویژه برای برنامه‌های real-time مانند چت‌ها یا بازی‌های آنلاین مفید است.
5. پشتیبانی از NPM (Node Package Manager):
   • NPM یک مدیر بسته است که همراه با Node.js نصب می‌شود. این ابزار به شما این امکان را می‌دهد که به سادگی از کتابخانه‌ها و پکیج‌های موجود در جامعه Node.js استفاده کنید و بسته‌های جدیدی را به پروژه خود اضافه کنید. NPM یکی از بزرگ‌ترین مخازن پکیج‌ها برای جاوا اسکریپت است.
6. کارایی بالا در برنامه‌های مقیاس‌پذیر:
   • به‌خاطر اینکه Node.js به صورت event-driven طراحی شده است، برای پروژه‌هایی که نیاز به پردازش همزمان دارند، مانند وب‌سایت‌های با ترافیک بالا و اپلیکیشن‌های real-time، بسیار مناسب است.

مزایای استفاده از Node.js:

1. عملکرد بالا:
   • به‌خاطر استفاده از موتور V8 و پردازش غیر مسدود کننده، Node.js می‌تواند بار زیادی را به‌طور همزمان پردازش کند و بسیار سریع است.
2. کدنویسی آسان:
   • به دلیل استفاده از زبان جاوا اسکریپت، اگر قبلاً با جاوا اسکریپت در سمت کلاینت کار کرده باشید، می‌توانید به راحتی به سمت سرور بروید و از همان زبان برای نوشتن کد استفاده کنید.
3. پشتیبانی از معماری مقیاس‌پذیر:
   • با توجه به ویژگی‌های خاص Node.js، از جمله پشتیبانی از معماری event-loop و non-blocking I/O، این پلتفرم برای برنامه‌های مقیاس‌پذیر و پر ترافیک بسیار مناسب است.
4. ایجاد اپلیکیشن‌های real-time:
   • Node.js برای ساخت اپلیکیشن‌هایی که نیاز به ارتباط بلادرنگ دارند (مانند چت‌ها یا بازی‌های آنلاین) بسیار مناسب است.
5. جامعه بزرگ و فعال:
   • به‌خاطر پشتیبانی گسترده از سمت جامعه توسعه‌دهندگان، Node.js با مجموعه بزرگی از پکیج‌ها و ابزارهای آماده در دسترس است که می‌تواند در پروژه‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

کاربردهای رایج Node.js:

1. برنامه‌های real-time:
   • مانند چت‌ها، پیام‌رسان‌ها، بازی‌های آنلاین و سیستم‌های همکاری در زمان واقعی.
2. API‌های وب:
   • Node.js برای ساخت RESTful APIs و GraphQL APIs استفاده می‌شود و به دلیل کارایی بالایی که در پردازش درخواست‌های HTTP دارد، می‌تواند بار سنگین را تحمل کند.
3. اپلیکیشن‌های تک صفحه‌ای (SPA):
   • برای ایجاد وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های تک صفحه‌ای که نیاز به بارگذاری سریع دارند و برای پاسخگویی به درخواست‌های کاربر به سرعت طراحی شده‌اند.
4. پردازش فایل‌ها:
   • Node.js می‌تواند برای کار با فایل‌ها، مانند آپلود فایل‌ها، خواندن و نوشتن داده‌ها در فایل‌ها و پردازش داده‌های ورودی/خروجی استفاده شود.
5. دستگاه‌های اینترنت اشیاء (IoT):
   • به‌خاطر کارایی بالای Node.js در پردازش همزمان، این پلتفرم برای دستگاه‌های IoT که نیاز به پردازش داده‌های زیادی از دستگاه‌های مختلف دارند، کاربردی است.
6. میکروسرویس‌ها:
   • به‌خاطر سبک بودن و عملکرد بالا، Node.js برای پیاده‌سازی معماری‌های میکروسرویس بسیار مناسب است.

معایب Node.js:

1. عدم مناسب بودن برای محاسبات سنگین CPU:
   • از آنجایی که Node.js single-threaded است، اگر اپلیکیشن شما به پردازش‌های سنگین پردازشی (مثل محاسبات پیچیده ریاضی) نیاز دارد، ممکن است عملکرد آن کاهش یابد.
2. پشتیبانی ضعیف از برخی کتابخانه‌ها:
   • اگرچه Node.js دارای یک مجموعه بزرگ از کتابخانه‌ها است، اما در برخی حوزه‌ها، مثل پردازش‌های پیچیده گرافیکی یا محاسبات سنگین، ممکن است پشتیبانی کمتری داشته باشد.
3. بازبینی‌های پیچیده در کدهای بزرگ:
   • مدیریت کدهای پیچیده در پروژه‌های بزرگ و یا پیچیده به‌ویژه در مقایسه با سایر زبان‌ها، ممکن است به دلیل عدم وجود ویژگی‌هایی مانند تایپ‌گذاری ایستا در جاوا اسکریپت، پیچیده شود.

مثال ساده از برنامه “Hello World” با Node.js:

// ایجاد یک سرور HTTP ساده با Node.js
const http = require('http');

const server = http.createServer((req, res) => {
res.write('Hello, World!');
res.end();
});

server.listen(3000, () => {
console.log('Server running at http://localhost:3000/');
});

نصب Node.js:

برای نصب Node.js، می‌توانید از دستور زیر در سیستم‌های لینوکسی استفاده کنید:

sudo apt update
sudo apt install nodejs
sudo apt install npm

جمع‌بندی:

Node.js به‌عنوان یک پلتفرم سبک، مقیاس‌پذیر و سریع برای ساخت برنامه‌های وب و شبکه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از جاوا اسکریپت برای برنامه‌نویسی سمت سرور، پردازش غیر مسدود کننده و پشتیبانی از NPM به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که برنامه‌های پیچیده و مقیاس‌پذیر را به راحتی بسازند.

ModSecurity به‌عنوان یک Web Application Firewall (WAF) عمل می‌کند و به محافظت از اپلیکیشن‌های وب در برابر انواع حملات کمک می‌کند. این ابزار می‌تواند درخواست‌های ورودی و خروجی را برای شناسایی و مسدود کردن حملات احتمالی آنالیز کند.

ویژگی‌ها و کاربردهای ModSecurity:

1. Web Application Firewall (WAF):
   • ModSecurity به‌عنوان یک WAF عمل می‌کند که تمامی درخواست‌ها و پاسخ‌های HTTP را آنالیز می‌کند و در صورت شناسایی حملات یا رفتارهای مشکوک، آنها را مسدود می‌کند.
   • به عنوان مثال، ModSecurity می‌تواند از SQL Injection، XSS، Remote File Inclusion (RFI) و سایر حملات جلوگیری کند.
2. قوانین قابل تنظیم:
   • ModSecurity از قوانینی به نام ModSecurity Rules استفاده می‌کند که به آن اجازه می‌دهد تا رفتار درخواست‌ها را بررسی کرده و حملات شناخته شده را شبیه‌سازی و مسدود کند.
   • این قوانین به‌طور پیش‌فرض به‌روزرسانی می‌شوند، اما می‌توان آن‌ها را بسته به نیازهای خاص خود سفارشی کرد.
3. مکانیزم محافظت در برابر حملات Zero-Day:
   • ModSecurity با شناسایی الگوهای حملات جدید و به‌روز شدن سریع می‌تواند در برابر حملات Zero-Day (حملاتی که پیش از انتشار آن‌ها شناخته نشده‌اند) محافظت کند.
4. آنالیز ترافیک و گزارش‌دهی:
   • این ماژول می‌تواند ترافیک HTTP و درخواست‌ها را ثبت کرده و گزارش‌های دقیقی از فعالیت‌های مشکوک ایجاد کند. این قابلیت به مدیران سرور کمک می‌کند تا رفتار کاربران و تهدیدات احتمالی را شناسایی کنند.
5. مسدود کردن حملات شناخته شده:
   • ModSecurity قادر است از بسیاری از حملات شناخته شده مانند SQL Injection، Cross-Site Scripting (XSS)، Command Injection، Cross-Site Request Forgery (CSRF)، Remote File Inclusion (RFI) و Local File Inclusion (LFI) جلوگیری کند.
6. پشتیبانی از Rule Setهای مختلف:
   • ModSecurity از OWASP CRS (Core Rule Set) و دیگر Rule Setها پشتیبانی می‌کند که به شناسایی تهدیدات مختلف کمک می‌کند. این مجموعه‌ها به‌طور مداوم به‌روز می‌شوند و بسیاری از آسیب‌پذیری‌ها و حملات جدید را پوشش می‌دهند.
7. رابط کاربری ساده:
   • ModSecurity دارای یک رابط کاربری ساده است که به راحتی می‌توان آن را نصب و پیکربندی کرد. تنظیمات پیش‌فرض آن معمولاً برای بسیاری از کاربردها مناسب است، اما می‌توان آن را برای نیازهای خاص تنظیم کرد.
8. پشتیبانی از چندین وب‌سرور:
   • ModSecurity به‌طور پیش‌فرض با Apache کار می‌کند، اما می‌توان آن را برای Nginx و IIS نیز تنظیم کرد.

مزایای استفاده از ModSecurity:

1. افزایش امنیت اپلیکیشن‌های وب:
   • ModSecurity یکی از ابزارهای موثر در مقابله با حملات پیچیده و رایج مانند SQL Injection و XSS است که می‌تواند از وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های وب در برابر تهدیدات مخرب محافظت کند.
2. قابلیت گسترش و سفارشی‌سازی:
   • قوانین ModSecurity قابل سفارشی شدن هستند، به‌این معنی که شما می‌توانید بسته به نیازهای خاص خود آن را تنظیم کنید و حملات خاصی را هدف قرار دهید.
3. مناسب برای مدیریت ترافیک وب‌سایت‌های پربازدید:
   • ModSecurity می‌تواند در سرورهایی که ترافیک سنگینی دارند به‌طور مؤثر کار کند و از آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده در برابر حملات جلوگیری کند.
4. آگاهی از تهدیدات و نظارت بر ترافیک:
   • با استفاده از گزارش‌دهی پیشرفته، مدیران سرور می‌توانند اطلاعات مفیدی در مورد تهدیدات امنیتی و رفتارهای مشکوک دریافت کنند.

معایب و چالش‌ها:

1. نیاز به پیکربندی دقیق:
   • اگرچه ModSecurity به‌طور پیش‌فرض دارای تنظیمات مناسبی است، اما برای بهینه‌سازی عملکرد و جلوگیری از مسدود کردن ترافیک معتبر، باید تنظیمات دقیقی انجام شود.
2. اثر بر عملکرد:
   • اجرای ModSecurity می‌تواند بر عملکرد سرور تأثیر بگذارد، به‌ویژه در صورت استفاده از قوانین پیچیده یا در سرورهایی که درخواست‌های زیادی دارند. بنابراین، تنظیمات صحیح برای حفظ تعادل میان امنیت و عملکرد ضروری است.
3. بروزرسانی و نگهداری قوانین:
   • نیاز به بروزرسانی مداوم قوانین ModSecurity به‌طور منظم وجود دارد تا با تهدیدات جدید هماهنگ باشد.

نصب و راه‌اندازی ModSecurity:

برای نصب ModSecurity در سرور لینوکس (با استفاده از Apache)، مراحل زیر به‌طور کلی دنبال می‌شود:

1. نصب بسته‌های مورد نیاز: بسته‌های ModSecurity را می‌توانید با استفاده از YUM یا APT در توزیع‌های مختلف لینوکس نصب کنید. به عنوان مثال:

sudo systemctl restart apache2

جمع‌بندی:

ModSecurity یک ابزار امنیتی قوی است که به‌عنوان یک Web Application Firewall (WAF) عمل می‌کند و برای محافظت از برنامه‌های وب در برابر حملات رایج و تهدیدات امنیتی بسیار مؤثر است. این ماژول می‌تواند از SQL Injection، Cross-Site Scripting (XSS)، Cross-Site Request Forgery (CSRF) و دیگر حملات شناخته‌شده جلوگیری کند و به توسعه‌دهندگان و مدیران سرور این امکان را می‌دهد که امنیت وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها را بهبود بخشند.

1. نصب ModSecurity

ابتدا باید مطمئن شوید که ModSecurity بر روی سرور شما نصب شده است. در اینجا، مراحل نصب در سرورهای مختلف ذکر شده است:

نصب ModSecurity بر روی Apache در سرور لینوکس (Debian/Ubuntu):

sudo apt-get update
sudo apt-get install libapache2-mod-security2

نصب ModSecurity بر روی Apache در سرور لینوکس (CentOS/RHEL):

sudo yum install mod_security

نصب ModSecurity برای Nginx:

برای استفاده از ModSecurity با Nginx، باید از ماژول ModSecurity-nginx استفاده کنید که باید از سورس نصب شود. نصب آن می‌تواند پیچیده‌تر باشد و نیاز به کامپایل Nginx با پشتیبانی از این ماژول دارد.

2. فعال‌سازی ModSecurity

پس از نصب، باید ModSecurity را فعال کنید. به‌طور پیش‌فرض، این ماژول در بیشتر موارد فعال نیست و باید به‌طور دستی آن را فعال کنید.

فعال‌سازی ModSecurity در Apache:

• پیکربندی اصلی ModSecurity معمولاً در فایل /etc/modsecurity/modsecurity.conf قرار دارد.
• برای فعال‌سازی، باید خط SecRuleEngine On را در این فایل قرار دهید.

مثال:

SecRuleEngine On

در صورتی که این خط قبلاً در فایل موجود بود و برابر با SecRuleEngine DetectionOnly تنظیم شده بود، آن را به SecRuleEngine On تغییر دهید.

راه‌اندازی مجدد Apache:

پس از انجام تغییرات در فایل پیکربندی، Apache را باید مجدداً راه‌اندازی کنید تا تغییرات اعمال شود:

sudo systemctl restart apache2

3. بارگذاری قوانین ModSecurity

برای پیکربندی موثرتر و ایمن‌تر، باید قوانین ModSecurity را بارگذاری کنید. این قوانین به شما کمک می‌کند که بتوانید از بسیاری از حملات رایج و آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده جلوگیری کنید.

بارگذاری OWASP CRS (Core Rule Set):

OWASP CRS یک مجموعه قوانین رایج برای محافظت در برابر تهدیدات امنیتی وب است که به‌طور پیش‌فرض برای ModSecurity توصیه می‌شود. برای نصب و بارگذاری این قوانین، مراحل زیر را انجام دهید:

1.دانلود OWASP CRS: به وب‌سایت رسمی OWASP CRS بروید و آخرین نسخه آن را دانلود کنید:

cd /etc/modsecurity/
sudo git clone https://github.com/SpiderLabs/owasp-modsecurity-crs.git

2. پیکربندی ModSecurity برای استفاده از OWASP CRS: پس از دانلود قوانین، باید فایل پیکربندی ModSecurity را به گونه‌ای تنظیم کنید که از این مجموعه قوانین استفاده کند.

در فایل modsecurity.conf، خطوط زیر را اضافه کنید یا uncomment کنید:

IncludeOptional /etc/modsecurity/owasp-modsecurity-crs/crs-setup.conf
IncludeOptional /etc/modsecurity/owasp-modsecurity-crs/rules/*.conf

3. راه‌اندازی مجدد Apache: بعد از بارگذاری و پیکربندی قوانین، باید Apache را مجدداً راه‌اندازی کنید:

sudo systemctl restart apache2

4. پیکربندی گزینه‌های امنیتی اضافی

تنظیمات اضافی برای امنیت بیشتر:

ModSecurity دارای چندین گزینه پیکربندی است که می‌تواند برای بهبود امنیت سیستم تنظیم شود:

• فعال کردن حالت محافظت واقعی: به‌طور پیش‌فرض، ModSecurity می‌تواند در حالت DetectionOnly باشد که فقط حملات را شناسایی می‌کند، نه مسدود. برای جلوگیری از حملات، باید آن را به حالت On تغییر دهید.

SecRuleEngine On

• تنظیم نرخ درخواست‌ها: شما می‌توانید محدودیت‌هایی برای تعداد درخواست‌های HTTP از یک IP خاص تعیین کنید تا از حملات Denial of Service (DoS) جلوگیری کنید:

SecRequestBodyLimit 13107200
SecRequestBodyNoFilesLimit 131072

• تنظیمات ثبت‌نام حملات (Logging): می‌توانید سطح گزارش‌گیری را تنظیم کنید که شامل جزئیات بیشتری از حملات است:

SecAuditEngine RelevantOnly
SecAuditLog /var/log/modsec_audit.log

5. بررسی گزارش‌ها

برای بررسی رفتار ModSecurity و اینکه چگونه حملات شبیه‌سازی شده‌اند، می‌توانید گزارش‌های ModSecurity را بررسی کنید.

• گزارش‌های ModSecurity معمولاً در مسیر /var/log/apache2/modsec_audit.log یا مشابه آن ذخیره می‌شوند.
• شما می‌توانید گزارش‌ها را با استفاده از دستورات زیر بررسی کنید:

tail -f /var/log/apache2/modsec_audit.log

6. به‌روز‌رسانی قوانین ModSecurity

برای اینکه ModSecurity همیشه به‌روز باشد و از تهدیدات جدید جلوگیری کند، باید قوانین ModSecurity را به‌طور دوره‌ای به‌روزرسانی کنید.

به‌روزرسانی قوانین OWASP CRS:

اگر از OWASP CRS استفاده می‌کنید، می‌توانید از دستور زیر برای به‌روزرسانی قوانین استفاده کنید:

cd /etc/modsecurity/owasp-modsecurity-crs
sudo git pull origin master

7. عیب‌یابی و رفع مشکلات

در صورتی که بعد از نصب و پیکربندی ModSecurity با مشکلاتی مانند مسدود شدن درخواست‌های معتبر یا کاهش عملکرد مواجه شدید، باید مراحل زیر را دنبال کنید:

1. بررسی فایل‌های گزارش: بررسی فایل‌های گزارش مانند modsec_audit.log برای شناسایی درخواست‌هایی که توسط ModSecurity مسدود شده‌اند.
2. تنظیم قوانین به‌صورت دقیق‌تر: ممکن است نیاز به تنظیم دقیق‌تر قوانین و whitelisting (اجازه دادن) برخی از درخواست‌های خاص داشته باشید.
3. استفاده از ModSecurity Debugging: می‌توانید برای عیب‌یابی بیشتر از حالت debug استفاده کنید:

SecDebugLog /var/log/modsec_debug.log
SecDebugLogLevel 3

نتیجه‌گیری

پیکربندی ModSecurity به شما این امکان را می‌دهد که از برنامه‌های وب خود در برابر حملات رایج مانند SQL Injection، XSS، RFI، و سایر تهدیدات امنیتی محافظت کنید. استفاده از OWASP CRS برای بارگذاری مجموعه قوانین امنیتی و تنظیمات مربوط به امنیت، گزارش‌دهی، و به‌روزرسانی قوانین، به شما کمک می‌کند تا از سرور و وب‌سایت خود به‌خوبی محافظت کنید.

مراحل نصب Nginx در cPanel

1. نصب و راه‌اندازی Nginx به‌عنوان Web Server

برای نصب Nginx به‌عنوان reverse proxy در کنار Apache در cPanel، شما به easyapache4 یا Engintron نیاز دارید. Engintron یک افزونه برای cPanel است که به شما این امکان را می‌دهد که به راحتی Nginx را نصب و پیکربندی کنید.

روش اول: استفاده از Engintron برای نصب Nginx

1. نصب Engintron:

• • Engintron یک افزونه cPanel است که نصب Nginx و تنظیمات مربوط به آن را به‌طور ساده فراهم می‌کند. برای نصب این افزونه ابتدا وارد SSH سرور خود شوید.

ssh root@your_server_ip

سپس دستور زیر را برای نصب Engintron اجرا کنید:

curl -sSO https://engintron.com/install.sh
bash install.sh

2. راه‌اندازی و تنظیم Engintron:

• پس از نصب، باید وارد cPanel شوید و بخش Engintron را پیدا کنید. در آنجا گزینه‌هایی برای مدیریت Nginx خواهید داشت.
• در داخل Engintron، شما می‌توانید Nginx را به‌عنوان یک reverse proxy برای Apache تنظیم کنید، به این معنی که درخواست‌های HTTP ابتدا به Nginx می‌روند و در صورت نیاز به پردازش بیشتر، به Apache ارسال می‌شوند.
• همچنین می‌توانید تنظیمات Nginx را برای سرویس‌دهی فایل‌های استاتیک یا سایر تنظیمات خاص وب‌سایت‌ها انجام دهید.

3. راه‌اندازی Nginx و Apache:

• پس از نصب و پیکربندی، Engintron به‌طور خودکار Nginx را راه‌اندازی می‌کند. Apache در کنار Nginx به‌طور هم‌زمان کار می‌کند و معمولاً از Nginx به‌عنوان reverse proxy استفاده می‌شود.
• پس از پیکربندی، باید سرور خود را دوباره راه‌اندازی کنید تا تنظیمات اعمال شوند.

systemctl restart nginx
systemctl restart httpd

روش دوم: نصب دستی Nginx بر روی cPanel

اگر ترجیح می‌دهید که Nginx را به‌طور دستی نصب کنید، باید از دستورات زیر استفاده کنید. توجه داشته باشید که این روش ممکن است پیچیده‌تر باشد و نیاز به پیکربندی‌های بیشتر دارد.

1.نصب Nginx: برای نصب Nginx از طریق YUM (در سیستم‌های CentOS/RHEL) یا APT (در سیستم‌های Debian/Ubuntu) استفاده کنید.

• برای CentOS:

yum install nginx

• برای Ubuntu:

apt-get install nginx

2. تنظیم Nginx به‌عنوان Reverse Proxy برای Apache: پس از نصب Nginx، باید آن را به‌عنوان یک reverse proxy برای Apache تنظیم کنید. برای این کار، شما باید پیکربندی Apache و Nginx را تغییر دهید.

• پیکربندی Nginx به‌عنوان Reverse Proxy: فایل پیکربندی Nginx معمولاً در مسیر /etc/nginx/nginx.conf یا /etc/nginx/conf.d/default.conf قرار دارد. در این فایل، باید تنظیمات reverse proxy برای Apache را اضافه کنید.

server {
listen 80;
server_name yourdomain.com;

location / {
proxy_pass http://127.0.0.1:2087; # Port Apache listens on (default: 2087 for cPanel)
proxy_set_header Host $host;
proxy_set_header X-Real-IP $remote_addr;
proxy_set_header X-Forwarded-For $proxy_add_x_forwarded_for;
}
}

3. تنظیم پورت Apache: به‌طور پیش‌فرض، Apache روی پورت 80 اجرا می‌شود، اما برای استفاده از Nginx به‌عنوان reverse proxy، باید Apache را طوری تنظیم کنید که روی پورت دیگری گوش دهد (مثلاً پورت 2087).

فایل پیکربندی Apache معمولاً در مسیر /etc/httpd/conf/httpd.conf (در سیستم‌های CentOS) یا /etc/apache2/ports.conf (در سیستم‌های Ubuntu) قرار دارد. شما باید پورت مورد نظر را تنظیم کنید:

Listen 2087

4. راه‌اندازی مجدد Nginx و Apache: پس از پیکربندی، باید Nginx و Apache را راه‌اندازی مجدد کنید تا تنظیمات اعمال شوند.

برای راه‌اندازی مجدد Nginx:

systemctl restart nginx

برای راه‌اندازی مجدد Apache:

systemctl restart httpd # برای CentOS
systemctl restart apache2 # برای Ubuntu

نکات مهم:

1. تداخل پورت‌ها: اگر Nginx و Apache هر دو روی پورت 80 یا 443 گوش دهند، ممکن است تداخل ایجاد شود. برای رفع این مشکل، از پورت‌های مختلف برای هر دو استفاده کنید، معمولاً Nginx روی پورت 80 و Apache روی پورت دیگری تنظیم می‌شود.
2. تنظیمات بهینه: اگر از Nginx به‌عنوان reverse proxy استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که تنظیمات بهینه برای استفاده از منابع موجود روی سرور به‌درستی اعمال شده است تا از بار اضافی جلوگیری شود.
3. بررسی عملکرد: پس از نصب و پیکربندی Nginx، حتماً عملکرد سرور خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که همه چیز به درستی کار می‌کند و درخواست‌ها به درستی به Apache هدایت می‌شوند.
4. امنیت: در نظر داشته باشید که هنگام استفاده از Nginx به‌عنوان reverse proxy، امنیت وب‌سایت و سرور باید در اولویت قرار گیرد. از فایروال‌ها، تنظیمات SSL و دیگر اقدامات امنیتی استفاده کنید.

نتیجه‌گیری:

با استفاده از Engintron، نصب و پیکربندی Nginx در cPanel به‌راحتی انجام می‌شود و به‌عنوان یک reverse proxy برای Apache عمل می‌کند. این روش نه‌تنها کارایی وب‌سایت‌ها را بهبود می‌بخشد بلکه امنیت سرور را نیز افزایش می‌دهد.

بخش مارکت (Market) در سی‌پنل

مارکت (cPanel Market) بخشی از رابط کاربری سی‌پنل است که به کاربران و مدیران این امکان را می‌دهد تا خدمات و افزونه‌های اضافی را مستقیماً از طریق پنل خریداری، فعال، یا مدیریت کنند.

ویژگی‌ها و قابلیت‌های مارکت:

1. دسترسی به خدمات متنوع:
   • خرید گواهینامه‌های SSL (مانند AutoSSL یا گواهینامه‌های تجاری).
   • دسترسی به ابزارهای بکاپ‌گیری حرفه‌ای.
   • سایر افزونه‌های مرتبط با میزبانی وب.
2. مدیریت آسان:
   • مشاهده وضعیت سرویس‌ها (مانند گواهینامه‌های SSL نصب‌شده).
   • تمدید یا لغو خدمات خریداری‌شده.
3. یکپارچگی با WHM:
   • مدیر سرور می‌تواند سرویس‌ها را برای کاربران نهایی (cPanel Users) پیکربندی و مدیریت کند.

نحوه دسترسی به مارکت در سی‌پنل:

1. وارد پنل سی‌پنل شوید.
2. از منوی سمت چپ یا بالای صفحه، Market را انتخاب کنید.
3. خدمات موجود را مشاهده و مدیریت کنید.

مثال‌های کاربردی:

• خرید و نصب SSL:
  • کاربران می‌توانند از طریق مارکت SSL خریداری کرده و به‌طور خودکار آن را روی دامنه نصب کنند.
• افزونه‌های امنیتی:
  • خرید ابزارهای امنیتی مانند Imunify360.

بخش Update Preferences در WHM

Update Preferences در WHM به مدیران سرور امکان تنظیمات دقیق برای به‌روزرسانی خودکار یا دستی اجزای مختلف سی‌پنل و WHM را می‌دهد. این بخش اهمیت زیادی برای حفظ امنیت و بهبود عملکرد سرور دارد.

دسترسی به Update Preferences:

1. وارد WHM شوید.
2. در نوار جستجو، عبارت Update Preferences را وارد کنید.
3. روی بخش مربوطه کلیک کنید.

تنظیمات موجود در Update Preferences:

1. Release Tier (نوع نسخه):
   • تنظیم سطح نسخه سی‌پنل که می‌خواهید روی سرور اجرا شود:
     • LTS (Long Term Support): نسخه با پشتیبانی بلندمدت.
     • Stable: نسخه پایدار.
     • Release: نسخه پایدار با ویژگی‌های جدیدتر.
     • Current: نسخه آزمایشی جدیدتر از Release.
     • Edge: نسخه توسعه‌دهنده با آخرین تغییرات (برای استفاده تولیدی توصیه نمی‌شود).
2. Operating System Package Updates (بسته‌های سیستم‌عامل):
   • فعال‌سازی یا غیرفعال‌سازی به‌روزرسانی خودکار بسته‌های سیستم‌عامل.
   • گزینه‌ها:
     • Automatic: به‌روزرسانی خودکار بسته‌ها.
     • Manual: نیاز به اجرای دستی به‌روزرسانی‌ها.
3. Daily Updates (به‌روزرسانی‌های روزانه):
   • تعیین نوع به‌روزرسانی برای سی‌پنل و WHM:
     • Enabled: به‌روزرسانی خودکار.
     • Disabled: غیرفعال‌سازی به‌روزرسانی خودکار.
4. Operating System Kernel Update:
   • مدیریت به‌روزرسانی هسته سیستم‌عامل:
     • Automatic Kernel Update: فعال یا غیرفعال کردن به‌روزرسانی خودکار هسته.
5. Software Updates:
   • تنظیم به‌روزرسانی خودکار برای نرم‌افزارهای مرتبط با سی‌پنل، مانند Apache، PHP، و MySQL.

مزایا و معایب استفاده از به‌روزرسانی خودکار در سی‌پنل

مزایا:

1. افزایش امنیت:
   • آسیب‌پذیری‌ها و باگ‌های امنیتی به‌سرعت برطرف می‌شوند.
2. پایداری سیستم:
   • عملکرد سیستم بهبود یافته و مشکلات شناخته‌شده رفع می‌شوند.
3. صرفه‌جویی در زمان:
   • نیازی به بررسی و اجرای دستی به‌روزرسانی‌ها نیست.

معایب:

1. ریسک ناسازگاری:
   • ممکن است به‌روزرسانی‌ها باعث ناسازگاری با برخی نرم‌افزارها یا تنظیمات شوند.
2. کنترل کمتر:
   • در صورت فعال بودن به‌روزرسانی خودکار، ممکن است نتوانید زمان دقیق به‌روزرسانی را کنترل کنید.

نکات مهم برای تنظیم Update Preferences:

1. انتخاب Release Tier مناسب:
   • برای محیط‌های تولیدی، استفاده از نسخه Stable یا LTS توصیه می‌شود.
2. پشتیبان‌گیری قبل از به‌روزرسانی:
   • همیشه قبل از اجرای به‌روزرسانی‌ها از داده‌ها و تنظیمات سرور بکاپ بگیرید.
3. مانیتورینگ به‌روزرسانی‌ها:
   • گزارش‌های به‌روزرسانی را بررسی کنید تا از موفقیت‌آمیز بودن فرآیند اطمینان حاصل کنید.

نتیجه‌گیری

• مارکت سی‌پنل ابزاری برای خرید و مدیریت افزونه‌ها و خدمات است که استفاده از آن به کاربران و مدیران کمک می‌کند تا سرویس‌های اضافی موردنیاز را به‌سادگی تهیه کنند.
• Update Preferences در WHM امکان مدیریت کامل فرآیند به‌روزرسانی‌ها را فراهم می‌کند و برای حفظ امنیت و پایداری سرور ضروری است.

ویژگی‌های cPAddons Site Software:

• نصب آسان نرم‌افزارها مانند وردپرس، جوملا و دروپال.
• به‌روزرسانی خودکار نرم‌افزارهای نصب‌شده.
• مدیریت افزونه‌ها و بسته‌های نرم‌افزاری موجود برای کاربران.

دسترسی به cPAddons در WHM:

1. وارد WHM شوید.
2. در نوار جستجو، عبارت cPAddons Site Software را جستجو کنید.
3. وارد صفحه مربوطه شوید.

تنظیمات cPAddons Site Software:

1. انتخاب نرم‌افزارهای در دسترس کاربران:
   • در صفحه cPAddons، می‌توانید لیست نرم‌افزارهایی که کاربران می‌توانند نصب کنند را مشاهده کنید.
   • گزینه‌های موردنظر را تیک بزنید و تغییرات را ذخیره کنید.
2. فعال‌سازی یا غیرفعال‌سازی نصب خودکار:
   • می‌توانید تنظیم کنید که نرم‌افزارها به‌طور خودکار برای کاربران نصب یا به‌روزرسانی شوند.
3. تنظیم اطلاع‌رسانی‌ها:
   • تنظیم ارسال ایمیل به مدیر سرور و کاربران هنگام نصب یا به‌روزرسانی نرم‌افزار.
4. بررسی و نصب ماژول‌های موردنیاز:
   • اطمینان حاصل کنید که ماژول‌های مرتبط با نرم‌افزارها (مانند PHP یا MySQL نسخه مناسب) روی سرور نصب شده‌اند.

Display Options در سی‌پنل

Display Options به مدیران سرور امکان تنظیم گزینه‌ها و بخش‌هایی که کاربران در پنل سی‌پنل خود می‌بینند را می‌دهد. این ابزار برای شخصی‌سازی رابط کاربری سی‌پنل و نمایش تنها گزینه‌های ضروری برای کاربران کاربرد دارد.

دسترسی به Display Options در WHM:

1. وارد WHM شوید.
2. در نوار جستجو، عبارت Customization را وارد کنید.
3. روی Customize Branding کلیک کنید.

تنظیمات Display Options:

1. فعال‌سازی یا غیرفعال‌سازی بخش‌ها:
   • در صفحه Customization، می‌توانید انتخاب کنید که کدام بخش‌ها (مانند ایمیل، فایل‌ها، پایگاه داده) به کاربران نمایش داده شوند.
   • هر بخش را با تیک‌زدن یا حذف تیک فعال یا غیرفعال کنید.
2. شخصی‌سازی لوگو و رنگ‌ها:
   • می‌توانید لوگوی شرکت یا هاستینگ خود را در پنل کاربران اضافه کنید.
   • رنگ‌ها و فونت‌ها را برای هماهنگی با برند خود تغییر دهید.
3. اضافه‌کردن یا حذف ماژول‌ها:
   • ماژول‌هایی که کاربران می‌توانند به آن‌ها دسترسی داشته باشند، مانند Softaculous یا Site Publisher را تنظیم کنید.
4. پیکربندی استایل‌ها:
   • انتخاب قالب‌های پیش‌فرض یا سفارشی برای نمایش پنل سی‌پنل کاربران.

نکات مهم برای تنظیم Display Options:

• سادگی برای کاربران مبتدی:
  • بخش‌هایی که پیچیدگی زیادی دارند و ممکن است برای کاربران مبتدی مشکل‌ساز شوند را غیرفعال کنید.
• دسترسی به ابزارهای ضروری:
  • مطمئن شوید ابزارهای کلیدی مانند مدیریت فایل، ایمیل‌ها، و پایگاه داده در دسترس کاربران قرار دارد.
• آزمایش تغییرات:
  • قبل از اعمال تغییرات نهایی، مطمئن شوید که تنظیمات جدید در یک محیط آزمایشی به‌درستی کار می‌کنند.

مزایای تنظیم درست cPAddons و Display Options:

1. افزایش بهره‌وری:
   • کاربران به ابزارها و نرم‌افزارهای موردنیاز خود دسترسی سریع دارند.
2. کاهش پیچیدگی:
   • رابط کاربری ساده‌تر باعث بهبود تجربه کاربری می‌شود.
3. مدیریت بهتر منابع سرور:
   • تنها نرم‌افزارهایی که با منابع سرور سازگار هستند فعال می‌شوند.
4. هماهنگی با برندینگ:
   • شخصی‌سازی پنل سی‌پنل مطابق با برند شرکت.

نتیجه‌گیری

• cPAddons Site Software به مدیران اجازه می‌دهد کنترل کاملی بر نرم‌افزارهای قابل نصب توسط کاربران داشته باشند و از سازگاری و امنیت سرور اطمینان حاصل کنند.
• Display Options ابزار قدرتمندی برای شخصی‌سازی رابط کاربری سی‌پنل است که بهبود تجربه کاربری و هماهنگی با برند را تضمین می‌کند.

برای بهترین نتیجه، تنظیمات را با دقت انجام دهید و به نیازهای کاربران و منابع سرور توجه ویژه داشته باشید

کاربرد Link Server Nodes

1. مدیریت متمرکز:
   • امکان مدیریت چندین سرور از طریق یک رابط واحد WHM فراهم می‌شود.
   • نیاز به ورود جداگانه به هر سرور را کاهش می‌دهد.
2. یکپارچگی بین سرورها:
   • می‌توان تنظیمات، منابع، و اطلاعات کاربر را بین سرورها به اشتراک گذاشت.
   • مناسب برای سرورهایی که در مدل Load Balancing یا Cluster فعالیت می‌کنند.
3. پشتیبانی از توزیع بار:
   • در محیط‌های کلستر، درخواست‌ها و منابع بین سرورها توزیع می‌شوند تا عملکرد بهینه‌تری ارائه شود.
4. افزایش ظرفیت سرویس‌دهی:
   • با اتصال سرورهای جدید به نود اصلی، امکان گسترش سرویس‌ها و منابع بدون اختلال در خدمات موجود فراهم می‌شود.
5. امنیت و دسترسی سریع‌تر:
   • با مدیریت مرکزی، مشکلات احتمالی سریع‌تر شناسایی و رفع می‌شوند.

نحوه استفاده از Link Server Nodes

1. ورود به WHM:
   • وارد WHM سرور اصلی شوید که به عنوان Master Node عمل می‌کند.
2. رفتن به بخش Link Server Nodes:
   • در نوار جستجوی WHM، عبارت Link Server Nodes را تایپ کنید و وارد این بخش شوید.
3. اضافه کردن سرور جدید:
   • اطلاعات سرور ثانویه (مانند آدرس IP، یوزرنیم و رمز عبور) را وارد کنید.
   • سرور به سرور اصلی متصل می‌شود.
4. پیکربندی ارتباط:
   • پورت‌ها و تنظیمات لازم برای ارتباط سرورها را باز و تنظیم کنید.
   • معمولاً ارتباط از طریق پورت‌های خاص و SSH برقرار می‌شود.
5. تست اتصال:
   • از WHM گزینه Test Connection را انتخاب کنید تا مطمئن شوید ارتباط به‌درستی برقرار شده است.
6. مدیریت سرورها:
   • پس از اتصال موفق، می‌توانید از WHM Master Node تنظیمات را روی سرورهای لینک‌شده اعمال کنید.

سناریوهای استفاده از Link Server Nodes

1. مدیریت چند سرور:
   • اگر شرکت شما چند سرور دارد که هر کدام برای دامنه‌ها یا سرویس‌های مختلف استفاده می‌شود، می‌توانید همه آنها را از یک WHM مدیریت کنید.
2. افزایش ظرفیت سرور:
   • برای سایت‌های بزرگ یا پرترافیک که به منابع بیشتری نیاز دارند، سرورهای جدید اضافه و به نود اصلی متصل می‌شوند.
3. سرورهای DNS Cluster:
   • ایجاد یک کلستر DNS بین سرورها، که رکوردهای DNS به‌صورت همزمان بین چند سرور همگام‌سازی می‌شوند.

مزایا

• صرفه‌جویی در زمان: نیازی به ورود به هر سرور به‌صورت جداگانه نیست.
• مدیریت آسان‌تر: تمامی تنظیمات از طریق یک رابط مرکزی انجام می‌شود.
• مقیاس‌پذیری بالا: با افزودن سرورهای جدید، ظرفیت سرویس‌دهی افزایش می‌یابد.

نکات مهم

• برای ارتباط بین سرورها، باید پورت‌های مناسب در فایروال باز باشد.
• سرورها باید از نسخه‌های سازگار WHM/cPanel استفاده کنند.
• حتماً دسترسی‌های امنیتی و رمزنگاری (مانند SSH Key) را برای ارتباط بین سرورها فعال کنید.

این قابلیت در محیط‌های بزرگ یا زمانی که نیاز به مقیاس‌پذیری و مدیریت متمرکز دارید، بسیار مفید است

ویژگی‌های کلیدی آپدیت‌های انقلابی سی پنل

1. رابط کاربری جدید و جذاب:
   • سی‌پنل در این آپدیت‌ها رابط کاربری خود را به طور کلی بازسازی کرده و از طراحی مدرن‌تر و کاربرپسندتری بهره برده است.
   • قابلیت پیمایش آسان‌تر در بخش‌های مختلف سی‌پنل و جابجایی سریع‌تر بین صفحات به کاربران این امکان را می‌دهد که از امکانات سیستم راحت‌تر استفاده کنند.
   • نوار جستجو و بهبود گزینه‌های منو باعث شده که دسترسی به ابزارها و تنظیمات مختلف بسیار ساده‌تر شود.
2. پشتیبانی بهتر از گوشی‌های موبایل:
   • سی‌پنل نسخه‌های جدید خود را به گونه‌ای طراحی کرده است که کاملاً پاسخگو (responsive) بوده و روی گوشی‌های موبایل و تبلت‌ها نیز به خوبی کار می‌کند.
   • مدیران سرور می‌توانند به راحتی از طریق دستگاه‌های موبایل خود به ابزارهای سی‌پنل دسترسی داشته باشند و وظایف مدیریتی را انجام دهند.
3. بهبود مدیریت منابع و عملکرد:
   • مدیریت منابع و پایش عملکرد سرور به شکلی جدید و بهتر طراحی شده است تا مدیران بتوانند وضعیت منابع سرور (مانند CPU، RAM، فضای دیسک و شبکه) را به راحتی بررسی کنند.
   • این تغییرات به شما کمک می‌کند تا به صورت دقیق‌تر از منابع سرور استفاده کنید و مصرف اضافی منابع را شناسایی کنید.
4. گزارشات و آمارهای پیشرفته:
   • این به‌روزرسانی شامل گزارش‌ها و آمارهای جدید برای مشاهده عملکرد سایت‌ها و سرویس‌ها است. اطلاعات آماری دقیق‌تر به شما امکان می‌دهد تا روندهای ترافیکی و عملکرد سایت‌های میزبانی‌شده را شناسایی کرده و تصمیمات مدیریتی بهتری اتخاذ کنید.
5. سیستم مدیریت ایمیل پیشرفته‌تر:
   • ابزارهای مدیریت ایمیل در سی‌پنل نیز بهبود یافته‌اند. از جمله بهبود قابلیت‌های spam filtering، آنتی‌ویروس و آنتی‌اسپم.
   • همچنین، استفاده از پروتکل‌های امنیتی جدید مانند DKIM، SPF و DMARC برای بهبود امنیت ایمیل‌ها فراهم شده است.
6. نصب نرم‌افزارهای جانبی و افزونه‌ها:
   • در این نسخه‌ها امکان نصب نرم‌افزارهای اضافی مانند WordPress، Joomla، و Drupal به صورت یک‌کلیک راحت‌تر از گذشته انجام می‌شود.
   • علاوه بر این، مدیریت و نصب افزونه‌ها برای کاربران آسان‌تر شده است.
7. بهبود امنیت:
   • سی‌پنل در آپدیت‌های اخیر خود توجه زیادی به امنیت سرور داشته است. برخی از ویژگی‌های امنیتی جدید شامل SSL خودکار، گواهی‌های SSL رایگان، فایروال‌های پیشرفته‌تر، و کنترل دسترسی به پنل مدیریتی هستند.
   • این ویژگی‌ها به طور ویژه برای محافظت از سرورها در برابر حملات و تهدیدات امنیتی طراحی شده‌اند.
8. بهبود در نصب و پیکربندی PHP:
   • یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جدید، مدیریت نسخه‌های PHP و پشتیبانی از چندین نسخه PHP در یک سرور است.
   • این قابلیت برای وب‌سایت‌هایی که نیاز به نسخه‌های مختلف PHP دارند، بسیار کاربردی است. همچنین، امکان انتخاب نسخه‌های PHP و تنظیمات مربوط به آن به راحتی در دسترس قرار دارد.
9. پشتیبانی از کلود:
   • این نسخه‌های جدید سی‌پنل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از میزبانی در محیط‌های ابری (Cloud) به خوبی پشتیبانی می‌کنند.
   • شما می‌توانید به راحتی سرورهای ابری را از طریق سی‌پنل مدیریت کنید و نیاز به تغییرات پیچیده در تنظیمات سرور نخواهید داشت.