روتینگ پروتکل OSPF پارت اول

توی این مقاله قصد داریم درباره اجرای الگوریتم OSPF توی شبکه های Single Area صحبت کنیم. تا پایان این مقاله متوجه میشید که منظور از Area چیه و اینکه ما داریم OSPF رو در Single Area بهش نگاه میکنیم چه تفاوتی میتونه با Multiple Area داشته باشه.

اگه از قبل یادتون باشه بحثِ RIP رو توی Distanve Vector پروتکلها بررسی کردیم ولی OSPF رو بعنوان یک Link State پروتکل میبینن. اگه بخوایم یه مقایسه ای بین Link State Protocol ها و Distance Vector Protocol ها داشته باشیم اینه که اونچیزیکه توی روتینگ پروتکلهای Distance Vector اَدوِرتایز میشه جدولِ روتینگ هستش یا بهتره بگم‌ Route یا مسیر Adv میشه ولی توی مقایسه با Link State باید بگیم که توی LS اونچیزیکه Adv میشه اطلاعات لینکهای متصل به هر روتر هستش نه روت. از طرفِ دیگه توی Distance Vector فقط این اطلاعات فقط به روترهای همسایه ارسال میشه ولی توی LS این اطلاعاتِ لینکهای متصل به بخودش رو روتر‌ به همه روترهای AS توی نتورکش اعلام میکنه. این اتفاق توی DV بصورتِ دوره ای تکرار میشه یعنی هر ۳۰ ثانیه یکبار چه تغییر توی نتورک رخ بده و چه تغییر رخ نده مجدد اطلاعات ارسال میشه ولی توی LS فقط یکبار Reliable ارسال میشه یعنی در قبالِ ارسالش ACK اَکنالِج دریافت میشه و ازین به بعد فقط تغییرها ارسال میشه. بعبارتی میتونیم بگیم که توی روتینگ پروتکلهای DV روترِ شما فقط از حالِ همسایش خبر داره ولی توی LS روترِ شما Overview یِ کلی از کلِ نتورک خواهد داشت. تا اینجا این یک Overview یِ کلی بود که راجع بش صحبت کردیم. حالا جلوتر وقتیکه خصوصیاتِ OSPF رو بعنوان یک روتینگ پروتکل ِ LS وقتی بیشتر یاد بگیرید میتونید اینرو با DV یعنی RIP که توی مقاله قبلی راجع بش صحبت کردم رو مقایسه کنید.

درواقع وقتی که میگم اطلاعاتِ LS یعنی اطلاعاتِ مربوط به اینترفیس یعنی اینکه اگه من یک روتری دارم به اسمِ روترِ R1 و این روتر چهارتا اینترفیس داره ، هرکدوم ازین اینترفیسهاش وضعیتهایی داره. اینکه نتورکِ اینترفیسم چی هستش یا ip آدرسِ اینترفیسِ من چی سِت شده ، تایپِ نتورکم اِتِرنت هستش یا سریال هستش ، به چه صورتیه ، یا Cost ش چقدره. حالا جلوتر باهم توی بحثهای انتخاب متریکِ OSPF میبینم که هر اینترفیس براساسِ پهنای باند و BandWidth یی که داره برای خودش Cost یی داره و بحث دیگه اینه آیا من روی این اینترفیسم همسایه ای دارم یا نه؟ بهمین صورت هرکدوم از لینکهای روترِ من برای خودش اطلاعاتی خواهد داشت. هر روتر میاد یک کارتِکسِ شناسایی برای خودش درست میکنه.یعنی روترِ R1 توی اینجا میاد اینکارو انجام میده. این کارتکسی که داخلش تمامی اطلاعاتِ لینکها قرار داره رو بهش میگن LSA یا Link State Advertisement. دقت کنید که جلوتر یاد میگیریم که LSA ها تایپها و مدلهای مختلفی دارن. این تایپی که هر روتری برای خودش Generate میکنه و داخلِ اون اطلاعاتِ لینکهای خودش رو داره معرفی میکنه رو بهش میگن LSA 1 یعنی LSA یِ تایپِ 1 . حالا تا وقتیکه بصورت کاملتر راجع به تایپها صحبت کنیم من به اسم همون LSA اینرو معرفی میکنم. تا اینجا یک دیدِ کلی راجع به LSA داشته باشید تا جلوتر بصورت دقیقتر بررسیش کنیم.

اگه یادتون باشه قبلا گفتم که توی DV اطلاعاتِ روتها فقط به روترهای همسایه ارسال میشه ولی توی LS اطلاعاتِ لینکهای هر روتر به کلِ روترهای اون AS ارسال میشه. یعنی اگه روترِ R8 برای خودش LSA یی داره که لینکهاشو داره معرفی میکنه. مثلا توی این مثال شکل بالا داره لینکِ مثلا Fa0/0 رو معرفی میکنه.اگه همچین LSA یی تولید میکنه و به R4 و R6 و R7 ارسالش میکنه اونوقت R4 و R6 و R7 هم موظفن که این LSA رو به همسایشون اعلام کنن. و در نهایت دقت کنید که این پروسه رفت و برگشت یا ارسال و دریافت LSA بصورت Reliable انجام میشه. یعنی R8 مطمئن هستش که روترهای R4 و R6 و R7 این LSA رو دریافت کردن و همینطور از R3 و R5 و R1 مطمئنه. در نتیجه کلیه روترها LSA یِ R8 رو میگیرن. توی این شکل با فرضِ اینکه از R1 تا R8 من هشتا روتر دارم. هر روتر هم برای خودش LSA یِ تایپِ خودش رو‌ تولید میکنه و باز با فرضِ اینکه من میگم تمامی روترها LSA های همدیگرو میگیرن ، پس باید بگیم اگه جایی داشته باشم توی هر روتر که این LSA هارو ذخیره کنم برای خودم ، در پایانِ اینکه این ردوبدل کردن و Exchange کردنِ LSA ها تموم میشه هرکدوم از روترها به تعدادِ روترهایی که اینجا توی این Area وجود داره باید LSA 1 داخلِ اون دیتابیسشون داشته باشن. یعنی در پایانِ همگرایی که اینجا داریم ، مثلا روترِ R2 توی اون جدولی که برای نگهداری دیتابیس داره استفاده میکنه باید هشتا LSA 1 داشته باشه از هشتا روتر ، روترِ R3 هم همینطور و روترِ R6 هم همینطور.

پس در نهایت مجموعِ کلِ LSA ها باید ذخیره بشه و به این جایی که ذخیره میشه میگیم LSDB یا Link State DataBase . بعبارتی میگم در پایانِ این همگرایی جدولِ LSDB یِ تمامی روترهایِ داخلِ Area یِ من باید باهم یکسان باشه.

دقت کنید ما توی بحثِ OSPF چندین فاز رو بررسی میکنیم. به فازِ اول میگیم فازِ تشکیلِ همسایگی. توی این فاز هر روتر با روترهای همسایه خودش تشکیل همسایگی میده. طبق این شکل زیر . مثلا روترِ ۱ سه تا همسایه داره.

همسایگی تشکیل میشه و اطلاعات این همسایه ها میره توی جدکلی به اسمِ جدولِ همسایگی ذخیره میشه. توی فازِ بعدی قراره این روترها باهم LSA هاشون رو ردوبدل کنن توی کلِ نتورک. اگه یادتون باشه گفتم که این LSA ها میره توی جدول دیگه ای میشینه به اسم جدول LSDB یا بهش جدولِ توپولوژی هم میگن. در نهایت وقتی این جدولها یکسان شد ، یعنی اطلاعاتِ همه این LSA های کلِ روترها ردوبدل شد و اطلاعاتِ جدولِ LSDB یِ همه‌ روترها باهم یکی شد ، زمانِ اون رسیده که هر روتر بصورت جداگانه و فردی روی جدولِ LSDB یِ خودش الگوریتمی اجرا کنه که اسمش SPF هستش و بهش Digestra هم گفته میشه ، و از حاصلِ اجرای الگوریتمِ SPF روی جدولِ LSDB آخرین جدول یعنی جدولِ Routing حاصل میشه. ما در ادامه میخوایم دقیقا این فازها رو با دقت بیشتری باز کنیم. بریم راجع به همسایگی صحبت کنیم یا راجع به توپولوژی دیتابیس اِکسچِنج یا ردوبدل کردنِ LSA ها حرف بزنیم و در نهایت در مورد بحثِ ساختنِ جدولهای روتینگ باهمدیگه صحبت کنیم.

پس میریم سراغِ اولین فازمون که تشکیلِ همسایگی هستش. اگه دقت کرده باشید این بحث رو توی DV و RIP نداشتیم. یعنی وقتی دوتا روتر توی RIP کار میکنن مثلِ شکلِ زیر

عملا میتونم بگم که اینا باهمدیگه همسایگی تشکیل نمیدادن و مستقیما اطلاعات روتِشون رو ردو بدل میکردن. دقت کنید که مثلا دوتا روتری که دارن باهمدیگه RIP کار میکنن ، هر سی ثانیه یکبار داشتن باهمدیگه اطلاعات ردوبدل میکردن که این Hello Time بود. از طرفِ دیگه هر 180 ثانیه یکبار بصورت دیفالت از طرفِ مقابل اگه اطلاعاتی دریافت نمیکرد اونوقت مسیرها رو Faild شده میدونست. حالا فرض کنید که من بیام این Configuration ها رو دستکاری کنم. مثلا بیام توی روترِ اول بگم تو Hello Time ِت ۵ ثانیه باشه و هر ۵ ثانیه یکبار ارسال کن جدولیِ روتینگت رو و ازونطرف Dead Time ِت ۱۵ ثانیه باشه. اگه ۱۵ ثانیه از روترِ مقابلت خبری نرسید اونوقت لینکت رو Down شده فرض کن. ولی روترِ مقابل رو دستکاری نکنم و بگم هر سی ثانیه ارسال کن و هر ۱۸۰ ثانیه هم Dead Time ِت باشه. اینجارو نگاه کنید این روترِ ۲ هر ۳۰ ثانیه یکبار اطلاعات میفرسته و ازونورم اگه روترِ۱ ۱۵ ثانیه اطلاعات رو دریافت نکنه اونوقت روت رو پاک میکنه. پس هر زمانی که روترِ۲ داره Hello Time رو سره تایمِ درستش ارسال میکنه ازونطرف روترِ۱ یکبار اون روت رو از جدولِ روتینگش پاک کرده و دوباره قرارش داده. رو همین حساب چیزی هم اینوسط نبود که بخواد همچین پارامترهایی رو باهمدیگه چک بکنه. زمانیکه شما با روترهای همسایتون همسایگی تشکیل میدید و اطلاعاتِ همسایه هاتون رو توی جدولِ همسایگی ذخیره میکنید ، اولا میخواید مطمئن بشید که این همسایه ها alive هستن و با ارسال بسته هایی که توی OSPF بهش Hello میگیم از زنده بودنِ همسایش مطمئن میشه ، پس انتظار داره که از همسایش Hello بگیره. این Hello ها بصورت دیفالت هر ده ثانیه ارسال میشن. اگر بمدتِ Dead Time ش یعنی ۴۰ ثانیه از همسایش Hello دریافت نکنه اونوقت همسایش رو از جدولِ همسایگیش پاک میکنه ، یعنی همسایش رو Down فرض میکنه. علاوه بر اون تو بحثِ تشکیلِ همسایگی پارامترهای تشکیلِ همسایگی هم باهمدیگه چک میشن مثل پارامترهای اسلاید قبل. بفرض میاد میگه اگه شما Hello Time ِت و Dead Time ِت یکسان نباشن من اصلا اجازه تشکیلِ همسایگی رو نمیدم که توی فازهای بعدی بخوام Database Exchange انجام بدیم.

پس گفتم که ارسال بسته های Hello هر ده ثانیه انجام میشه. هر ده ثانیه یکبار Hello Interval ها به روترهای همسایش Hello ارسال میکنه و اگه توی مدت ۴۰ ثانیه از همسایش Hello دریافت نکنه اطلاعاتش از جدولِ همسایگی پاک میشه و در نتیجه همه LSA هاشم از جدولِ LSDB پاک میشه و اگه این اتفاق بیفته مسلما روتهاشم از جدولِ روتینگ پاک خواهد شد.

در مورد پارامترهای تشکیلِ همسایگی باهمدیگه صحبت کردیم. پارامترهایی که باید باهمدیگه چک بشن تا روترها بدونن باید باهمدیگه تشکیلِ همسایگی بدن. این پارامتر اسمش Subnet Number و Subnet mask هستش. شما اگه سه تا روتر رو بهمدیگه وصل کردید ، اینا نتورکهای مختلف دارن و شما‌ نمیتونید بینِ دوتا روتری که نتورکهای مختلف داره ، حالا چه mask ِ مختلف و چه Number ِ مختلف داره همسایگی تشکیل بدید.

حتما همسایگی باید در سطح یک لینک توی Subnet Number و Subnet mask ِ یکسان ایجاد بشه. مثل شکل زیر

راجع به Hello Interval و Dead Interval در موردش صحبت کردیم که اگه بیام تغییراتی روی دو روترِ همسایه بدم مثل روتر۱ و روترِ۲ در شکل بالا اونوقت باید این تغییرات روی هردوتا روتر انجام بگیره وگرنه عملا همسایگی تشکیل نخواهد شد. در مورد Area ID تو مقاله بعدی بیشتر صحبت میکنم و اونجا میبینید که چطوری و چرا ما ممکنه بخوایم روترهامون رو از داخلِ یک Area دربیاریم و توی Area های مختلف پخش کنیم. اگه بخوام همچین دیزاینی داشته باشم حتما باید شماره Area های دوتا روترِ همسایه باهمدیگه یکسان باشه وگرنه همسایگی تشکیل نمیشه. یعنی اگه‌ روتری توی Area 1 هستش نمیتونه با روتری توی Area 2 همسایگی تشکیل بده. ما‌تا زمانیکه در مورد Multiple Area صحبت نکردیم اونوقت تمامی روترهامون میرن توی Area یی به اسم Area یِ Backbone یا Area یِ صفر . حالا اگه بین روترها بخوام Authentication داشته باشم یعنی یک کلیدی داشته باشم که روترها از طریق کلید باهمدیگه Authenticate کنن و در صورتیکه کلید یکسان باشه همسایگی تشکیل میشه و قطعا Authentication Key باید باهمدیگه برابری کنه. بعدا توی دوره CCNP در مورد انواع مختلفِ Area ها ، بحثِ Stub Area ها صحبت میکنیم و flag هاشون رو اونجا میشناسید و میبینید که Vlaue یِ stub area flag باید بین دوتا روتری که میخوان باهم تشکیل همسایگی بدن Compatible و سازگار باشه.

نکته دیگه‌ که باید بهش اشاره کنم اینه که هر روتر  توی OSPF بدای خودش یک Identifier داره به اسمِ Router-ID . این RI برای OSPF ضروریه و پروسه OSPF بدون اینکه RI داشته باشه استارت نمیخوره. RI یه عددِ ۳۲ بیتی هستش و پیشنهاد میه که شما توی Configuration تون خودتون برید با دستورِ Router-ID روتر آیدیِ دستگاهتون رو سِت کنید اما همونطور که گفتم OSPF برای اجرا شدن احتیاج به RI داره و اگه شما سِت نکنید اونوقت میگه ۳۲ بیت خیلی ساختارش شبیه ip آدرس هستش ولی یادتون باشه که Router-ID یا RI آی پی نیستش ولی شبیه ip آدرس هستش. پس میگه که من میرم ببینم آیا این روتری که دارید روش OSPF رو ران میکنید و اگه کامندِ Router-ID رو نزدید اونوقت آیا اینترفیسِ Loopback یی روش سِت کردید؟ اگه اینترفیسِ Loopback سِت کردید میرم ببینم بین این اینترفیسهای لوپ بک کدوم اینترفیس بزرگترین آدرسِ ip رو داره. یعنی مثلا اگه یکی از اونها آدرسِ نتورکشون 192 یی باشه خب این از 172 بزرگتره ، اونوقت همون آدرس رو برمیداره و بعنوانِ Router-ID میاد Asign میکنه. حالا اگه اینترفیسِ Loopback هم نداشته باشید اونوقت میره سراغ بزرگترین‌ اینترفیسِ up and up یی که الان روی روترتون فعال هستش و بزرگترین ip یِ اونرو برمیداره. دقت کنید که پیشنهاد میکنم که حتما Router-ID رو خودتون سِت کنید چون مثلا اگه من بیام برای روترِ۱ Router-ID یِ 1.1.1.1 چهارتا ۱ رو سِت کنم ، اونوقت OSPF توی بحثهای مانیتورینگش میاد معرفی روترهاش رو با Router-ID انجام میده و من بمحض اینکه این چهارتا ۱ رو ببینم میتونم بفهمم که داره درباره روترِ۱ صحبت میشه. همین یعنی اینکه اگه من Router-ID رو سِت نکنم و توی جدولِ همسایگی بفرض بخوام همسایه هام رو ببینم ، میاد Router-ID هایی رو سِت میکنه که بعد من باید برم بگردم که این آدرسِ Router-ID مثلا آدرسِ اینترفیسِ لوپ بکِ کدوم روتر بوده و در مورد کدوم روتر داره صحبت میکنه

نکته مهم دیگه اینه که پارامترهای انتخابِ Router-ID پارامترهای None-preemptive یا غیر رقابتی هستش. یعنی اگه شما RI رو انتخاب نکنید و OSPF تون رو اجرا کنید ، اونوقت OSPF برای اجرا شدن احتیاج به RI داره و RI روهم اگه تعریف نکرده باشید از مراحل ۲ و ۳ خودش انتخاب میکنه و حالا اگه بعداز این انتخاب بیاید RI رو بهش معرفی کنید اونوقت این RI بعنوانِ RI یِ اون روتر استفاده نمیشه چون میگه این پارامتر غیرِ رقابتی هستش و RI کامندش رقابت نمیکنه برای اینکه جای اون دکتا رو بگیره.یعنی اون RI یی که قبلا خودش انتخاب کرده طبق مراحل ۲ و ۳. حالا راه حلش اینه که باید پروسه OSPF رو با دستورِ clea ip ospf process یکبار به کل ریستارت کنید تا OSPF از اول ران بشه و بالا بیاد و توی انتخابِ دوباره یِ RI حالا اون انتخابِ شمارو بهش اولویت بده. این نکته ازین جهت اهمیت داره که ما تا حدِ ممکن سعی میکنیم که پارامترهای غیرِ رقابتی رو قبل از اینکه OSPF مون رو اجرا کنیم و اون اینترفیسهایِ اکتیو رو بهش معرفی کنیم ، اینهارو کانفیگ کرده باشیم.

یک نکته ای رو که باید برای مقایسه روتینگ پروتکلها در مورد OSPF حتما متذکر بشم اینه که OSPF مثلِ RIP یک روتینگ پروتکلِ استاندارد هستش. یعنی شما روی روترهای غیرِ سیسکویی هم میتونید ازین استفاده کنید. از طرفِ دیگه OSPF از لحاظِ Troubleshooting از لحاظ پیاده سازی و از لحاظ Concept ها ، روتینگ پروتکلِ Complex یا پیچیده ای هستش. یعنی به نسبت سایرِ روتینگ پروتکلها دانشِ بیشتری برای کانفیگ کردن و Troubleshoot کردن و یادگیری مفاهیمش لازم داره.

یادمون نره که الان داریم بحثهای مربوط به تشکیلِ همسایگی رو مرور میکنیم. زمانیکه همسایگی میخواد تشکیل بشه ، درواقع فازهایی ردوبدل میشه که پایانِ آخرین فاز way-2 هستش اونموقع میتونم مطمئن بشم که همسایگی بین دوتا روتر تشکیل شده. توی State ِ اول همسایگی شما down هستش. یعنی چی؟ یعنی روترِ شما توی همسایگیِ down اگه OSPF رو روش فعال کرده باشید شروع میکنه به ارسالِ Hello ولی Destination ِ این Hello ها 224.0.05 یا آدرسِ ip یِ مالتی کستِ همه روترهای OSPF هستش. از طرفِ دیگه توی بسته های Hello فیلدی هستش برای Seen ، یعنی اون Router-ID هایی که دیده شدن. این قسمتِ Seen در ابتدا null و خالی هستش. حالا شما OSPF رو اجرا کردید و روتر فقط داره Hello رو پخش میکنه توی نتورکتون و خبری از جوابِ این Hello نیست یعنی روی حالتِ down هستش.

به شکل زیر‌دقت کنید

اگه یک روتری اینجا هستش و اونم داشته Hello پخش میکرده ، ولی بمحضِ اینکه Hello یِ روترِ۱ میاد میرسه به روترِ۲ ، بهتره اینجوری بگم که بمحضِ اینکه یک روتر یک Hello یی به آدرسِ 224.0.0.5 داشته ارسال میکرده و هدف این روتر نبوده مثلا روترِ۲ دقیقا و هدف همه روترها بودن و وقتی روترِ۲ این Hello رو دریافت میکنه اونوقت روترِ۱ میره توی فازِ Initialize. یعنی اینکه من از طرفِ خودم یک Hello یی گرفتم و اون روتر یک همسایه Potential هستش یعنی همسایه دارایِ پتانسیل هستش تا من بتونم باهاش تشکیلِ همسایگی بدم. دقت کنید که Hello هایی که هرکی ارسال میکنه میاد RI یِ خودش رو توی Hello میزاره. توی دوتا Step ِ بعداز Initialize این اتفاق میفته‌ که روتری که این Hello رو دریافت کرده یعنی روترِ۲ جوابِ Hello رو برمیگردونه و RI یِ خودش روهم توی اون Hello میزاره و توی فیلدِ Seen قرار میده که من Hello یِ تورو گرفتم. یعنی RI یِ طرفِ مقابلش رو اینجا قرار میده که چهارتا ۱ هستش. روترِ۱ هم وقتی این Hello رو دریافت میکنه میاد یکبارِ دیگه RI یِ خودش رو میزاره و Hello رو برمیگردونه و از طرفِ دیگه میاد تویِ فیلدِ Seen RI یِ روترِ مقابل رو ارسال میکنه. یعنی R1 از همسایش Hello یی گرفته که RI یِ خودش رو توش دیده و R2 هم از همسایش Hello یی گرفته که RI یِ خودش رو توش دیده. الان اینا باهمدیگه میتونن از داخلِ Hello شون پارامترهایِ تشکیلِ همسایگیشون رو چک کنن و ببینن که آیا الان ما میتونیم باهمدیگه تشکیلِ همسایگی بدیم یا نه. اگه من یا روترِ۱ از فازِ 2way عبور کنم ، میتونم مطمئن باشم که اون فازهایی که مربوط به تشکیلِ همسایگی بوده و درست انجام شده و در نهایت دوتا روتر با موفقیت باهم همسایه شدن ولی اگه ببینم State ِ دوتا روتر توی هرکدوم ازین فازهای down و initialize و 2way قرار داره ، یعنی من هنوز توی تشکیل همسایگی مشکل دارم. این توی بحثهای Troubleshoot خیلی کمک میکنه و دیگه نمیرم دنبال Troubleshoot کردنِ جدولِ LSDB . اینجا باید تو بحثِ همسایگی Troubleshoot رو انجام بدم ولی اگه از فازِ 2way رد شده و مثلا فازهای بعدی مثلِ Exchange مونده ، اونوقت من باید برم توی بحثهای مربوط به DataBase Exchange عیب یابی یا Troubleshoot رو انجام بدم.

یه نگاهی به این جدول بندازیم که یک خلاصه ای داره میگه در مورد بحثهای مربوط به Down ، Attempt که اینوسط این یک‌فازِ میانی هستش که در واقع داره سعی میکنه که Hello رو ارسال کنه.وقتی Debug میکنید OSPF تون رو این مراحل رو میبینید و بعدش هم فازهای Initialize و بعد هم 2way هستش که یکسری توضیحات بصورت خلاصه در موردِ هر فاز داده شده که ما توی مثال قبل بصورت دقیقتر در موردش صحبت کردیم.

از فازِ تشکیلِ همسایگی‌ اگه بیایم‌ بیرون ، یعنی وقتی 2way انجام میشه و تموم میشه اونوقت فازِ بعدی میشه فازِ DataBase Exchange . این فاز یعنی ردوبدل کردنِ LSA ها بین همسایه ها. OSPF پنج تا Packet داره که تا الان شما با Hello Packet ِش آشنا شدید که یکی از همون پکتهای OSPF این Hello یا پکتِ T1 پروتکلِ OSPF هستش. این پکتی هستش که برای تشکیلِ همسایگی استفاده میشه. چهارتا پکتِ بعدی یعنی DBD که بهش Dd هم میگن یا Database description که پکتِ T2 هستش یا تایپِ 2 . پکتِ دیگه LSR یا Link state Request هستش یا T3 . پکت بعدی LSU هستش یا Link state Update یا T4 هستش. و پکت آخر ACK یا اکنالج که همون T5 هستش. اینها همه پکتهایی هستن توی OSPF که توی فاز Database Exchange و ردوبدل کردن این LSA ها استفاده میشن. دقت کنید به اینجا که LSA در اینجا اصلا پکت نیست و LSA یک مفهوم هستش. حالا این LSA ردوبدل شدنش لازمه استفاده ازین پنج تا بسته هایی هستش که ما توی OSPF داریم.

اینجا میخوایم توضیح بدیم که چجوری این اتفاق میفته. اینجا میخوایم همونطور که مراحلِ مختلفِ تشکیلِ همسایگی رو توی OSPF باهمدیگه دیدیم ، مراحلِ مختلفِ Database Exchange و ردوبدل شدنِ LSA ها بینِ روترها هم میخوایم صحبت کنیم. پس الان فرض بر اینه که ما فازِ Down و Attempt و initialize و 2way رو گذروندیم و اولین فاز توی Daabase Exchange فازِ ExStart هستش. توی این فاز از بسته های DD استفاده میشه که همون Database description هستش. بسته های DD در واقع هدِرِ LSA ها هستن. بعبارتی میتونم بگم یک خلاصه ای از اون LSA و اطلاعاتی که داخلِ اون LSA هست رو شما اینجا خواهید داشت و باز اگه کمی بخوام کمی Detail تر بهش نگاه کنم میگم الان روتر R1 برای خودش یک LSA یِ R1 داره ، ممکنه از همسایه هاشم یسری LSA یِ دیگه گرفته باشه. یعنی ممکنه مثلا توی روترِ۱ من چهارتا LSA داشته باشم و روی روترِ ۲ هم ممکنه ۶ تا LSA داشته باشم. هر کدوم از روترها یکیش مالِ خودشه و بقیشم از سایرِ همسایه ها گرفته. حالا ممکنه R1 یکسری از LSA های R2 رو داشته باشه و R2 هم ممکنه یکسری ازین LSA ها رو داشته باشه. هر LSA یی یک identifier داره که بهش میگن LSID. توی فازِ ExStart قبل از اینکه بخواد عملا بحهای مربوط به ردوبدل کردن LSA هارو بخواد دنبال کنه ، اول از همه میاد میگه یکلحظه صبر کن ببینیم روترِ R1 آیا تو میخوای شروع کنی این فازهارو یا من میخوام شروع کنم یعنی روترِ R2 . پس اگه‌ بخوام دسته بندی کنم و بیام پایینتر در نهایت قراره همسایه های من بحالتِ Full در بیان. یعنی اگه در کل اگه چهارتا LSA روتر R1 داره و شش تا LSA هم روتر R2 داره و اینا باهم همپوشانی هم دارن ، در کل مجموعه اینا 8 تا LSA هستش اونوقت پایانِ Database Exchange هرکدوم ازین روترها توی جدولِ LSDB شون باید 8 تا LSA داشته باشن. اینوسط بهشون میگن Full. حالا LSA ها خلاصش تو فازِ Exchange ردوبدل میشه و کلش توی فازِ Full ردوبدل میشه اما توی فازِ ExStart چه چیزی مشخص‌ میشه؟ توی این فاز این روترها با ارسالِ بسته های DD به همدیگه اطلاع میدن که RI شون چی هستش. حالا چرا اینکارو میکنن؟ بخاطرِ اینکه قراره توی این فاز یک Master انتخاب بشه و یک Slave انتخاب بشه. انتخابِ این دوتا به چه دردی میخوره؟ روتری که بعنوانِ Master انتخاب میشه آغاز کننده Database Exchange خواهد بود توی مراحل بعدی و بعداز اون هستش که Slave شروع میکنه به Database Exchange انجام دادن. پس اولین اتفاقی که میفته توی فازِ ExStart ، این دوتا انتخاب مشخص میشه یعنی Master و Slave و باهم بسته های DD رو ردوبدل میکنن و معلوم میشه که RI یِ 1 بزرگتره یا 2 . خب مشخصا روتر آیدیِ 2 بزرگتره. پس روترِ R2 هستش که شروع کننده Database Exchange تو فازِ Exchange میشه. توی حالتِ ExStart که Master و Slave مشخص شد حالا میره سراغِ Exchange . اگه‌ یادتون باشه قبلا گفتم که مثلا روترR1 چهارتا LSA داره و روترR2 هم ۶ تا LSA داره. هر LSA روهم گفتم که یدونه LSID داره. روترِ R2 که میخواد این فاز رو شروع کنه چون توی ExStart مشخص شد میاد آیدیِ این ۶ تا LSA رو با بسته های DD بصورت خیلی هِدِر وار و خلاصه به روترِ R1 اعلام‌ میکنه. روترR1 هم همینکارو با روترR2 میکنه.

یعنی توی این فازِ Exchange منه R2 میفهمم که R1 این چهارتا LSA رو داره ولی ازش Detail یی ندارم. روتر R1 هم میفهمه که R2 این 6 تا LSA رو داره ولی Detail یی ازش نداره. حالا ازین ۶ تایی که روتر R2 داره بمن همون روتر R1 اعلام میکنه احتمال داره مثلا منه R1 سه تاش رو داشته باشم. جزء LSA های خودم باشه. پس نمیخوامش دوباره برام ارسالش کنه. ولی سه تاش جدیده و سه تاشو ندارم. حالا توی ازِ Loading که فازِ بعدی هستش روتر نگاه میکنه که چه LSA هایی رو طرفِ مقابل اعلام کرده بمن و من ندارمش. با بسته های LSR اونهارو درخواست میده. حالا روترِ مقابل در جوابش با بسته های LSU میاد Detail ِ اون LSA یِ مربوطه رو برای روتر ارسال میکنه و این پروسه در نهایت با دریافتِ اکنالج تکمیل میشه. بهمین صورت روتر R2 به روتر R1 میگه تو بمن چهارتا اعلام کردی ازین چهارتا اگه یادتون باشه گفته بود سه تاشو داشتم. پس ازین چهارتا سه تاشو دارم ولی یدونه ازونایی که داری اعلام میکنی رو من ندارم.پس یدونه بسته LSR برای این یدونه LSA یِ روتر R1 میفرسته حالا این روترR1 با LSU اون یدونه LSA رو برای روتر R2 میاد Detail میده و در نهایت هردو مطمئن میشن که اینرو گفتن. بعد از فازِ Loading که تموم میشه همسایه ها بحالتِ Full میرن. یعنی الان در مجموع توی نتورک در پایان این فاز روتر R1 هفتا LSA داره و روتر R2 هم هفتا LSA داره و اینطوری جدولِ LSDB یِ اینا باهمدیگه یکسان شد و به این‌ میگن حالتِ Full.

باز یه نگاهی به این جدول بندازید. یک نکته دیگه هم که اینجاست اینه که زمانیکه جدولِ LSDB فول میشه اینجا دیگه لحظه ای هستش که من دیگه با همسایم کاری ندارم. اوکی. باشه. من اطلاعاتِ لازم و کافی رو برای اینکه بخوام بگردم و مسیرهارو پیدا کنم دارم و دیگه احتیاجی به همسایه ندارم. یعنی وقتی LSDB یِ روترِ شما Full میشه اونوقت الان زمانِ این رسیده که بریم تویِ فازِ سوم ، یعنی فازِ انتخابِ مسیرها.

نکته بعدی قبل از اینکه بخوام واردِ فازِ انتخابِ مسیرها بشم اینه که این پروسه Database Exchange پروسه ای هستش که بین لینکهای point to point رخ میده و بایدم رخ بده. برای اینکه جدولِ LSDB ها باید باهم یکسان بشه. ولی وضعیت لینکهای Multi-access یکم متفاوت تره. چرا؟ لینکهای مالتی اکسس مثل لینکهای اترنت یا ATM و Frame relay ، توی همچین نتورکهایی مطابق شکل ، الان توی شکل سمت راست من سه تا LSA T1 دارم. LSAR1 و LSAR2 و LSAR3. در پایان این فاز باید LSDB یِ هر کدوم از اینها سه تا LSA یی که الان گفتیم رو توی جدولش داشته باشه. توی شکل سمت راست من چندتا پروسه Database Exchange لازم دارم؟ دقیقا باید بین هر دوتا روتر دو به دو Database Exchange صورت بگیره. یعنی بین روتر R1 و R2 و روترِ R1 و R3 و روترِ R2 و R3. خب اگه صد تا روتر داشته باشم چطور میشه؟

یعنی میخوام بگم که زمانیکه شما n تا روتر دارید باید n در n-1 تقسیم بر 2 پروسه Database Exchange صورت بگیره که این عدد کمی نیست. توی لینکهای مالتی اکسس میخواد نگاه کنه که چطور میتونه این پروسه رو کمش کنه. تعدادِ این پروسه هارو کمترش کنه.

برای اینکار میاد میگه که من توی شبکه های مالتی اکسس ، دقت کنید این‌ اتفاق توی شبکه های point to point نمیفته. چون توی point to point من دوتا روتر دارم که این دوتا باید باهمدیگه دو به دو Database Exchange انجام بدن. اما توی شبکه های Multi-access میگه من میام یکی از روترها رو بعنوان DR یا Designated Router انتخاب میکنم ، روتری که بعنوان DR انتخاب میشه وظیفه داره که بقیه روترهارو آپدیت نگهداره. یعنی طبق اسلاید شماره ۱۷ و شکل سمت راستش ، اگه بفرض بگم روتر R1 میشه DR ، اونوقت R1 با R2 و R1 با R3 میاد Database Exchange انجام میده ولی دیگه روترهای R2 و R3 باهمدیگه دیتابیس‌ اکسچنج انجام نمیدن. پس چطوری R2 اینوسط LSA یِ R3 رو داره؟ خب مشخصه. روتر R1 بهش میده. یعنی DR وظیفه بروز نگهداشتنِ جدولِ LSDB یِ همه روترهای نتورک رو بعهده داره.

دقت کنید که توی این شکل سمتِ چپ توی شبکه point to point بهیچ عنوان DR ندارید ولی توی شکل سمت راست که شبکه مالتی اکسس هستش یک روتر شده DR و بقیه روترها با اون روتر میان Database Exchange رو انجام میدن.

دقت کنید که روترِ DR بمحض اینکه از کار بیفته نتورکِ شما عملا توی بحثِ OSPF و روتینگ مختل میشه. برای همسن اومدن برای DR یک Backup Designated Router یا BDR درنظر میگیرن یا انتخاب میشه و این BDR تا زمانیکه DR زندست کاری نمیکنه. فقط چک میکنه که DR همیشه باشه. از طرفِ دیگه اطلاعاتِ لازم و کافی LSA یِ تمامی روترها رو داره. بمحضِ اینکه DR فِیلد میشه اونوقت BDR با اون اطلاعاتِ لازم و کافی که دراختیار داره میاد جای DR رو بعنوانِ DR ِ جدید میگیره. دقت کنید که DR و BDR آدرسش توی بسته های Hello ارسال میشه و همه روترها اینارو میشناسن.

طبق شکل وقتی روتر R1 بعنوانِ DR انتخاب شده عملا داره میگه که R1 با R2 و R3 بصورتِ Full دیتابیس اکسچنج ردوبدل میکنن. توی خودِ R2 هم وقتی دارید نگاه میکنید میبینید که R2 با R1 و حتی ازونور در روتر R3 با R1 بصورت Full دارن ردوبدل میکنن. ولی‌ در روترِ R3 روترِ R2 براش‌ Drother هستش و در روترِ R2 هم R3 براش Drother هستش. الان اینا باهم Full هستن ولی فول بودنشون رو مدیونِ R1 که DR هستش هستن.

در اینجا باید درباره Type های مختلفِ LSA ها بیشتر صحبت کنم. اگه یادتون باشه قبلا گفتم LSA T1 اون LSA یی هستش که چکسی رو داره معرفی میکنه؟ خب یک روتر رو. توی هر Area هر روتر برای خودش یک LSA T1 تولید میکنه و ارسال میکنه به همه روترها. توی LSA T1 چی هستش؟ جزئیاتِ بیشتری از وضعیتِ لینکهای ارتباطی که اون روتر داره. به LSA T1 به اصطلاح Router LSA هم میگن. یعنی بعدا توی مانیتورینگهامون بخوایم بصورت Detail تر نگاه کنیم که مثلا بگم من Detail ِ اطلاعاتِ LSA T1 رو میخوام باید show ip ospf database router رو بزنم که این router داره دقیقا معرفی میکنه LSA T1 رو. یادتونه قبلا گفتم توی فازِ Exchange خلاصه ارسال میشه و ID ها ردوبدل میشه؟ این LSID یش در جدول در واقع  RID یِ اون روتره هستش. از طرفِ دیگه کی اینرو ایجاد میکنه؟ هر روتر برای خودش LSA یِ خودش رو ایجاد میکنه.

وقتی درمورد شبکه های مالتی اکسس صحبت میکنیم باید یک LSA یِ دیگه روهم بهتون معرفی کنم که LSA T2 هستش. LSA T2 اسم دیگش Network LSA هستش و توی بحثهای مانیتورینگ Keyword ش  network هستش یعنی باید show ip ospf database network رو بزنیم که Detail ِ اطلاعاتِ LSA T2 رو داشته باشید. اونچیزیکه داره Represent میکنه و معرفی‌ میکنه subnet یی هستش که توی اون سابنت DR وجود داره. مثلا 172.16.0.0 سابنتِ شبکه مالتی اکسسی هستش که قراره توش DR انتخاب بشه. LSID یش میشه آدرس ip یِ DR توی این سابنتِ 172.16.0.0 یی که صحبت کردیم و LSA T2 توسطِ DR برای معرفیِ خودش و شبکه یِ Transit هستش که ایجاد میشه. پس اگه بخوام خلاصه ای بهتون بگم به اینصورت‌ میشه که LSA T1 رو هر روتر برای خودش ایجاد میکنه و LSA T2 رو DR ایجاد میکنه. بعبارتی اگه شما توی یک Area مثلا Area 0 صفر اینوسط صدتا روتر دارید و توی این Area یِ صفر مثلا شش تا نتورکِ مالتی اکسس دارید ، یعنی قسمتهای مختلفِ نتورکتون به فرض مثل شکل زیر باشه

الان اینجا دو تا شبکه مالتی اکسس داریم و یک شبکه point to point که دوتا روتر بهم وصل شدن. وقتی میگم ۶ تا شبکه مالتی اکسس داریم در واقع ۶ تا DR اینوسط وجود داره و شما توی جدولِ LSDB یِ هر کدوم از روترهاتون باید ۱۰۰ تا LSA T1 رو ببینید چون ۱۰۰ تا روتر دارید و هر روتر باید برای خودش یدونه ایجاد کنه و ۶ تا LSA T2 ببینید چون اینارو DR ایجاد میکنه.

دقت کنید که من دارم توی هر Area تاکید میکنم اینمورد رو. توی مباحث جدیدتر وقتی میخوایم OSPF رو روی بیش از یک Area پخش کنیم درمورد نکاتی که اونجا باید بهش اشاره بشه صحبت میکنیم. اگه بخوام اشاره کنم باید بگم که لزوما جدولِ LSDB یِ روترها توی Area های مختلف باهم یکسان نیستن. توی هر Area هستش که جدولِ LSDB باهم یکسانه و فعلا داریم درباره Single Area صحبت میکنیم و میتونم بگم که LSDB توی همه روترها یکسان هستش.

حالا اینجا یه نگاهی بندازیم به انتخابِ DR و BDR که این دوتا توی OSPF چطوری انتخاب میشن. در واقع ما چیزی داریم به اسمِ Priority که این یک Configuration یی هستش که در سطحِ لینک انجام میشه. Priority مقداری هستش که بین 0 تا 255 تغییر میکنه و توی شبکه های مالتی اکسس عددِ دیفالتش 1 هستش. Priority یِ بالاتر میتونه بعنوانِ DR و دومین priority یِ بالاتر بعنوان BDR میتونه انتخاب بشه. اگه من میخوام نقیش ایفا کنم توی انتخابِ DR و BDR ، مثلا میتونم بیام بگم که Priority یِ یک روترم میتونه باشه 50 و روترِ دیگم باشه 30 . عملا دارم میگم که روتری که priority یش 50 هستش بعنوانِ DR باشه و اونیکه 30 هستش بعنوان BDR باشه. حالا اگه priority رو 0 صفر تعریف کنم یعنی اینکه هیچوقت نمیخوام این روتر بعنوانِ DR یا BDR انتخاب بشه. از طرف دیگه وقتی میگیم بصورت دیفالت priority 1 هستش ، پس اگه من چیزی رو دستکاری نکردم اونوقت همه روترهای من priority یِ یکسانی دارن اونوقت tie breaker بزرگترین RID هستش و میره نگاه میکنه که کدوم روتر RID یِ بزرگتری نسبت به بقیه روترها داره و اون بعنوانِ DR انتخاب میشه و بزرگترین RID بعد از اولی بعنوان BDR انتخاب میشه. دقت کنید که DR و BDR هم جزء اون پارامترهای non preemptive هستن. زمانیکه شما OSPF تون رو ران میکنید DR ش رو انتخاب میکنه. اگه priority رو بعداز اون بخواید روش سِت کنید لزوما باید ip ospf process رو clear کنید که دوباره بخواد DR انتخاب کنه. پس معمولا وقتی میخوایم بحثهای مربوط به OSPF رو کانفیگ کنیم DR و BDR هم مثل روترها جزء پارامترهایی هستن که چون میدونیم غیر رقابتی هستن و قبل از اینکه Configuration مون رو انجام بدیم اینهارو کانفیگ میکنیم.

تا اینجا دیدیم که روترها باهم‌ همسایگی تشکیل دادن و اطلاعاتِ همسایه هاشون رو توی جدولِ همسایگی ذخیره کردن و از طرفِ دیگه باهم Database Exchange انجام دادن و LSA هارو باهم ردوبدل کردن و LSDB هاشون رو ساختن و اینارو توی شبکه های مالتی اکسس و شبکه های point to point باز کردیم. در نهایت الان دوتا همسایه باهم بحالتِ Full دراومدن و این یعنی الان این دوتا همسایه جدولهای LSDB یِ یکسانی دارن و توی فازِ آخر یا فازِ 3 باید برم جدولِ روتینگ رو بسازم. جدولِ روتینگِ OSPF به اینصورته که هر روتر روی اون LSDB یِ خودش میاد الگوریتمِ SPF یا Dijikstra رو ران‌ میکنه برای اینکه میخواد نزدیکترین مسیرهارو به هر نتورک پیدا کنه. در نهایت‌ نزدیکترین‌ مسیرها براساسِ کمترین متریک انتخاب میشن توی همه روتینگ پروتکلها و این‌ مسیر با متریکِ کمتر توی جدولِ روتینگ قرار میگیره.

قبلا به این موضوع اشاره کردم ولی بازم بهش اشاره میکنم درصورتیکه دوتا مسیر وجود داشته باشه که متریکهاش باهم مساوی باشه پروسه لود بالانسینگ رخ میده و این یعنی روترِ شما برای اون نتورکی که دوتا مسیر با متریکِ مساوی داره یک پکت میفرسته روی مسیرِ اول و یک پکت هم میفرسته روی مسیرِ دوم و لود رو بین دوتا مسیر تقسیم میکنن.

بهر حال نزدیکترین مسیرها و متریک توی OSPF باید ببینیم بر اساس چه معیاری انتخاب میشه. توی RIP اگه یادتون باشه براساس Hop Count بود که همون تعداد روترهای مسیر بود. توی OSPF میشه مجموعِ Cost ِ لینکهای مسیر. یعنی از یک روتر تا یک نتورک میاد حساب‌میکنه که من چندتا Cost دارم و میاد اینارو باهمدیگه جمع میزنه. حالا خودِ Cost چیه؟ Cost میشه Reference Bandwidth که 100M هستش تقسیم میشه بر پهنای باند لینک بر حسبِ Mbps. برای همین Fast Ethernet و Gigabit Ethernet کاستِشون 1 میشه و Ethernet کاستش 10 میشه و به ترتیب توی جدول مقادیرِ Cost ها رو میتونید براساسِ پهنای باندشون یا Bandwidth شون مشاهده کنید.

به این شکل نگاه کنید. اگه Cost ِ لینکهای روترهای R1 و R2 و R4 مطابق شکل باشه در واقع داره میگه من دوتا مسیر دارم یکیش مسیرِ R4 به R1 به R5 هستش مثلا میزارمش مسیرِ 1 یا مسیرِ R4 به R2 به R5 که مسیر 2 هستش. تو مسیر ۱ میاد کاستِ 1 رو با 100 و کاستِ 10 انتهایی جمع میکنه که میشه 111 و تو مسیر ۲ میاد کاستِ 1 رو با کاستِ 64 و با کاستِ 10 جمع میکنه که میشه 75. پس بین مسیر ۱و ۲ کدوم متریکش کمتره؟ خب 75 کمتره پس مسیر برای روتر R4 به نتورکی که در روتر R5 قرار داره از سمتِ مسیر۲ هستش.

توی این شکل در موردِ خودِ SPF داره صحبت میکنه و میگه هر روتر میاد از خودش بعنوان مبدا مثلا روتر R1 تا تمامیِ نتورکهایی که وجود داره مثل نتورک در زیر روتر R8  ، همه مسیرهارو بصورت درختی ایجاد میکنه ، تمامی Cost هارو جمع میزنه و در نهایت میاد کمترین Cost رو بعنوان بهترین مسیر انتخاب میکنه.

توی این شکل مجموعِ Cost هایِ هر مسیر در شکل قبل جمع زده شده به ازای هر مسیر و نشون میده که مسیرِ وسط برای رسیدن روترِ R1 به نتورکِ مورد نظر بهتر خواهد بود.

میخوایم بریم سراغِ Configuration ِ روتینگ پروتکل OSPF و ببینیم که چطوری باید OSPF رو کانفیگ کنیم. قبل از اینکه وارد بحثِ کانفیگ کردنِ OSPF بشیم میخوام درباره مفهومی به اسمِ Wild Mask صحبت کنم. اگه یادتون باشه تو مبحثِ RIP میگفتیم بعداز اینکه با router rip میومدیم و RIP رو فعال میکردیم باید میومدیم و اینترفیسهای اکتیو رو با دستورِ network معرفی کنیم. برای معرفی اینترفیسهای اکتیو میومدیم و نتورک رو بصورت Classful معرفی میکردیم. یعنی اگه من صدتا اینترفیسِ 192.168 یی دارم و چون این کلاسِ C هستش من مجبورم که صدبار دستورِ network رو بزنم ولی اگه صدتا اینترفیسِ 10 یی وجود داشته باشه چون 10 جزء کلاسِ A هستش فقط کافیه شما یکبار 8/ رو بزنید. این Wild Mask‌توی بحثِ Configuration اومده کارمون رو راحت کنه یعنی میخواد به ما ابزاری بده که من اونجایی که صدتا اینترفیسِ 192.168 یی دارم و مجبورم صدبار بزنم اونوقت با این ابزار فقط با یکبار زدن یه دستور مشکلم رو حل کنم.  Wild Mask به اینصورت کار‌ میکنه که اون بیتهایی از ip آدس که براتون مهم هستن میزارید 0 صفر و اونهایی که براتون مهم نیستن میزارید 1. بعنی زمانیکه من میگم آدرس ip یِ 192.168.1.10 با Wild Mask ِ 0.0.0.0 چهارتا صفر یعنی دقیقا دارم در موردِ این ip یِ 192.168.1.10 صحبت میکنم چون تمام بیتهش برامون مهمه. اگه من بیام با دستورِ network 192.168.1.10 و Wild Mask 0.0.0.0 بخوام اینترفیس رو فعال کنم فقط اینترفیسی که ip یش 1.10 هستش فعال میشه. از طرفِ دیگه 192.168.1.0 با Wild Mask 0.0.0.255 یعنی اینکه سه تا اُکتِدِ اول برام مهمه و اُکتِدِ آخر برام مهم نیست. یعنی برو نگاه کن که هر اینترفیسی که آدرسِ ip یش با 192.168.1 شروع میشه رو اکتیو کن. یه اه حلِ ساده ای که میتونم بگم برای اینکه با Wild Mask بتونید کار‌کنید اینه که شما زمانیکه میخواید با Wild Mask کار‌کنید بیاید این آدرس رو بعنوانِ آدرسِ اولیه درنظر بگیرید. مثلا 192.168.1.10 رو و وقتی با 0.0.0.0 جمعش میکنید اونوقت آدرسِ مجموع رو بعنوانِ آدرسِ انتها درنظر بگیرید. یعنی وقتی میگم ip یِ 192.168.1.10 با Wild Mask 0.0.0.0 بعنی درواقع دارم میگم از 1.10 تا 1.10

وقتی میگم 192.168.1.0 با Wild Mask 0.0.0.255 یعنی از ip یِ ‌1.0 تا ip یِ 192.168.1.255 . یا اینیکی ساده تر میشه که 192.168.1.0 با Wild Mask 0.0.0.7 یعنی از ip یِ 1.0 تا 192.168.1.7 .یعنی هر کی که ip یش این هفتا ip هستش اینترفیسش فعال بشه.

حالا ip یِ 192.168.1.64 با Wild Mask 0.0.0.15 یعنی از ip یِ 1.64 تا مجموع ip یِ 64 و 15 که میشه ip یِ 1.79 .

و به این دقت کنید که ip یِ 0.0.0.0 با Wild Mask 255.255.255.255 یعنی همه آدرسهای ip و این خوبه و یعنی من میتونم توی OSPF همه اینترفیسهام رو ، مثلا اگه یک روترم ده تا اینترفیس داره و همه رو میخوام توی OSPF فعال کنم میتونم با یک خط دستورِ

network 0.0.0.0 Wild Mask 255.255.255.255

همه اون اینترفیسهارو اکتیوشون کنم.

حالا یه نگاهی به بحثِ Configuration بندازیم و بعدش بریم روی سناریو اینارو پیاده سازی کنیم. یکی از بحثهایی که توی Configuration داریم بحثهای priority هستش که اگه یادتون باشه توی شبکه های مالتی اکسس گفتیم که priority میتونه بعنوان معیارِ انتخابِ DR و BDR استفاده بشه. داخلِ هر اینترفیس با دستورِ ip ospf priority میتونیم عددِ priority رو براش از 0 تا 255 سِت کنیم. برای اینکه خودِ ospf رو فعال کنم با دستورِ router ospf اینکارو انجام میدم و جلوش هم process-id لازم داره که اینرو توی RIP نداشتیم. پروسس آیدی زیاد مهمه نیست و فقط یک عدد هستش مثلا router ospf 1 . پروسس آیدی شماره پروسسِ ospf یی هستش که اجرا میشه و اهمیت نداره که این شماره توی روترهای مختلف باهمدیگه یکسان باشه. یعنی اگه شما router ospf 1 رو روی یک روتر اجرا کنید و روی روترِ همسایش router ospf 2 رو اجرا کنید اینا عملا باهمدیگه میتونن همسایگی تشکیل بدن و اینارو جلوتر باهم میبینیم. داخلِ Configuration ِ مربوط به ospf شما با دستورِ router-id روتر آیدی مربدط به روترتون رو توی اون ospf سِت میکنید و در نهایت با دستورِ

network net-id wild-mask

میاید نتورکهای اکتیوتون رو مشخص میکنید و دقت کنید که باید همینجا مشخص کنید که این اسنترفیس رو توی کدوم Area میخواید قرار بدید و همونطور که گفتم توی Configuration یی که الان میخوایم توی این مقاله انجام بدیم بدلیل اینکه میخوایم همه رو توی یک Area یا Single Area کار‌کنیم شماره Area برامون همش 0 صفر هستش.

با دستور show ip ospf neighbor میتونیم جدول همسایگیمون رو ببینیم. با دستور Debug میتونید مراحل تشکیل همسایگی و پکتهایی که ردوبدل میشه رو دیباگ کنید. دستور show ip protocols میتونه روتینگ پزوتکلی که الان روی روترتون فعال هستش رو نشونتون بده. یعنی اگه روی روترتون ospf یا eigrp فعال هستش رو میتونه نشونتون بده.  دستور show ip ospf database به شما اطلاعاتِ جدولِ LSDB تون رو نشون میده و show ip route هم اطلاعات جدول روتینگتون رو نشون میده.

خب توی این سناریو میخوایم OSPF رو ران کنیم و بحثهای مربوط به Configuration نِش رو بررسی کنیم اما قبلش اول میایم برای روترهامون و کلاینهامون ip سِت میکنیم و کانفیگهای اولیه رو انجام میدیم مطابق شکلهای زیر

خب حالا یه نگاهی بندازیم که چرا این سناریو رو اصلا انتخاب کردم. اینجارو ببینید که بین R2 تا R3 و R1 تا R4 همسایه دیگه ای نمیبینیم و به ظاهر دوتا لینک point to point دارم. از طرف دیگه بین R4 و R5 و R3 یک سوئیچ هستش که اینا با FE بهم وصل شدن یعنی یک شبکه مالتی اکسس اینجا وجود داره. ما قبلا یاد گرفتیم که عملکرد OSPF توی شبکه های point to point و شبکه های مالتی اکسس باهم فرق داره. یعنی ما میدونیم توی شبکه های مالتی اکسس DR و BDR انتخاب میشه و توی شبکه های point to point این اتفاق نمیفته. پس با اینحال که بینِ R2 و R3 شبکه point to point هستش و بین R1 و R4 هم ظاهرا شبکه point to point وجود داره و بین R4 و R5 و R3 هم شبکه مالتی اکسس وجود داره قاعدتا من انتظار ندارم که بین R2 تا R3 این دوتا روتر DR و BDR انتخاب بشه و بین R1 و R4 هم همینطور و از طرف دیگه بین R4 و R5 و R3 انتظار دارم که یک روتر بعنوان DR و روتر دیگه بعنوان BDR انتخاب بشه. حالا اینوسط من میخوام روی اینا تاثیرگذار باشم. توی پارامترهایی که میتونم کانفیگ کنم یکیش بحثِ RI یا روتر آیدی هستش. میام روی روترِ R1 چهارتا 1 و روی روتر R4 چهارتا 4 و روتر R5 چهارتا 5 و بهمین ترتیب RID هاش رو کانفیگ میکنم.

از طرفِ دیگه میخوام توی شبکه مالتی اکسس روتر R5 بشه DR و روتر R4 بشه BDR و روتر R3 هم چیزی انتخاب نشه. اول از همه اگه خاطرتون باشه گفتم پارامترهای غیرِ رقابتی رو ترجیحاً قبل از بحثِ پیاده سازی OSPF کانفیگ میکنیم. یکی ازون پارامترها بحثِ priority هستش توی انتخابِ DR و BDR . یعنی مثلا من میتونم روتر R5 رو که میخوام DR باشه رو priority یش رو 10 تعریف کنم. روترِ R4 رو که میخوام BDR باشه رو priority یش رو 5 تعریف کنم و روتر R3 رو که میخوام اصلا نه DR باشه و نه BDR بیام priority یش رو 0 صفر تعریف کنم.

اول میام توی روتر R4 و میرم داخل اینترفیسِ G0/1 و با دستور ip ospf priority بهش میگم که priority یی که میخوایم مثلا priority یِ 5 رو براش asign میکنم. یادتون باشه اون روالِ اینکه میخواید کدوم یکی از اونیکی بزرگتر باشه اینه که اهمیت داره.

حالا میرم سراغِ روترِ R5 که میخوام DR باشه و وارد اینترفیسِ G0/0 ش میشم و با دستور ip ospf priority رو میزارم 10 که بزرگتر از بقیه باشه.

حالا میرم سراغِ روترِ R3 و وارد اینترفیس G0/0 میشم و با دستور ip ospf priority میام prority یش رو 0 صفر تعریف میکنم.

حالا پارامتر غیر رقابتی بعدی Router-ID هستش که باید داخل router ospf کانفیگ بشه. از روتر R1 شروع میکنم به کانفیگ کردن و میایم جلو.

میرم توی روتر R1 و در محیط Global اگه بزنید router ospf و بعدش علامت سوال بزارید میبینید که میتونید از 1 تا 65535 تا پروسس آیدی میتونید انتخاب کنید و اینم میدونیم که پروسس آیدی روترهای مختلف میتونه یکسان نباشه ولی معمولا برای Troubleshoot و Management ِ یکپارچه یکسان میزاریم ولی اگه نزارید هم اتفاقی نمیفته. حالا اینجا یکیش رو مختلف میزارم که ببینید این همسایگی در هر صورت تشکیل میشه. پس توی روتر R1 در قسمت Global این دستور رو میزنیم router ospf 1 . اینجا نیازی نیست که نگران Auto Summarization باشید چون بصورت دیفالت Auto Summary غیرفعال هستش. خب حالا اولین کار قبل از اینکه اینترفیسهای فعال رو مشخص کنم اینه که با دستور router-id بیام روتر آیدی مربوط به هر روتر رو سِت کنم که اینجا توی روتر R1 میشه چهارتا 1. حالا اینرو میدونید که من میتونم بیام و همه روترهام رو با یک خط دستورِ network ِ چهارتا 0 و وایلد مَسکِ چهارتا 255 همه رو اکتیو کنم ولی میام روی یکی دوتا روتر با Wild Mask بازی میکنم که فرقش رو ببینید و با مفهوم Wild Mask بیشتر آشنا بشید.

مثلا این دستور رو میزنم network 192.168.0.0 و این یعنی میخوام اینترفیس G0/0 رو فعال کنم یعنی منظورم اینه که اونایی که دوتا اُکتِدِش 192.168 هستش برام مهمه پس WildMask ش رو هم به اینصورت 0.0.255.255 کانفیگ میکنم و بعدش هم باید بیام و Area ش رو مشخص کنم و تا زمانیکه Multiple Area کار‌نمیکنیم همه اینارو داخلِ Area 0 قرار میدیم. خب الان این اینترفیس اکتیو شده ولی اونیکی اینترفیسِ روتر R1 هنوز اکتیو نشده و دوباره میام با دستور network 10.10.11.1 و با وایلد مسکِ چهارتا صفر و Area 0 این اینترفیس روهم اکتیو میکنیم.

حالا میرم سراغ روتر R4 و وارد محیط Global میشم و میزنم router ospf 10 و روتر آیدیش رو میزارم چهارتا 4 . router-id 4.4.4.4 . حالا میزنم network 10.0.0.0 با وایلد مسکِ 0.255.255.255 . اینجا دارم میگم هر اینترفیسی که داره با نتورکِ 10 شروع میشه رو اکتیو کن و Area ش روهم 0 میزارم. اگه دقت کنید یکم بگذره پیام میده که همسایگیتون از Loading شده Full . فازهای تشکیلِ همسایگی یادتونه؟ اول down بود بعدش initialize بود ، بعدش Attemp بود بعدش 2way بود بعدش ExStart بود بعدش Exchange بود بعدش Loading بودش و بعد Full بود و اینجا داره میگه از Loading شده Full و فاز آخرش رو داره بهمون اطلاع میده و داره میگه‌ همسایه چهارتا 1  که میشه 1.1.1.1

خب اگه من روتر آیدی انتخاب نمیکردم الان میگفت نتورکِ 10 بزرگتره یا 192.168.1.1 خب مشخصه 192 و میگفت همسایه 192.168 و باید میگشتیم ببینیم که کدوم روتر این ip رو داره. پس روتر آیدی رو اونچیزی گذاشتم که وقتی اینجا نگاه میکنم اون چهارتا 1 رو سریع میفهمم که دارم در موردِ روترِ R1 صحبت میکنم.

حالا باید نتورکِ 172 یی روهم بزارم پس این دستور رو میزنم network 172.0 0.0.0 و با وایلد مسکِ 0.255.255.255 و Area ش روهم 0 میزارم.

حالا بقیه رو میخوام با نتورکِ چهارتا 0 و وایلد مسکِ چهارتا 255 فعال کنم.

حالا میرم روی روتر R5 و توی محیط Global میزنم router ospf 1 و روتر آیدی رو میزارم چهارتا 5 . router-id 5.5.5.5 و نتورکش رو میزارم چهارتا 0 با وایلد مسکِ چهارتا 255 توی Area یِ 0.

حالا میرم روتر R3 رو کانفیگ‌ کنم و بعد از کانفیگ حالا این روتر R3 باید روترهای R4 و R5 رو بعنوانِ همسایه داشته باشه و یکم صبر کنید لاگِش میاد و همسایه های روترِ R3 رو نشون میده  که 4.4.4.4 و 5.5.5.5 رو بعنوان همسایه داره نشون میده.

حالا میریم سراغِ روتر R2 و در محیط Global میزنم router ospf 1 و روتر آیدیش روهم چهارتا 2 میزاریم و نتورک رو هم میزاریم چهارتا 0 با چهارتا وایلد مسکِ 255 و Area یِ 0 روهم براش درنظر میگیریم.

حالا باید بریم کارهای مربوط به مانیتورینگ رو انجام بدیم. اول میریم روی روتر R2 و میخوایم جدولِ همسایگی رو ببینیم و انتظار داریم یدونه همسایه داشته باشه که روتر R3 هستش و انتظار DR یا BDR شدن هم ندارید ازش چون لینک point to point هستش.

توی روتر R2 دستور show ip ospf neighber من میتونم جدولِ همسایگی رو ببینم و بهم داره میگه همسایگیت 3.3.3.3 هستش یعنی روتر R3 و priority یش 0 هستش. چرا؟ چون لینک point to point هستش. وضعیت رو Full نشون میده و این خطِ تیره – نشون دهنده لینکِ point to point و سعی نکردن برای پیدا کردن DR و BDR هستش. اینجا Dead Time رو داره نشون میده که کی Expire میشه براساسِ آخرین Hello یی که گرفته و داره آدرس ip یِ روترِ همسایه روهم نشون میده که 10.10.10.2 هستش و روتر همسایه رو داره میگه که روی کدوم اینترفیس میشناسه که اینترفیس s0/0/0 هستش.

حالا اگه بیام روی روتر R3 و مانیتور کنم انتظار دارم سه تا همسایه ببینم روترهای R2 و R4 و R5 و انتظار دارم که روتر R2 براش نه DR باشه و نه BDR ولی روتر R4 براش BDR باشه و روتر R5 هم براش DR باشه ولی فکر کنم مانیتورینگی که انجام میدیم با اونچیزیکه میبینیم فرق میکنه.

خب اینجا اونچیزیکه داره نشون میده اون انتظاری نیست که ازش داشتم. توضیح میدم بهتون که چه مشکلی ممکن بود پیش بیاد و میخواستم این مشکل ایجاد بشه که مشکل رو ببینید که توی دنیای واقعی این اتفاق میفته. دقت کنید که Neighbor 4.4.4.4 یعنی روتر R4 و میگه BDR هستش چون priority یش 5 هستش و ازونورم Neighbor 5.5.5.5 رو میگه DR هستش چون priority یش 10 هستش و روی Neighbor 2.2.2.2 اون خطِ تیره نشون دهنده اینه که DR و BDR اصلا روش انتخاب نمیشه. اگه این سناریو توی دنیای واقعی تست میشد روترِ R4 با اینکه priority یش 5 هستش میشد DR و روتر R5 با اینکه priority یش 10 هستش میشد BDR .خب اینکه منطقی نیست. چرا اینجوری میشه؟ اگه یادتون باشه قبلا گفتم که انتخاب DR و BDR جزء انتخابهای غیررقابتی هستن. من اول اومدم کانفیگهای اولیه رو روی روتر R4 انجام دادم و بعدش اومدم روی روتر R5 اومدم و کانفیگهای ospf‌ رو انجام دادم. الان توی نتورکِ 172.16 بین R4 و R5 کدوم شده DR؟ خب قطعا روتر R5 شده DR. ولی حالا یچیز دیگه ای رو فرض کنید. فرض کنید من اول میومدم کانفیگهای ospf رو روی R4 انجام میدادم و ران میکردم و بعد میومدم روی R3 ران میکردم ospf رو حالا بین priority یِ 5 و 0 روتر R4 میشد DR و R5 هم هیچی انتخاب نمیشد. حالا اینوسط وقتی تازه میرفتم سراغِ R5 و کانفیگهای ospf رو انجام میدادم و ران میکردم اونوقت روتر R5 تازه داشت توی شبکه ای وارد میشد که DR انتخاب شده بود. پس با اینکه priority یِ R5 بالاتر بود و چون غیررقابتی نبود اونموقع دیگه رقابت نمیکرد که خودش بشه DR و میشد BDR. دقت میکنید چی شد؟ فقط در اثرِ رعایت نکردن ترتیب ممکن بود که جای DR و BDR عوض بشه و میخواستم این اتفاق بیفته و اول روی R4 کانفیگ کنم بعدش روی R3 و بعدش روی R5 که شما ببینید که priority یِ 10 شده BDR و priority یِ 5 شده DR . ولی چون توی این سناریو ترتیب رو درست‌ انجام دادم این اتفاق نیفتاد. حالا اگه این اتفاق بیفته چیکار‌ کنیم؟ مشکلی نیست راهش اینه که بیاید روی هر کدوم از دیوایسهاتون این دستور clear ip ospf process رو بزنید و این میگه مگه یبار نیومدی همسایه هات رو انتخاب کنی؟ ، حالا بیا یکبار دیگه اینکارارو انجام بده

کار دیگه ای هم‌ میشه کرد. میام دیباگ میکنم تا ببینم چه اتفاقاتی داره پشت صحنه ospf میفته. برای تست میام روی روتر R2 انجام میدم.

دستور debug ip ospf adj رو یکبار ران میکنم و یکبار هم دستور debug ip ospf events رو ران میکنم. حالا میگم clear ip ospf process و بعدش yes رو میزنیم تا انجام بشه و بعد مدت کمی با دستور no debug all کلیه دیباگها رو برمیدارم تا ببینم چه چیزایی بعنوان مانیتورینگ بهم گزارش داده

خب اینجا میگه اومدید و همسایگی رو reset کردید. و میگه اومده LSA مربوط به روترِ خودش رو ایجاد کردو میگه از R3 که روتر آیدیش 3.3.3.3 هستش Hello گرفته و حالا رفته توی فازِ 2way و حالا دیتابیس دسکریپشِن یا DBD رو اومده Send کرده.

حالا اومده DBD رو دریافت کرده.‌حالا زده we are slave . چرا Slave ؟ چون این فاز ، فازِ EXStart هستش.‌بین چهارتا 2 و چهارتا 3 به این نتیجه رسید که اینوسط چهارتا 3 باید Master باشه و این باید Slave باشه پس اونه که باید EXCHANGE رو شروع کنه و اگه یکم پایینتر بیاید میبینید که LS Request ارسال کرده و از Loading به Full میرسه و هر ده ثانیه یکبار داره Hello رو هم دریافت میکنه. در واقع داره کامل بهتون نشون میده که تمامی فازهایی که ما قبلا خوندیم اینجا داره بصورت عملی صورت میگیره و ببینید که تموم Concept هایی که ما دربارش صحبت کردیم رو اینجا به چه صورتی هستش.

حالا یه نکته دیگه ای که وجود داره بین روترِ R1 تا روتر R4 هستش. بین R1 تا R4 شما انتظار دارید که R4 دوتا همسایه داشته باشه که یکی براش DR باشه و اونیکی براش Drother باشه یعنی هیچی‌ نباشه و روتر R1 هم قراره براش نه DR باشه نه BDR . توی روتر R4 میزنم show ip ospf neighbor . خب این داره میگه که چهارتا 3 DROTHER هستش یعنی روترِ R3 . چهارتا 5 رو میگه DR هستش با priority یِ 10. اینم درسته. اما اینجا میگه که چهارتا 1 شده DR . خب اینکه جور در نمیاد. مگه ما نگفتیم توی لینکهای point to point اصلا DR و BDR انتخاب نمیشن. چرا اینجوری شد؟ نکتش چیه؟ نکته اینه که دقت کنید که ospf از کجا میفهمه که یک لینک point to point هستش یا نیست. هر اینترفیسی برای ospf یک Type داره. یعنی Interface Type های اِتِرنِت یعنی فَست اترنت ، اینا اینترفیس تایپهایی هستن که داخلِ اون اینترفیس تایپها رو بعنوانِ یک شبکه مالتی اکسس میشناسه و توش DR و BDR رو انتخاب میکنه. اینترفیس تایپهایِ سریال اینترفیس تایپهایی هستن که اونارو بعنوانِ point to point میشناسه و بعنوان DR و BDR انتخاب نمیکنه و درسته بین R2 و R3 پوینت تو پونت هستش و بین R1 و R4 هم پوینت تو پوینت هستش ولی اینا بخاطر اینترفیس تایپهاشون باهم فرق دارن.

حالا بریم توی روتر R1 و یه show ip ospf neighbor بگیریم و میگه که چهارتا 4 DR هستش.

حالا شاید براتون سوال پیش اومده باشه که ما چرا نمیریم DR و BDR بودن رو بصورت Global روی کل روتر فعال کنیم و میریم توی اینترفیس با priority دستکاری میکنیم. دقت کنید که توی شبکه مالتی اکسسِ R4 و R5 و R3 ممکنه R4 ، بعنوان BDR باشه ولی توی شبکه مالتی اکسسِ R1 و R4 بعنوان DR باشه.پس نقشِ یک روتر رو نمیتونم بصورت Global‌ مشخص‌کنم و باید به هر اینترفیس توی هر شبکه مالتی اکسس بهش نگاه کنم. حالا از بحثِ مانیتور کردنِ جدولِ همسایگی بگذریم. جدولِ بعدی که میخوایم در موردش صحبت‌ کنیم جدولِ LSDB هستش. حالا قبل از اینکه بخوایم چک کنیم میخوایم تحلیلش کنیم. الان توی این نتورک چند تا روتر وجود داره؟ ۵ تا. جدولِ LSDB یِ هرکدوم از اینا LSA T1 یا Router LSA رو باید ۵ تا داشته باشن یکی برای R1 یکی برای R2 تا R5. حالا LSA T2 چطور؟ قرار شد اینرو DR ایجاد کنه. چند تا DR دارم؟ دوتا. پس توی این نتورک انتظار دارم دوتا LSA T2 داشته باشم. به LSA T2 اینروهم میگن Network LSA و دقت کنید این تنها LSA هایی هستش که باید باشه چون دارم توی شبکه ای کار میکنم که Single Area هستش.

حالا میرم سراغ روتر R2 و دستور show ip ospf database رو میزنم و میاد محتویات جدول LSDB رو بهمون نشون میده.

خب ببینید که داره راجع به Router Link State یا RLSA صحبت میکنه و RLSA یی که داره در موردشون صحبت میکنه ببینید. دقیقا ۵ تا داریم. اینجا در مورد LSA T2 یا Network LSA هم داره صحبت میکنه. حالا این LS-ID یش چیه؟ آدرس ip یِ روترِ DR داخلِ نتورکی هستش که توش DR و BDR انتخاب شده و ازونطرف ADV Router شون رو ببینید که 4 و 5 هستش. اینا کدومان؟ DR ها هستن. پس اگه‌ توی هر روترِ دیگه ای هم بیام چک کنم باید همین وضعیت رو ببینم.

مثلا میام توی روتر R4 میزنم show ip ospf database و میبینم که یکسان هستش چون انتظار دارم که توی یک Area جدولهای LSDB یکسان باشن چون قراره که در نهایت با اجرای الگوریتم SPF روی جدولِ LSDB جدولِ روتینگِ من تشکیل شده باشه.

حالا یه show ip route میگیرم توی روتر R4 و جدول روتینگم رو نگاه میکنم.

دقت کنید که روتهایی روکه از جدولِ LSDB بدست آورده با O نمایش میده و از اونطرف هم توی نتورکِ 10.10.10 اومده 65 رو بعنوان متریک درنظر گرفته. پس این یک لینکِ 64Kb ِ سریال وسطِ راهشه و یدونه فَست اترنت که 64 با 1 میشه 65. توی نتورکِ 192.168.1 متریک خورده 2 پس یعنی دوتا فست اترنت سره راهشه. توی نتورکِ 192.168.2 متریک‌ خورده 66 یعنی یدونه 64 و دوتا فست اترنت. پس دازید میبینید که متریک داره دقیقا براساس همون Cost ها داره کار میکنه و Administrative Distance ِ ospf یادتون باشه که 110 هستش که اینرو مقایسه میکردیم با Administrative Distance  یی که 120 بود توی RIP. اگه یه نکته ای رو بخوام مجدد بگم اینه که زمانیکه روتینگ پروتکلهای مختلف دارن توس یک نتورک استفاده میشن. فرض کنید یک روتر یک مسیر رو از سه تا روتینگ پروتکل مختلف یاد بگیره. متریکِ RIP که براساس Hop Count هستش ماکزیمم 15 هستش. متریکِ ospf هم 66 هستش. حالا اگه برای یک مسیر مثلا از بالا ospf یاد بگیرم و از سمت پایین RIP یاد بگیرم متریکِ RIP رو بزنه 5 و متریک OSPF رو بزنه 66 اونوقت میشه گفت RIP متریکش بهتر از OSPF هستش و اگه اینجوریه پس باید مسیر RIP رو انتخاب کنه؟ منطقا نه. چنین چیزی نیست. چون معیار انتخابِ متریکِ اینا باهم متفاوته و فرق میکنه. روهمین حساب وقتی روتینگ پروتکلهای مختلف میان وسط اونوقت پارامترِ Administartive Distance هستش که توی انتخابِ روتها نقش داره و این پارامتری هستش که برای روتینگ‌ پروتکلها از قبل تعیین شده. یعنی تعیین شده که روتینگ پروتکلِ ریپ Administrative Distance ِش 120 هستش و OSPF 110 هستش. پس توی همون مثالی که گفتم اگه مسیری رو هم از OSPF یاد بگیرم و هم از RIP چون Administrative Distance برای OSPF 110 هستش و AD یِ RIP 120 هستش و چون 110 کوچیکتره پس مسیر OSPF مسیر بهتر محسوب میشه.

حالا اگه بیام تو روتر R4 یه show ip protocols بگیرم میاد براساس روتینگ پروتکلهای مختلف اطلاعاتی که به شما نمایش داده میشه میتونه مختلف باشه. چون پروتکلِ من ospf هستش اون مواردی رو که داره نشون میده در مورد خودِ ospf هستش. اما اگه مثلا روتینگ پروتکل RIP‌ رو ران کنم و همین دستور رو بزنم اونوقت موارد مختص به روتینگ پروتکل RIP رو بهمون میده.

روتینگ پروتکل OSPF پارت دوم

نویسنده : مهندس جواد هدایتی